Group Blog All Blog
|
ผูกพันสำคัญกว่ารัก หลังจากปิดบัญชีเสร็จ...ก็เหมือนไฟใกล้มอดดับลง ความกระตือรือร้น ความเร่งรีบ ความล่ก ก็ลดพลังลง กลายสภาพเป็นความเฉื่อยเข้ามาแทน (มุมมองความรัก.....ในความรู้สึกส่วนตัว) ตั้งแต่เมื่อวาน งานการไม่ค่อยได้ทำนั่งอ่านกระทู้นู่นนี่ เกือบจะทั้งวัน ไปเผือกเรื่องคนนู้นที ไปดราม่าเรื่องคนนี้ที แต่ก็ไม่มีเรื่องไหนจะน่าสนใจซักเท่าไหร่....อ่อ นึกได้เรื่องนึง เรื่องหมดศรัทธาในความรัก ตอนแรกก็กะจะเข้าไปแสดงความคิดเห็นบ้าง แต่พอหลังๆ ไปอ่าน ประเด็นกลายเป็นอย่างอื่นไปซะละ เลยถอยดีกว่า..... ลองมานั่งนึกถึงความรักในมุมมองของตัวเองบ้าง...... นั่งนึกอยู่นาน...ถึงนิยามความรักในแบบต่างๆ เท่าที่เคยได้ยิน ได้อ่านมา และสมองน้อยๆ พอจะนึกออก ส่วนใหญ่คนจะนึกถึงความรักที่มีระหว่างคนด้วยกัน.....เริ่มจากคนที่ใกล้ตัวที่สุด คือ พ่อ แม่ รู้สึกดีนะ เวลาที่เห็นครอบครัวอื่นเค้ากินข้าวกัน นั่งคุยกัน ทำกิจกรรมร่วมกัน มันดูอบอุ่นดี ถามว่าอิจฉามั๊ย ก็ไม่นะ เพราะถึงแม้ว่าครอบครัวเราจะได้อยู่พร้อมหน้ากัน ภาพมันก็ไม่ได้ออกมาเป็นแบบนั้นอยู่ดี การที่ต้องไปอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อ แม่ ตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ ทำให้ความผูกพันมันเจือจางลงไปด้วยเหมือนกัน แต่ยังไงย่าก็รักเรามาก จำได้เลือนลางว่า ช่วงเรียนอนุบาล ได้กลับไปอยู่กับพ่อและแม่ และในความทรงจำมันยังรู้สึกด้วยว่า แม่รักพี่ชายคนโตมากกก ส่วนพ่อก็รักน้องสาวคนเล็กมากกก พอกัน แต่ก็ได้แค่รู้สึกแค่นั้น ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย เพราะความที่เป็นเด็ก พอขึ้นชั้นประถมก็กลับมาอยู่กับย่าและอาที่กรุงเทพฯเหมือนเดิม ชีวิตเติบโตขึ้นผ่านการเลี้ยงดูจากย่าและอา ปิดเทอมทีนึง ถึงจะได้กลับไปบ้านหาพ่อกับแม่ จำได้ว่าไปทีไร ก็เล่นแต่กับน้องสาว ส่วนพ่อกับแม่ก็เหมือนผู้ใหญ่คนนึงในบ้านไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กันเท่าไหร่ คงเป็นเพราะทั้ง 2 คน เป็นคนพูดน้อยด้วยละมั้ง เวลาที่โรงเรียนจัดงานวันแม่ แล้วให้แม่ไปนั่ง แม่เราจะแก่ที่สุด เพราะคนที่ไปนั่งคือย่า รู้สึกย่าจะไปแค่ปีเดียวเองมั้ง หลังๆ คือไม่ต้องให้แม่ทุกคนมาก็ได้ พอเพลงค่าน้ำนมขึ้น ก็มักจะเห็นเพื่อนๆ หรือเด็กคนอื่นๆ แอบน้ำตาไหลกัน ยิ่งคนที่มีแม่มานี่ ไม่มีใครใจแข็งได้ซักราย ในขณะที่เราไม่รู้สึกอินกับเพลงนี้เลย และมันก็เป็นมาถึงปัจจุบัน แต่ถ้าเพลงพระคุณที่ 