BlogGang.com : : จันทราน็อคเทิร์น : บ้านเซเลป

อยู่ ๆ ผมก็กลายเป็นคนดังขึ้นมาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว

แต่การเป็นคนดังของผมนี่ไม่ได้กลายเป็นดาว Tiktok อะไรหรอกนะครับ 5555
แค่อยู่ๆ ก็มีคนที่โรงเรียนหลานพูดถึงผมเท่านั้น
ปกติผู้ปกครองที่ห้องหลานก็จะจำผมได้กันอยู่แล้ว
เพราะมาส่งทุกเช้า บางวันก็แวะมารับหลานกลับบ้านด้วย
และ....ผม.....จำง่ายครับ 55555

ปกติตอนเช้า ผมจะเหมาหน้าที่ส่งหลานทุกเช้า
ในฐานะคนเสมือนว่าง ส่งเสร็จก็เข้าออฟฟิศ หรือไม่ก็เข้าไซต์
บางวันก็รีบ บางวันก็ไม่รีบ วันไหนเข้าต้องเช้าหน่อยก็แค่บอกหลาน
แล้วก็จากบ้านกันเร็วหน่อย เค้าก็ช่วยครับ เพราะอยากไปด้วยกัน

ระหว่างไปส่ง แม่ผมก็พานั่งกินข้าวไปในรถ
พูดแล้วนึกถึงตัวเองตอนเด็กเลยครับ
ช่วงที่เรียนอนุบาลผมก็ต้องนั่งกินข้าวไปในรถเหมือนกัน
และส่วนใหญ่จะเป็นข้าวไข่เจียว ที่แม่ทำใส่กล่องมาให้
ส่วนพี่สาว เค้าโตแล้วครับ กินข้าวที่บ้านมาเสร็จเรียบร้อย
แต่กว่าพ่อกับแม่จะเอาผมที่มักมาหลับต่ออยู่บนโซฟาให้ตื่นได้
ก็ไม่มีเวลากินข้าวแล้วครับ อาบน้ำ แต่งตัว ก็จับยัดใส่รถเลย

เช้าวันนึงหลังจากที่ส่งหลานเรียบร้อยแล้ว
ผมก็หาเซเว่นแวะ ซื้ออะไรไปกินระหว่างทางไปทำงานซักหน่อย
ซึ่งออกจากโรงเรียนหลานก็มีเซเว่นเลยครับ และแน่นอน ผมแวะ
แต่ตอนกำลังจะเข้าไปจอดหน้าร้าน ก็มีรถคันนึงค่อยๆ ออกจากที่จอดช้าๆ
ผมก็จอดรอให้เค้าถอยในเสร็จก่อนตามมารยาท

แต่แทนที่เค้าจะถอยแล้วหักหัวออกไปเลย เค้ากลับหยุดนิ่ง
แล้วนิ่งคาช่องจอดแบบครึ่งๆ กลางๆ ดื้อ ๆ เลยครับ
ไอ่คนที่กำลังจอดรถเพื่อไปจอดข้างหน้านี่ถึงกับงง
"อะไรของเค้าวะน่ะ" ผมถึงกับพูดออกมากับดินฟ้าอากาศคนเดียวในรถ
แต่อยู่ๆ ประตูรถก็เปิดออก ก่อนที่คุณป้าอายุน่าจะมี 60 กว่าๆ
ก็ลงมาจากรถด้วยท่าทางงุงงงสงสัยยิ่งกว่าผมตอนนี้ซะอีก

ยังไงวะเนี้ย ยังไงวะเนี้ย ยังไงวะเนี้ย.....

แต่ไม่ทันที่ผมจะหายสงสัย คุณป้าก็มองแล้วทำท่าจะเดินมาที่รถผม
ส่วนผมก็เปิดประตูรถออกไปแบบไม่ทันคิด
(จริงๆ นี่ไม่ควรเลยนะครับ เพราะถ้าเป็นมิจฯนี่ อาจจะซวยได้)
อาจจะด้วยเพราะเป็นคนมีอายุ ผู้หญิง แถมอยู่หน้าเซเว่น
ผมเลยไม่ได้คิดว่าจะเป็นคนร้ายด้วยมั้งครับ แต่ลงไปด้วยความงง
และแค่รู้สึกว่าคุณป้าเหมือนพยายามขอความช่วยเหลือ

จำไม่ได้ว่าใครเริ่มพูดก่อน แต่รู้ว่าคุณป้ายิ้มๆเดินนำผมไปที่รถ
"ป้าสตาร์ทไม่ติดเลย ไม่รู้เป็นอะไร"
"ครับ"

