Group Blog All Blog
|
กินไปสไตล์ i_mafuang Ep.1 วันนี้ออกจะมาแปลกสักหน่อย หลังจากหายหัวไปนานม๊ากกกกกกกกกกก  พอโควิดคลายก็หายหัวไปเลย เนื่องจากภารกิจที่มากมายประดามี งานราษฎร์ งานหลวง สายตัวจะขาด วันนี้พอมีเวลา แถมสบโอกาส และกลัวลืม เลยต้องมาเล่าอะไรให้ฟัง  ขอออกตัวแรงหนักมาก เนื้อหาอาจไม่สัมพันธ์กับหัวเรื่อง (ตามเคย) ถ้าคิดว่าจะมีรูปอาหารสวยๆ รีวิวร้านแจ่มๆ สถานที่เก๋ๆ บรรยากาศเลิศๆ รสชาติต๊าซซซซๆ !!!!!! ต้องขอบอกว่า คุณมาผิดบล็อคแล้วอ่ะ.....ต้องขอโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วย....(ไหว้ย่อ) เพราะร้านนี้ มีรีวิวเป็นร้อยๆ ละมั้ง หาอ่านจากที่อื่นน่าจะได้ประโยชน์กว่า...คำเตือน มันยาวม๊ากกกกก  พล่ามมาขนาดนี้ จั่วหัวแบบนี้ แล้วแกรจะเขียนอะไร...อยากรู้ลองตามมาดู (อย่าคาดหวังเยอะ อ่านจบแล้วเดี๋ยวด่าไม่ทัน...คนเขียนหนีไปซักผ้าแร้ววว) เข้าเรื่อง....เช้าวันนี้ดูข่าว คุณสรยุทธ ข่าวนึง ที่ร้านอาหารในไต้หวันร้านหนึ่งเปิดเป็นร้านก๋วยเตี๋ยวเรือ แล้วตกแต่งร้านโดยใช้จุดเด่นของเมืองไทย เช่น ศาลพระภูมิ เจ้าแม่นางกวัก ในร้านก็มีสายไฟระโยงระยางเหมือนเสาไฟฟ้าริมถนน แถมป้ายชื่อร้านก็เป็นภาษาไทย บรรยากาศโดยรวมเหมือนนั่งกินอยู่ในกทม.เลย ดูแล้วก็เก๋ดี พอเห็นอย่างนี้ทำให้นึกถึง เมื่อวันก่อน.... น้องพาไปกินชาบูหม้อไฟเชื้อสายจีนเจ้าดังที่ห้างแถวพระราม 9 ปกติไม่ใช่สายกิน หรือคลั่งร้านดังอะไร เลยไม่รู้จักร้านนี้มาก่อน เลยตื่นตาตื่นใจพอสมควร  พอดีไปกินวันอาทิตย์ เลยรอคิวค่อนข้างนาน แต่ระหว่างที่รอคิว เค้าก็มีบาร์น้ำหวาน ขนมขบเคี้ยว ไอศครีมให้กินเล่นไปพลางๆ แถมมีบริการทาเล็บให้ด้วย (อันนี้ก็ต้องรอคิว) หลายคนคงจะรู้แล้วว่าเป็นร้านอะไร คือ...จะบอกว่าประทับใจปนแปลกใจ นึกไม่ออกว่า ร้านอาหารของไทย มีร้านไหนที่มีบริการแบบนี้บ้าง (ถ้าใครนึกออกบอกบุญได้นะ) น้ำ+ขนมที่ว่าคืออยากกินเท่าไหร่ก็กินไปเถอะ...อันนี้หลายคนอาจจะบอกอย่างมากก็แค่คนละแก้ว ไอติมถ้วยนึง เพราะเดี๋ยวอิ่มก่อน มันก็จริง แต่มันให้ความรู้สึกว่าเค้าแฟร์ดี มีบริการระหว่างรอ นอกจากของกินเล่นแล้ว...