Bloggang.com : กาบริเอล : ถนนสายนี้มีตะพาบ 288 : เมื่อคิดถึงเรื่องเที่ยว คุณคิดถึงอะไร

ถนนสายนี้มีตะพาบ 288 : เมื่อคิดถึงเรื่องเที่ยว คุณคิดถึงอะไร

ระหว่างท่องเที่ยว
ไม่ว่าจะเป็นปลายทางหรือจุดหมาย
ระหว่างนี้เรานึกถึงอะไรมากที่สุดกันนะ?

ครั้งสุดท้ายที่เดินทางในเที่ยวกลับ ที่นั่งข้างหน้าต่างของเรา
นอกจากวิวท้องฟ้าแล้ว ก็ยังมีปีกเครื่องบินมาขวางวิวก้อนเมฆ
จากที่นั่งอยู่ลำพังพักใหญ่ นานจนคิดว่าจะได้ครองที่นั่งทั้งแถวไปแล้ว
ก็มีผู้โดยสารรายหนึ่งเป็นชาวต่างชาติเดินตรงมายังที่นั่งริมทางเดิน
แบบกระหืดกระหอบเล็กน้อย ดูเหมือนจะมาสายเกือบตกเครื่อง
และที่นั่งตรงกลางก็ถูกเว้นว่างเอาไว้

หลังจัดแจงทุกสิ่งอย่างได้เข้าที่และลงตัวแล้ว
เขาก็ถอดรองผ้าใบออกเพื่อให้รู้สึกผ่อนคลาย
พร้อมฉุกนึกได้ว่าอาจจะมีกลิ่นไม่พึงประสงค์มารบกวน
จากการที่หันมาบอกขอโทษ เพื่อนร่วมแถวนั่ง (ข้าพเจ้าเอง)
ต่อจากนั้นก็จัดการฉีกซองพลาสติกห่อผ้าห่ม
และนำมาห่อคลุมเท้าที่วางอยู่บนพื้น

เราใช้เวลาเดินทางประมาณสี่ชั่วโมง บนเที่ยวบิน DEL - BKK
หลังรับอาหารและเครื่องดื่มไปแล้ว ก็ยังมีเวลาเหลือเฟือสำหรับ
การเดินทางที่เหลืออยู่ บางคนก็หลับ ดูหนัง ฟังเพลง
ไม่ก็เปิดดูหน้าจอ มองดูตำแหน่งที่กำลังบินผ่าน ณ ช่วงขณะนั้น
และการได้อยู่ริมหน้าต่างก็จะได้เห็นก้อนเมฆเพิ่มเติมอีกหนึ่ง

เวลาเย็นบนน่านฟ้าไหนสักที่ ดวงอาทิตย์กำลังใกล้ตก
หลายคนเริ่มละจากหน้าจอเพื่อพักสายตา เพื่อนร่วมแถวนั่งของเรา
ยังคงไม่หลับไม่นอน เขานั่งดูหนังเรื่องหนึ่งอย่างใจจดจ่อ

เขายกเท้าขึ้นมาบนเบาะ ในลักษณะชันเเข่าพร้อมเอามือกอด
และกินของว่างที่เสิร์ฟมาพร้อมกับน้ำส้ม ดูเหมือนเขาจะแหกกฏทุกข้อ
ในขนบธรรมเนียมตะวันตก ตามแบบอย่างที่ครูชอบบอกห้ามไว้
ไปเมืองนอกเมืองนาแล้วอย่าเผลอทำอะไรแบบนี้เชียวนะ อายเค้า

ส่วนผืนผ้าห่มที่นำมาคลุมตัวนั้น ก็ไม่ใช่ผ้าผืนใหม่ด้วยนะ
เราแอบเหลือบมองซองใส่ผ้าห่มตรงเบาะกลางที่ว่างเปล่า
มันก็ยังคงวางอยู่อย่างนั้นตามเดิม ... สุดยอดจริง ๆ

หากจำไม่ผิดพวกเราได้คุยกันอยู่สองประโยคเอง
คือตอนเราขอให้หลบทางเพื่อเดินออกไปเข้าห้องน้ำ
และตอนที่เขามาขอยืมปากกาเพื่อเขียนกรอกแบบฟอร์ม
ลงใบตรวจคนเข้าเมืองที่ได้รับแจกบนเครื่อง
บรรยากาศบนเครื่องบินมันก็มักจะเงียบเชียบแบบนี้เสมอแหละ
โดยเฉพาะเวลาที่เดินทางไปเที่ยวคนเดียว

เราย้อนคิดไปถึงตอนที่เคยตื่นเต้นกับพาสปอร์ตของคนรู้จักรายหนึ่ง
ที่เต็มไปด้วยตราประทับของประเทศโน้นนี้จากหน้าที่การงาน
แต่ก็กลับได้รับคำตอบอีกอย่าง

"เดินทางแบบนั้นมันไม่สนุกหรอก
มันเห็นแต่ก้อนเมฆ ขยับไปไหนมาไหนก็ไม่ได้"
แถมยังเปรียบเทียบกับรถโดยสารว่าได้เห็นอะไรมากกว่า

มาถึงเวลานี้ก็มีทั้งจริงและไม่จริง ...ช่วงขาไปเรารู้สึกสนุกมาก
คิดถึงแต่จุดมุ่งหมายที่กำลังจะไปถึง ส่วนขากลับก็เป็นอีกอารมณ์หนึ่ง
ที่ไม่ว่าจะกี่ครั้ง ๆ มันก็รู้สึกเหมือนกัน
คงเหมือนกับคำเปรียบเปรยที่ได้ยินมา

ตอนไปเหมือนไก่จะบิน ตอนกลับเหมือน (....) จะกิน

เมื่อเครื่องบินใกล้ลงจอด ชาวต่างชาติรายนั้นคงเตรียมพร้อมแล้ว
ที่จะท่องเที่ยวเมืองไทย ส่วนเราก็คงไม่มีอะไรให้น่าตื่นเต้น
มากไปกว่าแกงเขียวหวานเนื้อที่ร้องขอคนที่กำลังจะมารับช่วยจัดหาให้ที
ใกล้จะลงแดงเต็มที...คิดถึงอาหารไทย

Create Date : 22 ตุลาคม 2564

Last Update : 22 ตุลาคม 2564 19:29:09 น.

0 comments

Counter : 913 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณmultiple, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณtoor36, คุณSweet_pills, คุณnewyorknurse, คุณทุเรียนกวน ป่วนรัก, คุณไวน์กับสายน้ำ