กับความหวังของคนอยากมีบ้าน

หลังจากที่ลงเรื่องบ้านไว้ ร่วมๆปีก็หายยยยยย....ไปเพื่อค้นหาบ้านในฝัน
ความจริงก็ไม่อยากจะพรรณาอะไรอีก เพราะกลัวว่าถ้าหวังมากก็ทุกข์เยอะ
แต่ว่า....สุดท้ายก็อยากจะเขียนไว้เป็นบันทึกเล็กๆ เผื่อว่าใครจะเป็นแบบเรา
จะได้มีกำลังใจหาบ้านกันต่อ

เริ่มจากวัชและคุณสามี เราทั้งสองมีอาชีพเป็นฟรีเลนซ์ทำงานด้านโฆษณา
กันทั้งคู่ รายได้ส่วนใหญ่ก็จะมาจากค่าตัวและมีการหักภาษีเมื่อรับเงิน
ไม่มีความมั่นคงทางรายได้ จึงทำให้เราทั้งคู่ถอดใจเรื่องกู้แบงค์ตลอด

แต่เดชะบุญวัชมีคุณน้าสาว ที่รักและหวังดีคอยกระตุ้นให้เรามีกิเลสในความยาก
ท่านค่อยหาบ้านที่ขายแล้วส่งมาทางเมล์อยู่ร่วมๆปี
แต่ก็ไม่ถูกใจคนเรื่องมากอย่าง 2 สามีภรรยา ก็เลยหากันเองอีกทาง

ช่วงเวลาที่หาบ้าน อยากบอกว่ามันนานแสนนาน และคนเบี้ยน้อย
อย่างเราทั้ง 2 ก็มีความต้องการที่ส่วนทางกับความเป็นจริง คืออยากได้บ้าน
ที่มีเนื้อที่ และราคาไม่แพง แล้วก็อยู่ในเมือง เห็นมั้ยว่ามันส่วนทางจริงๆ






เรานั่งหน้าจอคอมทุกวันที่มีโอกาส เปิดดูโฆษณาบ้านมือสองในเวป
ที่ดูแล้วก็ดูอีก เบื่อ ท้อ เมื่อไรก็พักหายแล้วเราก็เริ่มใหม่
เราจะบอกตัวเองเสมอ " อย่าท้อนะ ถึงแม้ว่าจะยังไม่ใช่เวลาของเรา
คนอื่นทำได้เราก็ทำได้ " ถึงจะช้าไปนิด 5555

เราจะท้อมากๆเวลาที่เรียกคุณสามีมาดู รายละเอียดบ้านที่ลงไว้
แล้วเขาไม่มีทีท่าว่าจะสนใจ จะมีแรงตึงเครียดทันที เพราะเราเองก็เหนื่อย และเซงเอามากๆ ยิ่งมาเจอแบบนี้เลย
พลอยแย่ไปด้วย แต่เราก็พยามตลอดที่จะพูดจาให้กำลังใจเขา ว่ายังไม่ทันไรจะ
ท้อแล้วรึ ไม่ลองดูก่อนเรอ ที่พี่เขาไม่กล้าคิดก็อย่างที่บอกไปตอนต้น

แล้ววันที่ฟ้าเป็นใจก็มาถึง เมื่อไม่กี่วันเราเองเปิดเวปขายบ้าน ก็โทรไปถามตามเคย
พี่ที่รับสายปลายทาง ชื่อคุณปุ่น น้ำเสียงเป็นมิตรดี ก็ถามๆๆๆๆแล้วก็ถาม
จนนัดดูบ้าน ครั้งแรกสุดท้ายก็ต้องเลื่อน แต่พี่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะติดงาน

