เมื่ออาทิตย์ก่อน

มีช็อกโกแล็ตน่ารักหนึ่งกล่องเล็ก ๆ เดินทางมาถึงมือของฉัน

หัวใจดวงเล็ก ๆ สีสวยสดใส

น่ารักจนไม่กล้าหยิบใส่ปาก

อยากจะเก็บไว้ดูนาน ๆ

วาเลนไทน์ปีนี้ของฉัน

เดินทางมาถึงก่อนคนอื่นหลายวันเลย

ฉันเขียนโปสต์การ์ดส่งกลับไปเพื่อกล่าวคำขอบคุณ

เป็นโปสต์การ์ดแผ่นแรกของปีที่ฉันเขียน

และยังเป็นแผ่นแรกในรอบกี่เดือนฉันก็ขี้เกียจจะนั่งนึก

มันทำให้ฉันรู้สึกว่า...

ฉันละเลยสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่สำคัญต่อจิตใจทำนองนี้มานานเหลือเกิน

ผ่านไปเพียงสองวันหลังจากนั้น

ฉันก็ได้รับโปสต์การ์ดตอบกลับมา

เห็นแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้

…

ตอนที่กำลังโพสต์บทความนี้

ก็ยังนั่งยิ้มอยู่เลย ^^

ป.ล.ผู้ที่ส่งช็อกโกแล็ต และโปสต์การ์ดแผ่นนี้มา

ฉันเคยเขียนถึงเธอในหนังสือ *โตเกียวจิน ๒*

หน้าที่ ๑๑๓ ค่ะ :)