ความทรงจำเกี่ยวกับหน้าหนาว ในคราวโน้น
รบกวนช่วยไลค์เพจ ขอบคุณค่า
https://www.facebook.com/aDiaryofaMomofThreeGirls/
จำได้ว่า ... เราเดินทางมาเรียนปริญญาเอกที่ประเทศเยอรมนีในเดือนตุลาคม ปั 2008 อากาศก็กำลังเริ่มเย็นมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะในเวลานั้นเป็นฤดูใบไม้ร่วงของที่นี่แล้ว พอย่างเข้าสู่ช่วงเทศกาลคริสต์มาส อากาศก็จะเริ่มหนาวเย็นมากขึ้น ซึ่งก็่ทำให้ ความคิดของเราที่อยากจะออกไปเดินนอกหอพักก็ค่อยๆ ลดลงเรื่อยๆ เสื้อกันหนาวแฟชั่นที่ซื้อมาจากประเทศไทยก็ดูเหมือนว่าจะเอาไม่อยู่ นี่ขนาดอยู่ในสตุ๊ทการ์ทซึ่งเมืองมีลักษณะเป็นแอ่งและมีอุณภูมิที่อุ่นกว่าในหลายๆ ที่ที่อยู่ทางตอนใต้ของประเทศเยอรมนีนะ (ใครที่เคยอยู่ในสตุ๊ทการ์ทจะรู้ดีว่า มักจะไม่ค่อยเห็นหิมะมากนักที่นี่)
ดังนั้น ในช่วงครึ่งปีแรกที่เราอยู่ในประเทศเยอรมนีเรียกได้ว่า เป็นช่วงที่รู้สึกเหนื่อยมาก ด้วยว่าต้องปรับตัวกับอากาศที่หนาวอย่างยาวนาน รวมถึงความไม่เข้าใจภาษาเยอรมันด้วย ทำให้เมื่อกลับมาจากการอ่านหนังสือที่ห้องสมุดเมื่อไหร่ เราก็ล้มตัวลงนอนแบบสลบไสลในทันที อย่างไรก็ตาม ความอัศจรรย์ของร่างกายก็มีปรากฏให้ได้รู้สึกประหลาดใจแบบยินดี ทั้งนี้เพราะเมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราก็เริ่มรู้สึกรักและสนุกกับฤดูที่แสนหนาวของที่นี่มากขึ้น เริ่มสนุกสนานที่จะออกไ้ปสังสรรค์กับเพื่อนๆ ข้างนอก โดยเฉพาะตามเทศกาลต่างๆ เช่น ตลาดนัดคริสต์มาส หรือ ออกไปท่องกลางคืนในเมืองสตุ๊ทการ์ทที่มีร้านค้าหรือผับน่ารักๆ แบบดื่มกาแฟดีๆ มากมาย
ตอนแรกก็ประหลาดใจว่า คนที่นี่ไม่รู้สึกหนาวหรือ เพราะแม้ว่าอากาศจะหนาวเย็นสักเพียงใด พวกเขาก็ยังรื่นเริงและสนุกสนานกับเทศกาลต่างๆ ในฤดูที่มีหิมะปกคลุมได้อย่างดี คำตอบที่ได้คือ พวกเขาก็รู้สึกหนาวเหมือนกันนั้นแหละ เปรียบเทียบเหมือนกับเราคนไทย พอมีคนต่างประเทศมาถามว่า ''เธอ คงไม่รู้สึกร้อนมากในหน้าร้อนที่อุณภูมิ 35 องศาสินะ เพราะว่าเธอเป็นคนไทย!'' เราก็จะรู้สีกว่า "เอ่อ ไม่จริงงงงงง!!! นั่นมันร้อนตับแตกเลยค่า" เพราะฉะนั้น มันดูจะเป็นเรื่องของความเคยชิน และในเรื่องของภาษาก็เช่นเดียวกันที่พระเจ้าสร้างให้หูทั้งสองข้างสามารถปรับโหมดของความเข้าใจให้เราได้อย่างอัศจรรย์ โดยเฉพาะในสัมมนาวืชาการที่เป็นภาษาเยอรมันแบบสุดโหดขาประจำสัปดาห์ของเรา
พอมาถึงวันนี้ที่อยู่ในประเทศเยอรมนีมาได้ร่วม 8 ปีแล้ว ก็เรียกได้ว่า เรารู้สึกกลมกลืนและสนุกกับทุกฤดูกาลของที่นี่แบบคุ้นเคยเลยทีเดียว แม้กระทั่งในหน้าหนาวที่แสนจะเยือกเย็นของเมืองที่เราอยู่ ณ ปัจจุบัน ซึ่งเป็นเมืองที่ตั้งอยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลของสตุ๊ทการ์ทอยู่หลายร้อยเมตร แบบที่ในหน้าหนาวนั้น เรากับลูกๆ ต้องเดินฝ่าหิมะที่สูงถึงหัวเข่ากันเลยทีเดียว แต่คงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่า สำหรับเด็กๆ การลุยหิมะมันเป็นอะไรที่สนุกที่สุดเลย!
เอ๊ะ ...อย่างนี้คงเป็นเรื่อง "ทัศนคตื" ด้วยสินะ
หากเราคิดใสๆ แบบเด็กๆ ว่า ทุกอย่างนั้นน่าสนุกก็ดีน่ะสิ! ...
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
