Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
เพกา
พล่าม
พิเศษ
เพ้อ
ฟ้นฝน
ผ่าน
พูด
เพื่อน
เพลิน
โพรเจ็กต์ริมทาง
silly's Blythe
ถาม-ตอบ
Customized Blythe I
Customized Blythe II
ห้องมืด
<<
พฤศจิกายน 2549
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
1 พฤศจิกายน 2549
ห มี
All Blogs
Vienna , Klimt - Exhibitions in Tokyo
ฉัน , เขียน , ความรัก
เทศกาลเด็กผู้หญิง Hina matsuri@Katsuura Chiba
ทุก.ทุกวัน..เป็นวันแห่งความรัก
หนังสือสำคัญ
ข ย ะ
"รักลูกอวอร์ดครั้งที่ ๘" กับ "โตเกียวจิน ความสุขรายวันของคนคลานช้า"
บ ล็ อ ก
นิทรรศการฟอนต์: Zapf展
เดิน
ของเก่า
ขอบคุณ..ขอบคุณ..และขอบคุณ
คลื่นชีวิต
โตเกียวจิน ความสุขรายวันของคนคลานช้า
สวัสดีปีเถาะ ๒๕๕๔
สั่งสอน
ด่ า ง
ฉั น รั ก ใ น ห ล ว ง
s a k u r a
Randy ช้างก็มีหัวใจ
บ่นบ้ากับความ(ไม่)บังเอิญ
ผู้ชายที่รักแมลงเต็มหัวใจKumada Chikabo~熊田千佳慕
I ฉัน me 私
ไปรษณียบัตรทำ(ด้วย)ใจ
เมื่อวานซืน Michael Sowa - 鯛プチ - 忌野清志郎
A k i n o s u k e
My ShokupanMan
ผู้ใหญ่
ร้องไห้ทำไม?
วันคิดมาก
เจ้าชายน้อย ฉัน และประตูสู่ดาวเคราะห์น้อย บี๖๑๒
พัสดุไปรษณีย์จากเมืองไทย
ซองใส่ดินสอ..สัญญาระหว่างลูกผู้หญิง
หลายวันผ่านไป
อารมณ์บ่น
ข้าวเหนียวมะมั่ว...มั่วจริงๆ
ตุ๊กตาของเด็กหญิงStevie
ซาโยนาระ ไทยแลนด์
Jamsai Award ๒๕๕๐ โอกาสพิเศษที่ฉันได้รับจากสนพ.แจ่มใส
เที่ยวกับกาแฟดำไม่เผ็ดII
ซากุระของฉัน
วันเด็กผู้หญิง
ช่ ว ง ดี ดี ข อ ง ปี ใ ห ม่
Ueno Park上野公園วันอากาศดี
ส ำ เ พ็ ง
บั ง เ อิ ญ
ส บ า ย ดี
เงียบๆ ณ เกาะเกร็ด
F R E E H U G S ฮัก(รัก)ฟรีๆ?
@ m p a w a
ห ม า ๆ แ ม ว ๆ
ห่ า ง ห า ย
ทักทาย
わたしの夢 ความฝันของฉัน
ความหลัง กับLOGOคลับ...
งานศิลปะที่Odaibaในวันฝนตก
ต้ น ไ ม้ ต้ น ห นึ่ ง
ข อ ง ฝ า ก
ควันหลงวาเลนไทน์
落 書 き r a k u g a k i
ก า แ ฟ วั น นี้
ล ะ ค ร ส ด
Daliในวันฟ้าอุ่น
จดหมายรัก...วันฝนตก
ห มี
サ ッ ち ゃ ん
หัวไชเท้ารีไซเคิล
ใ ค ร บ า ง ค น อ า จ ไ ม่ รู้ . . .
เ ร่ เ ข้ า ม า . . . ! !
เด็กหญิง กับ ทะเล
ฟ.เอ๋ย ฟ.ฟอนต์
a j i s a i กับ ห อ ย ท า ก
ตั้งแต่เกิดเลย...
