ในการทำงานกราฟิกต่าง ๆ
ไม่ว่าจะเป็นสิ่งพิมพ์ หรือสื่ออื่น ๆ ก็ตาม
สิ่งหนึ่งที่มักขาดไม่ได้คือ
การเลือกใช้ตัวอักษรที่มีดีไซน์ที่เหมาะสมกับงานของตน
อย่าว่าแต่งานใหญ่เลย
แม้เพียงแค่จะอัพบล็อกตัวเอง และแปะภาพประกอบบล็อก
บางทีก็สาละวนกับการเลือกฟอนต์อยู่เหมือนกัน
ฉันเชื่อว่าน้อยนักที่จะมีคนสนใจว่า
ฟอนต์ต่าง ๆ ที่ตนเองเลือกใช้
ใครเป็นผู้ออกแบบสร้างสรรค์งานเหล่านั้น
...
...


เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ฉันมีโอกาสไปดูงานนิทรรศการ Zapf 展
ที่Gallery le-bain ที่Nishi-asabu






เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ไปดูงานแสดงเกี่ยวกับฟอนต์ล้วน ๆ
สถานที่แสดงงานไม่ใหญ่โตโอ่โถง
ห้องแสดงงานเล็ก ๆ แต่ได้รับการออกแบบสถานที่เป็นอย่างดี
งานแสดงนี้เป็นการแสดงผลงานของสามีภรรยาชาวเยอรมัน
Hermann Zapf และ Gudrun Zapf
ทั้งคู่เป็นCalligraphy(ภาษาไทยเรียกว่าอักษรวิจิตร)และFont Designer
ที่นับว่าเป็นโปรระดับต้น ๆ ของวงการนี้
ฟอนต์ Optima, Zapfino หลายคนคงเคยเห็นและได้ยินกันบ้าง

โดยเฉพาะฟอนต์ Zapfino
เป็นตัวอักษรที่เขียนในงานอักษรวิจิตรช่วงระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง
และนำมาทำเป็นฟอนต์ในภายหลัง
นอกจากนี้ยังมีผลงานฟอนต์อื่น ๆ อีกมากมาย
Aldus, AMS Euler, Aurelia, Edison, Kompact, Marconi, Medici Script, Melior, Michelangelo, Saphir, Vario, ITC Zapf Book, ITC Zapf International, Sistina, ITC Zapf Cancery, ITC Zapf Dingbats, Zapf Renaissance Antiqua
มีงานทั้งหมดมากกว่า ๕๐ ชิ้นที่ถูกนำมาแสดง
การนำตัวอักษรมาวางองค์ประกอบเพื่อสร้างงานศิลป์
ความสวยงามและเลื่อนไหลของตัวอักษรเป็นเสน่ห์ที่พิเศษของชิ้นงานแต่ละชิ้น
ความประณีตและสมาธิขณะเขียนก็เช่นกันที่สามารถถ่ายทอดมาถึงผู้ชมผลงานได้
ลูกเล่นต่าง ๆ ความพลิ้วไหวปลิวสะบัด...ดูไปอินไป
นอกจากงานอักษรวิจิตร งานพิมพ์ยังมีแผ่นเช็คงานของ font design ด้วย

photo credit:デザイン現場オフィシャルブログ
ฉันยืนเพ่งพิศงานแต่ละชิ้น แต่ละชิ้น
โชคดีจริง ๆ ที่ไม่ลืมเอาแว่นติดกระเป๋าไปด้วย
เนื่องจากสายตาแย่ลงมาก
หากประโยคที่ใคร (ก็ไม่รู้) เคยกล่าวไว้ว่า
คนที่ชอบเขียนเล่นหางเป็นคนเจ้าชู้
Zapf ก็คงเป็นคนเจ้าชู้อย่างร้ายกาจ
และกับประโยคที่ว่า คนที่มีหลายลายมือเป็นคนหลายใจ
Zapfก็คงหลุดจากข้อหานี้ยากเช่นกัน (ฮา)
(ฉันเองก็มีหลายลายมือ
และมีบางลายมือที่ชอบเขียนเล่นหาง
ฉันจึงขอค้านสุดฤทธิ์หัวชนฝากับข้อสันนิษฐานเหล่านี้
ว่าไม่เป็นจริง
เพื่อรักษาภาพพจน์ของตัวเองล้วน ๆ :P)

