ภาพจากบล็อกคุณ yyswim

ไปเมืองจีนมาเกือบอาทิตย์ ตั้งแต่วันที่ ๒๙ มีค. - ๓ เมย. ไปไหหลำและกวางโจว นานเป็นเดือนถึงจะอัพบล็อกได้ อยากไปเมืองจีนมานาน พ่อกับแม่ไปเช็งเม้งที่โน่นทุกปี มาปีนี้ออกปากขอไปด้วย ประทับใจหลายอย่าง ได้เซ่นไหว้บรรพบุรุษลำดับแรกและสองของตระกูล ได้อยู่ในหมู่บ้านที่มีอายุสี่ห้าร้อยปี ได้นอนในบ้านที่สร้างอย่างเรียบง่าย ไม่มีทีวี ตู้เย็น วิทยุ อินเตอร์เน็ต มีแค่ไฟฟ้าและน้ำประปาก็อยู่ได้อย่างมีความสุขมาก ๆ ดีที่อากาศกำลังพอดี ไม่มีทั้งแอร์หรือพัดลมก็ยังพอไหว ที่จริงใช่ว่าจะเป็นบ้านป่าซะทีเดียว ครอบครัวที่รวยก็มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครันนั่นแหละ (บางหลังยังเห็นจานดูเคเบิ้ลด้วยนะ ) แต่ไปพักแค่ปีละครั้ง ไม่ต้องซื้ออะไรประดับบ้าน จะได้ไม่ต้องระวังเรื่องขโมย แล้วอีกอย่าง คนที่นั่นเขาถือกัน ทีแรกเราก็นึกว่าเป็นหมู่บ้านโบราณ คงมีกฎห้ามสร้างหรือตกแต่งบ้านให้ผิดแผกจากเดิม แต่ไม่ใช่ค่ะ พ่อเล่าว่าถ้าตกแต่งบ้านให้สวยหรือทันสมัยนักเป็นการทำลายฮวงจุ้ย ครอบครัวจะโชคร้าย มีครอบครัวนึงสร้างบ้านสามชั้นแบบทันสมัยเชี๊ยบ สร้างไม่ทันเสร็จ หัวหน้าครอบครัวก็เสียชีวิต อีกครอบครัวนึงปรับปรุงบ้านใหม่ ก็เกิดเรื่องร้าย ๆ ในครอบครัวตลอด


ที่จริงเราชอบมากเลยนะ ได้ไปอยู่ในบรรยากาศเหมือนเมื่อหลายร้อยปีก่อน แอบคิดว่ากำลังเข้าฉากหนังจีนโบราณอยู่ อิ อิ จะว่าไปแล้ว การใช้ชีวิตแบบไร้สิ่งอำนวยความสะดวกบ้างก็ดีเหมือนกัน เรียกว่าได้อยู่แบบพอเพียงจริง ๆ ได้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติสด ๆ เดินออกนอกบ้านไม่กี่ก้าวก็เจอต้นไม้สูงใหญ่ ต้องแหงนคอตั้งบ่าถึงจะเห็นยอด มองพื้นก็เห็นดินจริง ๆ แล้วยังได้ยินเสียงจั๊กจั่นแข่งกรีดปีกดังลั่น สำหรับคนที่อยู่ในเมืองตั้งแต่เกิดอย่างเราถือเป็นเรื่องที่น่าตื่นตาตื่นใจ เสียดายที่ติดกล้องตัวที่ไม่ถนัดมือไป เป็นกล้องแบบดิจิตอล ปรับอะไรไม่ค่อยเป็น แถมแฟลชก็ใช้ไม่ได้ ภาพเลยเสียไปซะเยอะ


อ่านบล็อกเสพงานศิลป์อันใหม่ได้ที่นี่ค่ะ บล็อกเสพงานศิลป์ ๓๖






มณฑลไหหลำ หรือ ไห่หนาน (ภาษาจีน: 海南, พินอิน: Hǎinán) คือมณฑลของสาธารณรัฐประชาชนจีนที่มีขนาดเล็กที่สุด ตั้งอยู่ทางใต้สุดของประเทศ ประกอบด้วยเกาะหลายเกาะ โดยที่เกาะที่ใหญ่ที่สุดคือเกาะไหหลำ เมื่อชาวจีนพูดเกี่ยวกับ "ไห่หนาน" ในภาษาจีน มักจะหมายถึงเฉพาะเกาะไหหลำ เมื่อพูดถึงมณฑลไหหลำจะใช้คำว่า "ไห่หนานเฉิ่ง" เมืองหลวงคือ เมืองไหโข่ว


การแบ่งเขตการปกครอง

มณฑลไหหลำมีการแบ่งเขตการปกครองต่างจากเขตปกครองอื่นของประเทศจีน นั่นคือเขตกาปกครองระดับอำเภอ เทศมณฑล และเขตปกครองตนเองนั้นไม่ได้อยู่ในเขตการปกครองระดับเมือง มณฑลนี้สามารถแบ่งออกเป็น ๒ เมือง หรือจังหวัด (市) ๖ เทศมณฑลระดับเมือง ๔ เทศมณฑล (縣) ๔ เขต (區) และ ๖ มณฑลปกครองตนเอง (自治縣)

• ระดับเมือง:

• เมืองไหโข่ว (海口市) ซึ่งแบ่งต่อออกไปอีก ๔ เขต:
• เขตหลงหัว (龙华區)
• เขตซิ่วยิง (秀英區)
• เขตฉงชาน (琼山區)
• เขตเหม่ยหลาน (美兰區)
• เมืองซานย่า (三亞市)

• ระดับอำเภอ:

• เทศมณฑลระดับเมือง:
• เมืองเหวินชาง (文昌市)
• เมืองฉงไห่ (琼海市)
• เมืองวั่นหนิง (万宁市)
• เมืองอู๋จื่อชาน (五指山市)
• เมืองตงฟาง (東方市)
• เมืองดานโจว (儋州市)

• เทศมณฑล:

• เทศมณฑลหลินเกา (臨高縣)
• เทศมณฑลเฉิงไม่ (澄邁縣)
• เทศมณฑลติ้งอัน (定安縣)
• เทมณฑลถุนชาง (屯昌縣)

• เขตปกครองตนเอง:

• เขตปกครองตนเองชนชาติหลี ชางเจียง (昌江黎族自治縣)
• เขตปกครองตนเองชนชาติหลี ไป๋ชา (白沙黎族自治縣)
• เขตปกครองตนเองชนชาติหลีและม้ง ฉงจง (琼中黎族苗族自治縣)
• เขตปกครองตนเองชนชาติหลี หลิงฉุ่ย (陵水黎族自治縣)
• เขตปกครองตนเองชนชาติหลีและม้ง เป่าถิง (保亭黎族苗族自治縣)
• เขตปกครองตนเองชนชาติหลี เล่อตง (乐东黎族自治縣)

ความหมายของชื่อ : 海 ไห่ - ทะเล 南 หนาน - ใต้ "ทางใต้ของทะเล"
ประเภทเขตปกครอง : มณฑล
เมืองเอก : ไหโข่ว
เลขาธิการพรรค : Wei Liucheng
ผู้ว่าการ : Luo Baoming
พื้นที่ : ๓๓,๙๒o ตร.กม. (อันดับที่ ๒๘)
ประชากร (ข้อมูลปี พ.ศ. ๒๕๔๗) : จำนวน ๘,๑๘o,ooo (อันดับที่ ๒๘)
ความหนาแน่น : ๒๔๑ คน/ตร.กม. (อันดับที่ ๑๗)
GDP (พ.ศ. ๒๕๔๗) : ๗๖.๙๔ พันล้านเหรินหมินปี้ (อันดับที่ ๒๘)

กลุ่มชาติพันธุ์
ฮั่น - ๘๓ %
หลี - ๑๖ %
ม้ง - o.๘ %
จ้วง - o.๗ %
จำนวนจังหวัด : ๒
จำนวนเมือง/อำเภอ : ๒o
จำนวนตำบล : ๒๑๘





