ดังตฤณ : ก้าวต่อเนื่อง...ไม่หยุดก้าว...วันหนึ่งจะถึงเส้นชัย... • สิ่งที่ขวางคุณได้ไม่ใช่กำแพง แต่เป็นความคิดว่า กำแพงขวางคุณได้ • ถ้าไม่เชื่อว่าตัวเองจะทำได้ ให้ลงมือทำเรื่อยๆ แล้วความเชื่อจะค่อยๆเปลี่ยนไปเอง • ตั้งใจทำเรื่องเล็กๆให้ดี เพราะมันคือทักษะความสามารถ ในการทำเรื่องใหญ่ๆให้สำเร็จ .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. • ความใจร้อน ทำให้คนส่วนใหญ่ชอบก้าวกระโดด ความใจเย็นช่วยคนส่วนน้อย ตั้งอกตั้งใจเดินดีๆทีละก้าว ผลจึงเป็นว่า คนส่วนใหญ่ล้มลุกคลุกคลาน อยู่กับการพยายามกระโดดซ้ำไปซ้ำมา ขณะที่คนส่วนน้อย ค่อยๆเดินไกลไปจากจุดเริ่มต้น เข้าใกล้เป้าหมายเข้าไปทุกที ข้อเท็จจริงนี้ เป็นภาพที่เกิดขึ้นทั้งทางโลก และทางธรรมครับ .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. • ก้าวต่อไป ไม่ต้องมองข้างหลัง ไม่ต้องหวังข้างหน้า เดี๋ยวก็ถึงที่หมายเอง • คนก้าวเดินไปเรื่อยๆ ก็ออกห่างจากจุดเริ่มต้นมาเรื่อยๆ คนคิดถึงจุดสุดท้ายไปเรื่อยๆ ก็ย่ำอยู่กับที่ไปเรื่อยๆเช่นกัน • โดดข้ามสิบขั้นคือความฝัน ก้าวทีละขั้นคือของจริง .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. • ความต่อเนื่องคือความก้าวหน้า ทุกปีที่สะสมกรรมดีอย่างต่อเนื่อง คือความก้าวหน้าของชีวิต บทความ #ดังตฤณ  //www.facebook.com/dungtrin   Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2557     0 comment Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2557 10:33:53 น.     Counter : 1231 Pageviews.   Share Tweet

เปลี่ยนสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ให้เป็นไปได้ แค่ลงมือทำ “ เปลี่ยนสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ให้เป็นไปได้ แค่ลงมือทำ” “เป็นไปไม่ได้หรอก ,ทำไม่ได้หรอก, ฝันกลางวันหรือเปล่า”  คำพูดที่ก้องอยู่ในหัวก่อนจะเริ่มเดินตามเป้าหมาย  ผมรู้คุณก็เป็น แค่ลองหันมาเอาชนะใจตัวเอง  และเปลี่ยนสิ่งที่คิดว่าเป็นไปไม่ได้ด้วยการลงมือทำ และเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้อื่น ที่ www.MakeTHEDifference.org   Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2557     0 comment Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2557 11:44:15 น.     Counter : 1165 Pageviews.   Share Tweet

Boy : ฝันใหญ่ คนธรรมดาไม่เข้าใจ *ฝันใหญ่ คนธรรมดาไม่เข้าใจ* นี่เป็นเรื่องที่เราต้องเตรียมใจไว้เลย ถ้าคิดจะประกาศฝันของเราให้โลกรู้ เพราะเราจะได้ยินคำห้ามปราม คำสบประมาท หมั่นไส้ คำทักท้วงที่เต็มไปด้วยความหวังดีว่า "อย่าเลย ทำไม่ได้หรอก" แต่ขอให้จำสองประโยคนี้ไว้ให้ขึ้นใจครับว่า หนึ่ง ฝันใหญ่ คนธรรมดาไม่เข้าใจ สอง ที่เขาบอกว่า "อย่าเลย ทำไม่ได้" เขาไม่ได้บอกเรา แต่เขากำลังบอกกับตัวเขาเองว่าเขาทำไม่ได้หรอก เพราะฉะนั้นคนอื่นก็น่าจะทำไม่ได้เหมือนกัน