เก๋แท็กมา ให้มานั่งระลึกฟามหลังอีกแย้ว

ตาม tag ให้แบ่งเป็นสามช่วง อืม สมัยก่อนเราวาดรูปน้อยอ้ะ จะลองแบ่งเท่าที่แบ่งได้น้อ

1. สมัยเด็กน้อย

- ตุ๊กตากระดาษ สมัยเด็กไม่เคยวาดแฟนอาร์ต แหะ แหะ ฝีมือยังไม่ถึง วาดอะไรได้ก็วาด แรงบันดาลใจตอนนั้นน่าจะมาจาก ตุ๊กตากระดาษ ดวงตาปิ๊งปั๊ง เป็นส่วนใหญ่ เสียดายจังหารูปมาประกอบไม่ได้ ในช่วงนี้ความสามารถในการวาดตัวละครผู้ชาย เท่ากับศูนย์

อ๊ะ ใช่ เหมือนเก๋แหละ ต้องนับคำสาปฟาโรห์ อีกเรื่อง ที่ทำให้รู้ว่า เวลาวาดผมสีทองต้องลงไฮไลท์ยังไง


2. สมัยวัยสะรุ่น

- เซนต์เซย่า

เหตุผลเหมือนเก๋ คือ หลงรักลายเส้นของอ.อารากิ ชินโก จริงๆ อ.ไม่ได้มีอิทธิพลในการวาดนะ แต่เป็นแรงบันดาลใจให้เราบ้าการ์ตูนเข้าขั้นตรีทูตเท่านั้นเอง แต่ถึงตอนนี้ ยังไงเราก็ยังไม่กล้าวาดรูปตัวละครที่ชอบอยู่ดี มาคิดดู อาจจะเป็นเพราะตอนนั้นตัวเองฝีมือตัวเองห่วย กลัววาดออกมาไม่หล่อเหมือนของจริง แล้วจะรับไม่ได้เอง

- เอเลี่ยนสตรีท และผลงานอื่นๆของอ.นาริตะ มินาโกะ

ลายเส้นการ์ตูนผู้หญิงที่เป็นอันดับหนึ่งในดวงใจแล้วในสมัยนั้น ตัวละครหนุ่มๆ (ย้ำว่าหนุ่มๆ) ของอ. ทำให้เราอยากจะหัดวาดผู้ชายกะเค้ามั่ง แต่เพราะวาดยังไม่เป็น เลยเอากระดาษลอกลายมาทาบแล้วลอกเส้นไปก่อน (ชีวิตเริ่มต้นจาก copycat ของจริง) ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง เช่นการวาดรอยยับเสื้อผ้า ผม มือ แต่จนแล้วจนรอด ก็ยังวาดผู้ชายไม่เป็นอยู่ดี

- สมุดภาพ Sarasa ของ อ.มิซึกิ เคน

เป็นสมุดภาพที่สะสมเป็นเล่มแรก ช่วงนั้นติดการวาดตาของ อ.มาเลยแหละ รู้สึกมันง่าย และน่ารักดี มีช่วงหนึ่งแขนขาตัวละครของเราจะเพรียวมาก เพราะหนุ่มๆสาวๆของอ.ตัวลีบๆกันทั้งนั้น (แต่น่ารักนะ)

- คอลัมน์สอนเขียนการ์ตูน ของ อ.ฟุจิตะ คาซุโกะ

มีอ.หลายท่านทำหนังสือสอนเขียนการ์ตูนออกมา แต่ ของอ.ฟุจิตะ คาซุโกะนี่แหละ ที่เรารู้สึกว่าอธิบายความแตกต่างระหว่างการวาดผู้ชายและผู้หญิงได้ชัดเจนมาก ทำให้เราเริ่มสังเกตได้เป็นจุดๆว่า วาดผู้ชายต้องวาดยังไง ให้แตกต่างจากผู้หญิง แบ่งกายวิภาคสัดส่วนต่างๆของร่างกายยังไงถึงไม่ออกมาเป็นคนพิการ เป็นการสอนที่เป็นรูปธรรมถูกใจอย่างยิ่ง มาคิดดูแล้ว จริงๆมันน่าจะเป็นอะไรที่คนเรียนศิลปะคงรู้ดีกันอยู่แล้ว แต่คนจองเกรด 1 กับ 2 วิชาศิลปะตลอดกาลอย่างกบ คอลัมน์นี้ถือเป็น eye-opener เลย

- ผลงานของ ยามางุจิ มิยูกิ ตั้งแต่วีรบุรุษลำเค็ญ เป็นต้นมา

เป็นช่วงที่ลายเส้นของอ.เริ่มสวย และมีภาพสีงามๆออกมาให้ชมเรื่อยๆ อ.วาดตัวป้อมๆได้น่ารักสุดๆ (มิซึกิ เคน ผสม ยามางุจิ มิยูกิ ทำให้ลายเส้นเราได้ส่วนผสมที่พอดีมั้ง 555) ส่วนตัวคิดว่า เราได้อิทธิพลลายเส้นจากอ.มาเยอะมากๆ แต่คนอื่นมักจะบอกว่า ไม่เห็นเหมือนเลย

3. ณ ขณะนี้ (เอาเป็นว่า ในช่วงซักห้าหกปีที่ผ่านมาละกัน)

- กันดั้มวิง

เป็นซีรีส์ที่มีพระคุณกับเราอย่างมากที่ทำให้ได้กลับมาวาดรูปอีกครั้งหนึ่ง หลังจากห่างเหินไปหลายปี สาเหตุเพราะไปอยู่ไกลบ้าน หาการ์ตูนเสพมิได้ ได้แต่น้ำลายยืดกับกันดั้มวิงทาง cartoon network แถมมีเพื่อนญี่ปุ่นบ้าเรื่องนี้เป็นเพื่อนกัน เลยเตลิดเปิดเปิง นี่เป็นครั้งแรกที่ทำให้เราหันมาสนใจเริ่มวาดแฟนอาร์ตอย่างจริงจัง และเน้นวาดเฉพาะหนุ่มๆซะด้วย

ลายเส้นของเราช่วงที่ผ่านมาได้อิทธิพลกันดั้มวิง (อ.มุราเสะ ชูโก) มาแบบเต็มๆ ถึงขั้นว่ามีช่วงหนึ่งวาดอะไร ใครๆก็มองเป็นตัวละครจากกันดั้มวิงไปหมด (วาดหนุ่มผมดำ มีแต่คนบอกว่าเหมือนฮีโร่ วาดสาวผมทอง ก็จะเป็นรีลีน่า วาดหนุ่มน้อยจอมทะเล้น เมื่อไหร่ก็คล้ายดิวโอทุกที)

- งานวาดของมุ่ย meisan กับ zoo