ข้อมูลจาก wikipedia.org







เริ่มเม้าธ์เลยดีกว่า เริ่มบล็อกแรกจะมีรูปอาหารเป็นหลัก เพราะวันแรกลงเครื่องก็ได้เวลามื้อเย็น พอเช้ามาก็ต้องหม่ำอีก เลยรวมไว้บล็อกเดียวกันเลย นั่งเครื่องบินจากสุวรรณภูมิตอนเช้า ไปลงที่กวางโจวช่วงบ่าย ๆ ลงเครื่องแล้วต้องรอญาติ ๆ ที่ตามมาสมทบอีกราว ๆ ๒-๓ ชม. อากาศที่โน่นกำลังสบาย ถึงสนามบินฝนกำลังตกปรอย ๆ ดีที่ไม่มีพายุเข้าเหมือนวันก่อนหน้าวันนึง สนามบินที่นี่โอ่โถง กว้างใหญ่มากค่ะ








ป้ายโฆษณา เห็นว่าสวยดี เลยแชะภาพเก็บไว้










ด้านนอกสนามบิน







ระหว่างนั่งรถบัสจากสนามบินวิวสองข้างทางดูชุ่มตามาก
ปลูกต้นไม้สองสามชั้นแบบนี้ตลอด 
ชั้นแรกเป็นต้นไม้พุ่มเตี้ย ๆ ชั้นที่สองเป็นต้นสูงขึ้นมาอีกหน่อย
หลังสุดเป็นต้นสูงชะลูด พ่อบอกว่าน่าจะเป็นพวกยูคาลิปตัส




วิวท้องนา ไม่แน่ใจว่าปลูกอะไร







มีวิวที่เป็นน้ำเหมือนกัน แต่ถ่ายแล้วเบลอหมด รูปนี้ชัดสุดแล้ว




แห่งแรกที่แวะคือมูลนิธิของหมู่บ้านซุ่นเต๊อะ เพื่อไหว้บรรพบุรุษของหมู่บ้าน
ถึงที่นั่นก็ย่ำค่ำแล้ว กล้องเปิดแฟลชไม่ได้ ภาพเลยมัวหนัก
ต้องมาปรับสีตอนจัดการรูปทีหลัง ขออำภัยที่สีภาพอาจไม่สม่ำเสมอ










เห็นตัวอักษรจีนแล้วอดใจไม่ไหว ไม่รู้ความหมายก็อยากถ่ายเก็บไว้




จุดธูปไหว้บรรพบุรุษ 







ไหว้เสร็จก็นั่งรถไปหม่ำข้าวเย็นที่ภัตตาคารของโรงแรมที่พัก ชื่อว่า XINJINYUE (ซินจินเยี่ย)
เจ้าของโรงแรมเป็นคนแซ่เดียวกัน อาหารเลยจัดเต็มมาก
แถมยังออกมาชนแก้วกันเปยกับญาติ ๆ กันสนุกสนานเลย




เมนูแรกที่ยกมาเป็นซูชิ จัดมาเป็นถาดบิ๊กบึ้มมาก ได้แต่มองอย่างเดียว
แต่ได้ยินหลายคนบอกว่าอาหารสดดี แต่เนื้อปลาน่าจะแล่ให้ชิ้นบางหน่อย







หลักฐานยืนยันว่าถาดใหญ่จริง ๆ ต้องใช้สองคนยกมาเลย ภาพเบลออีกตามเคย




จานนี้เป็นแป้งทอดกินกับสลัดผลไม้




จานนี้เป็นหมูกรอบ




อันนี้ไม่ไก่ก็เป็ดย่าง




น้ำแกง




เกี๊ยวทอดกับผัดเปรี้ยวหวานกระดูกหมู




กุ้งราดซ๊อสอะไรสักอย่าง




ผัดผัก น่าจะกินกับผักสด เห็นว่างคู่กัน




ผักเขาสดดีจริง ๆ ค่ะ




จานนี้ไม่แน่ใจว่าเป็นอะไร




จานปลาก็มีค่ะ




อันนี้เด็ดสุด ซาลาเปาไส้ครีม เนื้อนุ่มมากก ครีมหอม เป็นเมนูดังของที่นี่
ขนาดพิมพ์รูปไว้บนซองทิชชูด้วย โต๊ะเราหยิบกันหมุมหมับ
แป๊บเดียวเกลี้ยงถาด แถมไปแฮ้บของโต๊ะอื่นที่เหลือ ๆ มาอีก