พนักงานบริการดีมากกกกก(อันนี้แค่ตอนรอคิวนะ) ครอบครัวเรามีผู้สูงอายุไปด้วย พนักงานเค้าไปเอาเก้าอี้ที่มีพนักพิงมาให้ ตามจำนวนคน(แก่) ส่วนสาวๆ ก็นั่งเก้าอี้ธรรมดาไป (อันนี้ให้ความรู้สึกว่า...เออ ใส่ใจดี ไม่ต้องร้องขอ) ระหว่างรอก็กินน้ำ กินขนมกันไป  ซักพัก....มีคนใส่ชุดงิ้ว ลากลำโพงเปิดเพลงจีนเสียงดังออกมาจากข้างในร้าน ปล่อยลำโพงให้โหวกเหวกอยู่หน้าร้าน ส่วนตานักรบชุดงิ้ว เดินส่ายหัวด๊อกแด๊ก ไปทักทายลูกค้าที่รอคิวกันอยู่กลุ่มนั้น กลุ่มนี้ให้ได้ถ่ายรูปกันเป็นที่สนุกสนาน จนครบทุกกลุ่ม แล้วก็เดินกลับไปลากลำโพงเข้าร้านหายไป.....  น้องเล่าให้ฟังว่า คราวก่อนที่พาป๊ากับม๊ามากิน มีโชว์เปลี่ยนหน้ากากด้วย....โห อเมซซิ่ง  นั่งอีกซักพักก็ถึงคิว...ก็พากันเข้าไปในร้าน พอประจำที่พนักงานก็แจกผ้ากันเปื้อน...นึกในใจ มันเลอะเทอะขนาดนั้นเลยเหรอ...อ่ะ ใส่ก็ใส่ แล้วพนักงานก็เข้ามายื่นแท็บเลตให้สั่งอาหาร หน้าที่นี้ยกให้น้องสาวไป ทำเป็นซะที่ไหนล่ะ ขืนให้เราสั่งวันนี้คงไม่ได้กิน  น้องก็จิ้มไปถามไป เจ้เอานี่เปล่า กินนี่มั๊ย นี่ก็พยักหน้าหงึกหงักไป ตาก็มองพนักงานอีกคนที่เข้ามาสอบถามรับเครื่องดื่มอะไรดี...น้ำเปล่า รีฟิล บลาๆๆๆ สาธยายไป ด้วยความที่ดีเทลอาหารมันค่อนข้างเยอะ พนักงานก็อธิบายนู่น นี่ นั่น คนแรก ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ามาแนะนำนู่นนี่ แล้วก็แนะนำพนักงานที่จะมาคอยบริการโต๊ะเราด้วย...แนะนำทำไม ไม่ได้อยากรู้จักซักหน่อย...  มีอะไรสงสัยสอบถามน้อง.เอ...ได้นะครับ เดี๋ยวน้อง.เอ..จะคอยบริการคุณลูกค้า ฝากน้อง....ด้วยนะครับ เอ๊า...มาฝากไว้ทำไมล่ะเนี่ย แล้วพากลับบ้านได้เปล่า  (น้อง เอ นามสมมุติ)พอดีน้องเราเลือกอาหารเสร็จพอดี ส่งแท็บเล็ตคืนน้อง.เอ...ไป น้องเอก็จัดแจง แจกอุปกรณ์ เสิร์ฟน้ำ ปกติเราไม่รู้ว่ายังไงนะ คือน้ำจิ้มเนี่ยมันตัก+ปรุงเองใช่ป่ะ แล้วคือมันเสียตังค์ตามจำนวนคน แต่น้องเอ บอกว่าคิดค่าน้ำจิ้มแค่...ท่านแล้วกันนะครับ...