钗头凤 童丽




หายศีรษะไปหลายวันอีกแล้ว แม่บ้านลาไปรักษามือกลับมาทำงานแล้ว แต่มือยังไม่หายสนิทดี เลยต้องเป็นผู้ช่วยแม่บ้านต่ออีกพัก งานราษฎร์ซาลง แต่งานหลวงยังติดพันอยู่ มีเรื่องอยากจะอัพหลายเรื่องมาก ลองนั่งนึกดูแล้ว เกินสิบเรื่องได้ แต่ยังไม่มีเวลาเขียน บล็อกนี้เลยให้ชมภาพเป็นหลัก

ตั้งใจจะอัพบล็อกนี้ตั้งแต่หลังตรุษจีน ช่วงนั้นสมเด็จพระเทพฯ เสด็จประพาสเมืองจีน นึกอยากอัพอะไรเกี่ยวกับจีน ๆ พอดีพ่อกลับจากเที่ยวเมืองจีน หอบกระดาษพู่กันจีนที่เราฝากไปเปี่ยวภาพ (ทำกรอบภาพ) กลับมาด้วยสามม้วน ที่จริงก็ลืมไปแล้วแหละ ฝากไปทำตั้งแต่ปีที่แล้ว ที่อุตส่าห์ถ่อไปเปี่ยวภาพถึงเมืองจีนเพราะค่าทำถูกว่าเมืองไทยเยอะ ไปค้นกระดาษพู่กันจีนที่เปี่ยวภาพไว้มาโชว์ มีอยู่ทั้งหมดแปดแผ่น ส่วนใหญ่จะเป็นลายมือแบบบรรจง มีแบบตัวหวัดอยู่สองแผ่น

ที่จริงอยากจะอัพพู่กันจีนที่เปี่ยวภาพลงบล็อกนานแล้ว แต่หาที่แขวนเหมาะ ๆ ไม่ได้สักที ความที่กระดาษมันยาวมาก ตัวกระดาษเองก็ยาวเมตรกว่า ๆ แล้ว ส่วนที่เป็นกรอบก็ยังต่ออกมาอีกยี่สิบถึงสามสิบเซ็นต์ บางแผ่นเกือบครึ่งเมตรได้ พอดีช่วงก่อนหน้านี้ซ่อมร้าน ช่างเขาเอาแผ่นไม้มาตีปิดกั้นห้อง แถมทาสีขาวด้วย พอเห็นก็ปิ๊งเลย กะว่าจะปีนบันไดตอกตะปูกับแผ่นไม้ แต่เหลือบไปเห็นไม้ท่อนเล็ก ๆ เลยคว้ามาตอกตะปู เอากระดาษกาวสองหน้าแปะด้านหลัง แล้วเอาไปแปะผนัง ตอนแรกก็ไม่แน่ใจว่าจะแขวนภาพได้หรือเปล่า เพราะกระดาษมันหนักเหมือนกัน แต่พอแขวนแล้วก็อยู่เลย

หนนี้ถ่ายด้วยกล้องคอมแพค ใช้ไม่ค่อยถนัดมือ ปรับอะไรก็ไม่เป็น ตอนที่ถ่ายออกมา ไม่รู้เป็นไง ทั้งที่แขวนไว้ที่เดียวกัน แต่ไหงแสงมันต่างกันได้ กระดาษสีขาวแท้ ๆ ออกมากลายเป็นเทามั่ง เหลืองมั่ง น้ำตาลมั่ง มาปรับสีกระดาษให้ขาวมากก็ดูหลอกตา เลยปรับให้เป็นสีออกน้ำตาล ๆ มีหลายโทน ทุกทีเวลาอัพบล็อกอักษรจีนที่เราเขียนเองจะใช้บีจีสีขาว แต่หนนี้เลือกบีจีสีเอิร์ธโทน พอแปะตัวอักษรแล้วดูเข้ากันดี

