Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2550
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
13 พฤษภาคม 2550
 
All Blogs
 
ต้ น ไ ม้ ต้ น ห นึ่ ง

นานมาแล้ว
หน้าแมนชั่นจะมีพื้นที่ว่างเป็นลานกว้างมากอยู่
จะมีทางด่วนและคลองเล็กกั้นอยู่ระหว่างตึกและพื้นที่นั้น
ตอนอากิเล็กๆ
มักจะอุ้มอากิมายืนมองทิวทัศน์จากหน้าต่าง
โดยส่วนใหญ่แล้ว
จะดูพนักงานดับเพลิงฝึกความชำนาญในการออกปฏิบัติการที่พื้นที่กว้างนั้น
มีรถดับเพลิงคันใหญ่ๆ
ดูภูมิฐานมากเลย
(วิธีนี้ดีมากโดยเฉพาะเวลาอากิโยเย ฮี่ฮี่)


(รูปนี้ถ่ายเมื่อ๒ปีก่อนจากระเบียงบ้าน)
วันเวลาก็ผ่านไป
และแมนชั่นสูงหรูหราก็เติบโตบนพื้นที่แห่งนี้
มีซูเปอร์มาร์เก็ต มีสปา มีเนิร์สเซอรี่ มีโรงเรียนสอนขับเรือ(ว้าว)
มีสนามเทนนิส และฟิตเนส
คอยรองรับผู้มาอยู่ใหม่ที่ดูจะรสนิยมสูงอีกประมาณอย่างน้อยหมื่นคน
สิ่งใหม่ๆที่เปลี่ยนไปไม่ได้ทำให้ฉันกระทบกระเทือนอะไรนัก
ทุกอย่างผ่านการกลั่นกรอง
ได้รับการออกแบบวางแผนผังและก่อสร้างอย่างประณีต


(รูปนี้ถ่ายเมื่อเดือนสิงหาปีที่แล้วจากระเบียงบ้าน)

ภาพผู้คนเดินจูงหมามีเพ็ดดีกรีเพิ่มให้เห็นมากกว่าแต่ก่อน
ก็ดี...
เพราะ..ฉันชอบดูหมา
แม้จะเป็นของคนอื่นก็เถอะ
เพราะ..ฉันชอบดูหมา(มากกว่าคน ฮ่าฮ่า)
น่ารักดี




