|
|
ฝนตกบ่อย เน๊อะช่วงนี้ เคราะห์มันก็เลยมากับฝนเลย
หวัดดีเพื่อน ๆ ทุกคน ไม่ต้องแปลกใจที่วันนี้มีเวลามานั่ง อัปบล็อก เพราะว่าวันนี้เป็นวันดี เพราะจะต้องมาสอนคอมพิวเตอร์ที่ห้องคอม โชคเลยเข้าข้าง เพราะจะมีเวลามานั่งสตออยู่ตรงนี้ได้ เพราะสอนคอมแล้วจะมีเวลาอู้เยอะมาก ๆ นี่ก็ปล่อยให้เด็กโข่ง ตัวดำ ๆ หำ เอ้ย ตัวใหญ่ ๆ นั่งทำงานที่สั่ง (ขี้มูก) ออกไป เลยมีเวลามานั่งตะบอยพิมพ์ บล็อกได้ ก็ได้แต่แอบภาวนาในใจว่า สาธุ ขอให้พวกเอ็งทำงานเสร็จ ช้า ๆ นะ ครู จะได้มีเวลามาสตอในที่นี้ได้ แบบสวัสดีนาน ๆ
....ก่อนอื่นเลยต้องตีนความ อะ ๆ เท้าความ ก็ได้ ฟร่ะ ..ก็เมื่อวานซืนจำกันได้ไหมว่า รถยนต์ผมเสียต้องไปจอดสงบนิ่งอยู่ที่โรงเรียนแม่ ชื่อดรงเรียนแปลก ๆ ไงก็ไม่รู้ โรงเรียนแม่ ง่ะ ไม่ใช่ จริง ๆ มันมีชื่อ แต่ติดปากว่าโรงเรียนแม่ หวังว่าคงจะเข้าใจนะครับ ถ้าไม่เข้าใจ ก็ขอแนะนะเลยครับว่าควรทานปลาทะเล สักหน่อยนะครับ แต่ว่าอย่าพลาดไปทานปลาปักเป้าเข้าละ เดี๋ยวจะต้องย้ายตัวเองไปอยู่ที่ที่นอนที่เล็กที่สุดในโลก...ขยับก็ไม่ได้ อึดอัด เพราะมันจะพอดีตัวไปหน่อย อ่ะ ๆ ไม่ช่าย ๆ ไม่ใช่โลงศพหรอก แต่เป็นเตียงที่โรงพยาบาลต่างหากเล่า กรุณาโปรดอย่าเข้าใจผิด...
...กรรมสนองเลย วันนั้น จิ๊กตังค์แม่มานิด ๆ หน่อย ๆ เอง แค่ 1500 บาทแค่นั้น...วันต่อมาแลกรถยนต์กันขับ เท่านั้นแหละ สายพานคันเร่งขาดเสียนี่...เวง..ทันตาเห็นเลย..รถเลยขะเยื้อน..ไม่ได้ ช่างก็ไปซ่อมไม่ได้เพราะฝนตกชนิดไม่ลืมหูลืมตา...เลยต้องมาซ่อมเมื่อวาน...สรุปว่ายังไม่ขาดทุนครับ เสียค่าซ่อมไป 200 บาท อิอิ จิ๊ก มา 1500 จ่ายค่าซ่อมไป 200 เหลืออีกตั้ง 1400 แหน่ะ...อย่ามาทัก อย่ามาทัก ว่าคิดเลขผิดระดับนี้ เค้าคิดไม่ผิดหรอก...น่าใครจะโง่คิดผิดกันละครับ....แค่แกล้งคิดผิดนิดหน่อยเอง อิอิ....สรุปว่างานนี้ยังมีกำไร แต่เรื่องกรรมนะยังคงค้างคาอยู่....เวง ..ทำใจ..เอาไว้แล้วมีกรรม แต่มีตังค์ อิอิ....
