lliliil Work it harder, Make it better, Do it faster, Make us Stronger liilill
space
space
space
<<
ธันวาคม 2564
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
space
space
28 ธันวาคม 2564
space
space
space

Melody of memory ฝากหัวใจไว้ในเสียงเพลง

ช่วงนี้งานเยอะมากครับ ไม่มีอะไรมาเล่าให้บล๊อกเลย
เอาแบบนี้ดีกว่า ผมขอนำเสนอ....
"เรื่องแต่ง"
ฝีมือผมเองดูอีกซักครั้งแล้วกันครับ 555555
จริงๆ ผมเคยเขียนบทความ เรื่องสั้น อะไรแบบนี้มาก่อน
และไอ่คนที่ได้ 4/10 เวลาเขียนตามคำบอกวิชาภาษาไทย
ก็ได้แจ้งเกิดด้วยการได้รางวัลในงานวันภาษาไทยของโรงเรียน
ทุกคนที่เห็นประกาศพูดเป็นเสียเดียวกันว่า

"ห๊ะ?! ไอ่ปริ๊นซ์น่ะนะ" 555555555
ลุคผมคงไม่ให้มาก ๆ หลังจากนั้นผมเลยส่งผลงานในชื่อของเทปมาตลอด
มีแค่เทปกับเพื่อนในกลุ่มนี่แหละที่รู้ว่าจริงๆ ผมเป็นคนเขียน

ยังไงก็นี่เป็นครั้งที่ 2 ในรอบ10 กว่าปีแล้วกันครับ
ที่เขียน
"เรื่องแต่ง"  
ขอใช้นักแสดงนำคนเดิม.....พี่ๆ ที่เคยอ่านแล้วคงจำได้ครับ ^^

 
 


++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

          เสียงเพลงที่ไม่ค่อยคุ้นหู เล่นเบาๆ จากมือถือของชายหนุ่มที่กำลัง
ยืนติดกระดุมเสื้อเชิร์ตสีขาวอยู่หน้ากระจกไปพรางชำเลืองดูภาพวีดีโอ
ที่เล่นอยู่ไปพราง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมายิ้มกับตัวเองในกระจก

          เสียงเพลงยังคงเล่นวนซ้ำไปซ้ำมา ในขณะภาพสะท้อนผ่านดวงตาของ
เขากลับกลายเป็นมุมมองที่เขานั่งอยู่ที่พื้นและมองไปด้านหน้าในกิจกรรม
รับน้องของคณะ เสียงเพลงเดิมยังดังอยู่ แต่เป็นเสียงร้องมาจากรุ่นพี่และ
เชียร์ลีดเดอร์คณะที่ทำการนำเชียร์อยู่ด้านหน้า



แช่วับ วับ วับ แช่วับ....แช่วับ วับ วับ แช่วับ.....


          เพลงก็สนุก รุ่นพี่ก็สวย แต่ทำไมง่วงชะมัด อยากจะเอามือมากอดเข่า
แล้วแอบหลับซักงีบ แต่มือทั้ง 2  ข้างดันถูกผูกติดไว้กับเพื่อนผู้หญิงข้างละคน
คนขวาเขาค่อนข้างคุ้นหน้า เพราะเรียนปรับพื้นฐานมาด้วยกันก่อนหน้านี้แล้ว
หลายเดือน แต่คนซ้ายเขาเพิ่งรู้จักเป็นครั้งแรก ถึงจะเป็นคนไม่ใส่ใจกับการจับ
มือ หรือถูกเนื้อต้องตัวจากเพศตรงข้าม แต่ก็รู้สึกเกรงใจที่จะต้องขอมือมา
เกาหัว เกาขา หรือปิดปากตอนหาว ทนได้ก็ทนเอา ถ้าหาวก็ก้มหน้าลงไปกับ
เข่าตัวเองแค่นั้น

          "ไหวไหมเนี้ยภพ ดูหน้าจะหลับอยู่แล้ว"   ผู้หญิงด้านขวาของเขาพูดปนขำ
หลังจากเห็นภพหาวอยู่หลายรอบ  ส่วนเขาเลือกตอบกลับเป็นรอยยิ้มบาง ๆ พร้อมขยับตัวแก้เมื่อย

          รุ่นพี่ 2-3  คนนั้นดูแปลกๆ พวกเขาเดินมองไปที่รุ่นน้องปี 1 เรียกให้ลุกขึ้นมา
แล้วนั่งลงไปบ้าง เรียกให้ลุกเดินแยกออกไปข้าง ๆ บ้าง เหมือนกำลังจะแยก
กลุ่มทำอะไรซักอย่าง  แต่ไม่ทันที่ภพจะหันไปถามเพื่อนคนขวา ทั้งเขาและเธอ
ก็ถูกรุ่นพี่ผู้หญิงเรียกให้ลุกขึ้น แล้วแยกออกไปด้านข้างเช่นกัน เพื่อนด้านซ้าย
มองตามทั้ง 2 คนไป ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าในหัวต้องเป็นคำว่า "อ้าว....อ้าว....แล้วกุละ"   

          เมื่อเด็กปี 1 ราวๆ  15-16   คนถูกเรียกมานั่งรวมกัน รุ่นพี่อีกกลุ่มก็เข้า
มาสะกิดและกระซิบกับน้องบางคนเบาๆ แล้วน้องคนนั้นก็กลับไปนั่งในกลุ่มตาม
เดิม  จนเหลือแค่ 10 คน ก่อนจะชี้แจงว่า
พวกเขาถูกเรียกมาให้คัดตัวผู้นำเชียร์ หรือ เชียร์ลีดเดอร์ ของคณะ 

          ยังไงดีละวะทีนี้ ทีแรกคิดว่าจะให้เตรียมการแสดงอะไรซะอีก
เต้นไม่เป็นนะเว้ย แล้ว...เค้าเอาผู้ชายแท้ๆ มาเป็นเชียร์ลีดเดอร์ซะที่ไหนกันวะ
ที่พึ่งได้ตอนนี้ก็คงจะเป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดิมที่ยังนั่งอยู่ข้างๆ กัน
          "แอมป์....เค้าเอาผู้ชายจริงๆ เป็นลีดกันด้วยหรอ"
          "ก็น่าจะได้นะ รุ่นพี่ก็ดูเป็นผู้ชายจริงๆ กันหมด"
          "แต่เราเต้นไม่เป็น เราบอกพี่เค้าดีป่าว"
          แต่แอมป์กลับส่ายหน้า พร้อมกับเอาไหล่ชนไหล่ภพเบาๆ 
          "ก็ไปเป็นเพื่อนกันไม่ได้หรอภพ"
          ก็คงจะปฏิเสธไม่ได้ เอาวะ ยังไงก็ลองดู ในเมื่อตั้งใจไว้แล้วว่า
เข้ามหาลัยจะใช้ชีวิตให้คุ้ม จะทำทุกอย่างที่มีโอกาสได้ลอง
นี่ก็คงเป็น....อีกเรื่องนึงที่ต้องลองละมั้ง



          เปิดเทอมได้ไม่กี่วัน ภพก็พบว่า ตัวเองเป็นที่รู้จักในคณะมากขึ้นในฐานะลีดคณะ
แต่เดี๋ยวๆ ยังไม่ได้เริ่มไปซ้อมเลย  แต่จะว่าไป...แบบนี้มันก็ดีนะ เริ่มชอบความรู้สึกดีซะแล้ว

          และการซ้อมก็เริ่มขึ้นในสัปดาห์ที่ 2  ของการเปิดเรียน เพื่อนๆ คนอื่น
ต้องไปเข้าห้องเชียร์คณะ ส่วนภพ แอมป์และอีก 8 คนที่ถูกคัดเลือกก็เริ่ม
ซ้อม......วิ่ง.....ใช่แล้ว เริ่มต้นด้วยการใส่ชุดกีฬารองเท้าผ้าใบและวิ่งรอบคณะ
ด้วยเหตุที่ว่า คุณต้องแข็งแรงเพื่อนพร้อมที่จะซ้อม พร้อมที่จะยืนเป็นชั่วโมงๆ ได้
และเพื่อให้รูปร่างดีอยู่เสมอ ดังนั้น การวิ่งจึงจะเกิดขึ้นทุกวัน เป็นสิ่งแรกก่อนการซ้อมเสมอ 

          หลังจากปวดขามาทั้งสัปดาห์ ก็เริ่มต้องปวดแขน ปวดไหล่ ปวดไปทั้งตัว
จังหวะนี้เพื่อนหายไปแล้ว 2 คน เหลือกัน 8 คน ระหว่างที่ทุกอย่างเริ่มหนักขึ้น กดดันขึ้น
ถึงได้โดนว๊ากในห้องเชียร์ก็ต้องมาโดนว๊ากตรงนี้อยู่ดี
"ทำได้แค่นี้เองหรอ" "ถ้าทนไม่ได้ก็ไม่ต้องมาอีก"
"ถ้าแค่นี้เหนื่อย ซ้อมจริงๆ มันจะเหนื่อยกว่านี้เยอะมาก"
"คนอีกมากอยากจะมาอยู่ตรงนี้ แต่พวกคุณกลับไม่ตั้งใจ"