ฉันดูผลงานเหล่านี้แล้วพลันนึกไปถึงหนังสือเล่มหนึ่ง
ที่ได้มาจากศูนย์หนังสือจุฬา
คือหนังสือ “7+7เขียนแบบถาปัด”

เป็นหนังสือรวมผลงานเรื่องสั้นของนิสิตเก่า ๑๔ คน
ในวาระครบรอบ ๗๗ ปีของคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

แต่ละเรื่องล้วนหลากหลายต่างสไตล์
ไม่ว่าทางสำนวนและการนำเสนอ
เรื่อง กังสดาลแห่งความสงัด
ของ รศ.ดร.ทิพย์สุดา ปทุมานนท์
เป็นงานที่แตกต่างกับบทความอื่นเช่นกัน
ที่สำคัญคือ..
เรื่องนี้เขียนด้วยลายมือที่มีลักษณะเด่นของอาจารย์เอง

ตอนที่พลิกหน้ากระดาษไปพบกับบทความนี้ครั้งแรก
ไม่มีสมาธิอ่านเลย มัวแต่พลิกไปพลิกมาทุกหน้าที่มีลายมือเขียนนี้
เหมือนกับจะลิ้มรสงานศิลปะสักชิ้น
ลายมือที่มีลักษณะเฉพาะเช่นนี้ฉันชอบและชื่นชมมากจริง ๆ
สวยทุกตัว เลขไทยก็สวยมาก
ลายมือของสถาปนิกส่วนใหญ่คงจะเป็นในลักษณะนี้ (ใช่ไหม?)
น้าของฉันก็เป็นสถาปนิกและมีลายมือที่สวยมาก
ในใจก็คิดเล่น ๆ ว่าน่าเอาลายมือนี้ไปทำฟอนต์
ความจริงแล้ว สิ่งหนึ่งที่ฉันได้รับทั้งจากลายมือตัวอักษรนี้
และทั้งจากที่งานของสองสามีภรรยา Zapf
คือ ธรรมชาติและอารมณ์ของงานเขียนมือ
แม้จะเนี้ยบแค่ไหนก็มีบ้างที่จะไม่เหมือนกันเป๊ะทุกตัวอักษร
คงคล้าย ๆ กับดนตรีกระมัง
ดนตรีที่ใช้คอมพิวเตอร์เล่นกับดนตรีที่เล่นด้วยเครื่องดนตรีจริง
อารมณ์ที่ได้มันแตกต่างกันจริง ๆ
มันรู้สึกมีชีวิตมากกว่ากระมัง ?
เขียนถึงบรรทัดนี้
รู้สึกว่าตัวเองฟุ้งซ่านพล่ามอะไรยาวย้วยอีกแล้ว....

ฉันเกือบลืมไปนะนี่ว่า...
หนึ่งในล้านเจ็ดโปรเจ็คต์ของฉันคือ..
การทำฟอนต์ลายมือของตัวเอง
โปรเจ็คต์นี้แปลนไว้มาหลายปีมากแล้ว
แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้ลงมือทำเสียที
จนเพื่อนที่พอจะให้คำปรึกษาเกี่ยวกับการทำฟอนต์ได้
เขาก็เมินหน้าหนีหายไปนานแล้ว
ฮิฮิ
มายฟอนต์โปรเจ็กต์ยังถูกวางทิ้งไว้ที่ตรงมุมโต๊ะทำงานจนฝุ่นเขลอะ
ด้วยข้อแก้ตัวต่าง ๆ ที่มีให้ตัวเอง
เอาน่า...คิดว่าอีกไม่กี่ปีในระหว่างที่ยังมีลมหายใจ
คงจะได้มีฟอนต์ลายมือเห่ย ๆ ออกมาใช้สนองกิเลสของตนได้บ้าง

Create Date : 26 กันยายน 2554
Last Update : 16 มกราคม 2559 18:37:52 น.		15 comments
Counter : 2267 Pageviews.
Share Tweet