ดูเหมือนว่าผู้สูงอายุจะไม่ถูกคิดรวม อ่ะ... ไม่คิดก็ดี พอน้องเอ คล้อยหลังไป น้องบีก็ถือหมอนอิง 3 ใบมาส่งให้แล้วบอกว่าให้คุณลุง คุณป้าไว้พิงหลัง เลยขอเค้าเพิ่มอีกใบนึง...แหม ถึงหน้าจะยังไม่เข้าวัย แต่สังขารมันเริ่มไปแล้วอ่ะ  ระหว่างที่น้องบี ไปเอาหมอนมาเพิ่มให้ น้องเอก็กลับมาพร้อมน้ำซุปทั้ง 4 ตามที่สั่งไป แล้วก็เชิญพวกเราที่ยังนั่งมองหน้ากัน ให้ไปตักน้ำจิ้ม ผลไม้ ขนมหวาน ทานกันได้เลย ที่บาร์ด้านโน้นนะครับ...อย่างสุภาพ  ส่วนนึงลุกไปตักน้ำจิ้ม อีกส่วนนั่งเฝ้าโต๊ะ เรากะผู้สูงอายุอีก 2 คนคือส่วนที่ลุกไป ก็ไปยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ เพราะเข้าไม่ถึง มีคนมาตักมาปรุงอยู่ที่บาร์ก่อนแล้ว 4-5 คน พนักงานที่เดินผ่านมาเลยเข้ามาบอกว่า มีอีกบาร์นึงอยู่ด้านในนะครับ ว่างอยู่ ไปตักด้านในก็ได้ครับ...เป็นไง ดีป่ะล่ะ 3 คนพากันเคลื่อนที่ไปยังบาร์ด้านในตามที่บอก ไปยืนอ่านว่าอะไรเป็นอะไรซักพัก ก็ตักมาแค่น้ำจิ้มสุกี้+พริก+กระเทียม+น้ำมันงา และผักชีนิดหน่อย อร่อยเลิศ....เครื่องน้ำจิ้มเค้ามีให้ปรุงเองเยอะมากกก อยากกินอะไรก็ใส่ๆ เอา ในบาร์น้ำจิ้มยังมีผลไม้ ขนมหวาน และก็ผักเคียง มี แตงกวาผัดน้ำมันงา (มั้ง) ถั่วงอกผัดน้ำมันงา (เราชอบอันนี้) แล้วก็สลัดผักสำเร็จรูปด้วย วันที่ไปขนมหวานเป็นวุ้นมะพร้าว กับถั่วเขียวต้มลูกเดือย    กลับมาที่โต๊ะ ของสดมาเสิร์ฟแล้ว จัดแจงเทลงหม้อซุป แบ่งๆ กันไป ระหว่างรอ น้องมีสั่งเกี๊ยวซ่า กับปาท่องโก๋ (จำชื่อเมนูไม่ได้) มาด้วย เกี๊ยวซ่ากรอบอร่อย ส่วนปาท่องโก๋ก็อร่อยดี กินไปพลาง รอเนื้อสัตว์สุก   ระหว่างที่เนื้อสัตว์กำลังสุก น้ำกำลังเดือดๆ อยู่ดีๆ น้อง เอ ก็เข้ามาตักฟองที่ลอยอยู่ในหม้อซุปออกใส่ถ้วย........ให้กิน??? บ้า..ไม่ได้ให้กิน แต่ตักออกไปทิ้ง ให้ในหม้อเหลือไว้เพียงน้ำซุปใสๆ ซดจะได้คล่องคอ.....ใส่ใจแม้กระทั่งฟองน้ำซุป (ถ้าใครทำอาหารบ่อยๆ คงเข้าใจการช้อนฟองในน้ำซุปออก)  พอเนื้อสุกก็คีบ ตัก กิน กันไป อย่างเอร็ดอร่อย ระหว่างนั้น น้อง ซี ก็เดินมายืนข้างโต๊ะพร้อมเพลงฮิปฮอปประจำตัวของเค้า...  ทุกคนหันไปมองน้อง ซี พร้อมคว้ามือถือขึ้นมาถ่าย...