          แอมป์นั่งหน้าเศร้าๆ อยู่ที่พื้น หลังจากวันนี้เราถูกสั่งในเลิกซ้อมกลางคัน  
เขาเลยเอื้อมมือไปบีบไหล่แอมป์เบาๆ 
"หนักไปบอกได้นะครับคุณผู้หญิง"
          ส่วนแอมป์ก็ไม่ได้บอกให้เลิก แต่ดันบอกตำแหน่งซ้าย ๆขวาๆ ให้นวดซะอีก
ภพเลยขยับตัวไปนั่งข้างหลังก่อนจะรวบผมของแอมป์ไปไว้ด้านหลัง
แล้วนั่งนวดไหล่ให้อย่างตั้งใจ
"เลิกเร็วงี้ไปกินไอติมหออินเตอร์กันป่าว"
"ได้นะ แต่ไม่กลับดึกนะ แอมป์มีเรียนเช้า"
"อืม โอเค"

          ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ภพกับแอมป์สนิทกันมากที่สุดในกลุ่มลีด
แอมป์เองก็คอยเอาใจใส่ดูแลภพเป็นอย่างดี หลักๆ ก็คอยบังคับให้ภพดื่มน้ำ
เพราะเขาเป็นคนดื่มน้ำน้อย บางครั้งก็เอาที่คาดผมของตัวมาเองสวมให้ไม่ให้ผมเข้าตา
เหนื่อยก็มานั่งพิงหลังภพอยู่บ่อยๆ  ส่วนภพก็คอยรับคอยส่งแอมป์กลับหอ
หลังซ้อมทุกวันไม่เคยขาด และเป็นคนแรกที่ขอรุ่นพี่แบ่งโทษของแอมป์
เมื่อแอมป์ถูกทำโทษในการซ้อมเชียร์ลีดเดอร์ทุกครั้ง 



          แปลกจัง ทำไมมีความสุขขนาดนี้เวลาที่อยู่กับแอมป์ อยากอยู่ใกล้ๆ อยากดูแล
อยากเดินจับมือแบบนี้นานๆ เราเหงาหรือเปล่า หรือว่าอยากมีแฟน 
ภพเริ่มถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา เพราะอีกใจหนึ่งเขาก็รู้ว่าตัวเองไม่ได้คิดกับแอมป์มากกว่าเพื่อน
และที่จับมือข้ามถนน ที่คอยรับส่ง ที่ช่วยถือข้าวถือของก็แค่อยากดูแล บริสุทธิ์ใจจริงๆ
แอมป์เองก็ไว้ใจภพมาก ขนาดที่หันมากอดหลังเลิกซ้อมได้อย่างสะดวกใจ
ถ้าคิดมากกว่าเพื่อนคงจะบาปมาก

"มัดผมให้หน่อยสิ"   แอมป์หันมาพูดกับภพ ก่อนส่งหวีกับยางรัดผมให้
"ให้เรามัดเนี้ยนะ แน่ใจหรอว่าจะสวย"    ภพพูดไปหัวเราะไป พร้อมจับหวีแบบเสียไม่ได้ 
"มัดให้หน่อยน่า ทีแอมป์ยังมัดให้ปริ๊นเลย"
"งั้นผลัดกันไหมละ ช่วงนี้ผมกำลังยาว แต่เอาดีๆ นะเว้ย"
"เอ๊อน่ะ แอมป์มัดให้ภพ 3 อันเลย"  
"ไม่ต้องๆ แอมป์มัด 3 เราก็มัด 3 นะ เอาไหมละ" 
          เสียงหัวเราะ และพูดหยอกกันไปมายังคงดังต่อไป  ถึงจะดูเก้ๆกังๆ
แต่ภพก็พยายามใช้หวีค่อยๆ บรรจงสางไปบนเส้นผมสีน้ำตาลอมทอง
ปากก็คาบหนังยางสำหรับมัดผมเอาไว้ โชคดีที่ผมของแอมป์เส้นเล็กเรียบสวย
ฝีมือของภพที่ออกมาเลยไม่ร้ายนัก เขายิ้มอย่างพอใจพร้อมยกนิ้วโป้งให้พื่อน ภูมิใจในฝีมือ
"หนีบปลายให้ด้วยดิ"
"โว๊ะ! โน้ว เวย์!!!!"
          คราวนี้ไม่ต้องสืบ เพราะภพเอาหวีเสียบกลับไปที่ผมของแอมป์แล้วเดิน
ไปนั่งใส่รองเท้าผ้าใบเตรียมตัวซ้อมอยู่กับกลุ่มผู้ชาย 
ไปร้านเถอะครับ ขอร้อง  



          หลังกีฬาเฟรชชี่เกมส์ที่การนำเชียร์ของเราได้ผ่านไปแล้ว
เชียร์ลีดเดอร์คณะจะเป็นที่รู้จักมากขึ้นทั้งในคณะตัวเองและคณะอื่น 
แอมป์เองที่เป็นคนสวยน่ารัก ก็เป็นเรื่องปกติที่จะมีหนุ่มเข้ามาจีบไม่ขาด
แต่ที่ไม่ปกติคือภพ ที่ออกทรงหวงเพื่อนแบบไม่ต้องสังเกตก็ดูออก
ถ้าเรียน Sec ไหนที่มีคนที่จีบแอมป์นั่งเรียนด้วย ภพจะเข้าไปนั่งข้างๆ แอมป์
พูดคุย เล่นนั่นนี่ จับไม้จับมือ ก่อนจะหันไปมองหน้าหนุ่มอื่น 1 ที
แทนภาษากายว่า
"เมิงไม่ได้แดรก!" 

           แต่จนแล้วจนรอด แอมป์ก็มีแฟน แถมมาไกลจากสามย่านที่ยังอุตส่า
มานั่งรอรับที่ใต้คณะเพื่อไปกินข้าวได้ทุกวันศุกร์ ไม่รู้ว่าลอดหูลอดตาภพไป
ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ตอนนี้เขาก็รู้ดีว่าตัวเองควรอยู่ตรงไหน
          ภพรักษาระยะห่างกับแอมป์มากขึ้น จับไม้จับมือกันน้อยลง  แล้วนั่ง
เรียนอยู่กับกลุ่มเพื่อนตัวเองแทนที่จะมานั่งกันท่าแอมป์อย่างเคย 



          แต่ก็ยังไม่วาย ในช่วงปี 3 วันนั้นลีดปี 3 เพิ่งนำเชียร์ในงานรับน้องคณะเสร็จ
กว่าจะเลิกแย่งย้ายก็ราวๆ 3 ทุ่ม
          หลังจากเปลี่ยนชุด ลาทุก ๆ คนแล้ว ภพก็เดินเข้าไปเอาแขนคล้องคอแอมป์อย่างเคย 
"ป่ะ...เราไปส่งที่หอ"
          แอมป์รับคำสั้น ๆ ว่า "อืม" ผิดจากปกติ ภพเองก็สังเกตได้ว่า
หน้าแอมป์ดูเศร้าแปลกๆ ทั้งๆ ที่งานวันนี้ผ่านไปด้วยดี
"เราจอดรถอยู่ฝั่ง SI เดี๋ยวเดินข้ามไปหน่อย"
          เธอพยักหน้ารับเหมือนเดิมก่อนที่ภพจะหิ้วถุงเสื้อผ้า รองเท้า ทั้งของตัวเอง
และแอมป์เดินไปตามทางเดินไปยังที่จอดรถ ระหว่างทางก็พยายามชวนแอมป์คุย
เพราะเขาไม่รู้เหมือนกันว่าแอมป์มีสีหน้าแปลกๆ จากอะไร
"แอมป์ว่า ถ้ามีคนเดินสวนมาเจอ เค้าจะตกใจป่าว"
"ตกใจไมอ่ะ"
"ก็ 3 ทุ่มแล้วยังมาเดินเงียบๆ อยู่ใน cover way ถ้าเราเดินเจอ เราก็ตกใจนะ"
"นึกว่าผีงี้หรอ"
"เฮ่ย...ถ้าผีสวยงี้ ผมก็ไม่หนีนะคร้าบ"
"แต่ถ้าแอมป์เดินมาเจอภพงี้ แอมป์ตกใจนะ"
"ตกใจไมอ่ะ เราเป็นผีไม่หล่อหรอ"
"ป่าว ก็หัวตั้งงี้ใครก็ต้องคิดว่าภพเจอผีมาน่ะดิ  งี้...เราก็เป็นผีดิวะ แฮร่~"
          เสียงหัวเราะของแอมป์กลับมาอีกครั้ง ภพก็พลอยหัวเราะไปด้วย
รู้สึกประสบความสำเร็จที่ทำให้แอมป์ยิ้มออก
          แต่ในขณะที่พวกเขากำลังเดินหัวเราะไปตามทางเดิน พวกเขาก็เจอกับผู้ชายคนหนึ่ง
ที่เดินมาตามทางพร้อมเพื่อนอีก 1คน อยู่ๆ แอมป์ก็หยุดเดิน 
ภพเห็นผิดสังเกตจึงหยุดเดินแล้วจับแขนแอมป์ไว้พร้อมมองตรงไปที่ผู้ชาย 2 คนที่เดินเข้ามา
"แอมป์"   ผู้ชายหน้าตาดีคนหน้าเรียก ส่วนแอมป์กลับเงียบไม่สบตาเขา
แล้วเอามือดึงเสื้อภพเบาๆ 
"ทิมน่ะ"
"แล้วยังไงละ" 
          ภพหันมองผู้หญิงข้างๆ รู้ได้เลยว่าแอมป์ไม่ได้สบายใจนักที่เจอทิม
แฟนของเธอตอนนี้ จะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ เขาจึงโอบไหล่แอมป์ไว้
แล้วดึงให้หันไปออกทางออกอีกด้านหนึ่งแทน 
"เราจะไปส่งแอมป์เอง นายเอาของแอมป์มาให้เราก็ได้" 
          ทิมเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าของภพ ก่อนจะพูดด้วยเสียงเรียบๆ 
"ไม่เป็นไร จะถึงรถแล้วน่ะ"   
          ภพตอบกลับด้วยน้ำเสียงและสีหน้าผ่อนคลายเป็นปกติ
แต่เห็นว่าทิมมองมาที่มือของเขาที่โอบไหล่แอมป์อยู่ เขาจึงเลื่อนมือตัวเองลงมา
ที่แขนของแอมป์แทน ก่อนที่เสียงของเพื่อนผู้ชายข้างๆ ของทิมจะสอดขึ้นมา

