|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
@>.....^.^..... วัคซีนใจเข็มแรก
เมื่อครั้งที่น้องพาหลานชายไปฉีดวัคซีน กลับมาถึงบ้านก็มีไข้ เพราะระบมขาด้านที่ไปฉีดมา ทุกครั้งที่ไปฉีดวัคซีน ก็จะมีไข้บ้าง แต่ระยะหลังๆก็ดีขึ้นโดยลำดับ เพราะร่างกายเริ่มมีภูมิต้านทาน สังเกตพบว่าบุ๊คทนความเจ็บได้ดี ไม่ค่อยงอแง ล้มลุกคลุกคลาน หัวโน ถ้าทำเองก็จะคลำหัวป้อยแต่ไม่ร้อง
ปากแตกเพราะเอาหน้าไปโขกโดนขอบเก้าอี้ ก็ไม่ร้อง ทนทานพอใช้ บุ๊คเป็นเด็กที่เล็กสุดในละแวกนี้ ทุกคนที่อยู่รอบๆจึงเอาใจรักใคร่ดูแลและตามใจ มาอุ้มมากอดมาหอมมิได้ขาด พ่อแม่ก็สบายที่ลูกไม่หวงตัว บ้านโน้นมาอุ้มบ้านนั้นมาอุ้ม ช่วยอาบน้ำป้อนข้าว ปล่อยให้พ่อแม่ได้มีเวลาทำกับข้าวทำงานบ้าน
คุณปู่คุณย่าแม้จะอยู่ไกลกันก็รักใคร่ห่วงใย ลงทุนติดเครื่องปรับอากาศอีกห้อง เพื่อไว้รองรับเมื่อบุ๊คไปหาในวันหยุด คุณอาไม่มีลูกแวะมารับพร้อมของเล่นประดามีจะเอาใจ คุณอาอีกคนเป็นกัปตัน บินไปมาหาสู่ ซื้อขนมสารพัดประดามีมาฝาก
ชีวิตของเจ้าตัวดีอุ่นจนร้อน เหมือนที่น้องอรแม่หมูเรย์เคยบอกไว้ วันหนึ่งเราไปร้านหนังสือแถวบ้าน ที่นั่นมีน้ำผลไม้สดปั่น ระหว่างที่รอ เธอเอื้อมมือไปคว้าส้มที่กระจาด เราก็ขอคืนบอกว่าของเขาไว้ขายบุ๊คเล่นไม่ได้ เธอก็ปล่อย
แต่พอเผลอเธอก็หยิบ มือยังไม่ทันจะแตะ คนขายก็ทำเสียงดุขึ้นมาทันที พร้อมทำตาเขียวใส่แบบสัพยอกเด็ก บอกว่าเดี๋ยวตีซะเลยเด็กคนนี้ เธอทำตาแดงเบะปากร้องไห้ แรกก็ไม่เท่าไหร่ แป๊บเดียวน้ำตาไหลพรั่งพรูออกมา และร้องไม่ยอมหยุด
พ่อเธอต้องพาไปเปลี่ยนอิริยาบถ เธอร้องสะอึกสะอื้น เอาของเล่นให้ก็ไม่เอา พาไปเดินเล่นก็ไม่เงียบ พ่อกับแม่เริ่มหน้าเสียเพราะไม่เคยเห็นลูกแสดงอาการเสียใจแบบนี้มาก่อน
เราก็เลยเปรยๆขึ้นมา นี่แหละวัคซีนใจเข็มแรกของบุ๊ค ไม่ต้องห่วงกังวลมากไป เขายังเล็ก ยังไม่สามารถจัดการกับอารมณ์เสียใจผิดหวังของตัวเองได้ ไม่เคยถูกดุมาก่อน ไม่เคยผิดหวังมาก่อน คิดซะว่าเป็นเรื่องธรรมดา โตอีกหน่อยเขาก็จะเข้าใจ เขายังต้องเจออะไรอีกมากมาย บนโลกใบนี้
คุณอาคนรองก็มีลูกเล็กในวัยใกล้เคียงกัน ทุกครั้งที่เจอกันก็ธรรมดา เด็กเล็กๆกับของเล่น และการยื้อแย่งกัน นี่ก็เป็นวัคซีนอีกเข็ม ที่พ่อแม่ต้องเรียนรู้ในการอยู่ร่วมกัน ไม่ใช่เด็กตีกัน พ่อแม่ก็มาทะเลาะกันด้วยเรื่องของเด็กๆ เด็กๆทะเลาะกัน ประเดี๋ยวเดียวก็มาเล่นด้วยกันแล้ว
เราก็เข้าใจคนมีลูกคนแรก ว่ารู้สึกอย่างไร แต่เราไม่สามารถปกป้องลูกได้ตลอดชีวิตของเขาหรอก เพราะฉะนั้นลูกต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับโลกใบนี้
ต้องสัมผัสสัมพันธ์กับผู้คนหลายแบบ เดี๋ยวเขาก็จะเรียนรู้ไปเอง เรื่องของเล่นก็ด้วยไม่มีใครได้ทุกสิ่งหรอก บางอย่างเราก็ให้เขาได้ บางอย่างก็ไม่ได้ เขาต้องพบกับความผิดหวังบ้าง ภูมิคุ้มกันจะได้แข็งแรง
เดี๋ยวนี้ผ่านร้านของเล่น พ่อแม่สามารถต่อรองกับเขาได้มากขึ้น ถูกดุหรือถูกปฏิเสธบุ๊คก็เรียนรู้มากขึ้น และยอมรับกับความผิดหวังและเสียใจได้มากขึ้น
นี่แหละหนาชีวิต เราเคยอาบน้ำอุ่นมาก่อน น้ำร้อนไม่เคยอาบ เวลาที่น้องมาเปรยๆขอคำปรึกษาเกี่ยวกับลูก ก็จะบอกเขาว่าค่อยๆเรียนรู้กันไป
แอมอร
Create Date : 23 สิงหาคม 2553 |
|
21 comments |
Last Update : 23 สิงหาคม 2553 20:44:15 น. |
Counter : 843 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: พี่นาถ (sirivinit ) 24 สิงหาคม 2553 0:31:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 24 สิงหาคม 2553 6:39:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 24 สิงหาคม 2553 7:55:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: raya-a 24 สิงหาคม 2553 9:35:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณต่อ (toor36 ) 24 สิงหาคม 2553 11:40:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: panwat 24 สิงหาคม 2553 11:53:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ๋อซ่าส์ 24 สิงหาคม 2553 13:09:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 24 สิงหาคม 2553 14:33:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: ชายพจน์ (ครีมโซดาซ่า ) 24 สิงหาคม 2553 16:35:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: nulaw.m 24 สิงหาคม 2553 17:31:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: aenew 24 สิงหาคม 2553 20:48:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: อ๋อซ่าส์ 24 สิงหาคม 2553 22:25:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: panwat 25 สิงหาคม 2553 1:03:54 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [?]
|
บางที ปลายทางก็ไม่ได้สำคัญมากไปกว่า
.....
สิ่งที่อยู่ระหว่างทาง
..............^^.... และความสุขในปัจจุบัน
ก็เป็นสิ่งที่เราจับต้องได้
....^^.....^^......
โดยไม่ต้องรอคอย
ความสุขของอนาคต
ปูปรุง
|
|
|
|
|
|
|
|