ยามเมื่อชายหญิงอยู่ในห้วงรัก เสียงกระซิบกระซาบบอกความในการพรอดพร่ำกันนั้น ย่อมก่อให้เกิดความพิศวาสปรารถนากันเป็น บทแรก คงไม่มีใครแหกปากโวยวายเรื่องรักใคร่ ให้เสียมู้ดแน่นอน

ครั้นเครื่องร้อนสวาทเร้า เข้าด้ายเข้าเข็มเต็มพิกัด เสียงครวญครางของทั้งคู่ ย่อมกระตุ้นอารมณ์หฤหรรษ์เป็นอย่างดี

แต่ ผู้หญิงไม่น้อยที่มักจะติดอาย อาจถูกสอนให้เข้าใจผิดว่า การครวญครางสวาทนั้น เป็นการแสดงออกที่กุลสตรีพึงละเว้น เจ้า หล่อนจึงจ้องมิบเม้มอู้อี้ในลำคอ เพราะเธอเข้าใจคลาดเคลื่อนสุดกู่ว่า มันไม่สุภาพ

ในชายนั้นร้อยละร้อย ล้วนปรารถนาได้ยินเสียงครวญครางของหญิงเป็นยิ่งนัก มันบ่งบอกถึงสุขสมจากความสามารถของชายในการ ร่วมรัก บางคนอาจของขึ้น เหมือนม้าโขยกฝีเท้าเมื่อโดนแส้ตีโบยกระตุ้น

เรื่องกามกิจก็รู้กันอยู่ว่า เป็นเรื่องส่วนตัวอย่างยิ่ง มีแค่สองเราจะเข้าใจกันและกัน ที่จะร่วมรักร่วมใจ พากันสู่สวรรค์สวาทแบบมี คุณภาพ ภาษาชาวบ้านเรียกว่า “ถึงพริกถึงขิง”

ภาษาเสียงระหว่าง “ถึงพริกถึงขิง” นี่แหละ จึงเป็นเรื่องเฉพาะ ลอกเลียนแบบไม่ได้ มันบ่งบอกถึงปูมหลังและรสนิยมในการเมคเลิฟ เป็นอย่างดี

แต่จะว่าไปแล้ว เรื่องเสียงก็ยังมีข้อจำกัดสำหรับสังคมครอบครัวใหญ่ ญาติเยอะหรือบ้านน้อยค่อยๆ เบียดกันอยู่ ประเภทห้องติดห้อง เรื่องแบบนี้ก็ต้องสรรหาเทคนิคพิเศษรำพันสวาทกันเอาเอง บางคู่อาจมีข้อแม้แต่เป็นจริง

หาก มีสตุ้งสตังค์บ้านใหญ่ ห้องใหญ่เก็บเสียงมิดชิด ก็ค่อยสบายหน่อย อาศัยแต่ความกล้าแสดงตัวตน ปลดปล่อยออกมาเต็มที่เท่า นั้น อย่ารังเกียจรังงอน กลัวจะเสื่อมเสียภาพพจน์ความเป็นหญิง

















ที่มา ... Healthcorners