"ทิม....เป็นกุกุต่อย"  

         
แบบนี้ก็มาดิครับ อ๋อไม่ใช่...แบบนี้ไม่ดีแน่  ผมล่วงกุญแจรถส่งให้แอมป์
ก้มลงไปบอกเธอให้เดินไปที่ลานจอด SI ขึ้นรถแล้วล๊อค  ซึ่งแอมป์ก็คงรู้ว่า
โอกาสมีเรื่องสูง จึงพะหว้าพะวงห่วงภพให้ตามเธอไป
"ภพไปกับแอมป์นะ"
"ไปดิ เดินนำไป"
          แต่ทิมก็เรียกแอมป์ไว้อีกครั้ง
"แอมป์ ทิมมารับแอมป์นี่ไง ขอโทษที่มาช้า แวะรับเบิร์ดมา
ส่งแอมป์แล้วจะกลับม.พร้อมกันเลยมาช้า"
"แอมป์เอายังไงก็บอกเรา" 
          ภพกระซิบเบาๆ เพื่อให้ได้ยินกัน 2 คน แต่ยังคงไม่ถอยห่างจากแอมป์
เพราะเขาไม่รู้ว่าระหว่างแอมป์กับทิมมีเรื่องอะไร และจะเกิดอะไรถ้าทั้ง 2 คนไปด้วยกัน
เพราะแอมป์เองมีท่าทางลังเลอย่างเห็นได้ชัด
"เราขอคุยกับแอมป์ก่อน" 
          ทิมที่ท่าทางหัวเสียหันมาพูดกับภพ ความหมายคงไม่ต่างจากคำว่า

"อย่าเสือก" ภพปล่อยมือจากแอมป์ ทำมือใช้ภาษากายว่า "เชิญ"
แล้วถอยหลังออกมาก้าวหนึ่ง 


          เพื่อนของทิมขยับตัวเข้ามายืนห่างจากภพไม่มากนัก
และทำทีเป็นเพื่อนคุยกับเขาในขณะที่แอมป์และทิมปรับความเข้าใจกัน
"รับน้องหรอครับ"
"รับเพื่อนใหม่ครับ"
"อืม วิดวะอยู่ตรงไหนน่ะ"
          ภพใช้สายตาหันไปอีกด้าน แทนคำตอบว่าคณะของตนอยู่ตรงไหน
"แล้วลิตฟ์แดงละ"
"อยู่ท่าพระจันทร์"
"เป็นลีดนี่เต้นเพลงอะไรอ่ะ เก็กฮวยถ้วยใหญ่ๆ ไหม"
          ในใจภพคือ
"ให้พ่อเมิงเต้นเถอะเก็กฮวยน่ะ"  แต่ตอบไปว่า "เหมือนที่ม.นายแหละ"
          ก่อนที่จะจังหวะซิกคอมไปมากกว่านี้ ทิมก็หันกลับมามาแล้วเข้ามาหาภพ
"เดี๋ยวเราไปส่งแอมป์ที่หอเอง โทษทีที่มาช้า เสียเวลานายเลย" ก่อนจะตบไหล่ภพเบาๆ 
"ขอบใจมาก" 
          ภพไม่ได้ตอบอะไรทิม แต่เดินไปยืนข้างๆ แอมป์แทน
"ว่าไงแอมป์ แอมป์จะกลับกับทิมหรือเปล่า แอมป์โอเคใช่ไหม บอกเราคำเดียว"  
          แอมป์ที่มีท่าทางลังเลก็ตอบว่า "ขอโทษนะภพ เราไปกับทิมแล้วกัน"
          พอได้คำตอบ ภพก็พยักหน้ารับ พร้อมกับที่ทิมเอื้อมมือมาหยิบของของแอมป์ที่ภพส่งให้
แล้วเดินไปที่รถ พร้อมกับเบิร์ดเพื่อนของเขา


          ด้วยอะไรไม่รู้ แต่ภพรู้สึกไม่สบายใจนัก และเดินตามไปที่ลานจอดรถหลังคณะวิศวะ
และก่อนที่ประตูหน้าด้านข้างคนขับจะปิด ภพก็จับประตูรถเอาไว้
แล้วก้มลงไปหาแอมป์อีกครั้ง
"ถึงหอแล้วโทรหาเราด้วย"
          แต่นั่นกลับทำให้ทิมไม่ค่อยพอใจนัก ก่อนจะเปิดประตูรถลงมาหาเขา
"เป็นห่วงเป็นใยแฟนเราจังเลยนะ ชอบเค้าหรอ"
"เป็นเพื่อนกัน เห็นงี้จะไม่ให้ห่วงหรอ นายให้เพื่อนนายลงมาก่อน
นั่งอยู่ที่คณะเรานี่ ส่งแอมป์เสร็จก็กลับมารับเพื่อนไป"
"ทำไมเมิงเรื่องเยอะจัง" 
          เบิร์ดเพื่อนของทิมเปิดหน้าต่างพูดขึ้น ก่อนจะลงจากรถมายืนประกบภพอีกคน
ส่วนแอมป์ก็รีบลงจากรถมือหนึ่งจับมือภพไว้อีกมือหนึ่งจับมือทิมไว้ ไม่ให้มีเรื่องกัน
          ในจังหวะนั้น ว๊ากเกอร์ปี 2 และ ปี 3 ที่เพิ่งประชุมงานเสร็จก็เดินออกมาทางหลังคณะพอดี
และคงเห็นสถานการณ์อยู่พักหนึ่งแล้ว เลยเดินเข้ามาหาภพ 
"มีอะไรหรือป่าวครับพี่"
"ป่าว....แฟนแอมป์เค้ามารับน่ะ แต่มีเพื่อนผู้ชายมาด้วย เลยจะให้เพื่อนรอที่คณะ"
"เอ้าๆ อ้าว ได้เลยๆ มาครับพี่  พวกผมรอเป็นเพื่อนได้นะ"
          กลุ่มว๊ากเกอร์ 8-9 คนตอบรับด้วยท่าทางที่...เป็นมิตร
ดูจากหน้าตาและหนวดเคราก็รู้ ทำเอา 2 หนุ่มหน้าเนิร์ดจากสามย่านหายห้าวไปทันที
"ไม่ต้องห่วง เราก็อยู่เป็นเพื่อน จะได้สอนนายเต้นเก็กฮวยด้วย"
          เบิร์ดยอมมานั่งที่ม้าหินใต้คณะวิศวะ ส่วนภพก็ปล่อยมือแอมป์ให้ขึ้นรถไปพร้อมกับทิม 
โดยที่มีกลุ่มว๊ากเกอร์ 4 คนขี่มอร์เตอร์ไซด์ตามไปส่งแอมป์ที่หอด้วย
"ไปก้ำกึ่งไหม โคตรดังนะ"  ภพพูดติดตลกใส่เบิร์ด ส่วนก้ำกึ่งคือร้านเครื่องดื่มที่อยู่ใกล้ๆ มหาลัย
"ไปอ่ะ พรุ่งนี้มีควิซ  มีเรื่องผีไหมคณะนาย"
"เราโคตรถนัดเลย สามย่านมีเล่าแลกกันป่าว"  
          ไหนบอกว่า แบบนี้กุจะต่อย เพราะสุดท้ายภพกับเบิร์ดก็นั่งแชร์เรื่องลี้ลับ
ระหว่างมหาลัยกันพร้อมกับเพื่อนว๊ากเกอร์อีกหลายคน  ก่อนที่แอมป์จะโทรมาบอกว่าถึงหอแล้ว
แล้วทิมกลับมารับเบิร์ด
          ศึกลูกผู้ชายจบลงที่ภพ ทิมและเบิร์ดกล่าวขอโทษกันและแยกย้ายด้วยดี




แช่วับ วับ วับ แช่วับ แช่วับ วับ วับแช่วับ......


          เสียงเพลงยังคงดำเนินไปตามจังหวะการร้องของอดีตผู้นำเชียร์ทั้ง 7 คน
พร้อมกับท่วงท่าที่คุ้นเคยกับเพลงเพลงแรกของพวกเขา ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ทำอะไรแบบนี้มาเป็น 10 ปี
แต่ความพร้อมเพรียง แข็งแรงของท่วงท่าก็ไม่ได้น้อยลงไปกว่าเดิม 
          เพียงแต่ในครั้งนี้ พวกเขาไม่ได้นำเชียร์อย่างเคย แต่เป็นการแสดงเพื่อเป็นของขวัญ
ในงานแต่งงานของเพื่อนเชียร์ลีดเดอร์ของพวกเขา....
...
งานแต่งงานของแอมป์...