ขี้ แ ย
คิดถึงคนไกล
กุญแจใจ
ฉันโชคดีอีกแล้ว...
Do you think we should meet?
หอยทาก..ของอากิ
กลัวตาย
สมรรถภาพ&สังขาร
คนเคยรู้จัก
ห มี
พูด
ถึง"หมี"แล้วภาพแรกที่คุณคิดถึงเป็นอย่างไร
หลายคนคงนึกถึงตุ๊กตาหมีน้อยน่ารักขนปุยนุ่ม
บางคนนึกถึงหมีพูห์อ้วนของคริสโตเฟอร์ โรบิน
บางคนนึกถึงเท็ดดี้แบร์
หมีของประธานาธิบดีอเมริกันปี ๑๙๐๒ ธีโอดอร์ "เท็ดดี้" รูสเวลต์
ภาพพจน์ของหมีมักจะน่ารัก น่าเอ็นดู
แต่ถ้าเราได้ไปเจอกับหมีจริง ๆ ตัวเป็น ๆ ตัวต่อตัวคงช็อคตายอยู่ตรงนั้น...
เพราะหมีไม่ได้หน้าตาบ้องแบ๊วแบบตุ๊กตาหมีที่วางอยู่ตรงหัวเตียง
แต่เป็นหมีตัวใหญ่กว่าเมตรห้าสิบ
หรืออาจใหญ่โตกว่านั้นมากนัก
...
ตอนนี้ที่ญี่ปุ่นอยู่ในช่วงฤดูใบไม้ร่วง
และจวนจะถึงฤดูหนาวในอีก ๑ เดือน
สัตว์ในเขตหนาวก็เตรียมตัวรับความหนาวของธรรมชาติเช่นกัน
หมีก็เป็นหนึ่งในนั้น
ที่เร่งรีบสะสมอาหารและพลังงาน
เพื่อเตรียมตัวจำศีลในระหว่างฤดูหนาวอันยาวนาน
ข่าวช่วงนี้ออกมาให้เห็นอยู่เนือง ๆ
พอ ๆ กับข่าวเด็กนักเรียนฆ่าตัวตายเพราะโดนรังแก
คือ ข่าวหมีออกมาเพ่นพ่านหาอาหารในบริเวณบ้านเรือน
จากข่าวของNHKใน๒๑จังหวัดทั่วประเทศ
ปีนี้มีคนที่โดนหมีทำร้ายถึงตายไปแล้ว ๕ คน
ได้รับบาดเจ็บอีก ๑๒๒ คน
เหตุเกิดบริเวณป่าเขา ๕๗ เปอร์เซ็นต์
แต่อีก ๔๓ เปอร์เซ็นต์หมีออกมาก่อเรื่องแถวชุมชนอาศัย
ซึ่งเพิ่มกว่าปีก่อนมาก
และมากที่สุดเป็นประวัติการณ์
ข่าวเมื่อวันก่อน มีคนเจอลูกหมีหลบอยู่ที่เพดานโรงงาน
ซึ่งไม่มีใครคาดคิด
ต่างคิดว่าเป็นแมว
ตามข่าว ลูกหมีตัวนั้นมีขนาดแค่ ๔๐ เซ็นติเมตร
น่ารักมาก ตาแป๋วแหวว
ฉันแอบสงสัยว่าแม่หมีไปไหนทำไมมันถึงลุยเดี่ยว?
โชคดีของลูกหมี
ที่คนจับเขาพามันปล่อยกลับเข้าป่าไป
หมีบางตัวโชคร้ายไม่โดนกระสุนปืนยาสลบ
แต่โดนกระสุนปืนจริง ๆ ก็สิ้นลมหายใจกันไป
...