น้อง ซี เต้นไปพร้อมกับยืดแป้งบะหมี่ในมือไปด้วย ไม่ได้ยืดเฉยๆ ยืดไป ควงไป ร่อนไป (ร่อนแป้งนะจ๊ะ) ผ่านหน้าแต่ละคนไป เด๋วยืดไปทางน้อง เด๋วควงไปทางลุง แล้วร่อนไปทางป้า เสียวจะมาเกี่ยวเอาหัวเราไปด้วย พอดีไม่ต้องได้กินกัน เต้นไป ยืดแป้ง (บะหมี่) ไป ตามจังหวะเพลงฮิปฮอปของเค้า สร้างความสนุกสนานให้กับโต๊ะเราพอสมควร คนแก่ได้หัวเราะเอิ๊กอ๊าก ส่วนสาวๆ ก็กรี๊ดกร๊าดกันไป เพิ่มสีสันให้มื้ออาหารได้ดีทีเดียว หลังจากน้อง ซี เต้นจนพอใจก็จะถามว่า เอาเส้นเล็กหรือเส้นใหญ่ พวกเราเอาเส้นเล็ก น้องซี ก็จัดแจงฉีกแป้งออกเป็นเส้นเล็กๆ แล้วหย่อนลงหม้อซุป ก่อนหย่อนยังมีแก่ใจถามว่าจะให้ใส่ลงหม้อไหน...โถ พ่อคุณ ก่อนจากไปน้อง ซีบอกว่า รอเส้นสุกซัก 3 นาทีนะครับ...........จ้ะ  สงสัยมีคนติดใจลีลาน้อง ซี เลยสั่งบะหมี่เส้นสดอีก 1 ก้อน น้องเลยมาเต้นโชว์ยืดบะหมี่ เหวี่ยงๆ ยืดๆ ใส่ ลุง ป้าให้ดูอีกรอบนึง... สำหรับเรา เส้นบะหมี่นี่เฉยๆ นะ อาจจะปล่อยทิ้งไว้นานไป เลยจับกันเป็นก้อน แล้วน้องเค้าใช้มือฉีกเส้น มันก็ไม่ได้เป็นเส้นบะหมี่เหมือนที่เรากินกันปกติหรอก เป็นแป้งแผ่นๆ มากกว่า....แต่ลีลาน้องดี พี่ไม่ติดละกัน โชว์เต้นเส้นบะหมี่ผ่านไป นั่งกินกันไป น้ำซุปก็อร่อยดี แต่เราว่าซุปหมาล่า (ไม่มีกาก) มันมันไปหน่อย คล้ายๆน้ำมันในน้ำพริกเผา เลยไม่ค่อยกล้าซด ระหว่างที่คีบกันเพลิดเพลิน พนักงานจะคอยมาเก็บจานที่ไม่ใช้แล้ว เติมน้ำดื่ม เติมน้ำซุป ช้อนฟองออกเป็นระยะๆ...โดยไม่ต้องเรียก บริการดีจริงๆ  พอมื้ออาหารใกล้จะอิ่ม น้องเราแอบกระซิบกับพนักงาน ซักพัก พนักงานถือจานผลไม้พร้อมปักเทียนวันเกิด และป้ายไฟ Happy Birth Day และพากันร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์มาที่โต๊ะ หลังเพลงจบ คุณป้ารับจานผลไม้มาเป่าเทียน แล้วก็ถ่ายรูปหมู่กับป้ายไฟไว้เป็นที่ระลึก 3-4 แอ็ค       ผลไม้วันเกิด มีแตงโม กับ ขนมกะลอจี๊ จิ้มน้ำตาลเคี่ยว (อร่อยดีนะ) เป็นของสมนาคุณจากทางร้านคือ ฟรี (ตอนดูบิล มีคิดตังค์ แต่พอน้องแจ้งไป พนักงานก็ไปแก้บิลมาให้เป็น ฟรี....แก้ไขให้พร้อมคำขอโทษ...โอเค ไม่ติดใจ)  อิ่มท้องแล้วก็พากันกลับ เบ็ดเสร็จค่าเสียหายประมาณ 2,500.