.....เมื่อวานสืบเนื่องมาจากการไปเอารถยนต์ที่โรงเรียนแม่....เลยต้องแอบมาใช้เด็กให้ขับรถมอไซต์ พาตัวกระผมไปที่โรงเรียนแม่ ไปเอารถยนต์ ซึ่งไม่ห่างกันมาก แค่ประมาณ 12 - 15 กิโลเอง....พอดีเป็นช่วงพักกลางวันพอดี...และก็เผอิญนังบิ๊ก ทอมร่างใหญ่ สูง 160 หนัก 88 กิโล เด็ก ปวส.2 จะออกไปทำธุระให้น้ามันที่ข้างนอกพอดี เลย ขอไปด้วย...
.....มันขับมอไซด์ไปได้สักหน่อยเกือบจะเข้าตลาดแล้ว แถว ๆ เชิงสะพานวัดบ้านโป่ง ก็มีแมลงชะตาขาด ไม่ทราบสปีชี่ย์ บินเข้าแขนเสื้อช๊อฟของเจ๊บิ๊ก เข้าอย่างจัง...พอเข้ามาแมลงน้อย ๆ หรือจะสู้ เต่าตัวเขื่อง ในรักแร้ของเจ๊บิ๊กได้ คงจะช๊อคกลับกลิ่นน้องเต่า เลยตกใจ สาวมัดเข้าแย๊บ ซ้ายหรือขวาก็ไม่รู้ เข้าที่ด้านหลังของท่านผู้เฒ่าเต่าเข้าอย่างจัง ....เจ๊บิ๊ก กรีด ร้องด้วยเสียง แปร้น ๆ ๆ ๆ เอ้ยนั่นมันเสียงช้างแล้วมั้ง ....(ไม่เป็นไร ใกล้เคียงกัน 5555)....เลยรู้ว่าโดนต่อย แต่ไม่รู้ว่ามันคือตัวอะไร แต่เจ๊บิ๊ก แกบอกว่า ปวดมาก ๆ พอถึงบ้านผม ก็เลยถอดเสื้อช๊อฟออก ไม่ต้องกลัวว่าแกจะโป๊...เพราะแกจะชอบใส่เสื้อกล้ามไว้ข้างในตลอด (เวลาเรียนแกชอบเป็นตัวของตัวเอง ถ้าร้อนเมื่อไร เจ๊ แกจะถอดเสื้อออกเหลือแต่เสื้อกล้าม....น่าจะเรียกว่าเสื้อไขมันมากกว่า เพราะไม่มีกล้าม มีแต่ไขมัน ล้วน ๆ ) ...
....โอ้โห บริเวณที่ถูกต่อย เป็นตุ่มใหญ่ เท่ากับโอ่งมังกรราชบุรี เลยง่ะ ...ใหญ่โคตร ...ผมเลยบอกว่าสงสัย มันคงจะไม่ใช่ น้องน้ำผึ้ง ณัฐฐริกา แล้วละมันน่าจะเป็น น้องต่อ นนทวัฒน์ หรือไม่ก็ เป็นน้องแตน ราตรี วิทวัสแน่นอน....ใหญ่กว่า เหรียญ 10 บาทอีกอ่ะ แล้วยังมีหัวสีแดงเลยอ่ะ เหมือนซาลาเปาไส้หวานเลย เพราะที่บวมนี่จะ เปล่งมาก ๆ ผิวเจ๊บิ๊กแกขาวด้วย เลยเหมือนซาลาเปา แล้วที่ถูกต่อย ก็เป็นจุดสีแดงๆ คล้าย ๆ กับสีแดงที่แต้มลงบนซาลาเปา เพื่อบ่งบอกว่ามันเป็นไส้หวานซะอย่างงั้น....(สงสัยช่วงนั้นคงจะหิวจนตาลายไปหน่อย 555555)...