ชอบdaschundมากที่สุดพอๆกับretrieverเลย ฮือฮือ
แต่เวลาเดินผ่านทางนั้นควรระวังหน่อย
เพราะบางทีผู้มีรสนิยมสูงที่จูงหมามีเพ็ดดีกรีนั้นลืมไปว่า...
อุนจิของหมาที่ปุ๊ดจากก้นของน้องหมานั้น
ควรจะได้รับการดูแลเก็บกลับไปยังบ้านของเขาด้วย
ด้วยเหตุนี้ระหว่างทางจะมีกับระเบิดอุนจิบ้างประปราย
...
ฉันก็ทำเป็นเล่ากระแนะกระแหนเล่นแก้เหงาปากไปงั้นเอง
ความจริงเฉยๆค่ะ
ความเปลี่ยนแปลงทำนองนี้
มันเป็นเรื่องธรรมดา
ตึกที่ผุดขึ้นสูงเหยียดฟ้า
หรือตึกที่หดหายไปอย่างรวดเร็ว
และกลับกลายเป็นตึกอื่นในเวลาต่อมา
เป็นเรื่องปกติของเมืองนี้
ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจ
หากเดินย้อนกลับมาที่เดิมในอีกสองอาทิตย์แล้วพบว่ามันเปลี่ยนไป
ตึกยังเปลี่ยนได้เร็วขนาดนี้
นับประสาอะไรกับใจคน
(โห...วกมาเรื่องนี้ได้ไงเนี่ย? 55 )
...
พล่ามนานintroนานจนตัวเองก็เริ่มหลงประเด็น
ความจริงวันนี้จะให้ดูต้นไม้ต้นหนึ่งค่ะ
เป็นต้นไม้ที่มีเสน่ห์มาก
ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่ที่สวนเล็กๆระหว่างแมนชั่นใหม่ที่เกริ่นให้ฟังข้างบนโน้น
สวนเล็กๆนี้มีชื่อว่าPlatanus park
ออกเสียงภาษาญี่ปุ่นว่า ปุระทะนะสุ โคเอ็ง
ต้นไม้นี้สะดุดตาฉันทุกครั้งที่เดินผ่าน
ต้องเดินผ่านบ่อยค่ะ
เพราะเป็นทางระหว่างบ้านกับสถานีรถไฟ
ตอนที่เห็นชื่อสวนใหม่แห่งนี้ยังขำๆ
เพราะไม่รู้ความหมายของชื่อ
และยังคิดว่า แหม ทำไมต้องตั้งชื่อให้ฟังหรูด้วย
ตั้งชื่อภาษาญี่ปุ่นไม่ได้หรือไงน้อ...
(นิสัยชอบติแก้ไม่หายค่ะ)
แต่ก็เลิกคิดจะติเมื่อรู้ว่า
ต้นไม้ต้นนี้ชื่อ Platanusค่ะ
อยู่ที่ลานกว้างแห่งนี้มานานมากแล้ว
เก่าแก่ แต่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของถนน
เขาขุดย้ายมาปลูกไว้ที่นี่
สมัยนี้อะไรๆก็ดูง่ายไปซะหมด
อยากย้ายต้นไม้ยักษ์เมื่อไหร่ก็ได้
ถ้าเป็นแต่ก่อน ต้นไม้ใหญ่แค่ไหน
หากขวางทางก็ตัดออกซะงั้น
....
ฉันเดินผ่านไปผ่านมา
ผ่านไปผ่านมา
ผ่านไปผ่านมา
และเห็นต้นไม้ใหญ่นี่ทุกวี่ทุกวัน....
นับวันต้นไม้นี้จะแผ่เสน่ห์ให้ฉันมากขึ้นทุกที
ชอบอย่างไร้เหตุผลจริงๆ










ไม่ว่าอะไรรอบๆตัวจะเปลี่ยนแปลงไป
ต้นไม้นี้คงจะยืนหยัด
ผลัดเปลี่ยนใบของมันเองปีแล้วปีเล่า
โดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
ไม่สนใจ
แม้ว่า...
จะมีผู้หญิงหัวโตคนหนึ่ง
หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปเขาอยู่ได้วันแล้ววันเล่าไม่รู้จักเบื่อ






Create Date : 13 พฤษภาคม 2550
Last Update : 17 มกราคม 2559 13:03:21 น. 15 comments
Counter : 874 Pageviews.

 
สวัสดีจ้ะดื๋อ

เรื่องอุนจิหมาน้อยนี่นึกว่าจะมีแต่ประเทศไทยนะที่เป็นปัญหา
บ้านเมืองเจริญแต่คนไม่ค่อยจะเจริญตามเลยแฮะ ..แค่อุนจิ
หมาตัวเองยังไม่รับผิดชอบเลยอ้ะ

ต้นไม้ต้นนี้ฟอร์มสวยดีนะเราว่า...
เห็นแล้วนึกถึงเกมส์ โรลเลอร์โคสเตอร์ไทคูน เลยอ้ะ
เป็นเกมส์สร้างสวนสนุก แล้วก็สามารถประดับตกแต่งได้ตามใจ
มีต้นไม้ให้เลือกหลายแบบ ... เราชอบเลือกต้นที่มีฟอร์มเหมือน
ต้นที่ดื๋อถ่ายรูปมานี่แหละ สวยดี ...

มัชทิ้งบล็อกไปนาน และไม่ได้เข้ามานาน ยังยืนยันเหมือนเดิมว่า..

