ตอนที่ 10

ก่อนอื่นบักอ้ายต้องขอขอบคุณหลายๆที่ติดตามบักอ้ายมาจนถึงเมนูที่ 10




สายลมเย็นๆพัดลอดเข้ามาทางหน้าต่าง เห็นฟ้าสีแหล่ๆ

ใบบักพร้าวข้างบ้านปลิวไสวโบกไปมา ปานว่าผู้สาวภูไทกำลังฟ้อนรำอยู่

บักอ้ายยังนอนขดอยู่ใต้ผ้าห่มนวมที่อีแม่ทอด้วยมือเลาเอง

ยัดไส้บักนุ่นที่ปลูกเอาไว้เต็มข้างๆบ้าน

“อ้ายเอ้ย ลุกมาเฮ็ดส้มผักให้แม่แน่ สัปดาห์หน้าน้าเถียรสิมายาม
สิได้แนวกินไปต้อนฮับเพิ้น”เสียงอีแม่ฮ้องปลุก

บักอ้ายงัวเงียลุกขึ้นมานั่ง และจั่งค่อยๆต้อดๆ(ขยับ)ไปทางครัว






อีแม่เตรียม ผักกาดขาว ผักกะหล่ำ ผักบั่ว(ต้นหอมแดง)เอาไว้ในชามให้แล้ว
ถัดมากะคือ เกลือ น้ำข้าวหม่า และกระติ๊บข้าวเหนียว








“ใส่ผักกาดขาวนำบ่อีแม่”บักอ้ายถาม
เพราะเห็นว่าคุเทื่อที่อีแม่เฮ็ดเลาที่ใส่แค่ใช้แค่ผักบั่วกับผักกะหล่ำ

“บ่ต้องใส่ผักบั่วหลายดอก ใส่ผักกะหล่ำหลายๆ ส่วนผักกาดขาวใส่ไปนำ
น้าเถียนเลามักกินผัดส้มผักใส่ไข่ คันใส่ผักบั่วหลายมันผัดบ่แซบ”อีแม่อธิบาย

บักอ้ายจั่งค่อยเอาผักทั้งหมดไปล้างน้ำ
แล้วเอามาหั่นแยกเตรียมเอาไว้

“บ่ต้องหย้อง(คั้น)ผักรวมกันเด้อ แยกกันหย้อง)”บักอ้ายพยักหน้า
เอาผักกะหล่ำมาใส่เกลือลงไป แล้วออกแรงคั้นจนน้ำพริกไหลออกมา
ผักกะหล่ำเริ่มนิ่มบักอ้ายกะหันไปทำแบบเดียวกันกับผักกาดขาดแล้วกะผักบั่ว
แล้วๆกะคั้นเอาน้ำผักเททิ้ง เอาผักที่คั้นแล้วไปล้างน้ำอีกเทื่อหนึ่ง

แล้วจั่งเทผักทั้งสามอย่างรวมกันในชาม

ใส่เกลือ

ใส่ข้าวเหนียว

คันมักหวานกะใส่น้ำตาลจักหน่อยกะได้

คั้นให้มันเข้ากัน

















“เอากระปุกโดเรมอนล้างมาให้ข่อยแน่”บักอ้ายหันไปบอกอีแม่
ถือชามส้มผักย่างออกมาจากในครัว

อีแม่วางกระปุกที่ล้างเอาไว้แล้วไว้

บักอ้ายจั่งเอาส้มผักใส่เข้าไป
กดให้มันแน่น แล้วจั่งเอาน้ำข้าวหม่าเทให้ท่วม

“กินหมดนี้ น้าเถียนขี้แตกพอดี”เว้าติดตลกพร้อมหัวเราะ แล้วปิดฝากระปุกแล้วย่างเอากลับไปไว้ในครัว
ห้ามื้อผ่านไป


























บ่ายคล้อยของวันเสาร์น้าเถียนกะขับรถกะบะเข้ามาจอดข้างบ้าน
เสียงเซ็งแซดกะดังขึ้น
น้ำเถียนเป็นน้องสาวหล้าของอีแม่  น้าเถียนมาพร้อมกับน้าทองผัวเลา
แล้วกะอีที กับอีเล่ ลูกสาวคนกลางกับลูกสาวหล้า

“บักอ้ายไปไสล่ะ”น้าเถียนถามขึ้น

“ผัดส้มผักใส่ไข่อยู่ในครัวพุ่นนะ”อีแม่ว่า
“
เดี๋ยวข่อยเข้าไปเบิ่งให้เอง”อีทีฟ้าวแล่นเข้ามาในครัว
ยื่นหน้าแหลมๆเข้ามาใกล้บักอ้าย

“หวัดดีอ้าย”

“หวัดดี”บักอ้ายตอบ พร้อมหยิบไข่ไก่ออกมา

“สอนข่อยแน่ มื้อหน้าสิได้เอาไปผัดให้อีแม่กิน”คนมาใหม่เฮ็ดท่าทางสนใจ

“เอาอีหลีบ่”คนฟังพยักหน้า








“เบิ่งเด้อ มีส้มผัก ไข่ กระเทียม น้ำปลา น้ำตาล ซีอิ้วขาว”
บักอ้ายชี้มือให้อีทีเบิ่งแต่ละอย่าง

“ทุบกระเทียมให้แน่”อีทีคว้ากระเทียมไปทุบด้วยสันมีด

“เอ็ดบ่ยากดอก ตั้งน้ำมันให้กระทะมันฮ้อนก่อน เอากระเทียมใส่ลงไป
ผัดให้มันพอหอม ตอกไข่ลงไปแบบนี้”ว่าแล้วกะตอกไข่ลงไปในกระทะ
เสียงไฟดังซ่าๆ พร้อมๆกับกลิ่นที่หอมไปทั้งครัว

“ท่าให้ไข่สุก แล้วกะเคี่ยเบาๆ จั่งเอาส้มผักใส่ คันบ่มักส้มหลายกะเอาไปล้างน้ำก่อน
แต่น้าเถียนเลามักส้มๆ อ้ายกะเลยบ่ได้ล้าง”อีทีช่อยเทส้มผักลงไปในกระทะ

“ทีนี้กะปรุงรสโลด ใส่น้ำตาล น้ำปลา ซีอิ๊วขาว ผัดให้มัดข้าวกัน แล้วกะตักใส่จาน”










“หอมแท้อ้าย”อีทียกจานขึ้นมาดม
“เคล็ดลับเด้อ ผัดให้มันแห้งๆมันจั่งสิแซบ
ไป๋ๆช่อยกันยกออกไป พุ่นนะผู้ใหญ่เพิ้นตั้งวงกันแล้ว”






















เสื่อสาดถูกเอาออกมาปูที่เดิ่นบ้าน กับข้าวกับปลากะถูกยกมาวาง
ก่อนที่ผู้คนสิมาล้อมวงกินข้าวกัน
ต่างคนกะต่างถามสารทุกข์สุขดิบกัน
ทั้งวงพาข้าวจังมีแต่เสียงหัวเราะแล้วกะความสุข
พร้อมๆกับดวงตะเว้นที่ลาลับขอบฟ้าลงไป