ถ้าพี่น้องตระกูลไรท์เชื่อคำที่คนอื่นบอกว่า "คนเราบินไม่ได้" สงสัยวันนี้เรายังต้องนั่งเรือข้ามทวีปกันอยู่เลย ถ้าคุณบัณฑิต อึ้งรังษีเชื่อว่าคนไทยเป็นที่หนึ่งในวงการเพลงคลาสสิกไม่ได้ เราคงไม่ได้เห็นคนไทยยืนคุมวงฝรั่ง ขึ้นปกนิตยสารระดับโลก ถ้าผมเชื่อว่าคนธรรมดาอย่างผม คงเป็นแรงบันดาลใจให้ใครไม่ได้ ผมก็คงไม่คิดจะแบ่งปันสิ่งๆ ดีให้กับทุกคน และคงไม่มีหนังสือ "งานไม่ประจำ ทำเงินกว่า" โลกนี้มันเริ่มจากความเชื่อว่าฝันของเราเป็นจริงได้ แล้วเราถึงลงมือทำ จนมันกลายมาเป็นความจริง...ความจริงที่ยิ่งกว่าฝัน ฝันทั้งที เอาให้ใหญ่ครับ เอาให้มันสั่นสะเทือนโมเลกุลหัวใจ ให้อยากลุกขึ้นไปทำตามฝันทุกเช้า และเฝ้าคิดถึงมันก่อนเข้านอน เมื่อผมรู้ว่าฝันหรือเป้าหมายในชีวิตของผมคือ "ทำให้ทุกคนมีเป้าหมายในชีวิต" ผมรู้เลยว่าตัวเองเปลี่ยนไปมาก ผมมีความตั้งใจกับชีวิตมากขึ้นว่า ทำอย่างไรผมถึงจะช่วยผู้คนได้มากที่สุด ด้วยความรู้และแรงบันดาลใจที่ผมมี หลายคนไปสับสนว่าฝันใหญ่คือโลภมาก คือโอ้อวด ก็เลยฝันแบบเจียมตัว คนอย่างเราเท่านี้ก็ดีแล้ว แต่จริงๆ มันตรงข้ามเลย โลภแปลว่าอยากได้ของคนอื่น โอ้อวดคือเห็นตัวเองดี แต่คนอื่นต่ำกว่า แต่ถ้าเราฝันใหญ่แล้วไม่เดือดร้อนใคร จะฝันเล็กไปทำไมครับ ฝันใหญ่ไปเลย ฝันใหญ่ คนธรรมดาไม่เข้าใจ แต่คนไม่ธรรมดาอย่างพวกเราทุกคน เข้าใจอยู่แล้ว เป็นกำลังใจให้กับนักสร้างฝัน+นักลงมือทำ ทุกท่านครับ @ Boy's Thought ขอบคุณการแบ่งปันความคิดดีๆ จาก https://www.facebook.com/thisisboysthought ค่ะ อ่านเรื่องราวดีๆ เกี่ยวกับการบริหารชีวิตสู่ความมั่งคั่ง ได้ที่  https://www.facebook.com/whitenetworkmarketing?ref=hl   Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2557     1 comment Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2557 22:04:28 น.     Counter : 2224 Pageviews.   Share Tweet

Life 101 : วิชาชีวิต เรียนรู้จากครูที่ชื่อ ประสบการณ์ » วิชาชีวิต เรียนรู้จากครูที่ชื่อ ประสบการณ์ โดยปกติทั่วไป เราใช้เวลาอยู่ในโรงเรียนคนละอย่างน้อย 16 – 19 ปี เริ่มตั้งแต่อนุบาลตอนอายุ 3 ขวบ จนกระทั่งจบปริญญาตรีตอนอายุ 22 ปี ตลอดระยะเวลา 16 – 19 ปีนี้ เราเรียนรู้อะไร? และเราได้นำบทเรียนอะไรมาใช้ในการดำเนินชีวิตประจำวันบ้าง? ขอยกตัวอย่างวิชาเดียว คือ วิชาสุขศึกษา ทุกคนต้องเคยผ่านบทเรียนที่ว่าด้วยเรื่องวิธีปฏิบัติเพื่อให้มีสุขภาพที่แข็งแรง เช่น การกินอาหารให้ครบ 5 หมู่ / นอนพักผ่อนให้เพียงพอ / หลีกเลี่ยงอาหารหรือพฤติกรรมที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ เช่น การสูบบุหรี่ ดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ ฯลฯ  เราท่องจำและตอบข้อสอบได้ แต่น้อยมากที่จะนำมาบทเรียนเหล่านั้นมาใช้ในการดำเนินชีวิต ประหนึ่งว่า การเรียนรู้หยุดลงในวันประกาศผลสอบ  หรือบางคนอาจเร็วกว่านั้น คือหลังออกจากห้องสอบ พร้อมกับวางหนังสือเรียนคืนให้คุณครูในบัดเดี๋ยวนั้นเลยทีเดียว ดังนั้น จึงไม่แปลกที่พอมีลูกหลาน เราก็สอนให้พวกเขาท่องจำเพื่อตอบข้อสอบให้ผ่าน แล้วใช้ชีวิตตามกระแสที่ถูกกำหนดไว้แล้วโดยรัฐบาลและสื่อโฆษณาสำเร็จรูปของนายทุน ซึ่งแตกต่างจากเนื้อหาในหนังสือเรียนอย่างสิ้นเชิง ทำไมบทเรียนที่เกิดขึ้นในห้องเรียนจึงมีอายุแสนสั้น?  