lliliil Work it harder, Make it better, Do it faster, Make us Stronger liilill
space
space
space
<<
มิถุนายน 2565
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
space
space
8 มิถุนายน 2565
space
space
space

แล้วมันจะผ่านไปด้วยดี




----   "   ----
ตอนเด็ก เบียร์ขมกว่าชีวิต
ตอนโต ชีวิตขมกว่าเบียร์

----   "   ----




นานแล้วครับที่ผมกับเพื่อนที่แผนกไม่ได้ไป Hang out กัน
แบบนั่งดื่มร้านเหล้ากันจริงๆ จัง ๆ
ไม่ใช่ไปนั่งร้านอาหารแล้วนั่งเบียร์นั่งกินคนละแก้ว เสร็จก็แยกย้าย


รอบนี้ตั้งใจมาร้านเหล้ามากครับ
เพราะขับมาไกลจากที่ทำงานเหมือนกัน แต่ต้องมาเพราะบรรยากาศ
แถมจองโต๊ะไว้ 18:30 เรียกว่าตั้งใจมาช่วงเค้าเปิดร้าน แล้วจะอยู่ช่วยปิดร้าน
พอมาถึงมีโต๊ะนั่ง Zone outdoor แล้ว 1 โต๊ะยาวๆ 10 กว่าคนชายล้วน
กับอีกโต๊ะที่นั่งกัน 2 คน Zone ด้านในเหมือนกับเรา ทรงเหมือนเพื่อนให้มาเอาโต๊ะ
ผม.....มาถึงคนแรก ทั้งๆ ที่ออกมาเกือบสุดท้าย 
นั่งตอบเมลล์อยู่ในรถ เงยหน้าขึ้นมาพวกขับรถออกไปกันหมดแล้ว
แต่ทำไมไม่รู้ ผมดันมาถึงคนแรกแบบงงๆ คิดว่าน่าจะเพราะทางเสือผ่าน





มาถึงก็จัดเลยครับ 
เบียร์ที่มาพร้อมแก้วน้ำแข็งเย็นเจี๊ยบ และกับที่จัดเซตมาแบบพอเหมาะพอดี
แล้วเราก็เริ่มนั่งดื่มไปคุยกันไป ทิ้งเรื่องงานเหนื่อยๆ ไว้ที่ออฟฟิศ
เงยหน้าขึ้นมาอีกที ซักทุ่มครึ่ง คนก็เต็มร้านแล้วครับ
ทั้งด้านใน ด้านนอก และชั้นลอย
วงดนตรีวงแรกเริ่มขึ้นเล่นสร้างสีสัน  เสียงหัวเราะบนโต๊ะเริ่มดังขึ้นเรื่องๆ 
พร้อมกับจังหวะยกแก้วชนเป็นระยะๆ
โต๊ะอิ่นๆ ก็ดูกำลังพูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติ
เสียงสาวๆ หัวเราะเฮฮาลอดเข้าหู สลับกับเสียงเพลง
พอ ๆ กับที่แอลกอฮอล์ก็เริ่มทำหน้าที่ของมันได้ดี
ฟังเพลงอะไรก็เพราะ คุยเรื่องอะไรก็เริ่มสนุก 


ใกล้ 3 ทุ่ม โต๊ะผมเริ่มตบมือ ร้องเพลง และเริ่มเขียนเพลงที่จะขอวงต่อไปบนกระดาษ
คือวงยัง sound check ไม่เสร็จเลยครับ พวกผมเตรียมขอเพลงแล้ว 5555
ช่วงนั้นแต่ละคนเริ่มกลายเป็นคนสปอร์ต 
แค่จะขอเพลง ก็ควักเงินใส่มือน้องพนักงานที่ดูแล รวม ๆ แล้วน่าจะกำไว้ 500 ได้
คือทั้งทิปให้น้อง ทั้งทิปวงดนตรี ..... โอเค...ในมือนั่นก็มีเงินผมด้วย
พอตังทั้งกำถือมือนักร้อง เพลงที่ขอก็เริ่มได้ทันทีครับ ^^


เพลงแรกคือ เพลงที่ผมเป็นคนขอ นั่นก็คือ 
ปล่อย - ป๊อป ปองกูล




เสียงคนในร้านตบมือกันเกรียว พร้อมเสียงสาวๆ ที่กรี๊ดกราดเพลงที่ขอตั้งแต่ intro ขึ้น
ก็แน่นอน คนที่หาเรื่องมาร้านเหล้า ฟังเพลงเหงาๆ ยังไงก็อินครับ



 
"แล้วมันจะผ่านไปด้วยดีแล้วใจของเธอจะเปลี่ยนไป
แล้ววันหนึ่งเขาจะหายไป
แม้วันนี้จะยังรู้สึก แม้จะยังคิดถึงเขาอยู่ ทุกลมหายใจ"
 