ถ้าดื๋อ สบายดี มัชก็สบายใจ


โดย: มัชฌิมา วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:30:54 น.  

 
อ่านเรื่องของคุณแล้วมันคล้ายๆ กับต้นไม้หน้าบ้านของผม
ต้นไม้ของผมมันชื่อว่า "ต้นตะขบ" ผมไม่รู้ว่าภาษาญี่ปุ่นมันเรียกว่าอะไร ประทานโทษทีนะครับ

ไอต้นตะขบตรงข้ามบ้านผมนี้มันอยู่มาหลายสิบปีแล้ว
ไม่ยักจะเห็นมันแก่เฉา หรือล้มตายเลย
หลายครั้งที่ชาวบ้านโค่นมันอยู่บ่อยๆ เนื่องจากรกทิวทัศน์
แต่มันก็ยังโตขึ้นมาเรื่อย ๆ
ตอนนี้มันก็เพิ่งถูกโค่นลงไป

ผมได้ยินเสียงแว่วๆ ตามสายลม หลังจากโค่นมันลง
ผมได้ยินว่า "ข้าจะกลับมาใหม่"


โดย: เราหล่อมาก วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:31:28 น.  

 
เห็นท้องฟ้าสีแดงเพลิงในรูปแล้วดูน่าเกรงขามมากเลยค่ะ...
แต่ท้องฟ้า...ที่บ้านตอนนี้เหมือนฟองน้ำที่อุ้มน้ำไว้เต็มที่
และไหลพรั่งพรูลงมา......ฤดูฝนที่มาก่อนเวลาเดิม...
..............................
ขอบคุณสำหรับเรื่องของนิตยสารลลนาที่ไปตอบไว้ในบล๊อกให้น้องตู้เซฟ
จขบ.ก็พลอยได้อานิสงฆ์ไปกะน้องเค้าด้วย

ต้นไม้นั้นเป็นสิ่งที่ตัวเราเองอยากเรียนรู้วิธีการรับมือกับความเปลี่ยนแปลง..ว่าต้นไม้นั้นคิดอะไร....
เวลาที่ทุกอย่างเคลื่อนไปแต่ตนเองนั้นยังต้องอยู่ที่เดิม
ชอบค่ะที่ไปเล่าอะไรยาวๆ...ที่บล๊อกทำให้อยากหาอะไรมาลงต่อ
เผื่อคนที่เค้ารู้มุมอื่นจะได้ไปเล่าให้เราฟัง


โดย: กาแฟดำไม่เผ็ด วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:14:02:50 น.  

 
. . . Platanus ( t r e e ) . . . .



โดย: ฟรีด้า (Frida ) วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:17:15:28 น.  

 


*** สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยม มีความสุขมากๆ นะคะ***



โดย: หน่อยอิง วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:21:14:14 น.  

 
เป็นภาพบรรยากาศยามเย็นที่สวยงามมากคะ
คือถ้านึกถึงตัวเองว่าอยู่แบบนั้น.....ต่างถิ่นแบบนั้น
ในบรรยากาศอุณหภูมิสียามเย็นแบบนี้
ใจจะขาดแน่นอน.....
เป็นคนบ้าบรรยากาศคะ
ถ้าเป็นสมัยวัยรุ่นเวลาที่เพิ่งมีความรักละก้อ
ปางตาย........(เป็นศัพธ์ วัยรุ่นสมัยนั้น เหอๆๆๆ)
ชอบมากคะ....มานเหงาดี


โดย: Frida วันที่: 13 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:43:41 น.  

