เมื่อปลายเดือนมิถุนายนฉันพบโฮมเพจของอาจารย์ที่เคารพโดยบังเอิญดีใจมากๆ ที่ได้เห็นผลงานและเรื่องราวของอาจารย์ในนั้นมีแอดเดรสของอาจารย์ด้วยฉันรีบเมลกราบสวัสดีอาจารย์ทันทีในวันนั้นและฉันก็ดีใจมากขึ้นไปอีกเมื่ออาจารย์กรุณาตอบเมลมาไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนไม่ว่าสังขารของฉันจะเปลี่ยนแปลงไปเพียงใดไม่ว่ารอยหยักในสมองของฉันจะเพิ่มขึ้นหรือลดลงหรือทำมุมผกผันกับปริมาณของประสบการณ์แห่งชีวิตตนเองไปเท่าไหร่ฉันก็ยังคงรู้สึกว่าตนเองเป็นเพียงเด็กหญิงด้อยความรู้และพร้อมจะรับฟังคำสอนและความรู้ต่างๆจากอาจารย์เสมอตอนที่เขียนเมลถึงอาจารย์ฉันใช้สรรพนามแทนตัวเองว่า"หนู"อย่างที่เคยใช้เมื่อ๒๐กว่าปีก่อนและฉันไม่ตะขิดตะขวงในการนำมาใช้แม้แต่น้อยแม้ว่าตัวเองตัวโตจนเป็นหมูมานานแล้ว....ใครเคยมีปัญหาในการเลือกใช้สรรพนามแทนตนเองในการสนทนาบ้างฉันเป็นคนหนึ่งที่บ่อยครั้งจะสับสนกับการเลือกใช้สรรพนามคำว่า"ดิฉัน"เป็นคำที่ฉันไม่ถนัดในการนำมาใช้มากที่สุดฉันคิดว่ามันรู้สึกแข็งๆ มีพิธีรีตองและไม่เป็นกันเองและลึกๆฉันรู้สึกว่ามันดูคุณนายๆไปสักหน่อย(ความรู้สึกนึกคิดของฉันเองล้วนๆห้ามนำไปอ้างอิงเด็ดขาด)อย่างเช่นการใช้ชื่อเล่นตัวเองเป็นสรรพนาม"แบบว่า..ฝนชักจะสับสนว่า..จะใช้สรรพนามอะไรเรียกแทนชื่อฝนดีอะค่ะพี่ช่วยคิดแทนฝนหน่อยได้มั้ยคะอย่างโง้นอย่างงี้ บลาๆๆ"ในกรณีแบบตัวอย่างข้างบนนี้ฉันมักใช้ชื่อเล่นตัวเองเป็นสรรพนามสำหรับเวลาคุยกับพี่ๆที่อายุมากกว่าทั้งที่ความจริงก็มีตะหงิดๆในใจบ้างคงเพราะรู้สึกว่าตัวเองแก่แล้วและมันก็ดูน่ารักไปหน่อย:Dแต่ก่อนโน้นนานมาแล้วเวลาคุยในกระทู้เว็บพันทิปกับพี่ๆก็มักแทนตัวเองว่า "ลี่"งั้น"ลี่"งี้เดี๋ยวนี้มองย้อนไปแล้วก็แอบขำตอนนั้นฉันเป็น "ลี่"ไปเมื่อไหร่ไม่รู้ตัวเลยและชินกับการแทนตัวเองว่า"ลี่"มากแต่เลิกคุยในกระทู้มานานหลายปีมากแล้ว"ลี่"ก็เลือนหายไปนานแล้วเหมือนกันฉันเองก็คงเขินๆหากต้องแทนตัวเองว่า"ลี่"อีก...เดี๋ยวนี้เวลาอ่านกระทู้แล้วไปเจอคนที่ใช้ชื่อล็อกอินตนเองแทนสรรพนามทีไรอ่านไปยิ้มไปก็บ่อยๆมาลองนึกกันดูเล่นๆ..เอาเป็นว่าสมมติมีล็อกอินหนึ่งชื่อว่า "กระหนกนารี"(ตั้งกันสดๆหวังว่าคงไม่ได้มีล็อกอินนี้จริงๆ)จะยกตัวอย่างบทสนทนาในกระทู้ที่มักพบเห็น..เช่น"กระหนกนารี๑เข้าใจมากๆเลยค่ะเพราะกระหนกนารี๒ก็เคยผ่านช่วงวิกฤตเช่นนี้มาก่อนกระหนกนารี๓หวังว่าคุณเจ้าของกระทู้คงจะผ่านเหตุการณ์นี้ไปได้หากมีอะไรที่กระหนกนารี๔พอจะช่วยได้ขอให้บอกกระหนกนารี๕นะคะกระหนกนารี๖ยินดีและเต็มใจเสมอที่จะช่วยเหลือทุกวิถีทางเท่าที่กระหนกนารี๗จะทำได้สุดท้ายนี้..