|
|
เพิ่งกลับมาจากต่างจังหวัดคะ เดี๋ยวว่างๆจะมาเขียนอะไรให้อ่านนะคะ ตั้งชื่อเรื่องไว้ก่อนเดี๋ยวลืมคะ
Weather is coming...
Warm heart always with you...
Be there for you , when darkness fallen...
ข้อความบอกรัก...ไม่ได้เขียนจากคนที่มีความรักเสมอไป...
ท้องฟ้าเป็นนามแฝงที่เจ้าของไดอารี่ใช้มาตลอดตั้งแต่อายุ 27 ได้มั้ง
สมันนั้นนิยมเล่น MSN และเขียนไดอารี่ออนไลน์ ทำบล๊อก ฯลฯ
ที่ใช้ชื่อท้องฟ้า...เพราะว่าชอบมองท้องฟ้า...ชอบมองเมฆ...ชอบความสดใสและไอแดดของฟ้าสีคราม
ความรักของท้องฟ้า...ก็เลยกลายเป็นเรื่องราวของความสบายใจมากที่สุด...กฎระเบียบน้อยสุด ^^
ความรักของท้องฟ้า...เป็นสิ่งที่จับต้องไม่ได้แต่ขาดไม่ได้เช่นกัน...เพราะเป็นความปลอดโปร่งโล่งใจที่สะอาดเหมือนอากาศสะอาดๆ
ความรักของท้องฟ้า...เป็นความปกติที่พิเศษ...เป็นสิ่งที่คุ้นเคยที่พิเศษเสมอ
ความรักของท้องฟ้า...ก็เป็นของท้องฟ้า สำหรับทางนี้...แค่มีท้องฟ้าให้มองดูก็พอใจแล้ว
ความรักที่บริสุทธิ์ใจ...
อาจหมายถึง...ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความจริงใจและความปราถนาดี...เป็นความผูกพันธ์ที่ทำให้รู้สึกอบอุ่นใจ...เป็นเหมือนบ้านที่เราพักพิงได้เสมอ
เป็นเพื่อน...เป็นพี่...เป็นน้อง...เป็นพ่อ...เป็นแม่...ในคนๆเดียว
ไม่ได้ครอบครอง...ไม่ได้ครองคู่...ไม่ได้ใช้ชีวิตด้วยกัน...ไม่ใช่ความรักแบบหนุ่มสาว หรือคู่รัก
ไม่หายไป...และก็ไม่ได้อยู่ใกล้กัน...แต่คอยมองดูอยู่เสมอ...
ไม่ทำร้ายกัน...ไม่ใจร้ายต่อกัน...และยินดีในเรื่องที่ดีของอีกฝ่ายเสมอ...
เป็นมิตรภาพที่เสมอต้นเสมอปลาย...เปี่ยมไปด้วยความบริสุทธิ์ใจที่ไม่ต้องการทำร้ายกัน...หรือเห็นอีกฝ่ายเจ็บปวด-ทุกข์ใจ...
ลมหนาวกับไออุ่นของแสงแดด...สัมผัสเบาๆที่หน้า...
ภาพข้างหน้าเป็นท้องนา...และรอยยิ้มซื่อๆของคนที่นั่น
รอยยิ้มที่ริมผีปากไม่มีสีลิป...มือที่หนาและดูหยาบ...สีผิวที่ดูแทนเพราะแดด...ทำให้หลายความรู้สึกสะท้อนขึ้นมา
ท้องนา...และรวงข้าวที่เหลือจากการเก็บเกี่ยว...บอกวิถีชีวิตอีกแบบที่แตกต่างจากที่เราคุ้นเคย
ผืนดินที่พ่อบอกว่าเป็นเหมือนตัวแทนของครอบครัวพ่อจากรุ่นสู่รุ่น...เป็นของเตือนใจให้คิดถึงความทรงจำในวันเก่าของพ่อ...
พ่อกำชับหนักแน่นว่าเมื่อขาลูกสัมผัสกับดินในท้องนานี้ให้ลูกอธิฐานบอกปู่ยาตายาย...บอกกล่าวว่าลูกเป็นใครเป็นสายเลือดของรุ่นต่อมา...อธิฐานขอให้ผืนดินนี้อุดมสมบูรณ์และนำความร่มเย็นและราบรื่นมาสู่ลูก...
กลิ่นดินที่ปนมากับลมของที่นี่ต่างจากกลิ่นชื้นของดินในเมือง...
น้ำตาเริ่มรืนเต็มดวงตาเพราะความคิดถึงพ่อและคำพูดของพ่อ...พ่อบอกว่าพ่อปลูกต้นพยุงไว้ให้..ไฟฟ้าเข้าถึงแล้ว...เจาะทำน้ำบาดาลไว้ให้แล้ว...และถ้าลูกมีเวลาแวะมาที่นี้ให้บ่อยๆญาติจะได้จำได้
เดินเท้าไปทางหน้าของที่ของพ่อ...เค้ากำลังทำถนนอยู่...ถนนนี้พ่อบอกว่าสละให้เค้า เพื่อใช้ทำเป็นถนนสัญจรของชาวบ้าน...เรามองดูก็เห็น วัสดุก่อสร้างพวกเหล้กเส้นวางอยู่ข้างทาง อาบัติญาติของพ่อบอกเราว่า อบต.กำลังทำถนนปูนอยู่...
ที่ดินของพ่อลึกเข้ามาจากถนนใหญ่ประมาณ 200-300 เมตร ไม่ได้ลึกมาก อาบัติบอกว่าอีกไม่นานประปาคงมาถึง ชวนเราให้มาปลูกบ้านอยู่
พ่อให้อายงค์ซึ่งเป็นญาติอีกคนเป็นคนดูแลที่ดินให้ ตอนจะกลับอายงค์บอกว่าเอาข้าวกลับไปด้วย 30 กระสอบ เราได้แต่บอกว่าเอาไปไม่ไหว รถบรรทุกไม่ได้ เดี๋ยวอีก 2-3 เดือน จะมาใหม่เก็บไว้แค่แค่กระสอบเดียวก็พอแล้วคะ
*****เดี๋ยวว่างๆมาเขียนต่อและเรียบเรียงใหม่นะคะ...ขอไปทำอะไรๆก่อนคะ******
| Create Date : 23 พฤศจิกายน 2567 |
| Last Update : 25 พฤศจิกายน 2567 12:45:20 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 226 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