 
พี่ซิลลี่คะ

บล๊อกของพี่แต่ละอัน เหมือนเป็นโปรเจ็คเล็กๆ อันหนึ่งเลย
ชอบจังค่ะ

ก็ดูต้นไม้ใหญ่เนี่ย เห็นวันที่ในรูปแล้ว
ทำให้รู้ว่า พี่เฝ้าเก็บภาพมาแต่ละวัน เวลา
แสดงว่า ถูกชะตากับต้นไม้ใหญ่กลางกรุง ต้นนี้จริงๆ นะคะ

ตอนไล่อ่านมาเรื่อยๆ กะจะขี้โกงลากเรื่อยมาดูรูปต้นไม้ก่อน
แล้วค่อยย้อนไปอ่านเนื้อหา แต่ว่าไม่ได้ทำหรอกนะคะ
เพราะเรื่องเล่าของพี่ก็อ่านเพลิน เท่าๆ กับรูปสวยๆ ที่ดูเพลิน
ของพี่เลยค่ะ

หลับรึยังนะ คงจะหลับแล้วแน่เลย


โดย: วดี วันที่: 14 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:02:09 น.  

 
มัชฌิมา
หวัดดีจ้ะ
ดื๋อสบายดีตามอัตภาพจ้ะ มัดก็สบายดีนะ
ยังดีนะเนี่ย ตามทางเดินอุนจิมีไม่มากนัก
แต่มันก็เห็นความแตกต่างให้เปรียบเทียบกับแต่ก่อนง่ะ
เพราะแต่ก่อนไม่มีเลยไง
ปกติคนที่พาน้องหมามาเดินเล่นเขาจะมีถุงก๊อบแก๊บถุงมือไรของเค้าเตรียมไว้
มันเป็นเหมือนจรรยาบรรณของคนเลี้ยงหมาน่ะดื๋อว่า
มะวันก่อนก็เพิ่งแว่บๆไปดูที่บล็อกของมัดล่ะ
เมื่อไหร่มีอารมณ์อัพบล็อกก๊ะ...?



คุณเราหล่อมาก
ต้นตะขบ..ชื่อภาษาญี่ปุ่นว่าอะไรน้อ
ที่บ้านทางเมืองไทยก็มีอยู่ล่ะค่ะ
มันจะแผ่กิ่งก้านกว้างให้ร่มเงามากๆ
มีนกตัวเล็กตัวน้อยมาอาศัยพักพิงและกินลูกตะขบสีแดงเยอะแยะ
พลอยทำให้มีโอกาสได้ยินเสียงจิ๊บๆจ่อกแจ่กนกคุยกันเพลินไปเลย
ฟังแล้วเศร้าใจจังที่ต้นตะขบตรงข้ามหน้าบ้านของคุณโดนโค่น(อีกแล้ว)
ภาวนาขอให้ต้นตะขบฟื้นตัวและเป็นที่พักพิงของเหล่านกเล็กๆใหม่ได้ในเร็ววันนะคะ



คุณกาแฟดำไม่เผ็ด
ความจริงเราหารูปที่จะให้เห็นลานกว้างหน้าบ้านนั้นอะค่ะ
แต่รูปเก่าๆback upลงcdไปหมดแล้ว
และไม่มีเวลามากพอจะไปหามาแปะ
เลยเอารูป(ที่ถ่ายจากระเบียง)ที่มีอยู่มาแปะแทน
จะว่าไปถ่ายรูปท้องฟ้าเก็บไว้เยอะมากเลยค่ะ
อารมณ์ฟ้าแต่ละวันในรอบปีนี่แตกต่างกันจริงๆ
ฟังคุณกาแฟบรรยายท้องฟ้าแล้ว
ชักคิดถึงฟ้าเมืองไทยขึ้นมาตะหงิดๆ
เรื่องเล่าเกี่ยวกับลลนา
เราลองอ่านทวนที่ตัวเองไปเขียน พบว่า..
เราเล่าซ้ำซากไม่ค่อยต่างจากความคิดเห็นก่อนนั้นเลย ฮ่าฮ่า
เดี๋ยวรออ่านไปเรื่อยๆเผื่อคุณถ่านหินจะมาเล่าให้ฟังมั่งนะคะ


คุณหน่อยอิง
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะคะ
ดอกไม้สวยจังเลย
คุณหน่อยอิงก็มีความสุขมากๆนะคะ