...พอถึงบ้านก็เอายาพม่า ให้มันทา เพื่อบรรเทาอาการตกมัน เอ้ย ทรมาน..( อ้าว ๆ งง ละซี่ ว้า อ้ายยาพม่านี่มันเป็นยาดีอะไร มันก็ยาหม่องไงละครับ ยาสารพัดประโยชน์ จริง ๆ เพราะปวดหัวก็เอามาทาหัว ปวดขาก็เอามาทาขา ปวดท้องก็เอามาทาท้อง ปวดฟันก็เอามาทาฟัน เฮ้ย ๆ ๆ เกิน ไป ๆ บางทีแมลงสัตว์กัดต่อย ก็มาช่วยบรรเท่าให้ทุเลาลงได้..แต่ไม่ค่อยจะได้ผลหรอกเพราะ เพื่อนครูที่โรงเรียนผม หรือไม่ก็ตาแป๊ะ มากัดผมเข้า ...ทายาหม่องไปแล้ว อาการก็ไม่เห็นจะทุเลาลงไปเลย จริงไหม )...แล้วบอกว่าไหวไหม ถ้าปวดบวม หรือปวดหัว นี่รีบไปโรงพยายาลเลยนะ...แต่จะว่าไปตอนนี้แกก็บวมแล้วนี่หว่า ไปโรงพยาบาลเลยไหม 55555 บวม นะนี่ บวมไปทั้งตัวเลย 555..มันบอกว่าอาจารย์อย่ามามุก มันอ้วนต่างหาก 5555 รู้ตัวด้วยว่าหลอกด่าอยู่ อิอิ.....สรุปว่าไม่ไปโรงพยาบาลใช่ป่ะ...
....งั้นก็เลย..ขับมอไซด์..มุ่งหน้าสู่การเป้าหมายเดิม นั่นคือที่โรงเรียนแม่ นั่นเอง ยังไม่ลืม วกกลับเข้ามาเรื่องเก่าจนได้ 5555......ตลอดทางที่มาไม่มีปัญหาอะไรเท่าไรเลย..นอกเสียจาก สายตาที่คนในตลาดมองมาที่ ช้าง 2 เชือกกะลังนั่งซ้อนมอไซด์สูงอายุ..แต่เป็นการสูงอายุที่ยังเตะปี๊บดังอยู่ ถึงแก่แต่ก็ยังมีไฟอยู่เลย มอไซค์บิ๊กนี่สุดยอด เพราะสามารถรับภาระกิจอันใหญ่หลวง ทั้ง 2 เชือกนี้ได้ ...พอมาถึงแถว ๆ ดงยาง....ก็มีฝูงวัวนับ 30 - 40 ตัว ออกมาจากข้างทาง พระเจ้า.....ช้าง 2 เชือกตกอยู่ในวงล้อมของฝูงวัว....นี่มันยุทธหัตถี เหรอไงนี่....กลัว ก็กลัว เหม็น ก็เหม็น เสียว ก็เสียว เสียวมันเดินชน หละแย่เลย.....ติดอยู่กับฝูงวัวนี่ไม่ต่ำกว่า 10 นาที กว่าจะฝ่าวงล้อมไปได้ เฮ้อ ...กรรม....
...พอมาถึงหน้าโรงเรียนแม่ ก็ถีบหัวเจ๊บิ๊กส่ง ที่หน้าโรงเรียน...แต่ก็ยังถามเจ๊บิ๊ก ต่ออีกว่าไหวนะมึง หากปวด หรือบวม หรือว่าปวดหัวเป็นไข้ นี่ต้องรีบไปโรงพยาบาลนะมึง...เดี๋ยวตายศพไม่สวยนะเว้ย..(ปาก)....มันบอกว่ามันไหว.....เราก็เลยบเฉดหัวมันไป....