          สีหน้าเปื้อนยิ้มของภพยังคงเหมือนกับเวลานำเชียร์ทุกครั้ง
ดีแล้วที่ไม่ได้พาแฟนของเขามาด้วย ไม่งั้นคงเขินแย่ และด้วยเหตุผลที่เขาต้องมาทำหน้าที่แบบนี้
เลยกลัวว่าถ้าแฟนมาด้วยจะเหงา และอาจเพราะ....มันเป็นงานของแอมป์ 


          หลังจากการแสดงของพวกเขาจบลงพร้อมเสียงตบมือ ทุกคนก็เดินเข้าไป
แสดงความยินดีกับบ่าวสาว เจ้าสาวแสนสวยที่วันนี้ก็สวยมากเป็นพิเศษ
ยืนอ้าแขนรอเพื่อนๆ ของเธอที่เข้าไปสวมกอดแสดงความยินดี ทั้งหญิงและชาย  

         
"ภพ"
          เสียงเรียกพร้อมใบหน้าเปื้อนยิ้มของเจ้าสาว เรียกชายหนุ่มในชุดสูทสีเทา
เสื้อเชิร์ตสีขาว และเน็คไทด์สีชมพู ให้เดินเข้าไปหา พร้อมกับอ้าแขนกว้าง
ยิ้มเหมือนได้เจอเพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกันมาแสนนาน  
         ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ ภพตรงเข้าสวมกอดเจ้าหญิงของงานอย่างไม่ลังเล
ทั้ง 2 กอดกันแน่นหลับตาดื่มด่ำความรู้สึกที่คุ้นเคย สองมือของภพลูบหลังแอมป์เบาๆ 
คิดถึงจังอ้อมกอดนี้
"ยินดีด้วยนะแอมป์"  
          เขาก้มลงกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาว พร้อมดึงตัวเธอออกมามอบรอยยิ้มที่ยิ่งกว่าความยินดี
ในใจของเขากลับรู้สึกปราบปลื้ม ที่ได้เห็นผู้หญิงที่ห่วงใยดูแลมาตลอดได้มีวันที่สวยงามในวันนี้
"ขอบคุณมากนะภพ ขอบคุณจริงๆ"
          มือทั้งสองของภพและแอมป์เลื่อนลงมาจับกันไว้ ก่อนภพจะลูบไหล่แอมป์เบาๆ อีกครั้ง
แล้วหันกลับไปอีกด้านหนึ่ง แล้วสวมกอดด้วยการเอามือแตะหลังของชายผู้เป็นเจ้าบ่าว
"ยินดีด้วยทิม ฝากดูแลแอมป์ด้วย"
"โอเคเพื่อน ขอบคุณมาก"
          ถึงแม้คำพูดที่ตอบกลับมานั้นจะไม่มีความหมาย แต่ภพก็เชื่อในรอยยิ้มที่มีความสุขของแอมป์
ว่าต่อจากนี้จะมีคนดูแลคนที่เขาห่วงใย
          ภพคว้ามือแอมป์มาวางไว้ในมือของทิม และบีบมือคนทั้ง 2 ให้จับกันให้แน่น
ก่อนจะยิ้ม แล้วปล่อยมือของตัวเองออกพร้อมคอยๆ ก้าวถอยหลัง
หันหลังเดินกลับมายืนอยู่กับกลุ่มเชียร์ลีดเดอร์

          ไม่เคยรู้สึกชื่นใจแบบนี้ ความรักดีๆ อาจจะเข้ามาในชีวิตในรูปแบบของเพื่อนซักคนหนึ่ง
ที่ไม่ว่าเวลาจะเปลี่ยนไปแค่ไหน ความรักในรูปแบบของมิตรภาพจะยังคงเหมือนเดิม 


          ภพกลับมายืนหน้ากระจกแต่งตัวในห้องของตัวเองดังเดิม ก่อนจะค่อยๆ ปลดกระดุมข้อมือ
และกระดุมเสื้อเชิร์ตสีขาวตัวเดิมออก และก้มลงมองข้อความไลน์กลุ่มในมือถือ  ไลน์กลุ่ม "เพื่อนเจ้าสาว"
เด้งขึ้นมา พร้อมกับข้อความว่า

"ขอบคุณมากๆ จริงๆ นะทุกคน รักทุกคนนะ"   : แอมป์

          ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นยิ้มกับตัวเองในกระจกอีกครั้ง พร้อมกับเสียงเพลงจากคลิปวีดีโอการนำเชียร์ของเขาที่จบลง

 

 
++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ยาวหน่อยแต่จบละครับ ไม่มี EP2 นะครับ 55555
เอาแช่วับมาฝาก เพื่อให้ได้บรรยากาศตามเรื่องครับผม



 


Create Date : 28 ธันวาคม 2564
Last Update : 28 ธันวาคม 2564 16:49:54 น. 58 comments
Counter : 1499 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณnonnoiGiwGiw, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณtuk-tuk@korat, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณกะว่าก๋า, คุณกิ่งฟ้า, คุณเริงฤดีนะ, คุณmultiple, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณtoor36, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณInsignia_Museum, คุณหอมกร, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณทนายอ้วน, คุณทุเรียนกวน ป่วนรัก, คุณkatoy, คุณNoppamas Bee, คุณnewyorknurse, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณThe Kop Civil, คุณ**mp5**, คุณตะลีกีปัส, คุณสองแผ่นดิน, คุณชีริว, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณlovereason, คุณSweet_pills


 
เจิม..


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 28 ธันวาคม 2564 เวลา:17:22:02 น.  

 
มี EP 1 ก็พอแล้วสำหรับหัวใจภพเนาะ


โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 28 ธันวาคม 2564 เวลา:20:08:29 น.  

 
สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊น

มาอ่านนิยายรัก หวาน ๆ โรแมนติค ที่จบด้วยมิตรภาพที่ดี ไม่
อาจลืมเลือนได้ คนอย่างภพ นี่ น่ารักมาก ครูเชียร์ในใจให้เขากับ
แอมป์เป็นแฟนกันนะ เพราะเขาเป็สุภาพบุรุษ มีความจริงใจกับเพื่อน
ห่วงใยเพื่อนเสมอ แต่ก็จบลงด้วย มิตรภาพที่น่ารัก ระหว่าง ภพกับแอมป์ ก็โอเค นะ บางครั้ง ความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ห่วงใยต่อกัน
ดีกว่า เป็นแฟน ที่ต้องใช้ชีวิตร่วมกันเสียอีก เนาะ อิอิ

โหวดหมวด งานเขียน จ้ะ ฯ


โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 28 ธันวาคม 2564 เวลา:21:03:43 น.  

 
น้องปริ๊นซ์เขียนเรื่องสั้นด้วย
พี่ก๋าเปิดดูคลิปก่อนนะ
แล้วจึงอ่าน
เพราะไม่รู้เรื่องเพลงแช่วับเลยครับ 555

อ่านมาครึ่งทาง
ดูยังไงพี่ก๋าก็ว่าแอมป์กับภพน่าจะได้เป็นแฟนกัน
แต่พลิกโผแหะ แอมป์ไม่เลือกภพ 555
กลายเป็นทิมที่สมหวังไป






โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 ธันวาคม 2564 เวลา:21:14:21 น.  

 
สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ พี่กิ่งพักนี้ก็ยุ่งๆค่ะ พอดีเตรียมงานเลี้ยงรุ่นกันด้วยค่ะ
ขอบคุณมากนะคะที่ไปให้กำลังใจที่บลอก
ตามมาอ่านนิยายรักสดใสของวัยรุ่นคะ
โห..อานเพลินเลยค่ะ เชียนเก่งนะเนี่ย อิอิ
พี่กิ่งอ่านแล้วรู้สึกอินไปด้วยจริงๆค่ะและก็จบลงงด้วยดี นะคะ
ใกล้สิ้นปีแล้วขอให้น้องปริ๊นซ์มึความสุขมากๆการงานเจริญรุ่งเรืองนะคะ สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยๆ สมหวังสมปรารถนาในทุกๆเรื่องค่่่่่ะ






โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 28 ธันวาคม 2564 เวลา:21:21:35 น.  

 
ตอนเย็นๆเข้ามาดูบล็อกทีนึงเห็นบล็อกของน้องปรินซ์แล้ว แต่ยังไม่สะดวกตอบยาวๆเพราะติดพันติวสอบกลางภาคหลานสาว กะว่าก่อนนอนจะเข้ามาตอบยาวๆ


กดโหวตเพลินเลยลืมเก็บไว้ให้ 1 โหวตครับ พรุ่งนี้มาใหม่นะครับ


ช่วงนี้ป่วยตั้งกาย แพ้อากาศติดๆกันหลายๆวัน และป่วยใจด้วยครับ จิตแพทย์บอกว่าเป็นซึมเศร้าขั้นต้น ฮ่าๆๆๆ ยังไม่ถึงขั้นต้องกินยาแต่ต้องมีใบคุยกะหมออีกครับ ถ้ากดโหวตเฉยๆแสดงว่าไม่กินยาแพ้อากาศแล้วนอน ก็อาการโรคซึมเศร้าครับ ฮ่าๆๆๆ


พี่เฉยๆนะกับโรคนี้ พี่ว่าใครๆก็เป็นได้ พี่โชคดีที่มีเพื่อนทักว่าอาการที่เป็นอยู่คล้ายๆโรคซึมเศร้าเลยลองไปคุยกับหมอ โชคดีที่สองคือเป็นอาการเริ่มก็รักษาไม่ยากครับ


โดย: ทนายอ้วน วันที่: 28 ธันวาคม 2564 เวลา:21:32:33 น.  