เรื่องนี้ทำให้ฉันคิดถึงanimationเรื่อง
Heisei Tanuki Gassen Ponpoko
ของ
STUDIO GHIBLI
ผลงานปี ๑๙๙๔
ภาพประกอบจาก
ที่นี่
เป็นเรื่องเกี่ยวกับทานุกิที่โดนมนุษย์รุกรานที่อาศัย
และทานุกิพยายามที่จะต่อสู้กับมนุษย์เพื่อการดำรงชีวิตของตนเอง
ดูเรื่องนี้ทีไรสะเทือนใจทุกที
(ผลงานของ Isao Takahata ที่บีบอารมณ์อีกเรื่อง
ก็คือ
สุสานหิ่งห้อย หรือ Grave of the Fireflies
)
ไม่ว่าหมีจะออกมาทำร้ายคนอย่างไร
ฉันก็ยังเห็นใจและเข้าข้างหมีอย่างห้ามใจไม่ได้
จะว่าลำเอียงก็ยอม
เพราะมันเองคงไม่ได้ตั้งใจออกมาเพื่อทำร้ายคนหรอก
ก็เดิมหมีมันอยู่ของมันในป่า
มันมีป่าเป็นบ้านของมันมาก่อนแต่ไหนแต่ไร
มีแต่มนุษย์นี่แหละที่จะรุกรานปรับแปลงเนื้อที่ป่า
เอามาใช้เพื่อประโยชน์ส่วนตน
มีแต่มนุษย์นี่แหละที่ทำลายธรรมชาติ
รังแกสิ่งมีชีวิตร่วมโลกมาตลอด
ฉันคิดว่ามนุษย์เราลืมไปแล้วว่า
ทุกคนทุกตัวทุกชีวิต
มีสิทธิ์จะอยู่บนโลกนี้เท่าเทียมกัน
....
เมื่ออาหารไม่เพียงพอ
หมีก็ต้องออกมาหาอาหารเพื่อความอยู่รอด
ฉันดูข่าวแล้วก็แอบคิดในใจนะ
ก็ในเมื่อรู้อยู่ว่า มันใกล้ฤดูจำศีลของสัตว์เหล่านี้
มันคงเร่งออกหาอาหารสะสมแน่
เราก็น่าจะเตรียมอาหารไว้ให้มันบ้าง
อาจจะวางไว้ในแหล่งที่มันอาศัยอยู่
เมื่ออาหารของมันเพียงพอ
มันก็คงไม่ออกมาเพ่นพ่านในย่านอาศัย
แบบที่เป็นอยู่นี่แน่
....
ข่าวคล้ายๆกันนี้เช่น ลิงเข้ามาก่อกวนบ้านผู้คน
หรือ กวางวิ่งหลงเข้ามาในทางด่วน
ก็มีให้ได้ยินได้เห็นอยู่บ่อย ๆ
เห็นแล้วก็นึกสงสารจริง ๆ
ฉันก็ต่อว่ามนุษย์อยู่ปาว ๆ อะนะ...
ความจริงฉันก็เป็นมนุษย์ (ฮ่าฮ่า)
แต่ที่ฉันต่อว่านั้นเป็นความจริงนี่นา
มนุษย์เนี่ยแหละ
ตัวทำลายธรรมชาติเลย
ทั้งๆที่ตนเองเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติแท้ ๆ
Create Date : 01 พฤศจิกายน 2549
Last Update : 17 มกราคม 2559 16:49:12 น.
0 comments
Counter : 1014 Pageviews.
Share
Tweet
silly
Location :
tokyo Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
?
]
ฉันเป็นเพียง
ผู้หญิงหัวโตคนนึง....
เป็นเรื่องน่าดีใจ
สำหรับทุกเช้า
ที่ตื่นมาพบว่า
ตัวเองยังมีลมหายใจ
[Add silly's blog to your web]
Links
โต๊ะศาสนา
วิมุตติ
วิถีชาวพุทธ
ค้นพระไตรปิฎก
ปลุกใจให้ตื่นตัว
ข้อความน่ารู้จากพระไตรปิฎก
ประตูสู่ธรรม
เบื้องต้นแห่งการปฏิบัติธรรม-สมเด็จพระญาณสังวร
ธรรมนิพนธ์-พระพรหมคุณาภรณ์
Arrested Motion
ชีพจรความคิด
จอม
โตเกียวจิน's page
แด่เธอผู้มาใหม่
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.