Faint heart ne’er won fair lady
– Morozov (Captain Vorpatril’s Alliance)

ยังไม่ได้เขียน 7-13 เลย แต่เพิ่งอ่านเล่ม 14 จบ ขอเอามาเมาท์ก่อน

สปอยแหลก โปรดอย่าอ่านถ้าท่านยังไม่ได้อ่านหนังสือชุดนี้จนถึงเล่ม Diplomatic Immunity



จนถึงตอนนี้แฟนๆชุดวอร์คอซิกันคงรู้แล้วว่า เจ้า “Ivan, you idiot” นั้นไม่ใช่คนโง่ แต่มีดีอยู่ในตัวไม่ใช่น้อย (ถึงแม้จะซื่อและลัลล้าอยู่ทุกบ่อย) ขอสารภาพว่าเรามองไม่เห็นหัวอิวานเลยในเล่ม 3-4 แต่ชอบหมอนี่มากขึ้นเรื่อยๆในแต่ละเล่ม จนพอรู้ว่าจะมีเล่มของตัวเองก็แทบจะกรี๊ดไอเลิฟยูมิสบุโจลด์

นอกจากอิวานจะได้บทพระเอกแล้ว ตัวละครรองตัวหนึ่งที่เราสนใจตั้งแต่เล่มก่อนก็โผล่หน้ามาด้วย นั่นก็คือสายลับในคราบหนุ่มสังคมจอมเสเพล ไบเออร์ลี วอร์รัทเยอร์ แต่หมอโผล่ออกมาทำหน้าเครียดซะเป็นส่วนใหญ่ (กับกลุ้มใจในตัวอิวาน) เสียดายว่าไม่ค่อยมีบทเท่ๆเท่าไหร่เลย อย่างว่าจะเกินหน้าอิวานคงไม่ได้



มีไบเออร์ลี แสดงว่าต้องมีงานสายลับ มีอิวาน แปลว่าต้องมีสาวสวย สองคนนี้มาอยู่ด้วย ย่อมแปลว่า อิวานต้องรับภารกิจไปเต๊าะสาว และสาวสวยที่ว่าก็คือ เทจ์ ชื่อเดียวกะดาราบอลลีวู้ดเลย Tejaswini ไม่รู้ได้ต้นแบบมารึเปล่า

สองคนนี้เป็นคู่ที่น่ารักมั่ก อิวานก็ซื่อๆตรงไปตรงมาอยู่แล้ว (แหมก็นะ ของโปรดคือโฟลว์ชาร์ทน่ะ) ชีวิตชิลๆซะเป็นส่วนใหญ่ ไม่ค่อยมีเก็บกดดำมืดอะไร ดังนั้นในความคิดเรา สาวที่คู่กับอิวานย่อมไม่ควรจะเป็นสาวแสบซูเปอร์วูแมน (แบบเอลลี) หรือขื่นขมปมเยอะ (แบบเอเลน่า) หรือยอดหญิงใจเพชร (แบบเอกาเทริน) ถึงเราเชื่อว่าถ้าคุณบุโจลด์เขียนก็อาจจะเปลี่ยนความคิดเราได้ก็เถอะ ถือว่าตรงใจเราละกันที่คุณบุโจลด์เลือกเด็กน่ารักๆ (แต่ไม่หน่อมแน้ม) อย่างเทจ์จังให้อิวาน อย่างตอนที่อิวานยื่นแก้มให้แล้วบอกว่าขอรางวัลหน่อยสิ แล้วเทจ์จังก็จุ๊บเนี่ย น่า~รัก~ชะมัด~ ทำให้เรารู้สึกว่าสองคนนี้สมกันดีเป็นบ้า ฉากที่โดนเคาท์ฟาลโกไล่ต้อนในศาลนี่ เหมือนเด็กเด๋อด๋าพอกันทั้งคู่ อ๊ะ ใช่ นึกออกแล้ว เราคิดว่าเทจ์จังคล้ายๆกับคารีน เพราะพี่น้องเยอะเหมือนกัน ที่บ้านไม่เข้าใจเหมือนกัน บางความคิดเป็นเด็ำกๆเหมือนกัน อืม แต่เราว่าเทจ์จังเป็นเวอร์ชั่นที่เสถียรกว่า เพราะอายุมากกว่า??