 
ยาวเป็นเรื่องสั้น 2-3 ตอนจบ
ไว้มาอ่านใหม่นะคะ..Little Prince
พี่อ้อเพิ่งกลับจากภูเก็ต..
พรุ่งนี้คงได้ดูSpiderman.


โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 28 ธันวาคม 2564 เวลา:21:45:00 น.  

 
พี่ก๋าไม่เคยอยู่ในบรรยากาศซ้อมเพลงเชียร์เลยครับ 555
เพลงเชียร์ ลีดเดอร์ ไม่เคยรู้จักมาก่อน
ดูในคลิปคนเป็นลีดเดอร์ต้องเก่งมากๆเลยนะครับ
ทั้งร้องทั้งเต้นเลย

บางคนเกิดมาเหมือนจะเป็นคู่กัน
แต่ก็ไม่ได้ลงเอยกันก็มี
เหมือนคู่ภพกับแอมป์นี่เองนะครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 ธันวาคม 2564 เวลา:21:58:12 น.  

 
นี่ไม่ใช่เรื่องสั้นแล้วนะเนี่ย ยาวมากอ่านไม่จบสักที
อ่าน ๆ ไป อดคิดไม่ได้ว่านี่ไม่ได้เขียนเรื่องของตัวเองใช่มั้ย อิอิ
มีบางตอนจาก ภพ เป็น ปริ๊นซ์ ด้วย 555

แฟรี่หนัก 14 โล
แมวที่บ้านสองตัวรวมกันแค่ครึ่งหนึ่งของแฟรี่เอง
นินจา 4 โล ชาลี 3 โลค่ะ อุ้มกำลังสบาย ๆ เลยแหละ
ถ้า 14 โลนี่คงอุ้มไม่ไหวแล้ว 555


โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 28 ธันวาคม 2564 เวลา:21:59:19 น.  

 
ถึงจะเป็นเรื่องแต่ง แต่ก็น่าจะ base on true story เลยนะครับนี่

สมัยก่อน ลีดทั้ง 2สถาบันนี่ คัดมาแต่ละคน ต้องเรียกว่าทั้งสวย ทั้งหล่อ หุ่นกริบเลย
สมัยนั้น น่าจะยังเป็น ชายจริง หญิงแท้ พอมายุคหลังๆนี่ หน้าเป็นชาย แต่ออกแนวกายเป็นหญิง กระตุ้งกระติ้งซะแยะเลยนะครับ555

ถึงจะเป็นตัวละครแต่ก็ ในชีวิตจริงก็มีแบบนี้ ผู้ชายอย่างภพดีแสนดี
ให้เกียรติ คอยดูแลแอมป์ แต่สาวเจ้า กลับมองไม่ออก
ไปชอบคนนิสัยไม่ดีอย่างทิม มิน่า เค้าถึงว่า สาวๆมักจะชอบbadboy กันนะครับ

แล้วก็ ฉากจะมีเรื่องนี่ อ.เต๊ะ ชอบ พี่ว๊ากเกอร์ ที่มาได้จังหวะมาก
ถ้าเป็นหนังไทย ก็หน้าผู้ร้าย หนวดเฟิ้ม เดินส่ายสะโพกมาเลย เย้ย ไม่ใช่ซิ555 มาได้ทันเวลาพอดีเลยนะครับ

แล้วก็ ถึงจะเป็นนิยาย อ.เต๊ะ ก็ขอเอาใจแช่ง ให้แอมป์คิดได้ เลิกกับทิม มาแต่งกับพี่หมื่นภพ หล่อล่ำดีกว่า อิอิ

น้องนุ่น ตะโกนลั่น น้่นมันพี่หมื่นภพ นิยายข้าว้อย เอ็งมั่วแล้ว เดี๊ยะๆ ให้เจ้าตะวันตบซักฉาดดีมั้ยเนี่ย 555

อ.เต๊ะ บอก ต้องโทษน้องลีด ธรรมศาสตร์ ที่นุ่งขาสั้นมาเต้นยั่ว
แชวับๆๆๆ คนเดียวนี่แหละ ทำ อ.เต๊ะ เสียสมาธิ สมองปั่นป่วนไปหมด555

เอาจริงๆ เขียนดีเลยนะครับ เพราะทำให้ อ.เต๊ะ อินได้ขนาดนี้
แต่อย่าไปเขียนขาย แข่งกับน้องนุ่นเค้านะครับ เดี๋ยวจะโดนเจ้าตะวันตาเขียวเอา เย้ย 555



โดย: multiple วันที่: 28 ธันวาคม 2564 เวลา:22:16:54 น.  

 
โอ้ววววว มีเรื่องสั้นด้วย ผมไม่อินกับการเชียร์อะไรพวกนี้เลยครับ ส่วนหนึ่งเพราะไม่ได้มีความทรงจำที่ดีเลย รุ่นพี่เล่นละครปัญญาอ่อน แถมตอนผมอยู่ปี 3 มันอยู่ปี 4 ยังมาเรียนจีนกับพวกปี 3 อยู่เลย ไม่ได้กูมึงไม่จบหรอก ผมมาคิดนะว่าถ้าตอนผมปี 1 แล้วมีความรู้ภาษาจีนได้สักครึ่งหนึ่งของตอนนี้ ผมจะกร่างขนาดไหน ดูทรงแล้วมีชี้หน้าปี 3 แล้วถามพวกมันเรื่องสอบวัดระดับทางภาษาแน่

ในเรื่องหักมุมอะ ในชีวิตจริงหลายๆ เรื่องก็แบบนี้แหละ


จากบล็อก
ผมรู้สึกแบบนี้มาได้พักใหญ่ๆ แล้วว่า "ทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยสักหน่อย ค่าแรงก็ถูกแสนถูก"


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 28 ธันวาคม 2564 เวลา:23:18:45 น.  

 
คอมเม้นโดนแบน
มันมีคำหยาบจริงๆ แหละครับ ผมตั้งใจพิมพ์เองแหละ เพื่อให้สามารถรับรู้อารมณ์ของผมในตอนนั้นได้


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 28 ธันวาคม 2564 เวลา:23:19:38 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 29 ธันวาคม 2564 เวลา:6:26:47 น.  

 
ปริ้นนี่มีฝีมือในการเขียนเรื่องจริงๆ นะเนี่ย
สามารถลงรายละเอียดให้คนจิตนาการภาพตามได้จ้า



โดย: หอมกร วันที่: 29 ธันวาคม 2564 เวลา:8:56:15 น.  

 
ว้าวววววววววววว... ภพกลับมาอีกแล้ววววววววว

รอบนี้ได้ปัดฝุ่นเต้นเชียร์ที่อ่านดูแล้วกระดูกกระเดี้ยวก็ยังไม่แข็งเท่าไร
5555+ ได้ฟิลเหมือนดูหนังเพื่อนสนิทเลย มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน
แต่อ่านจบแล้วเหมือนยังอยากได้ภาคพิเศษในมุมของผู้ญิงบ้างจัง
แต่นี่มันไม่ใช่นิยาย เอ้ยยย เรื่องสั้น เอ้ยเรื่องจิง เอ้ยยย
นั่นแหละ... มันคงไม่มีมุมผู้หญิงให้อ่านเลย...

แต่จากการอ่านแล้ว.. ที่สัมผัสได้ของทั้งสองเพื่อนซี้
ก็คือ ทั้งคู่ก็ได้เจอรักแท้เหมือนกันนะ..
คบกันตั้งแต่เรียนแล้วได้แต่งงานกันเนี่ยะ..
ต้องรักและมั่นคงกันมากจริงๆ..

อ่านแล้วซึ้งเลย แต่รอบนี้ ไม่มีภาพประกอบ
จนพี่นึกเลยว่า ไอ้คนเขียนที่มันไม่ชอบอ่านอะไรยาวๆเนี่ยะ
สามารถเขียนเรื่องที่ตัวหนังสือเรียงกันเป็นพรืดแบบนี้ก็ได้ด้วยยย

ปล. เอาอีกๆ รอบหน้าของเป็นซีรี่สองสามตอนติดกันเลยสิ

จากบล็อก...

ฮ่วยยยยย.. จะเดินป่า ไม่ได้บอกว่าอยากเดินตลาดนัด
นิสัยยยยยยย.. เรื่องวัคซีน ที่ไม่เปนไรมากเพราะว่า
ฉีดต่อจาก AZ เหอะ ร่างกายปรับตัวได้แล้ว เกี่ยวกับอายุที่ไหน
รุ่นพี่ที่พี่รู้จักฉีดซิโนฟามสองเข็มอายุสี่สิบกว่าแล้วมาฉีดโมเดอนา
ยังอาการหนักเลยยยย หาเรื่องว่าพี่แก่ แกรไม่แก่บ้างก็แล้วกันนะ เหอะ..ไปละ หมดแรงด่า 5555


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 29 ธันวาคม 2564 เวลา:10:05:07 น.  

