ใครสักคน...ที่มีค่าแก่การรอคอย...

ใครบางคน...ที่มีค่าพอให้รอคอยการรอคอย ... เป็นเรื่องที่ทรมาน

โดยเฉพาะการรอคอยที่จะกลับมาพบกัน หรือรอคอยใครสักคนที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน

เพราะในเวลาแห่งการรอคอยนั้น มันมีมากกว่า 24 ชั่วโมง

และเข็มนาฬิกาก็เดินช้าขึ้นอีกเป็นเท่าตัว...

จากเวลาที่นานอยู่แล้วจึงนานยิ่งกว่า และการดำเนินชีวิตระหว่างการรอนั้น

ก็มีตัวแปรมากมายที่จะทำให้คนเปลี่ยนไปอยู่ทุกขณะ

เพราะทุกคนมีพื้นฐานความเหงา และโดดเดี่ยวอยู่ในตัวเอง พอๆ กับความอ่อนไหว

เป็นโอกาสที่ดีที่จะใช้ระยะทางเป็นเครื่องวัดความรู้สึก

พิสูจน์ความแข็งแรงของความรัก วัดการกระทำ...

ความเสมอต้นเสมอปลาย และความอดทน

ด้วยเงื่อนไขของความลำบากแห่งกาลเวลา และตัดสินว่า...การรอคอยจะคุ้มค่าหรือไม่

การอยู่ห่างกัน... จึงจำเป็นต้องพิสูจน์กันด้วยความเข้มแข็ง

ต่างคนต่างก็ต้องทำหัวใจให้เข้มแข็งกับอารมณ์ต่างๆ

ที่คอยรบกวน...และคอยชักจูงออกนอกลู่นอกทาง

เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่าย...ที่วันนึงเราพบว่า

คนคนหนึ่ง...คือคนที่ชีวิตเราตามหามาตลอด และใครสักคนที่เป็นได้อย่างที่เราฝัน

มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

และคนที่จะฝ่าฟันกับการบีบคั้นแห่งการรอคอย

กลับมาหาเราได้ก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดา...

เพราะฉะนั้น...

ย่อมหมายถึง...ความรู้สึกที่เค้ามีอยู่ก็คงไม่ได้ธรรมดา

และคนคนนั้นก็ย่อมเต็มค่า

เวลาที่ชาวประมงจะเลี้ยงหอยมุก จะต้องใช้เวลาเนิ่นนาน

และสามารถรอคอยได้อย่างไม่น่าเชื่อ เพราะเขารู้ว่า เมื่อไหร่ถึงเวลา

ที่มุกสามารถนำมาร้อยเป็นสร้อยได้

ย่อมเกิดค่ามหาศาล ...ชีวิตจึงจำเป็นต้องรอคอยใครสักคนให้ได้

หากรู้ว่าเป็นใครสักคน ...ที่มีค่าแก่การรอคอย...