Frida

ขอบคุณมากๆๆๆๆจ้ะที่ทำanimationให้ง่ะ
เห็นความเคลื่อนไหวรอบข้าง
เห็นความเปลี่ยนแปลงของPltanusชัดเจนเลย
Fridaสบายดีป่าว
ที่นี่เริ่มร้อนมั่งแล้ว กลางวันงี้แดดเปรี้ยงเลยล่ะ
เตรียมตัวเป็นกบแห้งแดดเดียวได้แล้ว
พี่เองตอนนี้ก็ถือว่าเริ่มย่างเข้าวัยกลางคน(โอยย คำนี้มันบาดใจจิ๊กกี๋โตเกียว)
แต่ใจไม่ยอมกลางด้วย ยังอยากวัยรุ่นกะเขาอยู่
เวลามองฟ้าแล้วอินไปบรรยากาศก็บ่อยจ้ะ
ห้ามกันไม่ได้ๆๆ
ฟ้าหน้าหนาวเนี่ย เหงาสุดๆเลยจะบอกให้ เอิ๊กๆๆ
อยากซาดิสก์เหงามากๆก็มองฟ้ามากๆ
วันดีคืนดีจะมีเสียงเพลงแว่วๆมากับสายลมว่า
เธอเห็นท้องฟ้านั่นหมวยยยย
ช้านเก็บเอาว้วยห้วยเธออ...
แล้วจะเป็นเช่นน้วนเสมอออ ฮื่อฮื้อฮือออ..





วดี
หวัดดีวันจันทร์จ้ะ
ต้นไม้ที่พี่ติดเสน่ห์อยู่นี่ตอนนี้เค้าห้ามไม่ให้เข้าใกล้ล่ะ
ไม่ใช่เพราะกลัวติดเชื้อโรคมนุษย์
แต่เพราะว่าเค้าเพิ่งจะปลูกหญ้าที่สนามอะจ้ะ
เลยกั้นเชือกล้อมไว้ห้ามเข้าจนกว่าจะเข้าที่เข้าทาง
พี่เลยได้ถ่ายจากทางเดินริมถนนทุกทีไป
ไว้ตอนที่อนุญาตให้เข้าแล้วล่ะก็
จะไปถ่ายเก็บดีเทลทุกซอกทุกมุมเลยเชียว
..
มะคืนตี๒ หลับไปแล้วจ้ะ
วดีนอนดึกจังเลย...



โดย: silly วันที่: 14 พฤษภาคม 2550 เวลา:7:01:45 น.  

 
สีเทาตัดฟ้าเทาหม่นบนภาพแรก
ให้ความรู้สึกแปลก แปลก ปนฉงน
มองภาพสองส้มแสดเพลิง ราวต้องมนต์
ร่วมระคนปนทึ่ง ในหนึ่งฟ้า

ไม้ใหญ่แม้ยืนหยัด ไม่ทัดฟ้า
แต่เขียวพาใจชื่น ค่ำเช้าสาย
เขียวสวยตัดฟ้าฉากหลัง ใจละลาย
พี่ซิลลี่นี่เข้าใจ ถ่ายรูปจริง (ฮ่า ๆ แอบลงท้ายซะแบบนี้)

ปล. ได้ข่าวว่าที่ญี่ปุ่นมีวิวัฒนาการผลิตถุงเก็บอุนจิสีสวยกลิ่นหอมแบบเป็นกล่องมีสายผูก ไม่ต้องก้มตัวไปหยิบนี่นา เค้าไม่ใช้กันเหรอคะ


โดย: MoneyPenny วันที่: 14 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:52:32 น.  

 
ท้องฟ้าที่เห็นเปลี่ยนไปได้ตลอดเวลา เหมือนใจคนจริงๆ ท้องฟ้าสีส้มนั่นสวยมากๆครับ ให้ความรู้สึกทั้งสุขและเหงาไปพร้อมๆกันเลย
แล้วแต่อารมณ์ของคนมองว่าสุขหรือเศร้า

โชคดีจริงๆที่ไม่ได้อยู่ในเมือง เพราะเลี้ยงน้องหมาไว้หลายตัว น้องหมาก็ปล่อยอึไว้ตามที่ต่างๆที่สะดวก บางทีเห็นน้องหมาแอบฉี่เป็นปุ๋ยให้ต้นไม้ด้วย ไม่แน่ใจว่าต้นไม้มันจะยิ่งงามขึ้นหรือว่าเฉาเร็วกว่าเดิม

เมื่อก่อนในอดีต ตอน10ขวบ ชอบปีนไปเด็ดลูกตะขบมากินมากๆ อร่อยสุดๆ เนื้อเป็นทรายๆหน่อย บางทีอยู่บนต้นตะขบเป็นชั่วโมง เพลินกินลูกตะขบจนอิ่ม นกแถวนั้นคงมีงอนเหมือนกัน มาแย่งอาหารกรูกินหมด หุๆ โชคดีตอนนั้นไม่มีไข้หวัดนก อิอิ ไม่งั้นมันคงสะบัดใส่แหง๋ๆ

ส่วนเรื่องนิตยสารลลนา เคยอ่านประวัติ หุๆ แต่ลืมไปหมดแล้ว ได้มีโอกาสไปหอสมุดแห่งชาติแล้วก็เปิดนิตยสาร สามพันกว่าเล่ม (อุแม่เจ้า) รวมทั้งลลนาด้วย สมัยนั้นถ้าเทียบกับนิตยสารหัวอื่นๆ ก็ถือว่าเปรี้ยวปรี๊ซยิ่งกว่ามะนาวซะอีก ดูได้จากหน้าตาท่าทางนางแบบ artwork ก็ไม่เหมือนชาวบ้าน ต้องบอกว่าหัวก้าวหน้าล้ำสมัยที่สุดแล้วในยุคนั้น

เคยสงสัยเหมือนคุณกาแฟฯเหมือนกันว่า ถ้าเราเป็นต้นไม้ เติบโตได้ แต่ขยับไม่ได้ จะรู้สึกยังไง ถ้าเป็นขอทานตัวดำปี ชีวิตเราจะเป็นยังไง ถ้าพิการเราจะเป็นยังไง หุๆ ช่างจินตนาการไปนิด


โดย: ถ่านหินจำศีล วันที่: 15 พฤษภาคม 2550 เวลา:2:05:12 น.  

 
หวัดดีค่ะ
แอบเข้ามาอ่าน หลายครา และ ก้อ .. add blog gang คุณ silly ไว้ตั้งนานละล่ะ ถือวิสาสะ ไม่ได้เข้ามาขออนุญาติด้วย

จนกระทั่งวันนี้ หุ หุ เอาละนะ
จา ขออนุญาติ อย่างเป็นทางการละน้า...

นุ ญาติ นะค้า...

เราเองก็มีความรู้สึกคล้ายๆ คุณนะ รู้สึกชื่นชมกับบางสิ่ง เพียงเพราะเห็นเค้าทุกวันเหรอ ??? อือม์ ไม่รู้เหมือนกัน...
บ้านตรงข้ามบ้านเรา หลังคาบ้านเค้า น่ารัก มัก มักค่ะ
เป็นเหมือนหลังคา มุง จาก แต่ หนาแน่น กว่ามากนัก..
ที่สำคัญ ด้านเหนือ ปักตุ๊กตา หมาจิ้งจอก ด้านใต้ ปักตุ๊กตา นกฮูก
ใครผ่านไปมา พากันชี้ชวน ดูดิ ดูดิ น่ารัก จิงๆ
เราเอง ยังอดไม่ได้ แอบมองทู๊กวันเลยค่ะ...ดูไปยิ้มไป ชื่นใจแทนเจ้าของบ้าน

ไว้วันหลังจะแวะมาคุยด้วยใหม่นะคะ


โดย: AccessError วันที่: 15 พฤษภาคม 2550 เวลา:4:24:01 น.  