.....มาถึงก็ขับรถยนต์ กลับบ้าน...พอถึงบ้านได้สักพัก...เจ๊บิ๊กโทรเข้ามา..ว่าช่วยลาอาจารย์ทราวุธให้มันด้วย เพราะว่าตอนนี้มันอยู่โรงพยาบาลบ้านโป่งแล้ว เพราะว่าพอมันกลับไปถึงบ้านสักพัก มันปวดหลัง ปวดตา เป็นไข้แล้ว ก็เลยมาโรงพยาบาลเลย....เราก็เลยบอกไปว่า เออ .....ถามจริงเหอะว่า เดี๋ยวนี้ โรงพยาบาลบ้านโป่ง นี่เขารับรักษาช้างแล้วเหรอว่ะ...มันบอกว่า อาจารย์ไม่ขำ เวง...จะเล่นมุกสักหน่อย ฝืดเลยตู.....แล้วตอนนี้เขาทำอะไรเองบ้าง มันบอกว่าตอนนี้ พยาบาลสาว ๆ (มั้ง) มันกำลังเล่นเสียว ๆ กับแผลมันอยู่ คือ ทำแผลมันอยู่นั่นเอง เสียวไหมละ ทำแผลเนี่ยะ อิอิ...แล้วก็เอาเข็มฉีดยา(ช้าง) มาฉีดมัน....เอ่อ...เราก็เลยถามไปว่า หมอคนไหนเป็นเจ้าของไข้ใช่ นายแพทย์อลงกรณ์ มหรรณพ หรือเปล่าบิ๊ก เพราะเขาเป็นนายแพทย์ เฉพาะทางนี้...มันบอกไม่ใช่ เป็นผู้หญิง (อ้าว มันไม่ทันมุก อิอิ ) เลยก็เลยเฉลยไปว่า ทำไมไม่เฉพาะเจาะจงนายแพทย์อลงกรณ์ ไปละเพราะเขาจะรับรักษาช้าง ที่เจ็บป่วยไง เช่นพังน้อยหน่า พังโมกตลา นี่เขาไม่รักษาพังธนิดาเหรอ 555...มันเลยหัวเราะออกมา..(ดีหน่อยที่ได้ยินเสียงหัวเราะของมัน ) มันจะได้ไม่เครียด เพราะเรารู้สึกผิดไงก็ไม่รู้อ่ะดิ.....
.....พอเช้าวันนี้ มันมาโรงเรียน เอาถุงขนมปั้นขลิบ เอามาให้เราถุงนึง..บอกว่า มันซื้อมาฝาก (มันเอามาประชดตูรึป่าวว่ะนี่ ที่ทำให้มันเจ็บตัว เริ่มคิดมาก.).....แต่ปากเราก็บอกมันไปว่าขอบใจนะเจ๊บิ๊ก......(หวานปาก)...แต่คราวหน้าคราวหลังครูขอเป็นขนมเค๊กได้ป่ะ ละ เพราะว่าตอนนี้กะลังอยากกินอยู่พอดี 5555 (ตลกแดร๊กอีกตู)..แล้วมันก็เข้ากับหน้าตา ไฮโซ ๆ อย่าครูด้วย 55555...แต่ก็ดีใจกับมันด้วย ที่ไม่เป็นไรมาก เพราะเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า....เคราะห์มันสามารถเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ โปรดจงระวังตัวเองให้ดี ตอนนี้ท่านอาจจะมีเคราะห์มาเยือนท่านแล้ว นั่นก็คือ การที่ท่านพลาดเข้ามาอ่านบล็อกผมในวันนี้ถือว่าเป็นเคราะห์ (ร้าย) อย่างหนึ่ง 55555555 ...แต่ถ้าท่านอ่านจบ แสดงว่าท่านได้ผ่านเคราะห์นี้ไปแล้ว อิอิ โชคดี สำลีแปะหัวทุกคนนะครับ อิอิ (ปากพุดเดิ้ลจริง ๆ ) 5555555
| Create Date : 18 กรกฎาคม 2550 |
| Last Update : 18 กรกฎาคม 2550 17:17:01 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 331 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: frank3119  วันที่: 19 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:18:08 น. |
|
|
|
|
|
|
|
มุขเยอะเหมือนเดิม
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [