ประมาณต้นเดือนมกราคมที่ผ่านมาเป็นครั้งแรกที่มีโอกาสคุยกันทางตัวอักษรกับพิมม์pimmetjeตอนที่แวะไปที่บล็อกของพิมม์ครั้งนั้นฉันได้เห็นงานชิ้นหนึ่งเป็นงานที่หญิงเล็กStevieลูกสาวของพิมม์วาดเป็นรูปตุ๊กตาผมทองแม่กับลูกพิมม์..เราเข้าใจถูกนะว่าหญิงเล็กชื่อStevie?นี่เป็นรูปที่กล่าวถึงค่ะเห็นก็ให้รู้สึกชอบมากๆฉันอยากที่จะเขียนเลียนแบบเด็กๆแบบนี้ได้จังเคยลองเขียนเท่าไหร่ก็ไม่ได้ดั่งใจเห็นแต่ว่างานที่ตัวเองพยายามเขียนทำได้แค่จงใจและเสแสร้งทำเป็นเด็กมันไม่ได้รสชาติที่แท้จริงของความเป็นเด็กน่ะฉันเห็นรูปวาดนี้แล้วก็มีภาพของตุ๊กตาผ้าผุดขึ้นมาในหัวทันทีเลยทักไปกับพิมม์ว่า น่าเอามาทำตุ๊กตาผ้า....ในที่สุดมันก็กลายเป็นเรื่องเป็นราวให้สามารถเอามาเขียนบล็อกนี้ได้ฉันสัญญากับพิมม์ว่าจะทำตุ๊กตาให้เพราะฉันเองก็อยากเห็นเหมือนกันว่าลายเส้นdesignของหญิงเล็กเมื่อมีมิติแล้วจะออกมาอย่างไรฉันไม่สัญญาว่าจะเมื่อไหร่แต่เมื่อมีช่วงว่างฉันก็เมียงมองหาผ้าดิบทั้งหนาและบางฉันหาเชือกสีเหลืองที่จะเอามาทำผมสำหรับสาวน้อยผมทองคนนี้แพทเทิร์นของตุ๊กตานั้นไม่ต้องพูดถึงมากนักเอากันง่ายๆเลยนำภาพที่หญิงเล็กเขียนนี่มาปรินต์ขยายแล้วก็ทาบเขียนแพทเทิร์นแบบคิดเองเออเองใส่ลงกระดาษไขเพื่อไม่ให้ผิดส่วนตุ๊กตามีความยาวประมาณ ๕๐ เซนต์มั้ง?จักรที่มีอยู่เกเรเฉยเลยปรับโน่นนี่แล้วก็เย็บไม่ได้ฝีเย็บที่พอดีเดี๋ยวตึงเดี๋ยวหย่อนบ๊ะ...งั้นเย็บมือก็ได้ฟะ....ฉันเลยจำเป็นต้องแสดงฝีมืออันหยาบ(โคด)ให้พิมม์เห็นโดยมิอาจหลีกเลี่ยงได้เสร็จเป็นรูปเป็นร่างจนได้ทั้งๆที่ตั้งใจจะให้เหมือนกับภาพต้นแบบมากที่สุดก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเลือกสีเสื้อผ้าออกมาแบบนั้น-_-กว่าจะทำเสร็จและส่งให้พิมม์ได้ก็นานเอาการเพราะมีการอู้อยู่หลายเพลาจนเดาว่าพิมม์เหงือกแห้งไปหลายตลบตอนนี้ตุ๊กตาที่designโดยเด็กหญิงStevieไปถึงมือพิมม์โดยปลอดภัยแล้วพิมม์บอกว่า หญิงเล็กชอบใจตุ๊กตามากได้ยินแค่นี้ป้าซิลลี่ก็ดีใจที่สุดแล้วและขออภัยเด็กหญิงStevieล่วงหน้าหากอยู่ๆรอยเย็บจะมีการปริบ้าง ฮี่ฮี่ตั้งชื่อตุ๊กตาว่าอะไรอย่าลืมส่งข่าวให้รู้บ้างนะก๊ะ
ฉันเป็นเพียงผู้หญิงหัวโตคนนึง....เป็นเรื่องน่าดีใจสำหรับทุกเช้าที่ตื่นมาพบว่าตัวเองยังมีลมหายใจ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
