ทิ้งบล็อกไว้เสียนาน
เรื่องที่อยากอัพเดทก็มีเยอะรูปก็มีมาก
แต่เวลามันก็ไม่ค่อยมี
แถมเคยชินกับการปล่อยปละละเลยเสียแล้ว
วันนี้พยายามปลีกเวลาสักหน่อย
เพราะมันมีเรื่องที่อยากเขียนบันทึกไว้
มันเป็นเรื่องของ เมื่อวานซืน..


๑.
เมื่อวานซืน

Photo Credit:German Literture Online
ฉันได้ไปดูงานแสดงของMichael Sowa
ศิลปินและนักเขียนภาพประกอบชาวเยอรมัน
งานแสดงที่MatsuyaGinza
มีผลงานที่นำมาแสดงทั้งหมด ๑๓๐ ชิ้น
และมีผลงานของMIchael Sowaที่ใคร ๆ อาจเคยผ่านตาบ้าง
อย่างเช่น ภาพของSickDogและLadybirdในภาพ
แล้วก็หมูโคมไฟ
ทั้งหมดเป็นงานที่สร้างขึ้นสำหรับเป็นพร็อปเรื่อง Amelie(2001)
(และมีงานอื่น ๆ ที่ในภาพยนตร์นี้ที่ไม่ได้นำมาแสดงในงานด้วย)


นอกจากนี้Michael Sowaยังทำหน้าที่เป็นConcept Artist
ในภาพยนตร์Clay Animation
เรื่องWallace & Gromit in The Curse of the Were-Rabbit(2005)
...
งานสุดยอดมาก ๆ ค่ะ
ผลงานมีทั้งงานบนเฟรมใหญ่มากในช่วงแรก ๆ (ประมาณปี80กว่า)
งานภาพประกอบสำหรับโปสเตอร์และหนังสือต่าง ๆ
งานหนังสือภาพสำหรับเด็ก (และวัยรุ่น)
งานน่ารัก ๆ ก็มี งานจี้ ๆ งานแดกดันการเมืองก็แยะ
ที่สำคัญคือ งานสวยและละเอียดมากค่ะ
ฉันอยากวาดได้อย่างงี้บ้างจัง -_-
ดูจากผลงานแล้วพอจะเดานิสัยได้ว่า
เขาเป็นคุณลุงศิลปินที่มีอารมณ์ขันมาก
มีอารมณ์ขันแบบblack humorปะปนอยู่ก็เยอะ



งานมักจะเล่นcontrastของแสงและเงา
เห็นแล้วฉันคิดถึงงานของVermeerค่ะ


สูจิบัตรและบัตรเข้าชม และหนังสือพิมพ์ที่ทำให้ฉันรู้ว่ามีงานแสดงนี้


ภาพatelierและบ้านจากสูจิบัตรงาน
ทั้งที่ในงานแสดงและในสูจิบัตรมีรูปของatelierด้วย
น่าไปเยี่ยมบ้านมาก (ฉันชอบดูห้องทำงานศิลป์ของชาวบ้านเขา)
มีดีเทลมากมายมีของโน่นนี่วางไว้..น่าจิ๊กมาก ฮ่าฮ่า


นอกจากสูจิบัตรแล้ว
ฉันซื้อเคลียร์ไฟล์และโปสการ์ดมาหลายแผ่น
รายละเอียดต่าง ๆ ๆ ของคุณลุงMichael Sowa (เริ่มตีสนิท)
เชิญอ่านได้ที่นี่ และ ที่นี่ ค่ะ
ภาพผลงานต่าง ๆ เชิญได้ที่ที่นี่ค่ะ
หมายเหตุ:รูปตุ๊กตาหมีโดนตากแห้งนั้น
คล้ายกับที่ฉันเคยถ่ายรูปไว้เมื่อปี ๒๕๔๙โดยบังเอิญ
(แปะไว้ที่บล็อก เป็นพ่อแม่...ยากมากมั้ย )
สืบเนื่องจากฉันเอาตุ๊กตาหมีของมะลิมาซักและตากหนีบไว้
เห็นมันจี้ดี(แต่โหด ๆ )จึงถ่ายรูปเก็บไว้
ไม่ได้ก๊อปไอเดียของคุณลุงแต่อย่างใดค่ะ ^^



๒.
เมื่อวานซืน...
หลังจากทำเวลาเร่งดูงานของคุณลุงMicheal Sowaแล้ว
ฉันก็รีบเดินไปสถานีYurakuchoเพื่อนั่งรถไฟกลับบ้าน
ก่อนจะเข้าไปในPlatformของสถานี
ฉันแวะซื้อขนมTaiyakiที่อยู่ตรงหน้าทางเข้าสถานี



Taiyakiนี้ต่างจากtaiyakiที่ขายทั่วไป
จะมีขนาดจิ๋ว พอดี ๑ คำเล็ก ๆ



ร้านชื่อว่า tai putit
๑๖ ชิ้น /๕๒๕ เยน, ๒๓ ชิ้น /๗๓๕ เยน, ๓๓ชิ้น/๑,๐๕๐ เยน
น่ารักดี มีไส้หลายรสชาติ
ถั่วแดง ช็อกโกแลต คัสตาร์ด ชีส เกาลัด กาแฟ มันเทศ แล้วก็แบบไม่มีไส้
ฉันซื้อมาปน ๆ กัน ๓๓ ชิ้น
ก่อนจะรีบวิ่งฉิวกลับบ้าน



