กลับจากไปเที่ยวหาคนแก่ที่ตจว.เมื่อวันก่อน ขนสมบัติบ้ามาเต็มคันรถ(เก๋ง) ลามเข้ามาถึงที่นั่งด้านหลังไปฝั่งนึง 

 

ท้ายกระโปรงหลังเป็นที่ของขวดเบียร์ 4 กระสอบปุ๋ยกับพัดลมสิ้นชีพ 1 ตัว ส่วนที่นั่งด้านหลังเป็นเสื้อผ้ามือสองของคุณน้องสาวฝากมาบริจาค 1 ถุงใหญ่ และกระเป๋าสารพัดแบบของคนแก่ที่ต้องเอามาเลือกอีกทีว่าใช้การได้มั๊ย

คงสงสัยว่าขนมาทำไม..ไว้วันหลังจะเหลาให้ฟัง..แปะไว้ก่อน เด๋วยาวววว 

 

กลับมา..คุณนายเล่าให้ฟังว่า ข้างร้านเริ่มบ่นละ ว่าขายของไม่ค่อยเห็นเงิน 

 

ข้างร้านที่ว่า ขายอาหารตามสั่งและข้าวแกง แต่เน้นตามสั่งมากกว่า จะทำกับข้าวแค่วันละ 2-3 อย่างแค่นั้น ราคาอยู่ที่ 30-50 บาท 

 

เท่าที่ดูก็ว่าขายดีอยู่นะ  แต่มันจะมีวันที่คนน้อย 2-3 วันใน 1 สัปดาห์ ขายทุกวันไม่มีวันหยุด และไม่เสียค่าน้ำ/ไฟ ค่าแก๊ส และค่าเช่า 

 

ในร้านมี 3 คนซึ่งเป็นญาติกันหมด คนยืนหน้าเตาได้ค่าจ้าง 500.- อีกคนช่วยทั่วไปและล้างจานได้ 300.- 

 

การจัดการส่วนอื่นๆ ไม่รู้ยังไง แต่ที่เห็นชัดเจนคือ.. 

 

ทุกคนกินของที่ร้าน คือกินกับข้าวที่ทำขายนั่นแหละ หรือวันไหนใครอยากกินอะไรก็ใช้วัตถุดิบที่ร้านทำกินเอง 

 

เอ้า...มันก็ปกตินี่นา ขายอาหารก็กินที่ร้านตัวเองสิ จะให้ไปซื้อที่อื่นให้เปลืองทำไม 

 

ใช่..อันนี้ปกติมาก ทุกร้านก็ทำแบบนี้แหละ....แต่ สิ่งที่เกินปกติคือ ญาติ 2 คนที่ทำงานอยู่ใกล้ๆ ก็มากิน (ฟรี) และลูก+ครอบครัวหลังเลิกงานก็แวะมากิน (ฟรี) ทุกวัน 

 

จะให้จ่ายตังค์เค้าก็ทำไม่ได้เพราะเป็นลูกเป็นหลานกันทั้งนั้น แล้วเค้าก็คงไม่คิดจะทำ เราเป็นคนนอกก็ได้แต่มองดูเท่านั้นแหละ 

 

ไม่เข้าใจ ความเป็นครอบครัวลักษณะนี้ บางคนอาจนึกในใจว่า เค้าอาจจะให้กันตอนเงินเดือนออก อันนี้ใช่ครอบครัวนึง แต่อีกครอบครัวนึง คือ นอกจากกินฟรีแล้ว บางทียังขอตังค์ใช้ด้วย ทั้งๆที่ตัวเองก็ทำงาน เค้าเป็นคนเล่าให้ฟังเอง 

 

หลายคนคงเคยพบเคยเจอครอบครัวลักษณะนี้มาบ้าง คิดเห็นยังไงมาเล่าสู่กันฟังได้ 

 

ไม่เข้าใจตรงที่ว่า ลูกหลานเค้าโตจนทำงานทำการมีครอบครัวแล้ว ยังไม่รู้จักโต ยังมาแบมือขอตังค์แม่อยู่อีก เห็นแล้วก็ให้นึกสงสารคนเป็นแม่ 

 

เพราะเท่าที่เห็นกำไรส่วนนึงก็น่าจะอยู่ในท้องของคนในครอบครัวนี่ล่ะ

เล่าสู่กันฟัง ถ้าครอบครัวไหนเป็นแบบนี้ คุณลองนึกดูว่าคุณเป็นตัวละครไหนในเรื่องนี้