กระหนกนารี๘ขอให้คุณเจ้าของกระทู้มีแต่ความสุขความเจริญและเจริญในธรรมค่ะ"สาธุ...ไหนดูซิ...๖-๗ประโยคเสียเวลาจิ้มคำว่า"กระหนกนารี"ไปกี่นาทีใครที่นิยมใช้ล็อกอินตัวเองแทนสรรพนามในการคุยกับทุกๆคนเช่นนี้แนะนำให้ตั้งล็อกอินสั้นๆไปเลย เช่น ก. ข. ค.อะไรแบบนี้อาจช่วยประหยัดเวลาได้อีกเยอะในการสนทนา :P.....ยังไงก็ตามจนเดี๋ยวนี้เวลาพูดคุยกับผู้ที่อาวุโสกว่าฉันมักนึกสรรพนามตนเองที่เหมาะสมไม่ออกและใช้ชื่อตนเองแทนไปเลยหรือเวลาคุยกับเพื่อนสนิทมากๆเดิมก็มักใช้ชื่อตนเองแทนอยู่แล้วเดี๋ยวนี้บางทีใช้"เรา"แทนที่เหมือนกันบางทีก็เผลอใช้"เค้า""ตัวเอง"บ้างเวลาที่เพื่อนคนนั้น"เค้า""ตัวเอง"มาก่อน:)ใช้สรรพนามเหล่านี้ทีไร รู้สึกว่าตัวเองน่ารักกว่าปกติทุกที(ฮิฮิ)นอกจากนี้ ในกรณีที่เขียนบล็อกจะใช้คำว่า"ฉัน"เป็นส่วนใหญ่แรกๆก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกันแต่ พอใช้ไปเรื่อยๆก็ชินวันดีคืนดีจะใช้"ข้าพเจ้า"เสียทีหลังๆมานี่มีการทดลอง"ซิลลี่จัง"พลอมแพลมบ้างให้ชื่นใจ:P...สามสี่ปีที่ผ่านมาฉันเริ่มมาใส่ใจว่าหากมีโอกาสสนทนาธรรมกับหลวงพ่อหลวงน้าหลวงอาหลวงตาหลวงปู่ฉันจะต้องแทนตัวเองว่าอะไรถึงจะเหมาะสมทั่วไปเขาก็ใช้..ผม,กระผม,ฉัน,ดิฉัน,โยม,โยมน้อง,โยมพี่ ฯลฯแล้วแต่ฐานะ อายุ และความสนิทสนมคุ้นเคยของตนเลือกใช้กันไปก็แล้วกันจะยังไงก็แล้วแต่...อย่าเผลอไปเรียกตัวเองว่า อาตมา แล้วกัน
ฉันเป็นเพียงผู้หญิงหัวโตคนนึง....เป็นเรื่องน่าดีใจสำหรับทุกเช้าที่ตื่นมาพบว่าตัวเองยังมีลมหายใจ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
มดมีคำแทนตัวหลายอันมาก บางทีกับพี่ฝนเอง ยังเผลอแทนว่า "หนู"
แต่ถ้าเขียนบลอกเล่าเรื่องตัวเองก็จะแทนว่า "เรา"
แทนตัวกับพี่สาวว่า "น้อง"...(น้องอย่างนู้น น้องอย่างนี้ ฮ่าๆ)
แทนกับพ่อแม่ว่า "มด"
แทนกับเพื่อนว่า "ชั้น" หรือ "เรา"
เวลาพูดกับพระแทนว่า "หนู" (เพราะพระแก่กว่า)
เคยมีเพื่อนคนนึง เค้าไปประกวดนางงาม
แล้วโดนสัมภาษณ์รอบสุดท้าย พิธีกรก็ถามคำถาม
ประมาณว่า ได้ตำแหน่งแล้วจะทำอะไร
เพื่อนรับไมค์มาแล้วตอบพิธีกรว่า "ข้าพเจ้าคิดว่า...."
หนูนะ นั่งดูทีวีอยู่ หัวเราะแทบตกเก้าอี้
ยังแซวเพื่อนว่า แกคิดว่าแกกำลังออกไปรายงานหน้าชั้นเรอะ
ว่าแล้ว nanida ก็ขอกราบลาไปก่อนนะเจ้าคะ