 
ก็ถ้าเป็นเรื่องแต่งมันต้องมีมุมของผู้หญิงด้วยเซ่..
ว่าแต่แหม.. ขยี้จังนะเรื่องอายุเนี่ยะ..


โดย: nonnoiGiwGiw วันที่: 29 ธันวาคม 2564 เวลา:11:52:40 น.  

 
สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์

อ่านแล้ว เริ่มต้นแอบจิ้น และกลายเป็นแอบเจ็บ รู้สึกจุกๆ ครับ
ถ้าผมเป็นภพอาจยังตัดใจจากแอมป์ไม่ได้
ยกเว้นภพมีแฟนแล้ว

ข้อความไลน์ที่ขอบคุณทุกคน บอกถึงสถานะปัจจุบันได้ชัดเจนที่สุด

เอ๊ะ นี่เรื่องแต่งนะ ทำไมอ่านแล้วอินจัง 555


โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา วันที่: 29 ธันวาคม 2564 เวลา:13:09:16 น.  

 
สมัยเรียนพี่ก๋าเป็นคณะกรรมการนู่นนั่นนี่
เป็นประธานนักศึกษาด้วยครับ
เวลามีงานรับน้อง ร้องเพลงเชียร์
พี่ก๋าจะไปดูภาพรวม
ไม่ค่อยได้อยู่ในห้อง ไม่ได้เป็นพี่ว๊าก
ไม่ได้อยู่ดูการซ้อมเชียร์
เจอครูซะเยอะครับ เหมือนเป็นตัวกลาง
ประสานระหว่างนักศึกษากับอาจารย์ 555



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 29 ธันวาคม 2564 เวลา:13:15:10 น.  

 
แค่เริ่ม กลิ่นไอ GTH ก็ลอยแตะจมูกแล้วครับ พอดีข้างบ้านก่อไฟเผาแผ่นหนัง DVD ไล่ยุงอยู่
^
(เอ๊ย! ไม่ใช่แล้ว!!! )

ล้อเล่นครับ แฮ่ :P
แต่งดีเลยครับ ผมอ่านแล้วรู้สึกกลิ่นไอหนัง GTH จริง ๆ นะ
เสียดายยุคนี้เค้าไม่สร้างหนังแนวนี้แล้ว ไม่งั้นน่าส่งให้ GDH พิจารณาบ้าง
แต่ไม่เอา เต๋อ นวพล กำกับนะครับ เดี๋ยวแอมป์ถูกทรมาทรกรรม 55

มาเอะใจตรงนี้นิดนึง
"มัดให้หน่อยน่า ทีแอมป์ยังมัดให้ปริ๊นเลย"
เอ๊ะ! ทำไมชื่อภพเปลี่ยนไป๊ หรือว่าเขียนจากเรื่องจริง



ป.ล. ขอบคุณคุณปริ๊นท์สำหรับเม้นต์ที่บล๊อกนี้ และบล๊อกก่อนด้วยนะครับ
ผมจะเข้ามาเม้นต์บล๊อกคุณปริ๊นท์หลายทีแล้วล่ะ
แต่พอว่างเล่นบล๊อกทีไร คุณปริ๊นท์อัพบล๊อกใหม่หนีผมทู้กกกกที
^
(ไม่ได้หนีหรอก ผมมาช้าเองตะหาก )
วันนี้ดีใจเม้นต์ทันแล้ว ถ้าค้างไปปีหน้า แย่เลย 55


โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก วันที่: 29 ธันวาคม 2564 เวลา:15:38:44 น.  

 
จากบล็อกที่ไปคุย
ใครจำชื่อได้หมดนี่สุดยอดเลยนะ เพราะขนาดผมเองบางตัวไม่ค่อยได้เอามาเข้าฉาก ก็ลืมชื่อเหมือนกัน นึกหน้าออกแต่นึกชื่อไม่ออก เอาเข้าจริงขนาดคุณชีริวที่อ่านการ์ตูนก็จำชื่อตัวละครไม่ได้ไม่หมดหรอก ถ้าไม่ใช่การ์ตูนเรื่องที่เขาเคยดู/อ่าน (ฮา)

คุณปริ๊นท์ไม่ต้องพยายามจำชื่อก็ได้ครับ เม้นต์แบบคุณปริ๊นท์เป็นเม้นต์แบบคนที่ไม่ค่อยได้ดูการ์ตูน แต่ได้ดูเรื่องราวในบล็อกว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ผมยังจำได้ว่าเคยมีเพื่อนบล็อกคนหนึ่งเม้นต์ลักษณะคล้ายคุณปริ๊นท์ "ทำไมไอตัวหัวดำมันโหดแบบนี้อะ" <--- ผมฮาเลย แต่ผมชอบนะ คือเขาดูเรื่องราวที่เราอยากจะสื่อจริงๆ (หลายครั้ง ผมก็ไม่ได้ระบุชื่อตัวละครลงไปครับ)


จริงๆ ผมก็ได้คำตอบระดับหนึ่งจากการทดลองแล้ว แต่ยังพยายามโกหกตัวเองอยู่ว่าคำตอบนั้นมันอาจไม่ถูกต้อง วันที่ 31 ธ.ค. นี้ ผลการทดลองจะออกมาอย่างสมบูรณ์ ผมจะไม่โกหกตัวเองอีกแล้ว


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 29 ธันวาคม 2564 เวลา:16:53:36 น.  

 
อ่านแล้วเห็นภาพการเชียร์ลีดเดอร์ครับ

จากบล็อก : คำว่า"หมอธรรม"นั้นเป็นความหมายที่ดีมากๆ
ผมเขียนจากคำบอกเล่าของลูกๆเขาหลายคน นำมาเรียบเรียงใหม่
อาจเรียกว่าหมอธรรมก็คงได้ครับ เพราะช่วยเหลือชาวบ้านไว้มาก


โดย: Insignia_Museum วันที่: 29 ธันวาคม 2564 เวลา:17:20:48 น.  

 
พี่ก๋าประสานงาก็เยอะครับ
ไม่ได้ประสานงาน ทะเลาะกับอาจารย์ก็มี 555
แต่โดยรวมก็ทำเป็นกิจกรรมนักศึกษานี่ล่ะครับ
เป็นประสบการณ์ที่ดีเลยในช่วงวัยนั้น



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 29 ธันวาคม 2564 เวลา:18:30:12 น.  

 
เป็นพี่อ้อๆก็ชอบ คนที่เป็น Anti hero นะ
ไม่ชอบคนดีเกินไป..
ชีวิตมันจืด หรือ เรียบไป

เพื่อน ป.ตรี ของพี่อ้อคนในกรุ๊ป 5 ชีวิต
เรากลับบ้านทางเดียวกัน ทุกวัน
เขาอยู่เชียร์ ในขณะพี่อ้อซ้อมบาส
จึงกลับบ้านพร้อมกัน..
ขีวิตเธอเรียบง่าย อะไรก็ได้..จนแต่งงาน
ได้แฟนเป็นเด็กช่าง สายเฮฮา..
มีลูกสาวคนเก่ง นิสัยเป็นชาย
เธอก็ยังง่ายๆ เรียบร้อยพูดช้าๆ

กำลังจะบอกว่า..
ไม่แปลกที่ ภพ กับ แอมป์
ไม่จบลงด้วยการเป็นแฟนกัน..ค่ะ.Little Prince.

ตะกี้ไปดู..Spiderman:No Way Home มาแล้ว
up blog เลย ระหว่างเชียร์บอลไทย


โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 29 ธันวาคม 2564 เวลา:22:29:15 น.  

 
ขอบคุณครับคุณปริ๊นซ์

ห้องทรงนั้นเปลืองแอร์กับม่านจริงๆ ครับ ดีไม่ดีต้องใช่ม่านพ่วงระบบไฟฟ้าด้วย

เรื่องคลุมถุงชน ผมตีความผิดไป ที่จริงเป็นเรื่องที่พ่แม่ไม่อยากให้ลูกสาวคู่กับคนที่ด้อยกว่าครับ เลยขอแก้ไขข้อความในบล็อกและเพิ่มเติมในเม้นท์ครับ TT พลาดๆ

แอบอิจฉาคุณปรินซ์ที่ได้ไปเยือนสถานที่จริงแล้ว แต่เหมาะกับเป็นจุดเช็คพอยนท์จริงๆ นะครับ ถึงเมาก็มาได้ 55

ย่านกินซ่า ส่วนใหญ่คงเป็นร้านรวงมั้งครับ แต่ถ้ามีคนอาศัยด้วยคงต้องปรับตัวให้ชินไปเอง ผมนึกภาพประมาณพักแถวทองหล่อ งี้น่าจะได้ไหมครับ

สวยลอยฟ้า คือดีมากกก แต่การดูแลและบำรุงก็คงต้องเต็มที่เช่นกัน


โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา วันที่: 29 ธันวาคม 2564 เวลา:23:05:31 น.  

 
ดูคุ้น ๆ นะครับ ... 555 แอมป์นี่ปริ๊นซ์ซะมั้ง

ตอนเป็นนักศึกษา สนิทกันหลายคน มองตาก็รู้ใจ 555
เพื่อนกลุ่มเดียวกันจะรู้ว่า.... คอยเชียร์คอยลุ้น จับคู่ให้เพราะ
คนบางคนเขิน 555




โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 30 ธันวาคม 2564 เวลา:5:10:18 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 ธันวาคม 2564 เวลา:6:55:23 น.  

 
แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ


โดย: **mp5** วันที่: 30 ธันวาคม 2564 เวลา:13:22:51 น.  

 
มาดามพูดไว้วันก่อนว่า

"ตอนทำงานเยอะ มีเงิน แต่ไม่มีเวลาเที่ยว
ตอนนี้ไม่ต้องทำงาน มีเวลา แต่ไม่มีเงินเที่ยว"

ฟังแล้วก็ขำนะครับ 555
แต่เป็นเรื่องจริงเลย
พี่ก๋าไม่ได้เที่ยวมาสองปีแล้ว
ไปบ้านมาดามที่เชียงรายแค่สองครั้งเท่านั้น

โควิดเปลี่ยนชีวิตจริงๆ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 ธันวาคม 2564 เวลา:17:53:45 น.  

 
สวัสดีมีสุขค่ะ

เขียนเรื่องสั้นจากตัวละครที่มีชีวิตจริงๆ
และมีหักมุมด้วย
อ่านสนุกค่ะ
แอบคิดไม่ได้ว่า ภพ เป็นเพื่อนสาว


โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 30 ธันวาคม 2564 เวลา:18:58:03 น.  

 
จากที่บล็อกนี่ ริดสีดวง ยังไม่เคยเป็นครับ
แต่เค้าเล่ากันว่า ทรมาณไม่แพ้ เล็บขบแน่นอนครับ555

แล้วก็ ขั้นตอนการถอดเล็บนี่ อ.เต๊ะ จะเป็นลมตั้งแต่เห็นเข็มยาชาแล้วละครับ นอนหลับตาปี๋ เพื่อซึมซับ ความเจ็บปวดไว้ทุกอณู 555
นี่ใจก้ไม่อยากให้เล็บมันงอกออกมาใหม่ด้วยซ้ำ เพราะกลัวมันจะขบอีกนะครับ แฮ่ๆ

ส่วนเรื่อง แฟนเก่านี่ เปรียบเทียบซะได้กลิ่นออกมาเลยนะครับ555
ชีวิตจริงไม่ happy ending เหมือนในหนังหรอกนะครับ
คงได้แต่เก็บเป็นความทรงจำเอาไว้

ขอบคุณที่แวะไปชมบล็อกใหม่ อ.เต๊ะ นะครับ



โดย: multiple วันที่: 30 ธันวาคม 2564 เวลา:19:15:43 น.  

 
หูย แต่ละคน อัพบล็อกได้ปลายปีมากๆอะ
หนนี้มาแนว fiction งงเลยว่าบล็อกนี้มีแนวนี้ด้วย!
มาจากประสบการณ์บางส่วนรึเปล่าครับ

ก็ว่าอยู่ จานเต๊ะเอาภพมาจากบล็อกคุณนุ่นกับคุณปริ๊น ...บล็อกนี้มีคุณภพด้วยเหรอ? อ้อ เอ็นทรี่นี้สดๆเลย
ลีดผู้ชายปกติต้องเป็นตุ๊ดเหรอ นึกไปนึกมา เออ มันคงอย่างงั้นจริงๆแฮะ
ไม่เหมือนชมรมเชียร์ผู้ชายในการ์ตูนญี่ปุ่น แต่ละคนนี่อย่างบึ้ก
แต่เรื่องซ้อมทรหดนี่คงไม่ผิดกันเท่าไหร่

พูดถึงลิฟต์แดงตอนนี้มันยังมีอยู่ไหมครับ อยากให้เด็กธรรมศาสตร์พาทัวร์สักหนเหมือนกัน
สามย่านผมนึกเรื่องผีไม่ค่อยออกแฮะ แต่ถ้าเป็นที่หออะเรื่องเล่าเพียบ
อุตส่าห์ลุ้นเจ้าบ่าวของแอมป์ แต่สรุปว่านางเอกก็แต่งกับทิมแบบไม่มีพลิก
ไปงานแต่งเพื่อนที่เคยรักแบบนี้ถือว่าแฮปปี้เอ็นดิ้งหรือเปล่าครับ คิดถึงเรื่องแฟนฉัน


โดย: ชีริว วันที่: 30 ธันวาคม 2564 เวลา:23:30:50 น.  

 
ลาทีปีเก่าค่ะLittle Prince
แวะมาช้สิทธิกดVoteหมวดพิเศษส่งท้ายปีค่ะ



โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 31 ธันวาคม 2564 เวลา:5:34:24 น.  

 
สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ วันนี้วันสื้นปีแล้วนะคะปีใหม่ที่จะถึงนี้
พี่กิ่งขอให้น้องปริ๊นซ์และครอบครัวคิดทำสิ่งใดขอให้สำเร็จสมปรารถนาทุกประการ สุขภาพแข็งแรง การงานราบรืนพบเจอแต่สิ่งดีๆตลอดปีและตลอดไปค่ะ

ลาทีปีเก่า สวัสดีปีใหม่ ค่ะ

ขอบคุณที่ไปให้กำลังใจที่บล็อกเสมอๆนะคะ

งานเลี้ยงรุ่นปีนี้เพื่อนมา 40 คนค่ะ ก็สนุกเฮฮากันมากแต่เราก็ระวังโควิดอยู่ค่ะจัดในสถานที่โล่งๆไม่เอาห้องแอร์ค่ะ

กว่าจะรวมตัวกันได้ก็ยากเหมือนกันค่ะ แต่เป็นรุ่มมัธยมต้นจะเหนียวแน่นมากกว่าค่ะ รุ่นมหาวิทยาลัยรวมรุ่นยากมากค่ะเกาะไม่ติดเลย อิอิ




โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 31 ธันวาคม 2564 เวลา:6:49:49 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 31 ธันวาคม 2564 เวลา:7:47:29 น.  

 
ลาทีปีเก่าค่ะLittle Prince
แวะมาใช้สิทธิกดVote หมวดพิเศษ

ไปเที่นวเกาะ เฮ เกาะราชา
และนอนหาดป่าตอง ภูเก็ตมา 1 สัปดาห์
สิ้นปี ไม่ได้ไปไหน..หะแรกจะไปสวดมนต์ข้ามปีวัดอรุณ
แต่ว่ายกเลิกแล้ว..
วันขึ้นปีใหม่คงได้แต่กราบพระรอบเกาะรัตนโกสินธ์ค่ะ


โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 31 ธันวาคม 2564 เวลา:8:07:07 น.  

 
สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์

พอเล่าถึงอิซากายะ ผมเลยไปส่องร้านในเน็ตในบ้านเรา อื้อหือ แาหารน่ากินเพียบเลยอ่ะครับ

จำเรื่องที่คุณปริ๊นซ์เขียนเล่าวันนั้นได้ครับ ที่เพื่อนเสียบใบเสร็จในเสื้อด้วยใช่ไหมครับ
เมาแล้วพูดญี่ปุ่นได้นี่ปังมาก 555
คุณปริ๊นซ์มีเรื่องสนุกๆ เล่าเยอะดี รออ่านในบล็อกนะครับ



โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา วันที่: 31 ธันวาคม 2564 เวลา:11:11:23 น.  

 
ภพไม่ได้เจ็บอะไรครับ แต่ยินดีกับเพื่อนมากกว่า ชื่นใจมากกว่าครับ-
คับผ้ม


โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 31 ธันวาคม 2564 เวลา:12:47:38 น.  

 


โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 31 ธันวาคม 2564 เวลา:20:38:01 น.  

 


โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 31 ธันวาคม 2564 เวลา:22:23:17 น.  

 
สวัสดีค่า คุณปรินซ์
นุ่นก็มาช้ามากค่ะเพิ่งเคลียร์งานเสร็จวันนี้เลยเกือบไม่ทัน มาส่องบล็อก โห ไม่ได้อัปมา8วันแล้ว นานกว่าคุณปรินซ์แน่ๆ
มาอ่านเรื่องแต่ง อิอิ
เอาจริงๆ ตอนเรียนวิชาภาษาไทยนุ่นก็ไม่ชอบนะ แต่แบบก็ได้มาเขียนนิยายได้ไงไม่รู้ค่ะ 55 เวลาส่งผลงานอะไรจะได้กับวิชาศิลปะมากกว่าเพราะชอบมากกว่า

เรื่องแต่งนี้ใช้นักแสดงคนเดิมแต่ไมไ่ด้อ่านเรื่องเก่า ไม่เป็นไรเราจะแอดวานซ์ตามมาให้ทัน อิอิ

สรุปเรื่องนี้คือภพหรือผม อิอิ
แล้วน้องแอมป์ เอ๊ะๆ มั้ย ไปอ่านต่อก่อนค่ะ นี่อ่านไปเมนต์ไป ไม่ได้เดี๋ยวไฟดับแบบตอนเมนต์คุณชีริว อยากจะขว้างหน้าจอมากเมื่อกี้ 55
อ่านมาถึงซ้อมกันไปซ้อมกันมา ฝึกกันไปฝึกกันมาเริ่มถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน มีซบหลับพิงไหล่ อืมๆๆ น่ารักเนาะ มีรับโทษแทนกันด้วย เนี่ยเค้าเรียกว่าชอบแล้ว คุณปรินซ์ เอ๊ย คุณภพไม่รู้ตัวว่าห่างแค่เพียงเอื้อมมือแต่มันคือแสนไกล (กรุณาอ่านเป็นทำนองด้วย 55) แล้วก็มาโป๊ะตอนมัดผม นี่คิดตามฟีลแบบได้เลย น่ารัก แล้วแบบแบบตั้งใจมั้ยคะ (ขอสัม)