- ถ้าถามเราว่าแพงมั๊ยราคานี้ เราก็ว่าแพง แต่ๆๆๆๆๆ ไม่เสียดายถ้าเทียบกับสิ่งที่ได้รับ อาหารรสชาติอร่อย ความเอาใจใส่ ความรวดเร็วและบริการที่ดีจากพนักงาน นับว่าสมเหตุสมผล  ข้อสังเกตุ....ไม่ได้อ่านรีวิว หรือคอมเม้นท์เกี่ยวกับร้านเลยว่า ใครไปเจออะไรดี หรือไม่ดีอะไรบ้างแต่จากที่เราได้ไปกินมา... อาหาร...เราว่าก็อร่อยดี น้ำจิ้มปรุงเอง รสชาติย่อมถูกปาก อันนี้ให้ข้อมูลอะไรไม่ได้มากเพราะไม่ใช่สายนักชิม แต่อาหารมาเร็วดี ไม่ต้องหิ้วท้องรอ (เพราะรอคิวก็นานละ...55555) บริการ...อันนี้สำหรับเราค่อนข้างเกินคาด เพราะความเอาใจใส่จากที่เล่าไป บางคนอาจจะบอกว่า ก็เค้า++++++ เข้าไปในราคาอาหารแล้ว มันก็จริง แต่สำหรับเราถือว่าเค้าใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ซึ่งไม่ค่อยได้เห็นเท่าไหร่ เราว่าน่าประทับใจ พนักงาน...ไม่พูดถึงไม่ได้เลย ไม่รู้เค้าเทรนพนักงานยังไง ตั้งแต่ส่วนต้อนรับด้านหน้า น้องที่คอยดูแลหาเก้าอี้ให้ลูกค้า กลุ่มไหนลุกไป เค้าจะมาจัดเก้าอี้ให้เป็นระเบียบ เข้าที่เข้าทาง เรียกว่าจัดเก้าอี้ไม่หยุดเลยแหละ จนมาถึงพนักงานเสิร์ฟ/บริการ ด้านใน ทุกคนบริการด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ใส่ใจแบบไม่ต้องร้องขอ รู้จักหน้าที่ตัวเอง ทำงานแทนกันได้แบบไม่แบ่งส่วนนั้นของใคร ส่วนโน้นหน้าที่ใคร ให้ลูกค้ารู้สึกหงุดหงิด นี่แอบคิดว่า เค้าประเมินกันรายวันรึเปล่า แบบวันนี้คนนี้ไม่ใส่ใจงาน/ลูกค้า โดนไล่ออกไรงี้ ไม่เว้นแม้กระทั่งน้องที่เต้นยืดเส้นบะหมี่ ดูเค้าสนุกสนานไปกับการโชว์ด้วยแม้ว่าจะต้องไปโชว์แทบจะทุกโต๊ะก็ตาม ทุกคนดูเต็มใจให้บริการมากกว่าฝืนใจทำไปตามหน้าที่    เทคโนโลยี...เห็นมีน้องบอทมาคอยช่วยเสิร์ฟอาหารด้วย น่ารักดี น่าจะช่วยแบ่งเบาได้เยอะเลย ล้ำมากกกก  ขอจบ ep.1 แค่นี้ก่อน (นี่ยังมีต่ออีกเหรอ) โปรดติดตามตอนต่อไป  ปล.มีแก้ไขกับเพิ่มอิโมจิ
|
i_mafuang
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ผู้หญิงธรรมดาที่ชอบเพ้อเอาถ้วย Friends Blog
Link MY VIP Friends      |
||||||||||||
