ฉันดีใจที่ได้รับแผ่นไปรษณียบัตรสำคัญจากทางเมืองไทยเลยอยากถ่ายทอดความดีใจนั้นให้ออกมาเป็นรูปธรรมจับต้องได้เพื่อส่งคืนให้เจ้าของไปรษณียบัตรนั้นได้รับรู้....ฉันมองไปรอบๆตัว..หยิบสิ่งของที่พอจะเอามาใช้ได้ในการนี้แผ่นกระดาษโปสการ์ดhandmadeจากฮิมาลายาเชียว(โอ้โห!!)using Himalayan Lokta Paperฉัยซื้อมาจากร้านสินค้าOrganicแห่งหนึ่งที่Oimachiเมื่อนานมาแล้วถือโอกาสเอามาใช้ซะเลยพลาสติกใสตัดแบ่งมาจากซองใส่โปสการ์ดเข็ม ด้าย และ objectเล็กๆอื่นๆหมายเหตุ:๑.ครั้งนี้ฉันทำไปแบบไม่มีสเก็ตช์ทุกอย่างเป็นการกะแบบคร่าวๆคิดได้ยังไงทำเดี๋ยวนั้น เจอปัญหายังไงก็แก้ไขสถานการณ์กันเดี๋ยวนั้นความจริงสิ่งที่ได้ออกมาฉันยังไม่ค่อยพอใจนักแต่ก็เหมือนการวาด絵手紙ที่ถ่ายทอดอารมณ์ของผู้วาดณ ขณะนั้นๆฉันจึงให้มันเป็นไปตามนั้น๒.หากใครสนใจอยากลองทำขอให้เข้าใจว่าทุกสิ่งไม่ได้บังคับตายตัวคุณไม่จำเป็นต้องทำตามเป๊ะๆนำสิ่งที่คุณมีอยู่แล้วมาใช้และทำด้วยความพึงพอใจของตนเป็นใช้ได้ก่ะ^_^ตัดพลาสติกขนาดที่คิดว่ากำลังดีใช้masking tapeแปะพลาสติกลงบนแผ่นกระดาษตรงตำแหน่งที่ต้องการแปะไว้ชั่วคราวเย็บพลาสติกตามรูปภาพเหลือส่วนบนเปิดไว้ก่อนเตรียมobjectต่างๆที่จะใส่ในนั้นอะไรก็ได้ที่มีไม่จำเป็นต้องเหมือนกับในภาพเช่น ดอกไม้แห้งเล็กๆที่เคยทับเก็บไว้ในสมุดบันทึกเศษกระดาษท็อฟฟี่สีสวยๆ,อลูมิเนียมฟลอยด์ ลูกปัดเล็กๆ(ที่ไม่มีความหนา)กระดาษหนังสือพิมพ์ รูปภาพ เป็นต้นสอดสิ่งต่างๆที่เตรียมไว้ใส่ข้างในใช้เข็มช่วยจัดแต่งตำแหน่งของobjectนั้นๆอย่าลืมใส่ความตั้งใจ,ความรู้สึกดีๆด้วยนะ:)จากนั้นเย็บปิดให้เรียบร้อย นี่เป็นภาพด้านหลังทากาวลาเท็กซ์ที่ฝีเข็มที่ด้านหลังเพื่อความทนทานเนื้อที่ด้านหลังสำหรับเขียนข้อความพร่ำรำพันและเขียนชื่อที่อยู่ของผู้รับให้ชัดเจนฉันติดแสตมป์ที่ตรงกลางแผ่นนั้นเลยก็มันเหมาะเหม็งมีกรอบพอดีเหมือนทำไว้สำหรับแปะแสตมป์โดยเฉพาะนี่นา(หมอนเข็มน่ารักไหม..มะลิเขาทำเองตอนป.๕มะลิเพิ่งเอามาแลกกะหมอนเข็มส้มอันเดิมของฉันเมื่อเดือนก่อนนี้บอกว่าจะเอาหมอนส้มไปใช้ที่โรงเรียน:D)อย่าลืมลงชื่อลงวันที่ไว้เป็นสำคัญเสร็จแล้วจ้ะจากนั้นก็เอาไปหยอดตู้และภาวนาในใจให้ถึงมือผู้รับโดยปลอดภัย
วันนี้อัพบล็อกแล้วต้องสลายร่างไปก่อนไม่มีเวลาแวะเวียนทักทายที่ไหนไว้สะดวกเมื่อไหร่จะทยอยตระเวณอ่านบล็อกอื่นๆค่ะ
ฉันเป็นเพียงผู้หญิงหัวโตคนนึง....เป็นเรื่องน่าดีใจสำหรับทุกเช้าที่ตื่นมาพบว่าตัวเองยังมีลมหายใจ
วันนี้อัพบล็อกแล้วต้องสลายร่างไปก่อน
ไม่มีเวลาแวะเวียนทักทายที่ไหน
ไว้สะดวกเมื่อไหร่จะทยอยตระเวณอ่านบล็อกอื่นๆค่ะ