พอไม่กี่วันงานเราเลื่อนอีกเลย โทรไปหาพี่ปุ่นนอีกว่าอยากไปดูบ้านวันเสาร์ที่ 18 กรกฎา นี้
จะได้มั้ยค่ะพี่เขาก็ดีมากๆไม่ว่าไม่บ่นแต่หัวเราะซะงั้น
ที่แกหัวเราเพราะเราเองก็กราบขอโทษแก อย่างแรงยังกะเราง้อเขางัย
แต่เขาซะอีกที่ต้องง้อเรางัย เราเองก็ต้องเอางานไว้ก่อนอะนะ หนังเราถ่าย 3 วันถึงวันจันทร์ที่ 20 แต่เราก็นัดพี่เขาช่วงบ่าย
วันจันทร์ รีบสุดชีวิตทุกอย่างเพราะกลัวจะไม่ทันนัด

กลับถึงบ้านก็รีบกินข้าวกกลางวันแล้วก็ออกเดินทางไปดูบ้านกันเลย ไปกันโดยรู้แค่ว่า หมู่บ้านอะไร ซอยอะไร
แต่ไม่รู้บ้านเลขที่ ก็ไปกันซะงั้นเดาๆเอาว่างั้น ก็ไปหากันจนเจอ
ไปถึงพอดีรั้วบ้านไม่ได้ล็อคคุณสามี เลยเดินเข้าไปเฉยเลย
บ้านค่อนข้างเก่านะ แต่ปรับปรุงซ่อมแซมสักหน่อยก็พออยู่ได้

ด้วยความที่เราดูบ้านจนเป็นอาชีพเลยมองหาเยื่อที่จะถามข้อมูล ก็มองเห็นคุณป้าบ้านตรงข้าม
นั่งทานข้าวอยู่เลยเดินไปถามแกว่า
" เจ้าของบ้านนี้ไม่อยู่บ้านนี้นานหรือยังค่ะ "
แกก็บอกว่า " เนี่ยอยู่บ้านติดกับป้านี้เอง" แจ็คพ็อตสิเรา เลยเดินไปก้มๆเงยๆตะโกนถามเข้าไปว่า
มีใครอยู่มั้ยค่ะ ก็มีเสียงเจ้าของบ้านตอบกลับมา

ภาพที่ฉันเห็นคือชายที่ดูสูงอายุแต่สุขภาพดีมากๆ ผิวพรรณขาว ผมหงอกทั้งหัว เสียงหนุ่มมาก แล้วพี่เขาก็พาชมบ้าน
แล้วเราทั้งสามก็พูดคุยกัน
เกี่ยวกับบ้าน วัชกะสามีเป้นคนไม่มีฟอรม์เท่าไร มีไรก็บอกหมด

ยืนคุยกันอยู่นานจนพี่เขาเริ่มถูกคอ ชวนไปนั่งคุยที่บ้านเขา แล้วก็รอพี่ปุ่นโป๊กเกอร์มาเพื่อ
คุยรายละเอียด แต่แปลกพี่เจ้าของบ้านคุยง่ายมากๆ
ต่อราคาบ้านแกก็ให้ ไม่ว่าไรไม่เอามัดจำ แต่ให้เราลองยืนกู้ดูก่อน

มันดูเหมือนเราจะมีหวังขึ้นใช่มะ แต่เราก็ไม่กล้าหวังมาก เพียงแต่คิดว่านี้เขาเปิดโอกาศให้เรามากๆเลยนะเนี่ย
ถ้าเราไม่ลองดูแล้วจะ
รู้มั้ยว่ามันคือประสบการณ์ในการ รวบรวมข้อมูลการเงินของเรากู้แบงค์

ความจริงเราเองก็ไม่กล้าคิดมาก เพราะถ้ากู้ได้แต่ไม่มีเงินซ่อมมันก็แย่
เราเพิ่งส่งเอกสารไปเมื่อเย็นวันที่ 21 กรกฎา นี้
.......อย่างที่บอกไม่กล้าคาดหวังเยอะ แค่อยากบอกความรู้สึกที่มี
ให้คนอีกหลายคนที่กำลังเป็นแบบเรา ได้แชร์ความรู้สึกกันไป

Create Date : 21 กันยายน 2553		2 comments
Last Update : 21 กันยายน 2553 20:33:30 น.
Counter : 1213 Pageviews.
Share Tweet