"กำลังใจ" คือ สิ่งสำคัญ
ตอนที่ยังตั้งท้องโซเฟีย ลูกสาวคนสุดท้อง และอันนากับเลาร่าที่อายุได้ประมาณ 4 และ 2 ขวบนั้น เรายังจำได้ดีว่า ตัวเองรู้สึกหมดกำลังใจอย่างมากที่จะเขียนวิทยานิพนธ์ในระดับปริญญาเอกที่ยังคงค้างคามานาน ทั้งนี้เพราะมันเกือบดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ที่จะประสบความสำเร็จ ด้วยทั้งปัจจัยหลายๆ อย่างที่ตัวเองต้องคอยดูแลอยู่ ไม่ว่าจะเป็นลูกเล็กๆ ครอบครัว และรวมถึงบ้านที่อยู่ห่างไกลจากตัวเมืองสตุ๊ทการ์ทถึง 2 ชั่วโมง หากเดินทางโดยรถยนต์หรือรถไฟ
สิ่งที่จุดประกายภายในใจให้ลุกขึ้นมาฮึดสู้กับภาระอันหนักหน่วงนี้ ไม่เพียงแต่แรงดลบันดาลใจที่มาจากเบื้องบนเท่านั้น แต่ความเข้าใจและความรักอย่างสุดซึ้งที่มาจากสามีนั้นก็เป็นคำตอบให้แก่หัวใจดวงน้อยๆ ของเราอย่างแท้จริง
ครั้งหนึ่งมาร์คุสบอกกับเราว่า
"ถ้าเรียนไม่จบก็ไม่เป็นไรหรอก คุณค่าของคุณไม่ได้อยู่ที่คุณจะประสบความสำเร็จหรือไม่ คุณก็คือคุณ และคุณคือภรรยาและแม่ของลูกๆ ที่น่ารักของผม ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นผมก็รักคุณอย่างสุดใจ"
พอได้ฟังคำพูดจากใจเช่นนี้แล้ว จิตใจที่เหี่ยวแห้งและเหน็ดเหนื่อยก็กลับกลายเป็นจิตใจที่ถูกรดน้ำให้ชุ่มชื้นและมีกำลังที่จะก้าวไปข้างหน้าด้วยความหวังต่อไป ... จนกระทั่ง วันแห่งความสำเร็จในฐานะด๊อกเตอร์คนหนึ่งจากประเทศเยอรมนีก็ได้มาถึง ...
ขอบคุณสำหรับคู่แท้ที่เบื้องบนส่งมาให้รักและร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน ...