เช้าของวันที่ผ่านมา

ฉันได้รับข้อความทางไลน์จากเอ๋

ว่า หลวงพ่อจรัญท่านละสังขารแล้ว

ฉันพนมมือยกขึ้นเหนือหัว

*กราบนมัสการหลวงพ่อด้วยความอาลัยยิ่ง*

…

…

เมื่อประมาณ ๑๓ ปีก่อน

ได้มีโอกาสรู้จักและสนทนากับพี่ต๋อยบ่อยครั้ง

เราคุยกันในหลาย ๆ เรื่อง

พี่ต๋อยคงรับรู้ถึงความสติแตกฟุ้งซ่าน

ที่คลุกเคล้ากันจนกลายเป็นความทุกข์ที่งี่เง่าของคนไกลบ้านคนนี้

อยู่ ๆ ก็เปรยขึ้นว่า

*ซิลลี่ลองสวดมนต์ดูนะ*

ในเวลานั้นฉันมีนิสัยค่อนข้างดิบและกวนบาทากว่าปัจจุบันมาก

ฉันถามพี่ต๋อยกลับไปว่า

*พี่ต๋อยสวดมนต์ พี่ต๋อยรู้ความหมายหรือคะ*

พี่ต๋อยซึ่งเป็นผู้ใหญ่กว่าฉันประมาณ ๑๘ ปีตอบกลับมาด้วยความเมตตาว่า

*เอางี้ซิลลี่แกล้งโง่ไปก่อนนะ ลองสวดดูแล้วกันเดี๋ยวจะส่งหนังสือไปให้*

ฉันขำและดูจะพึงพอใจกับคำว่า *แกล้งโง่* จึงเชื่อฟังและคิดจะปฏิบัติตามอย่างว่าง่าย

หลังจากนั้นไม่กี่วัน หนังสือสวดมนต์ของหลวงพ่อจรัญเล่มนี้ก็มาอยู่ในมือของฉัน

ฉันเริ่มสวดมนต์อย่างจริงจังตามวิธีที่เขียนในหนังสือนี้

และพบว่า ตัวเองเริ่มสงบลงกว่าเดิม

ยามใดที่สติแตกฉันก็สวดมนต์ไว้ก่อน

โดยคิดว่า สวดไปก่อนไม่ต้องถามหาความหมายและเหตุผล

(ฉันมีโอกาสได้อ่านความหมายของบทสวดมนต์ในเวลาต่อมา)

ฉันอธิบายกับตัวเองว่า

ที่สิ่งต่าง ๆ ดูเหมือนจะดีขึ้นกว่าเดิม

นั่นเป็นเพราะ การสวดมนต์เป็นกุศโลบายอย่างหนึ่งที่ทำให้จิตไม่กระจายฟุ้งไปภายนอก

คือการมี *สติ* นั่นเอง

และการสวดมนต์เป็นการปฏิบัติสิ่งที่เป็นกุศลต่อตนเอง

ถือเป็นสิ่งดี เพราะฉะนั้นจงทำต่อไป

…

กลับมาย้อนคิดดู นั่นถือเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ฉันตั้งใจที่จะปฏิบัติและศึกษาให้ลึกไปกว่าเดิม

(ก่อนหน้านั้นคิดที่จะศึกษาบ้างอะไรบ้างแต่ไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหนดี)

ฉันพยายามเริ่มรักษาศีลห้าอย่างจริงจังเพื่อมาตรฐานของชีวิตตนเองที่พึงมี

ฉันใช้อินเทอร์เน็ตเป็นอุปกรณ์ในการช่วยศึกษาและค้นหาข้อมูล

หาคำสอนและวิธีปฏิบัติที่ตรงกับจริตของตน

โดยพยายามยึดพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธองค์เป็นที่มั่น

แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับคนอื่นบ้างอะไรบ้าง

และทดลองปฏิบัติเองงู ๆ ปลา ๆ

แต่ก็ยังคงการสวดมนต์โดยใช้หนังสือสวดมนต์เล่มนี้เป็นที่ตั้ง

…

จนวันนี้หนังสือเล่มนี้เปื่อยมากและผ่านการซ่อมแซมมาแล้วสามหน

แม้ว่าฉันจะจำบทสวดมนต์ได้จนไม่ต้องเปิดหนังสือแล้ว

แต่หนังสือเล่มนี้ฉันยังคงเก็บไว้เป็นสิ่งสำคัญ

(เวลาเดินทางไปไหนไกล ๆ ก็จะพกไปด้วย)

…

ว่าแล้วก็เงยหน้ามองท้องฟ้ามืด.มืด หนาว.หนาวในค่ำนี้

อยากตะโกนดัง.ดังให้คนที่อยู่บนนั้นได้ยิน

…

*พี่ต๋อยคะ...

ขอบคุณที่สุด

ที่ช่วยกำหนดจุดเริ่มต้นดี.ดีนี้ให้

ถ้าไม่มีวันนั้น

ซิลลี่คงโง่ยิ่งกว่านี้*