 
ไม่ว่าอะไรรอบๆตัวจะเปลี่ยนแปลงไป
ต้นไม้นี้คงจะยืนหยัด
ผลัดเปลี่ยนใบของมันเองปีแล้วปีเล่า
โดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
ไม่สนใจ
แม้ว่า...
จะมีผู้หญิงประหลาดหัวโตคนหนึ่ง
หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปเขาอยู่ได้วันแล้ววันเล่าไม่รู้จักเบื่อ
.
.
.


ท้องฟ้าของคุณsilly จากสีเทาหม่น ดุดัน? จนถึงวันที่แดดเปรี้ยงเปิดรับน้องโกลเด้นกะดัชชุน สิ่งเล็กๆรอบตัวเนี่ยมีพลังไม่น้อยเลย ชอบต้นไม้คุณsilly ~ ชอบโปรเจกเล็กๆริมทางแบบนี้อ่ะ
.
Iy o u r e m o t i o n a l


โดย: J u s t S e a S c a p e วันที่: 15 พฤษภาคม 2550 เวลา:9:39:27 น.  

 
เหม่อมองไกลเลยไปยังปลายฟ้า
ที่สุดหล้าเพ่งสายตาหาปลายฝน
เมฆขยุ้มอุ้มไอน้ำจนอิ่มล้น
ดั่งต้องมนต์จนลืมเก็บผ้าเอย

....
หวัดดีค่ะคุณMoneyPenny
แหมขอบคุณจังเลยสำหรับกลอนข้างบนนั้น
เราพยายามแต่งตอบแต่ฝืดเต็มที
ห่างเหินการร่ายลำนำไปนานมากเลยจริงๆ
ขัดสนิมออกแทบแย่เลย ฮ่ะฮ่ะ
แล้วก็จบดื้อๆอย่างงั้นเลย
จะว่าไปญี่ปุ่นมีผลิตภัณฑ์อะไรเหลือเชื่อเยอะนะคะ
หลายๆอย่างที่ดูสร้างสรรค์ดี
ถุงเก็บอุนจินี่ไม่ทราบเหมือนกัน
แต่ต้องมีแน่ๆเลยล่ะค่ะ
เคยได้ยินว่ามีเครื่องตรวจอารมณ์น้องหมาด้วยค่ะ
เห็นคนที่เคยใช้บอกว่า มั่วพอสมควร 55



คุณถ่านหินจำศีล
จริงๆเลยเนอะ จะสุขหรือจะเหงาไม่ใช่เพราะฟ้า
แต่เพราะใจของเราเอง..
สมัยเราอยู่กรุงเทพฯบ้านเราเป็นสวนอยู่ฝั่งธนค่ะ
รอบข้างเป็นบ้านน้าบ้านยาย บ้านยายติดกับคลองบางแวก
เราคิดว่าบรรยากาศคงคล้ายๆกับบ้านของคุณถ่านหินแน่ๆเลย
เรามีสมุนน้องหมา๑๐กว่าตัว เลี้ยงปล่อยให้อึไปเรื่อยเหมือนกันค่ะ:-D
เรื่องปีนต้นไม้สอยชมพู่สอยมะม่วงผจญกับฝูงมดแดง
เรื่องช้อนแหนให้ปลากิน ช้อนปลาเข็มเล่น
เรื่องวิ่งโดดข้ามท้องร่อง ออกไปเล่นน้ำฝนนอกบ้าน ฯลฯ
เป็นประสบการณ์ในวัยเด็กที่น่าจดจำมากที่สุด
เป็นสิ่งที่เราแอบภูมิใจนิดๆสำหรับสภาพแวดล้อมอย่างงี้ในขณะที่เป็นเด็กเมืองหลวง
บ้านสวนเพิ่งถูกขายไปเมื่อปีก่อนค่ะ
เป็นเรื่องน่าใจหาย
แต่ก็เป็นของนอกกายจะอะไรนักหนา
อย่างน้อยตอนนี้ขอให้ทุกวันมีข้าวกินมีสุขภาพแข็งแรงมีลมหายใจก็พอเนอะ(<--แน่ะๆๆเริ่มเครียดๆ 55)
...
ถ้าเราเป็นต้นไม้ จะเป็นไงน้อ
เราคงยืนคอยฝน
ยืนโต้ลมเล่น
ยืนคุยกับนกตัวเล็กๆที่มาพักพิกหลบร้อน
อาจมีนินทาผู้คนที่เดินผ่านไปมาบ้าง
แล้วก็..
เราคงยืนหลับ ฮ่าฮ่า