ผมตอบแบบมึนๆ ..... งงยิ่งกว่าเดิมอีกครับ!!!
คุณป้าบอกสตาร์ทไม่ติดแล้วคุณป้าถอยออกมาได้ไงวะ เกินครึ่งคันแล้ว

"หนูดูให้ป้าหน่อยได้ไหมคะ สตาร์ทเท่าไหร่ก็ไม่ติด"
"บิดกุญแจรึยังครับ" ไอ่นี่ก็ถามไม่คิด 5555555
"บิดแล้วลูก เมื่อกี้ยังได้อยู่เลยนะ แต่ตอนนี้ไม่ได้แล้ว หนูดูให้หน่อย"
ตอนนั้น คิดในใจ ชิบหายแล้วกู......รถกุญแจมันสตาร์ทยังไงวะ 5555
คือผมไม่ได้ขับรถที่ต้องเสียบกุญแจแล้วบิดสตาร์ทมานานมาก
นานจนเกือบลืมว่า มันใช้ยังไง

"ผมขอ...."
"ได้เลยลูก ลองดูๆ" ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ คุณป้าก็รับเปิดประตูคนขับให้ผมทันที
แต่ผมไม่ได้เข้าไปนั่งนะครับ เอาแต่ซ้ายเข้าไปเหยียบเบรกแล้วบิดกุญแจ
ระหว่างนั้นคุณป้าก็พูดอะไรไม่รู้อยู่ข้างๆ ซึ่งผมไม่ได้ฟัง
รู้แต่ว่า บิดแล้วเงียบสนิท ไม่มีเสียงอะไรเลยแม้แต่แชะเดียว
"แบตหมดอ่ะครับ" ผมตอบทันที
"หรอลูก แต่เมื่อกี้ป้ายังขับมาได้เลยนะ เมื่อกี้ก็สตาร์ทได้ แต่อยู่ๆ ก็ดับไป"

จริงหรอครับคุณป้า.....ทรงนี้งงเลยนะ
ว่าแล้วผมก็เอาหัวเข้าไปในรถเพื่อให้เวียงเงียบๆ แล้วบิดกุญแจอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้มันมีเสียงอึ๊กเบาๆ ส่วนที่เหลือคือความว่างเปล่า
พร้อมตำแหน่งเกียร์ที่เป็น N

"แบตหมดครับคุณป้า ที่ถอยออกมาเมื่อกี้คุณป้าเกียร์ว่างไหลออกมาครับ"
"อ้าวจริงหรอคะ"
"ครับ"
"ขอบคุณค่ะหนูขอบคุณมากค่ะ" คุณป้ายิ้มพร้อมขอบคุณหลายครั้ง
พร้อมกับที่มีผู้ชายอีกคนหนึ่งออกมาจากเซเว่น เข้ามาบิดกุญแจซ้ำ
"ไปร้านแบตครับ" เค้าพูดสั้นๆ ก่อนหันมาสบตาผมให้ช่วยกันเข็นรถคุณป้าเข้าที่เดิม
ครับ....ผมก็เข็นกับเค้านั้นแหละ ก่อนที่เค้าจะหายไปตอนไหนไม่รู้
ผมเลยกลับขึ้นรถแล้วเอารถไปจอดที่จอดหน้าเซเว่น
จอดเสร็จ ก็เห็นคุณป้ายังคงยืนถือมือถืออยู่ข้่างๆ รถ ดูท่าทางงงๆ
ผมเลยเดินไปหาคุณป้าอีกครั้ง

แต่ผมยังไม่ทันได้ถามอะไรคุณป้าเลยครับ
คุณป้าเปิดก่อนเลยว่า หนู....แถวนี้มีร้านแบตไหม
"ไม่ทราบเลยครับ ผมไม่ได้อยู่แถวนี้ด้วย"
"อ้อ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะคะลูก" คุณป้ายังคงยิ้ม
ส่วนผมที่เดินต่อไปได้ไม่กี่ก้าว ก็หันกลับมาหาคุณป้าอีกครั้ง
"เดี๋ยวผมหาเบอร์ร้านแบตแถวนี้ให้ครับ"
ว่าแล้วผมก็ยืนเสิร์ชหาร้านแบตที่เปิดแต่เช้า
และโชคดีมากครับ มีร้านแบตห่างออกไปแค่ 1กิโลเท่านั้น