ถ้าไม่ใช่บทเรียนจากห้องเรียน แล้วเราใช้ชีวิตจากบทเรียนไหนกัน? ====== ช่วงเวลาที่เราเกิดการเรียนรู้อย่างลึกซึ้ง คือ ช่วงเวลาที่เราได้ลงมือทำบางอย่าง ที่ต้องใช้ศักยภาพความสามารถที่มีอยู่อย่างเต็มที่ ภายใต้สภาวะที่พึงพอใจหรือไม่พึงพอใจ เราเรียกการเรียนรู้เช่นนี้สั้น ๆ ว่า `ประสบการณ์´ ประสบการณ์ที่เกิดจากการผ่านช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยอุปสรรคความยากลำบาก หรือความผิดพลาดล้มเหลว มีคุณค่าและมีอิทธิพลต่อการดำเนินชีวิตค่อนข้างมาก เวลาแห่งความยากลำบากของชีวิตแต่ละช่วงวัยมีความแตกต่างกัน - ความยากลำบากในวัยเด็ก อาจจะเป็นการตื่นไปโรงเรียนตอนเช้าเพื่อที่จะไปเจอกับคู่อริที่ชอบแกล้งเราให้อับอาย  - ความยากลำบากในวัยรุ่น อาจจะเป็นช่วงเวลาที่ถูกเพื่อน ๆ ในกลุ่มปฏิเสธ อกหัก สอบเรียนต่อไม่ได้ พ่อแม่หย่าร้าง - ความยากลำบากของคนวัยทำงาน อาจจะเป็นการงานล้มเหลว ธุรกิจล้มละลาย แยกทางกับคู่รักหรือหย่าร้าง ลูกเกเรดื้อรั้น  - ความยากลำบากของคนสูงวัย อาจจะเป็นความเหงา ความรู้สึกไร้ค่า ลูกหลานทะเลาเบาะแว้งกัน และความเจ็บป่วย อาจจะ อาจจะ ====== อาจกล่าวรวม ๆ ได้ว่า ความผิดพลาดด้านการเรียนหรืองาน ความผิดพลาดด้านความสัมพันธ์ การพลัดพรากจากสิ่งที่รักหรือคนที่รัก และความเจ็บป่วย คือ ความทุกข์ยากอันเป็นสากลของชีวิตทุกช่วงวัย แต่ต่างกันที่บริบทและความซับซ้อนที่มักจะเพิ่มขึ้นตามอายุ การเผชิญกับช่วงเวลาเหล่านี้ โรงเรียนไม่ได้สอนว่าเราควรทำอย่างไร (บางทีโรงเรียนเองก็อาจจะเป็นสาเหตุหนึ่งของความยากลำบากด้วยก็ได้)  เราเรียนรู้จากการเผชิญหน้ากับมัน ลองผิดลองถูกด้วยตัวเอง โดยอาจจะมีผู้ฝึกอย่างพ่อแม่หรือกัลยาณมิตรอยู่ข้าง ๆ เมื่อเราผ่านประสบการณ์การลองผิดลองถูกครั้งหนึ่งในชีวิต เราจะเกิดการเรียนรู้ทั้งที่รู้ตัวและไม่รู้ตัว เราอาจจะไม่ได้ใส่ชื่อรายวิชาว่าเป็น วิชาการแก้ปัญหาครอบครัว วิชาเทคนิคการล้มละลายทางธุรกิจ หรือวิชายามคนรักเปลี่ยนใจ แต่เราก็ผ่านเหตุการณ์เหล่านั้นมาได้  คนที่สามารถให้คะแนนและตัดเกรดได้ยุติธรรมที่สุด คือ ตัวเราเอง แต่เรามักจะให้อำนาจคนอื่นตัดสินอยู่เสมอ ซึ่งบ่อยครั้งก็เป็นคำตัดสินที่ค่อนข้างกดหรือปล่อยคะแนนเกินความเป็นจริง  และถ้าเรายังก้าวข้ามบทเรียนนี้ไม่ได้ ก็ถือว่าสอบไม่ผ่าน ยังต้องเจอปัญหาในลักษณะนี้ในรูปแบบใหม่ไปจนกว่าจะก้าวข้ามไปได้ จึงจะเลื่อนขั้นไปเจอบทเรียนที่ยากขึ้น ====== ถ้าอย่างนั้น เราก็อยู่ที่เดิมกับปัญหาเล็ก ๆ ในระดับเดิมอย่างที่คุ้นชินไม่ดีกว่าหรือ จะผ่านมันไปเพื่อเจอปัญหาใหม่ที่ใหญ่กว่าให้ยุ่งยากทำไม? ย่อมทำได้ หากเราพอใจ มันเหมือนกับการที่เรารู้ว่ากลไกของอวัยวะภายในร่างกายของเรา ทำงานอย่างไร ต้องการการหล่อเลี้ยงอย่างไรจึงจะมีสุขภาพดีแข็งแรง แต่เราก็ยังอยากจะกินแต่ข้าวบดหรือโจ๊ก เพราะว่ามันง่ายดี เราก็จะใช้ชีวิตอย่างข้าวบดหรือโจ๊กต่อไป เมื่อต้องกินอาหารที่หยาบและแข็ง เราก็จะพยายามขย้อนมันออกมา แม้ว่ามันจะอุดมไปด้วยแร่ธาตุที่จำเป็นต่อร่างกายก็ตาม เราควรให้คุณค่ากับบทเรียนที่มาจากความยากลำบากค่อนข้างมาก เพราะมันเหมือนผักรสขมที่มีสารอาหารและกากใย ช่วยบำรุงสมอง หัวใจ และสายตา (แม้บางครั้งเราอยากจะคายมันทิ้งใจจะขาด แต่ก็ทำไม่ได้) ความยากลำบากจะช่วยขัดเกลาความคิดอ่านให้แหลมคม มีมุมมองที่กว้างไกล และมีหัวใจที่แข็งแรง  ====== แน่นอนว่า เราไม่สามารถกินแต่ผักรสขมอย่างเดียวไปตลอดได้ จะต้องมีอาหารประเภทอื่น ๆ เข้ามาเพิ่มเติมในชีวิตให้สมดุลด้วย มีใครปฏิเสธรสชาติอันหอมหวานของความสุขได้บ้างล่ะ อาหารที่เราแสวงหามาป้อนให้กับร่างกาย ก็เหมือนกับการแสวงหาประสบการณ์จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวัน เพื่อบดเคี้ยวกลั่นกรองผ่านกระบวนการคิดใคร่ครวญ เป็นบทเรียนหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณให้เติบโตขึ้นนั่นเอง และนี่เองที่เป็นบทเรียนที่เราได้รับการถ่ายทอดมาจากครูผู้ฝึกในแต่ละช่วงชีวิต ซึ่งเมื่อถึงเวลาหนึ่ง ลูกหลานของเราก็จะเข้ามาลงทะเบียนเรียนกับเราด้วยเหมือนกัน ยินดีต้อนรับสู่ห้องเรียนที่ใหญ่ที่สุดในโลก บางครั้งพวกเราอาจจะกำลังเรียนวิชาเดียวกันอยู่ก็ได้! ====== Credit : มะลิ ณ อุษา | คอลัมน์ มองย้อนศร | โพสต์ทูเดย์ ฉบับวันที่ 30 มิถุนายน 2556 #Life101Page #LiveToLearn #LearnToLive ขอบคุณการแบ่งปันจาก https://www.facebook.com/Life101.Co.Ltd ค่ะ อ่านเรื่องราวดีๆ มากมาย เกี่ยวกับการบริหารชีวิตสู่ความมั่งคั่งได้ที่  https://www.facebook.com/whitenetworkmarketing?ref=hl   Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2557     0 comment Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2557 9:43:07 น.     Counter : 876 Pageviews.   Share Tweet

คุณเชื่อมั๊ย...ว่า...งานไม่ประจำ...ทำเงินกว่า... คุณเชื่อมั๊ย...ว่า...งานไม่ประจำ...ทำเงินกว่า...  :-) ใครอยากพิสูจน์...หาเวลามาคุยกันค่ะ โทร.08 5260 1555 Line ID : boonthis บุญ ไอยรา สยามกุญชร เอราวัณ ทีม https://www.facebook.com/whitenetworkmarketing?ref=tn_tnmn ขอบคุณ...คุณบอย วิสูตร  แสงอรุณเลิศ ผู้แต่งหนังสือ "งานไม่ประจำทำเงินกว่า" ขอบคุณค่ะ :-)   Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2557     0 comment Last Update : 5 กุมภาพันธ์ 2557 15:16:03 น.     Counter : 712 Pageviews.   Share Tweet