photo credit : //www.moremagazine.co.uk/ฉันแวะไปออฟฟิศเพื่อนเมื่อวันก่อนพบ DVD ของชาร์ลีกับโรงงานช็อกโกแลตที่ชั้นวางของมีทั้งของปี ๑๙๗๑ และปี ๒๐๐๕ วางเคียงคู่กันฉันบอกเพื่อนว่า ฉันก็มีของปี ๑๙๗๑(ความจริงมีทั้ง ๒ แผ่นเช่นกัน)และชอบงานเพียว ๆ ของชิ้นนี้มากชอบทั้งสีหน้าของมิสเตอร์วองก้าชอบเด็กน้อยชาร์ลีที่แสดงสีหน้าอมทุกข์ได้น่าสงสารชอบฉากต่าง ๆ ในนั้นนึกถึงความพยายามของคนสร้างที่จะพรีเซนต์ออกมาให้ได้ตามที่โรอัลด์ ดาห์ลเขียนบรรยายไว้หากเปรียบเทียบกับภาพยนตร์สมัยนี้อาจจะไม่อลังการและเทคนิคล้นหลามเท่าแต่ฉันก็ชอบสิ่งที่งานชิ้นนี้เป็นแม้ว่าเนื้อเรื่องอาจถูดดัดแปลงให้แตกต่างไปจากหนังสือบ้าง...ส่วนผลงานของทิม เบอร์ตันที่พี่เด็ปป์เล่นฉันก็ชอบงานออกมาคนละรสชาติอยู่แล้วและพี่เด็ปป์แสดงความเป็นพี่เด็ปป์ได้เด่นมากเด่นจนมิสเตอร์วองก้าในจินตนาการของฉันสับสนไปเหมือนกันเด็กน้อยชาร์ลีหน้าตาน่ารักดูเฉลียวฉลาดและเล่นเก่งแต่ไม่ให้ความรู้สึกน่าสงสารอะไรนัก...เมื่อฉันกลับมาบ้าน จึงรีบเอาแผ่นเก่ามาเปิดดูสักหน่อยจำได้ว่าไม่ได้เปิดดูตั้งแต่ตอนที่รู้ว่าแผ่นนี้มีรอยชำรุดหลังจากที่เพื่อนของมะลิยืมไปดูรอยชำรุดทำให้บางช่วงไม่สามารถเปิดดูได้ราบรื่นนักตอนนั้นรู้สึกหงุดหงิดกับความไม่รับผิดชอบนิดหน่อย....งานเก่า ๆ คลาสสิกสมสมัยมีร้องเพลงบ้างในบางตอนเช่นเดียวกับภาพยนตร์เก่าอื่น ๆเหมือนฉันกำลังนั่งดื่มด่ำบทเพลงของสุนทราภรณ์รับลมเอื่อย ๆ ที่ริมคลองบางแวก..แม้จะมีเสียงเรือหางยาวดังรบกวนประปรายแต่ก็สุขีในอารมณ์....ใครสนใจและยังไม่เคยดูลองเปิดโอกาสให้ตัวเองหามาชมกันดูภาพเพิ่มเติม
ฉันเป็นเพียงผู้หญิงหัวโตคนนึง....เป็นเรื่องน่าดีใจสำหรับทุกเช้าที่ตื่นมาพบว่าตัวเองยังมีลมหายใจ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
ชอบหนังเรื่องนี้เหมือนกัน ชอบเรื่องราวประเภทนี้ทีเดียวค่ะ แต่เคยดูแต่ของใหม่น่ะ ถ้ารู้ว่ามีของเก่าด้วยคงจะหลงใหลที่ได้ดูเช่นกัน
อ้อขอบคุณที่แวะดูดอกมิคกี้ ที่จริงมันยังไม่เหมือนนา ต้องตอนที่ตุ่มเขียวกลายเป็นตุ่มดำก่อน แล้วร่วงออกบ้าง เหลือสองสามตุ่ม เป็นหูเป็นจมูก แสดงว่าตาถึงมาก ๆ ค่ะ