เพิ่งมีเวลาทำส.ค.ส.กับชาวบ้านเขาช้าไป ๔ วัน..แต่ปีเถาะนี้ก็คงยังไม่เก่าเกินไปที่จะกล่าว สวัสดีปีใหม่ขอให้เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ บล็อกแก็งมีความสุขสงบสดใสในหัวใจและขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่แบ่งปันค่ะ......วันปีใหม่ที่ผ่านมา บังเอิญตรงกับวันหยุดงานของฉันพอดีประจวบกับเพื่อนมาจากเมืองไทยจึงมีโอกาสเริ่มต้นปีใหม่ที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มด้วยกันท้องฟ้าใสแจ๋วจากชั้น ๕๓ ของตึกRoppongi Hillsสามารถเห็นเมืองโตเกียวได้จนไกลลับตาฉันและเพื่อนถือโอกาสดูงานแสดงศิลปะของOdani Motohiko(ดูผลงานเพิ่มเติมจากgoogle)ซึ่งแสดงที่Mori Art Museum ที่อยู่อาคารเดียวกันเป็นผลงานที่รุนแรงและอาจจะออกซาดิสก์แต่มีพลังมากโดยเฉพาะงานที่แสดงให้เห็นถึงอนาโตมีของคนและสัตว์สวยงามมากงานสุดยอดมาก ๆ แม้บางผลงานบางทีดูไปบรึ๋ย ๆ ไปบ้างก็ตามฉันห่างเหินการเดินทอดหุ่ยดูงานแสดงศิลปะมาเป็นปีได้แล้วกระมังอาจเป็นเพราะเช่นนี้ด้วยวันปีใหม่ที่ผ่านมาจึงเป็นวันที่ดีมากกว่าหลาย ๆ วันปีเสือที่เพิ่งลาลับไปช่างเป็นปีที่ง่อกแง่กเหมือนยืนอยู่บนแพที่ลอยไหลในน้ำเชี่ยวปีกระต่ายปีนี้ของฉันจะเป็นปีที่ฉันสามารถกระโดดมุ่งหน้าไปยังสิ่งที่มุ่งหมายได้ไหมก็คงจะขึ้นอยู่กับตัวฉันเองแหละนะ...สู้เขาต่อไป...ไอ้มดแดงสู้เขาต่อไป...เพื่อน ๆ ทุกคน
ฉันเป็นเพียงผู้หญิงหัวโตคนนึง....เป็นเรื่องน่าดีใจสำหรับทุกเช้าที่ตื่นมาพบว่าตัวเองยังมีลมหายใจ
เดี๋ยวตามไปดูODANI MOTOHIKในกูเกิ้ลค่ะ
มาทำความรู้จักนะคะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