"มัดให้หน่อยน่า ทีแอมป์ยังมัดให้ปริ๊นเลย"
"งั้นผลัดกันไหมละ ช่วงนี้ผมกำลังยาว แต่เอาดีๆ นะเว้ย"
"เอ๊อน่ะ แอมป์มัดให้ภพ 3 อันเลย"

ว่าแล้วว่าอ่านไปก็เอ๊ะๆๆ ไปนะ ตกลงว่า... แกงคนอ่านไม่แกงกันแน่ แต่ต่อจากนี้อ่านจบมีซึมเลย ความรักแบบป๊อบปี้เลิฟมักจบไม่สวยงาม แต่แอมป์ได้แต่งกับคนที่เป็นรักแรกของเธอ เดาๆ คิดว่าต้องใช่แน่ ทิมนี่ทำให้นึกถึงหน้าคุณทิมพิธา 55 ดูเป็นผู้ใหญ่ดูแลแอมป์ได้ มีเหตุผลมั้ยก็เกือบจะไฟว์กันมาแล้วเนาะ สงสัยเพราะหึงด้วยแน่ๆ ดีที่ศึกศักดิ์ศรีเก๊กฮวยถ้วยใหญ่ๆ จบกันไปได้ด้วยดี

เป็นเรื่องน่ารักนะคะ นุ่นอ่านจบนึกถึงที่เขียนในตะพาบเลย เรื่องไดอารี่รักฉบับเพื่อนเก่า เรื่องนั้นพระเอกโฉดกว่าคุณภพเยอะนะ แถมจบกร้าวๆ หน่อยด้วย งืออ แถมbase true story ด้วย แต่ไม่ใช่นุ่นนะ ไม่ต้องเดาค่ะ 555

ชอบๆ ep2ไม่มี แต่งเรื่องอื่นมาอีกก็ได้ค่ะ อ่านได้ ชอบอยู่แนวเพื่อนสนิทเนี่ย เคยถามอาจารย์ที่สอนเขียนนิยาย อ.บอกว่าอยากเขียนนิยายให้ขายได้พระนางคนใดคนนึงต้องไม่ตาย ในประเทศไทยมีคนเดียวที่เขียนแล้วพระนางตายแล้วงานขายดีได้คือคุณทมยันตี แง้วววว มิบังอาจคิดให้ตัวละครไม่สมหวังอีกเลยค่ะ กลัวโดนคนอ่านฝัง 55

รอบนี้นุ่นมาอ่านช้ากว่าคุณปรินซ์เยอะเลยค่ะ ปีหน้า เอ๊ยต้องปีนี้แล้วสิ ไม่รู้จะขยันกี่มากน้อยแต่พยายมาบ่อยๆ
ในส่วนของนิยายยนั้น เจ้าตะวันแสบกว่าเยอะค่ะ คุณภพแบบสายซัพไปเลยแหละ อิอิ
นุ่นว่านุ่นพลาดไปสักบล็อกแน่ ไม่เป็นไร คราวหน้าเอาใหม่แบบโหวตไว้แล้วลืมเมนต์ก็มีที่ีนี่แหละค่ะ งือออ เป็นมึนมาก
อ่อ นุ่นถูกหวยสองตัวด้วยงวดนี้ คนโปรดเล่นละครนอนเตียงคนป่วย ซื้อเบอร์เีตียงคนป่วยถูกเฉยเลย โอ๊ยยยย อะไรจะปานนี้ แงงง ดีใจ
เรื่องวัคซีน เข็ม 4 นุ่นก็พักก่อนค่ะ ทีแรกจะตรวจภูมิเมื่อกลางเดือนแล้วปรากฏว่าหมอบอกให้ครบเดือนค่อยตรวจ ภูมิจะขึ้นดีกว่านี่ก็ตามนั้น ส่วนจะ3หรือ6เดือนต้องดูภูมินี่แหละเนาะ เบื่อจัง

สวัสดีปีใหม่ค่า ขอให้คุณปรินซ์ คุณแฟน และครอบครัวมีความสุขมาก ๆคิดสิ่งใดขอให้สมความปรารถนา ร่ำรวยเงินทอง การงานสำเร็จ สุขภาพดี ค่า





โดย: lovereason วันที่: 31 ธันวาคม 2564 เวลา:23:31:36 น.  

 
สวัสดีปีใหม่ 2022 ค่ะคุณปริ๊นซ์

ขอให้มีแต่ความสุขกายสบายใจตลอดปีใหม่นี้นะคะ



โดย: Sweet_pills วันที่: 1 มกราคม 2565 เวลา:0:27:25 น.  

 
สวัสดีปีเสือนะคะน้องปรินซ์
ขอให้ปีนี้เป็นทีของเสือของคุณค่ะ
มีสุขภาพแข็งแรงตลอดไปนะคะ


โดย: อุ้มสี วันที่: 1 มกราคม 2565 เวลา:11:38:54 น.  

 
สวัสดีปีใหม่ครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 มกราคม 2565 เวลา:13:12:54 น.  

 

ขอให้น้องปริ๊นซ์สุข สดชื่น
สมหวังในพรอันดีงามทุกประการครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 มกราคม 2565 เวลา:18:45:18 น.  

 
สวัสดีปีใหม่๒๕๖๕ ครับคุณปริ๊นซ์

ขอให้ปีนี้เป็นปีที่ดี มีความสุข สุขภาพแข็งแรง
ประสบความสำเร็จทั้งเรื่องงานและชีวิตนะครับ

happy new year 2022


โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา วันที่: 1 มกราคม 2565 เวลา:22:08:32 น.  

 
สวัสดีปีใหม่ 2565 ครับ

ขอให้คุณปริ๊นซ์และครอบครัวมีความสุข มีสุขภาพแข็งแรง
คิดหวังอะไรดี ๆ ก็ขอให้ได้อย่างใจหวังครับ


โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก วันที่: 1 มกราคม 2565 เวลา:22:11:36 น.  

 
สวัสดีปีใหม่ครับ


โดย: SertPhoto วันที่: 2 มกราคม 2565 เวลา:0:29:37 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 มกราคม 2565 เวลา:7:08:51 น.  

 
happy new year 2022

สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๕ ครับ


โดย: **mp5** วันที่: 2 มกราคม 2565 เวลา:18:44:10 น.  

 
สวัสดีปีใหม่ครับ^^


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 2 มกราคม 2565 เวลา:20:58:03 น.  

 
แวะมาสวัสดีปีใหม่Little Prince
สุขภาพแข็งแรงๆ เฮงๆรวยๆ ค่ะ


โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 2 มกราคม 2565 เวลา:21:24:44 น.  

 
2 ปีที่ผ่านมา
ความฝันของคนทั้งโลก
คงหล่นหายไปเยอะจริงๆครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 มกราคม 2565 เวลา:23:31:13 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 มกราคม 2565 เวลา:7:04:19 น.  

 
ขอบคุณครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 มกราคม 2565 เวลา:14:24:34 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 มกราคม 2565 เวลา:6:04:46 น.  

 
สวัสดีปีใหม่ค่ะน้องปริ๊นซ์ พี่กิ่งไม่ได้เข้าบล็อกมาสองสามวันติดภาระกิจปีใหม่ค่ะเลยมาสวัสดีปีใหม่ข้าหน่อย

ปีใหม่นี้พี่กิ่งขออาราธนาสิ่งศักดิ์สิทธ์ปกป้องคุ้มครองน้องปริ๊นซ์และครอบครัวให้ปลอดภัยจากอันตรายไดๆขอให้มีความสุขมากๆสมปวังสมปรารถนาสุขภาพแข็งแรงตลอดไปเทอญ

รวยๆๆๆๆๆเฮงๆๆๆๆนะคะ



โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 4 มกราคม 2565 เวลา:6:29:34 น.  

 
สวัสดีปีใหม่ อีกรอบ จ้ะ น้องปริ๊นซ์

มีความสุข สดชื่น สุขภาพแข็งแรง ๅ ตลอดปี 65 และ
ตลอดไป นะจ๊ะ

ขอบใจที่ม่อ่านและเม้นท์ ตะพาบ "ไม้จิ้มฟัน" ที่บล็อกครูจ้ะ
โจทย์ครั้งนี้ นอกจากความรู้แล้ว ก็ไม่รู้จะเขียนอะไรดีให้สนุก น่าอ่าน
เนาะ อิอิ ครูก็สายวิชาการ ด้วย เอ้า เธอยังไม่ส่งหรือ เขาให้ส่ง
ตั้งแต่วันที่ 2 แล้วนะจ๊ะ อิอิ รีบเขียนนะ จะได้มาอ่าน จ้ะ



โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 4 มกราคม 2565 เวลา:9:20:41 น.  

 

แม่โสมวาดเองค่ะ ของส่งความสุขปีใหม่มา ณ ที่นี้ นะคะ


โดย: โสมรัศมี วันที่: 4 มกราคม 2565 เวลา:11:46:43 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
space

จันทราน็อคเทิร์น
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [?]




* Engineer
* Guitar trainer
* Casual gamer



space
space
space
space
[Add จันทราน็อคเทิร์น's blog to your web]
space
space
space
space
space