3 ซึ่งจะได้ร้องในวันไหว้ครูขึ้นเมื่อไหร่ แอบน้ำตาคลอทุกที ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน นั่นก็เป็นความรักระหว่างเรากับพ่อ แม่ ถึงมันจะมีไม่มากเท่ากับที่รู้สึกต่อย่า แต่เราก็ตอบแทนท่านไปตามกำลังที่เรามี ถัดจากคนใกล้ชิด ก็คงจะเป็นเพื่อน เพื่อนที่รู้สึกสนิทที่สุด คือเพื่อนเรียนตอนมหาวิทยาลัย สำหรับคนที่เป็นเพื่อนกันตอนประถม มัธยม แล้วยังคงเป็นเพื่อนกันอยู่นี่น่าอิจฉามาก..พูดเลย ถ้าจะมาหาเพื่อนแท้ในที่ทำงานนี่ หายากมากกก เพราะฉะนั้นเพื่อนเรียนนี่ล่ะ โอเคสุดแล้ว จะว่าไป แม้จะทักทายในไลน์กันทุกวัน นานน๊านจะนัดไปกินข้าวได้ซักที ยิ่งไปเที่ยวด้วยกันนี่ เดี่๋ยวนี้ยิ่งยากไปใหญ่ เพราะแต่ละคนต่างมีภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ แต่ก็รู้สึกได้ว่ายังไม่หายไปไหน มาถึงความรัก กับคนที่ไม่เคยรู้จัก....ทำไมเดี๋ยวนี้ คนส่วนใหญ่ ให้ความสำคัญกับความรักกับคนที่ไม่เคยรู้จัก มากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ว่าจะแสดงออกหรือไม่แสดงออก นั่งมองความรักที่คนแสดงออกต่อกัน มามากมาย ส่วนใหญ่ก็จะมีความรักจากคนที่ไม่เคยรู้จักนี่แหละ ที่มีปัญหามากสุด ไม่ว่าจะคบกันมานานแค่ไหน 15 ปี 10 ปี 8 ปี 3 ปี 1 ปี 6 เดือน หรือ 3 เดือน ก็มีอันต้องเลิกรากันไป แม้กระทั่ง สร้างครอบครัวกันแล้ว มีลูกแล้ว ลูกโตแล้ว ความรักก็ยังมีวันจบลง ไม่ใช่ว่าจะมองจากคนไกลตัว เพราะคนใกล้ตัวก็มีให้เห็นอยู่เหมือนกัน ไปๆ มาๆ เลยนึกถึง คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าที่ว่า ทุกสิ่ง มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป เราว่าความรักก็คงเป็นเหมือนกัน หลังจากลองนึกดูแล้ว คำว่ารัก ในความรู้สึกของเรามันดูเบาบางมากๆ ไม่ว่าจะเป็นกับคนในครอบครัว หรือกับเพื่อนสนิท ยิ่งกับคนรักนี่ ยังนึกภาพไม่ออกเลย แต่ถ้าพูดถึงความผูกพัน เรากลับรู้สึกชัดเจนกว่า แต่บางคนอาจจะบอกว่า ความรักก็คือความผูกพันกันนั่นแหละ แต่ในความรู้สึกของเรา ความรักมันสามารถหมดลงไปได้ แต่ความผูกพันมันยังคงมีอยู่ ถ้าเวลาและความรักที่มีร่วมกันมันมากพอ ที่จะก่อให้เกิดความผูกพันได้ ความรู้สึกนั้นมันก็จะไม่หายไปไหน แต่มันจะอวลอยู่ในใจเรานี่แหละ แม้ว่าวันนั้นความรักมันจะหมดลงไปแล้วก็ตาม
|
i_mafuang
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ผู้หญิงธรรมดาที่ชอบเพ้อเอาถ้วย Friends Blog
Link MY VIP Friends      |
||||||||||||