เล่มนี้มีความเป็นโรแมนซ์สูงมาก ขอบอกว่าตอนเราอ่านช่วงที่บรรยายจากมุมมองของเทจ์แล้วมีคำว่า “her Ivan Xav” ข้าพเจ้าตบเข่าฉาด ร้อง ฮ่ะ! ชี้หน้าใส่คินเดิล เจ้าอิวานเอ็งจีบติดแล้วเฟ้ย! แบบว่านะ อารมณ์แบบนี้ไม่เหมือนกำลังอ่านนิยายไซไฟเลย โรแมนซ์ชัดๆ XDDDD อิวานก็คืออิวาน กลยุทธ์หลีสาวทุกรูปแบบ ยิ่งมุขแขนพาดเก้าอี้แล้วค่อยๆไพล่ลงมาโอบไหล่นี่ขำพรืด

เราดีใจที่คุณบุโจลด์เขียนให้อิวานมีความแตกต่างกับไมลส์ จะบอกว่าเรากังวลเรื่องนี้อยู่นิดๆ เพราะเท่าที่ผ่านมาตัวละครหลักของเรื่อง ไม่ว่าจะคอร์ดีเลีย ไมลส์ เอลลี มาร์ก มีหลายอย่างที่คล้ายกัน แต่ปรากฏว่ายิ่งเขียนก็ยิ่งเห็นความแตกต่าง อย่างตอนที่เทจ์กับริชคุยกันเรื่องจะฆ่าตัวตาย เรายังคิดว่าอิวานอาจจะแกล้งทำเป็นหลับเพื่อแอบฟังรึเปล่า (อย่างที่ไมลส์อาจจะทำ) ที่ไหนได้ พี่แกหลับปุ๋ยจริงๆ แถมกอดหมอนทำเสียงงึมงำอีกต่างหาก ^^;

ตัวละครเก่าๆยังมาเดินสายให้เห็นหน้าและบอกเล่าความก้าวหน้าในชีวิต ทั้งไมลส์ เกรกอร์ ดูฟว์ ไซมอน เราเข้าใจนะว่าทำไมต้องกันไมลส์ไปห่างๆในเล่มนี้ ไม่งั้นอิวานก็ไม่มีบทสิ แต่ถึงไม่อยู่ก็มีเรื่องให้จิกกัดกันเป็นระยะๆ อย่างบทแรกที่เอ่ยถึง Barrayaran emperor Gregor’s weaseliest Imperial Auditor แค่นี้เราก็ยิ้มแก้มปริแล้ว ยิ่งพออิวานส่งแจกันหน้าตาอุบาทว์ชาติไปให้นี่ นึกออกเลยว่าไมลส์จะทำหน้ายังไง หรืออิวานครวญว่าตัวเองมาอยู่ในสถานการณ์บัดซบงี้ได้ยังไง ไมลส์ไม่อยู่ใกล้ๆด้วยซ้ำ



เล่มนี้อย่างที่บอกว่าไม่เครียด ขนาดหน้าสิ่วหน้าขวานยังมีเวลาสวีทกันได้เลย มีเดินแฟชั่นโชว์อีกต่างหาก ^^; สมกับที่เทจ์บอกว่าอิวานเก่งในการ making light in dark places เอาเป็นว่าฉากฮาๆเยอะละกัน ที่ปล่อยก๊ากออกมาก็อย่างเช่น

- อิวานโยน wristcom ใส่ตู้เย็น

- เทจ์พาซื่อรายงานไปว่า ถ้าอิวานอยากได้ไข่ (ในมดลูก) ก็จัดให้ได้ เพราะแม่ของเธอสมัยก่อร่างสร้างตัวกับพ่อ ยังขายไข่มาเป็นทุนใช้ทำธุรกิจเลย

- ตอนตึกจมนี่ นึกภาพตามแล้วยิ้มจนปวดแก้ม

- คุณยายเลดี้เก็มเอสติฟ คุณยายเท่ที่ซู้ด ทั้งเรื่องตัดผม เรื่องเข็มขัด เรื่องเข็มกลัด โอย จาระไนไม่หมด

แต่ถึงอย่างนั้น ก็มีข้อติเหมือนกัน ตอนกลางๆเรื่องมันเอื่อยอะค่ะ อิวานกับเทจ์เป็นพวกที่ไม่แอ็คทีฟทั้งคู่ หลายๆอย่างในเรื่องจึงเกิดขึ้นเพราะโชคและจังหวะที่พอเหมาะมากกว่าเพราะตัวละครขับเคลื่อนให้เดินไป ที่สำคัญไม่มีช่วงที่ทำให้เรารู้สึกมีอารมณ์ร่วมอย่างจริงจังเหมือนหลายๆเล่มในชุด อ้อ นอกจากเวลาตลก ^^

สรุป เทจ์บอกว่าชอบอิวานตรงที่ Nice และ make me laugh เราก็ขอสรุปว่า ชอบหนังสือเล่มนี้ด้วยเหตุผลอย่างเดียวกัน