อ้ำาาาาา....
กินรวดเดียว ๓ ตัวเลย อิอิอิ





๓.
เมื่อวานซืน
ตอนห้าทุ่มครึ่งฉันได้ดูรายการของNHKช่อง ๑
愛し合ってるかい？~キング・オブ・ロック　忌野清志郎~
aishiatterukai?~King of Rock Imawano Kiyoshiro~



Kiyoshiro ซังเป็นนักร้องนักดนตรีร็อค
เพิ่งเสียชีวิตไปด้วยวัย ๕๘ ปีเมื่อวันที่๒ ที่ผ่านมานี้ด้วยโรคมะเร็งT_T
มีงานฌาปนกิจเมื่อวันที่ ๙
NHKทำรายการนี้ขึ้นเป็นพิเศษเพื่อระลึกถึงนักดนตรีผู้ยิ่งใหญ่
ฉันมีซีดีแผ่นแรกของRC Successionเมื่อตอนมาเรียนที่เกียวโตใหม่ ๆ
แต่เป็นซีดีผลงานเก่าสมัยแรกของเขาในปี ๑๙๗๒สมัยที่ยังเล่นfolksong
เป็นเพราะฉันชอบเรียกเพื่อนที่สอนอะไรต่าง ๆ ให้ฉันว่าsensei
เพื่อน ๆ ที่ห้องresearchเลยคุยกันถึงเพลงเพลงหนึ่ง
ชื่อ Boku no suki na Sensei (my favorite teacher)
ไป ๆ มา ๆ จึงดิ้นรนไปหาซื้อแผ่นมาฟัง
ฟังแล้วก็ชอบทุกเพลงรวมทั้งเพลงที่เอ่ยถึงด้วย
เนื่องจากเป็นนักเรียนยากจนฟุ่มเฟือยไม่ได้
จึงมีแต่แผ่นนี้แผ่นเดียวในครอบครอง
จนหลายปีต่อมาซื้อแผ่นHAPPY HEADSมาฟังเพิ่มแผ่นหนึ่ง


แผ่นบนคือ 初期のRC・サクセション,แผ่นล่างคือ HAPPY HEADS
เป็นแค่ ๒ แผ่นที่ฉันมีจากช่วงระยะ ๔๐ ปีของชีวิตการเป็นนักดนตรีของเขา
นั่นอาจหมายถึงว่าฉันไม่ได้รู้จักผลงานเขามากมายนัก
แต่เพลงที่ฉันได้ฟังเป็นหนึ่งในความทรงจำสำคัญสมัยที่อยู่ที่เกียวโต
และฉันคิดว่าเพียงพอที่จะถ่ายทอดความป็นตัวของตัวเองของเขาให้รับรู้ได้
ในรายการเมื่อคืนวานซืนนั้นเป็นการรวบรวมLIVEต่าง ๆ
ในช่วงอายุ ๓๐กว่าจะมีเยอะสักหน่อย
มีครอบคลุมไปจนช่วงท้าย ๆ ของชีวิต
มีสัมภาษณ์ความคิดเห็นต่าง ๆ ด้วย
ไม่ว่าKiyoshiro ซังจะอายุเท่าไหร่
LIVEก็ยังสดใสซาบซ่าและเต็มไปด้วยพลังไม่เปลี่ยนเลย
ฉันดูก็ไปยิ้มไป กับท่าเต้นท่ากระโดดและเนื้อเพลง
Kiyoshiro ซังเริ่มมาแต่งหน้าตอนเล่นดนตรี
ก็เมื่อช่วงปี ๗๘ เพราะได้รับอิทธิพลจากDavid Bowie และ Mick Jagger
แล้วก็แต่งตัวPunkมาก ๆ
ดูมีเอกลักษณ์และเป็นตัวของตัวเอง
เคยมีคนถามเขาว่า
"คุณชอบสีแบบไหน"
どんな色が好き？
เขาตอบว่า
"ผมชอบสีสัน" :)
僕は”色”が好き
คงเพราะเค้าแต่งpunkแต่ดูไม่เต๊ะเลยด้วยมั้งเลยรู้สึกดี
หน้าตาของเค้าดูอารมณ์ดีเสมอ
เมื่อคืนดูจนรายการจบ แล้วก็นั่งนิ่งไปพักหนึ่ง...
ทุกคนต้องเดินทางมาสู่จุดสุดท้ายแห่งชีวิต
แตกต่างกันที่ว่า
แต่ละคนได้สร้างสมสิ่งใดไว้มากน้อยเพียงใด
เสียดายมากที่ไม่ได้อัดรายการเก็บไว้
......
สุดท้ายนี้ ขอบคุณที่ทำให้ฉันสดชื่นและมีพลังทุกครั้งที่ได้ฟังเพลงของคุณ
ขอให้Kiyoshiroซังจงสู่สุคติ ณ สัมปรายภพค่ะ
『愛しあってるかい？. . . B A B Y !!!』



ยาวมากเลย..



หมายเหตุ๒:
เขียนผิดเพียบเลยค่ะ
นี่เพิ่งมีโอกาสมาแก้ไขและเกลาคำเพิ่มเติม ฮ่าฮ่า..
หลายวันมานี้เอาแผ่นของKiyoshiro sanมาฟังตลอด
เออนะ...
พอเขาจากไปก็เพิ่งเอามาฟัง
แหะแหะ...
คนเราก็เงี้ย..
ต้องให้จากไปก่อนถึงจะเห็นคุณค่า ฮึ่ม ๆ ๆ ๆ ..
๑๕ พ.ค ๕๒