ขออำภัยที่หาหนังสือกับตัวอักษรต้นฉบับมาประกอบได้ไม่ครบ เราใส่โค้ดภาพแบบที่ขยายไซส์ได้ ถ้าอยากเห็นตัวหนังสือตัวโต ๆ ก็กดที่ภาพได้ ส่วนภาพวาดในบล็อกบางภาพไม่ได้บอกเวบไว้เพราะเซฟไว้นานจนลืม ยังไงก็ขอขอบคุณท่านเจ้าของภาพไว้ตรงนี้ด้วยค่ะ



บล็อกภาคแรกที่อัพไว้ค่ะ

กรอบรูปตัวอักษร








แผ่นแรกตัวอักษรโตนิ้วกว่า ๆ ได้แต่เขียน อ่านออกมั่งไม่ออกมั่ง
กางหนังสือแล้วลอกตาม เวลาเขียนใช้กระดาษตีตารางมารอง
ไม่งั้นเขียนเรียงแถวตรงเป๊ะแบบนี้ไม่ได้


























ภาพจากเวบ xabusiness.com



แผ่นที่สอง ตัวอักษรโตเท่าแผ่นแรก
มีตัวอักษรต้นฉบับมาให้ดูด้วย เหล่าซือให้หนังสือเล่มนี้มา
เป็นหนังสือทำมือ ถ่ายเอกสารแล้วเย็บเล่มเอง





























ภาพจาก artisoo.com



แผ่นที่สามขนาดอักษรราวนิ้วนึง ข้อความยาวทีเดียว
เวลาเขียนต้องนับตัวอักษรให้ดี กะระยะให้พอเหมาะ
แต่ก็ไม่วาย ตัวหนังสือชิดซ้ายมากไปหน่อย


























ภาพจากเวบ arts.cultural-china.com



แผ่นที่สี่และห้า ทีแรกนึกว่าเป็นข้อความเดียวกัน
เพราะตอนต้น ๆ ตัวอักษรจะเหมือนกันเลย แต่ตอนลงท้ายต่างกัน

























ภาพจากเวบ xabusiness.com

























หนังสือต้นฉบับลายมือ เป็นตัวบรรจงที่สวยมาก ๆ












ภาพจากเวบ xabusiness.com



แผ่นที่หกเป็นอักษรพันตัว (千字文) ตอนที่เราเอาตัวหนังสือไปเปี่ยวภาพ คนเปี่ยวภาพพูดถึงอักษรพันตัว บอกว่าเราน่าจะลองเขียนดู นึกอยากเขียนเหมือนกัน พยายามหาตัวอย่างมาเขียน ลืมไปว่าที่บ้านมีหนังสืออยู่ เคยฝึกคัดลายมือแต่จำไม่ได้ พอหยิบหนังสือมาคัดลงกระดาษแผ่นใหญ่ อ่านหน้าปกถึงเห็นคำว่า "千字文" อักษรพันตัวเขียนค่อนข้างยาก ต้องตั้งสมาธิดี ๆ ดูหนังสือผิดช่องหรือเขียนผิดตัวเดียวก็ต้องเริ่มเขียนใหม่ โชคดีเขียนผิดแค่หนเดียว แต่รู้สึกว่าอักษรจะเขียนติดกันเกินไปนิดนึง ดูแล้วลายตาเลย ใครตาดี ลองนับดูว่าครบพันอักษรมั้ย


































แผ่นที่เจ็ดเป็นตัวอักษรแบบหวัดแกมบรรจง เคยแปะลายมือให้ชมไปหนนึงที่บล็อก ฝึกเขียน ๒
หนนี้ลองเขียนลงแผ่นใหญ่ดู นึกว่ากระดาษจะใหญ่ไม่พอ แต่สุดท้ายก็เขียนได้พอดี
ใช้กระดาษสีแดงทำกรอบแล้วดูเด่นได้ใจมากค่ะ










































และท้ายสุดก็เป็นลายมือหวัดแกมบรรจง ขนาดเล็กหน่อย ประมาณเซ็นต์นึง
เนื้อหายาวพอ ๆ กับบทกวีหลานถิงสวี่


















img src = https://www.bloggang.com/data/h/haiku/picture/1549271335.jpg>
















ภาพจากเวบ inkdancechinesepaintins





บีจีจากคุณ N_BEE810 ไลน์จากคุณญามี่

Free TextEditor