คุณAccessError
สวัสดีค่ะ
ยินดีและขอบคุณมากเลยค่ะที่add blogเรา
ไว้ว่างๆแวะมาเล่าประสบการณ์และสิ่งที่เห็นให้เราฟังบ้างนะคะ
อยากฟังๆๆ
มุมมองและความสนใจของแต่ละคนจะแตกต่างกันไปมากบ้างน้อยบ้าง
ได้มีโอกาสฟังและดูสิ่งต่างๆจากมุมมองของคนอื่น
ทำให้รู้สึกว่าโลกของตัวเองกว้างกว่าปกตินะคะ
(ทำเป็นพูดดี จริงๆคือ เราสอดรู้สอดเห็นค่ะ 55)




หวัดดีค่ะคุณ J u s t S e a S c a p e
ดีใจจังมีคนสนับสนุนโปรเจ็กต์เล็กๆริมทาง
มีรูปต่างๆริมทางเยอะแยะ(จนเหลือเชื่อ)เลยค่ะ
มันเริ่มจากเมื่อปีกว่านี่เราเปลี่ยนมือถือ
แล้วกล้องในมือถือก็ถ่ายรูปออกมาพอดูได้
คุณ J u s t S e a S c a p eให้ไอเดียดีๆเราแล้วนะคะเนี่ย
เดี๋ยวว่างๆเราพรีเซนต์โปรเจ็กต์เล็กๆริมทาง version IIดีกว่า


โดย: silly วันที่: 16 พฤษภาคม 2550 เวลา:8:07:40 น.  

 
หวัดดีจ้า คุณลี่

ความไม่แน่นอนคือความแน่นอนจ้า

เป็นคนรักหมาเหมือนกัน แต่ไม่เคยมีโอกาสเลี้ยงจริงจังซักที


โดย: hayashimali วันที่: 16 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:27:34 น.  

 
พี่มะลิสวัสดีค่ะ
ขอโทษนะคะที่เข้ามาทักทายช้าไปหน่อย
รอดสายตาไปได้ไงเนี่ย...
รักหมามากเหมือนกันค่ะ
เคยเชื่อว่าตัวเองสื่อสารกับหมาได้นะคะเนี่ย ฮ่าฮ่า
...
หลังจากมาญี่ปุ่นในใจก็คิดอยากเลี้ยงหมาถ้ามีโอกาส
แต่ตอนนี้ไม่แล้วค่ะ
ตั้งใจแน่วแน่มานานพอสมควรแล้วว่า
ต่อจากนี้จะไม่เอาอะไรก็ตามที่มีชีวิตมาเลี้ยงอีกแน่ๆ
ผูกพันมากจากกันก็เสียใจมากนะคะ
ลดภาวะการเสียใจและรู้สึกสูญเสียไปในตัว


โดย: silly วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:19:16 น.  

silly
Location :
tokyo Japan

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]




ฉันเป็นเพียง
ผู้หญิงหัวโตคนนึง....


เป็นเรื่องน่าดีใจ
สำหรับทุกเช้า
ที่ตื่นมาพบว่า
ตัวเองยังมีลมหายใจ
















[Add silly's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.