เป็นการ์ตูนที่ซื้อมาแล้วคิดว่าจะอ่านจะอ่านจะอ่าน ก็ไม่ได้อ่านสักที จนเมื่อวันหยุดที่ผ่านมา ถึงได้ฤกษ์หยิบมาพลิกดูก่อนนอน ผลน่ะเหรอ เขกหัวตัวเอง แล้วก็ลากยาวไปถึงเล่ม 3 จากนั้นก็ไม่ไหวแล้ว ตื่นขึ้นมาอ่านต่อในวันรุ่งขึ้น ด้วยความกระดี๊กระด๊ามากว่า เราเจอการ์ตูนสุดยอดอีกเรื่องแล้ว เย้ๆๆๆ

กีฏจารย์ฯ ไม่ใช่เรื่องสไตล์ cliffhanger ประมาณว่า ต้องอ่านต่อจนจบ ไม่งั้นจะลงแดงเหมือน monster หรือ FMA กีฏจารย์ฯเป็นเรื่องที่จบในตอน แต่ละตอนล้วนเกี่ยวข้องกับ "แมลง" ซึ่งในความคิดของเราแล้ว เหมือนพวกสัตว์เซลเดียวที่พัฒนาการสูง หรือแทบจะคล้ายๆจุลชีวันจากนอกโลกไปนั่นเลยทีเดียว

ตัวพระเอกที่ดำเนินเรื่องแต่ละตอนคือ กีฏจารย์พเนจร ที่ชื่อ กิงโคะ (Ginko) ซึ่งกบอ่านชื่อภาษาอังกฤษทีไร ก็จะนึกถึงร้านถ่ายเอกสารมันทุกครั้งไป กิงโคะเป็น Mushishi แปลเป็นไทยว่า กีฏจารย์ หรือ หมอแมลง ผู้มีผมสีขาว สูญเสียดวงตาข้างซ้าย นิยมการอัดมะเร็งเข้าปอด และมักจะแบกกล่องยาที่เต็มไปด้วยลิ้นชักเล็กๆไปไหนมาไหนเสมอ หรี่ๆตาดูภายนอกก็อาจจะตาฝาดมองเป็นพี่น้องกะซันจิได้พอไหว

สิ่งที่กบปลาบปลื้มสำหรับมุชิชิคือ จินตนาการของผู้เขียน ทำไม อ.อุรุชิบาระ (ชื่อนี่ก็ชวนนึกถึงโปรเฟสเซอร์อุรุชิฮาระจริงๆ) ถึงได้บรรเจิดขนาดนี้ ประทับใจมากๆกับความพิสดารน่าอัศจรรย์ของแมลงในแต่ละตอน เป็นส่วนผสมที่ทั้งรักทั้งเกลียดอยู่ระหว่าง fantasy และ Sci-fi ที่รวมทั้งเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตและความรู้สึกของคน โดยเหยาะอารมณ์ creepy เล็กน้อยพอประมาณ เป็นรสชาติของตำนานปรัมปราที่แสนจะกลมกล่อมชวนคิดถึงเลยทีเดียว

ลายเส้นของอ.ก็ถูกใจด้วย เรียบง่ายแต่ลุ่มลึก เรียกอย่างนี้ได้มั้ย โดยเฉพาะภาพสีน้ำ ที่คลาสสิกและเต็มไปด้วยสีสัน เฮ้อ อยากดูอนิเมแล้วล่ะ ถ้าทำออกมาคุณภาพดี ภาพจะต้องอลังแน่ๆเลย เพราะในฉบับการ์ตูน มีช็อตงามๆอยู่มากมายจริงๆ

ฝีมือการแปลของ SIC ก็ใช้ได้นะ อ่านรู้เรื่อง สนุก แม้ว่าจะมีบางตอนที่งงๆไปบ้าง หรือรู้สึกเหมือนเขียนไม่เป็นประโยคไปบ้าง แต่โดยรวมแล้ว อ่านได้ราบรื่นไม่เลวร้าย

สรุปว่า แนะนำจ้า