นี่ไงซองทิชชู




คนที่มาจากเมืองไทยกล่าวแนะนำตัวและทักทายญาติ ๆ 




บรรยากาศในห้องอาหาร




กินข้าวเสร็จก็เข้าที่พัก โรงแรมอยู่หลังภัตตาคาร เดินย่อยอาหารไม่ถึงห้านาทีก็ถึง โรงแรมไม่ใหญ่มาก แต่ห้องพักสวย มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบ มีเน็ตให้ใช้ ห้องน้ำสะอาด มีน้ำอุ่น นำ้เย็นพร้อม ไม่ได้ถ่ายรูปห้องพักเพราะเหนื่อยจัด พอเช้ามาก็ลืมถ่ายรูปอีกเพราะมัวแต่จัดกระเป๋า เลยมีแต่ภาพล็อบบี้ของโรงแรม (ที่เล็กมากกก )





เช้ามาก็ฝนลงอีก ระหว่างรอร่ม หันซ้ายหันขวาเห็นภาพวาดจีนก็เลยแชะภาพไว้




มื้อเช้าก็จัดเต็มอีกเหมือนเคย มีเมนูผักหลายอย่าง ถูกใจคนกินเจอย่างเราสุด ๆ
ห้องอาหารใหญ่ทีเดียว จัดวางอาหารเป็นระเบียบให้ตักได้ตามใจชอบ







ให้ชมกันเลยว่ามีเมนูอะไรบ้าง




ผัดผักกับหมูแฮมมั้ง




พะโล้ขาไก่




น่าจะเป็นบ๊ะจ่างข้าวเหนียวกับถั่วดำ







มันต้ม ก็เหมือนกับมันของไทยน่านแหละ




อันนี้น่าจะอร่อย ตอนที่ถ่ายรูปเกือบจะหมดถาดแล้ว ไม่ได้ลองชิม น่าจะเป็นเกี๊ยวกุ้ยช่าย 




บะหมี่ผัด




ข้าวผัด




มุมข้าวต้ม พ่อครัวต้มข้าวต้มได้เด็ดขาดมาก เป็นข้าวต้มที่อร่อยที่สุดเท่าที่กินมาเลย
กินเปล่า ๆ ยังอร่อย ฟาดไปซะสามถ้วยเต็ม ๆ อิ อิ




ข้าวต้มมีสองแบบ ข้าวต้มเปล่าและข้าวต้มใส่ฟองเต้าหู้
แบบฟองเต้าหู้ไม่ได้ชิมเพราะคิดว่าเป็นข้าวต้มเปล่าเหมือนกันสองหม้อ




กับข้าวข้าวต้ม คุ้นหน้าคุ้นตากันดีแล้ว ชอบถั่วลิสง อร่อยมาก เมล็ดใหญ่ คั่วได้พอดี ๆ 







เมนูแป้ง







ซาลาเปาสุดอร่อย







มุมอาหารนึ่ง










อันนี้ก็น่ากินมากแต่กินไม่ไหว มาชักภาพหลังอิ่มแปร้แล้ว




เมนูนี้หลายคนชมอร่อย เป็นกระดูกหมูกับก๋วยเตี๋ยวหลอด




เมนูสุดท้ายเป็นแตงโม




อัพบล็อกเฉพาะกิจ พาเที่ยวเมืองจีนแต่ไม่ต้องโหวตให้เน้อ เก็บคะแนนให้คนที่เขียนบล็อกท่องเที่ยวตัวจริงดีกว่า พยายามจะไม่แช่บล็อกนาน จัดการรูปเสร็จก็จะอัพเลย ไว้เจอกันบล็อกภาคสองค่า


บีจีแลไลน์จากคุณญามี่

Free TextEditor