"สะดวกเมมเบอร์ไหมครับ 084...... ผมไม่รู้ว่ารถคุณป้าใช้แบตรุ่นไหนอ่ะครับ
แต่คุณป้าโทรไปแล้วบอกร้านเค้าเลย เค้ารู้ เดี๋ยวเค้าเอามาเปลี่ยนให้ครับ"
"ขอบคุณมากค่ะลูก แล้ว....ป้าต้องบอกเค้าว่าอะไรคะ นี่รถรุ่นอะไรนะคะ ป้าก็ไม่รู้"

นั่นไง....แบบนี้ไม่รอดแน่
ผมหันไปที่รถคุณป้าเพื่อดูรุ่นรถ ซึ่งผมเห็นชื่อรุ่นรถพร้อมกับป้าย "มือใหม่หัดขับ"
"ป้าก็เพิ่งขับได้อาทิตย์เดียว ต้องมาส่งหลานนี่แหละค่ะ"
"นี่อัลติส รุ่นก่อนล่าสุดครับ ผมไม่รู้ปี คุณป้าบอกเค้าแค่นี้น่าจะได้ครับ น่าจะ 45 หรือ 50แอมป์"
หลังจากนั้นผมก็จำรายละเอียดไม่ได้อีก เพราะตัวเองเดินเข้าเซเว่น
ออกมารถอยู่แต่คุณป้าไม่อยู่แล้ว

หลังจากนั้น วันรุ่งขึ้น
ผมไปส่งหลานที่โรงเรียนตามปกติ จอดรถข้างๆ รถสีขาวคันหนึ่ง
พอส่งหลานเสร็จกำลังเดินกลับมาที่รถกำลังเก็บของใส่กระโปรงท้ายพอดี
ซึ่งคือรถคันที่ผมจอดข้างๆ ครับ

ไม่รู้ใครเห็นใครก่อน แต่เดาว่าคงพร้อมๆ กัน
ผมก็ยกมือไหว้คุณป้าอัตโนมัติ เพราะรู้สึกว่า คุณป้าต้องมาส่งหลานที่ รร ด้วยแน่นอน
คุณป้ายิ้มกว้าง รับไหว้ผม

"ระ...เรียบร้อยดีไหมครับวันนั้น"
"เรียบร้อยแล้วค่ะ ขอบคุณหนูนะลูก...มาส่งลูกหรอคะ"
"ผมมาส่งหลานครับ"
พูดเสร็จผมก็ไหว้คุณป้าอีกรอบแล้วแยกย้ายขับรถออกไป

หลังจากนั้นน่าจะเป็นอาทิตย์อยู่นะครับ
หลานก็กลับจากโรงเรียนมาด้วยผ้าเช็ดหน้าลายเจ้าหญิง
พร้อมบอกว่า เพื่อนอีกห้องเอามาให้
ก่อนที่พี่สาวจะมาเล่าให้ฟังว่า มีผู้ปกครองห้องอื่นมาถามหาด้วยพิกัดสีผมและการแต่งตัว
ครับ! แล้วหาได้ด้วย 55555555
พี่เลยบอกว่า ไอ่นี่ถามหานั่น น้องชายฉันเอง
ผู้ปกครองคนนั้นเลยฝากของเล็กๆ น้อยๆ เป็นน้ำใจมาให้หลานเป็นการขอบคุณ
ที่ผมช่วยเหลือแม่เค้าในวันนั้น....โลกกลมมากครับ

แล้วไม่รู้ไปถามหากันท่าไหน
ตอนนี้เวลาผมไปส่งหลานตอนเช้า จะมีคนยกมือไหว้ทักทายผมประปราย
บางคนเรียกคุณน้า บางคนเรียก.....คุณพ่อ.........
หลานก็จะสวนว่า "อันนี้น้าค่ะ"...... ค่ะ....แต่คนเค้าไม่เรียกกันเป็น "อัน" ป่ะคะ....

พี่สาวบอกว่า ในกลุ่มผู้ปกครองที่ห้องหลานเลยแซวว่าเป็น "บ้านเซเลป"
เพราะพี่สาวก็ทำหน้าที่เหมือนหัวหน้าห้องครับ
เดินไปนี่รับไหว้ตลอดทาง แถมเฮฮาเฟรนลี่ ทักทายพอๆ กับ สส. เขต
ส่วนผม.......ใครๆ ก็รู้ว่าผมก็ทรงเดียวกับพี่เลยครับ 5555555
แถมหาผมได้ตามรถไอติมไผ่ทองหน้า รร ช่วงเลิกเรียน
หรือไม่ก็ยืนใส่แดดกันแดดดำหลบมุมดูดยาคูลต์ รอรับหลานหน้าประตูช่วงบ่ายๆ

ทุกวันนี้ผมก็ยังไหว้คุณป้าทุกครั้งที่เจอ