ขอโทษนะ...
ที่ฉันขี้แย
ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันเป็นถ้วยอะไร...

เห็นอะไรดูอะไร
ใจมันก็ทำเป็นซึ้ง
นึกอะไรคิดอะไร
ใจมันก็ทำเป็นอ่อนไหว
ได้ยินได้ฟังเธอพูดอะไรกระทบหน่อย
ใจมันก็ทำเป็นน้อยใจ...
ขนาดดูโดราเอม่อนยังน้ำตาไหล
ใจมันทำเป็นสงสารโนบิตะ

ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันเป็นถ้วยอะไร...



คืนหนึ่งในวันหนาว
คืนที่ฉันขี้แย
ฉันแอบออกมานอกระเบียง
และได้พบกับดาวอังคาร
ส่องแสงโดดเดี่ยวกลางฟ้ามืด
แสงของดาวอ่อนโยน
ราวกับจะช่วยปลอบใจ
บางวูบของแสงนวลดูหม่นหมอง
ราวกับจะรับรู้ความรู้สึกของฉันด้วย

ขอบคุณดาวอังคาร
ที่ดูเหมือนจะเข้าใจ
แม้ว่าฉันก็ไม่รู้ว่าฉันเป็นถ้วยอะไร...
ขอบคุณดาวอังคาร
ที่ดูเหมือนจะกระซิบแผ่วเบาปลอบใจ
ให้ฉันเป็นตัวของฉันเอง..แบบนี้ต่อไปน่ะแหละ

แม้ว่าฉันก็ไม่รู้อยู่ดีว่าฉันเป็นถ้วยอะไร....
ฮ่าฮ่าฮ่า

มีสติเฝ้ารู้ถึงอารมณ์ที่กำลังปรากฏ:-)

Create Date : 20 มีนาคม 2549
Last Update : 25 พฤศจิกายน 2553 19:27:50 น.		0 comments
Counter : 915 Pageviews.
Share Tweet