ทอนฮุกดังขึ้น พร้อมกับที่ผม คนที่ขอเพลง ยกแก้วขึ้นดื่มแล้วนั่งร้องตามเบาๆ 
ตามองไปที่บรรยากาศรอบ ๆ กับไข่ของนักร้อง
....เอ่อ...ผมหมายถึง ลูกแซ๊กไข่ ในมือนักร้อง......
ขณะที่ผมกำลังนั่งเคลิ้มๆ มองบรรยากาศเพลินๆ 
ป๊อปปี้ที่นั่งข้างซ้ายกก็สะกิดบอกว่า "เพลงเมิงทำหญิงร้องไห้ไป 2 คน"
แล้วชี้ให้ดูผู้หญิงโต๊ะด้านขวาที่นั่งคุยกับเพื่อนไป ร้องเพลงไป ร้องไห้ไป
กับโต๊ะหลังติดกำแพงที่เป็นผู้หญิงมานั่งคนเดียว ซึ่งจริงๆ เราเห็นเค้านั่งคนเดียวนานแล้ว
แล้วเค้าก็นั่งร้องเพลงไป ร้องไห้ไป ดึงทิชชูเช็ดน้ำตาไป





จังหวะนั้นไม่รู้เพราะคิดได้เอง หรือฤทธิ์แอลกอฮอล์ หรือเพราะดนตรี
ในหัวผม เหลือดนตรีเป็นเสียงแบ็คกราวน์
กับภาพ Flashback  แบบ Jump cuts ของสีหน้า แววตา และน้ำตา
ของหลายคนที่ผมเคยไม่รักษาน้ำใจของเค้า
วันที่ผมไม่เห็นค่าสิ่งที่เค้ามอบให้ วันที่ผมไม่ระมัดระวังในความสัมพันธ์
วันที่ผมสร้างความผูกพันธ์ที่ไม่เคยเอาใจลงไปเล่น 


"แล้วแบบนี้ สิ่งที่เราทำอยู่มันคืออะไร"
"คนคุยไง"
"แล้วไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรอ"
"ไม่..."




เสียงคำถาม และคำตอบ ดังขึ้นมาในหัว
พร้อมกับถามตัวเองว่า "เราทำอะไรลงไปบ้างวะ" 



"ปริ๊นซ์ ขอปากกาหน่อย"
เสียงเพื่อนเรียกสติกลับมา พร้อมกับที่ผมดึงปากกาออกจากซอกระหว่างกระดุมเสื้อ





แล้วก็เพิ่งเห็นว่า น้องผู้หญิงที่แผนกไปนั่งกับคนที่นั่งร้องไห้คนเดียว
ที่มีคนขอปากกา คือจะเขียนขอเพลงให้กับเค้า
และสงสัยจะด้วยความเริ่มเมา พอเพื่อนเขียนเสร็จ
ผมก็บอกให้ส่งมาที่ผม ก่อนที่เพื่อนข้างๆ จะเขียนเพิ่มลงในกระดาษ
ส่วนผมเปิดกระเป๋าตังแนบแบงค์ร้อยไป 1 ใบ แล้วเดินเอาไปใส่มือนักร้อง
พร้อมกับเสียงตบมือของเพื่อนต้อนรับตอนกลับโต๊ะ
ด้วยท่าทางที่เหมือนจะบอกว่า "เมิงนี่เมาแล้วสปอร์ตจริงๆ"


ผมคิดมาตลอดว่า คนมาร้านเหล้า คือมาด้วยความสุข สนุกสนาน เฮฮา
อยู่ในนี่ยังไงก็สนุก ไม่มีเรื่องอะไรในหัวให้คิดแน่นอน
ไม่คิดว่าจะมีคนที่มานั่งร้องไห้อยู่ที่ร้านได้จริงๆ 




ไม่ว่าจะเจออะไรมา ดีขึ้นให้ได้นะครับ



แต่วันนั้นผมสนุกมากจริงๆ สนุกจนร้านปิด
เพิ่งรู้ว่าตอนนี้ร้านเหล้าช่วงโควิดปิดเที่ยงคืน
สนุกมากครับ ขอบคุณเพื่อนๆ ในแผนก ที่ทำให้รู้ว่าเพื่อนดีๆ ในชีวิตทำงานมีอยู่จริง




 



Create Date : 08 มิถุนายน 2565
Last Update : 8 มิถุนายน 2565 16:51:51 น. 22 comments
Counter : 806 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณกะว่าก๋า, คุณtoor36, คุณmultiple, คุณทนายอ้วน, คุณเริงฤดีนะ, คุณnonnoiGiwGiw, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณกิ่งฟ้า, คุณThe Kop Civil, คุณhaiku, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณหอมกร, คุณSweet_pills, คุณสองแผ่นดิน, คุณSertPhoto, คุณkae+aoe, คุณtanjira, คุณฟ้าใสวันใหม่


 
อ่านตามจนจบ
ยังรู้สึกเลยครับ
ว่าบรรยากาศในคืนนี้
คงพิเศษจริงๆ

พี่ก๋าไม่ดื่มเหล้า
เลยไม่เคยอยู่ในบรรยากาศแบบนี้ครับ
เต็มที่ก็สมัยเรียนเพื่อนเมาเรากินกับ 555
ทำหน้าที่นักร้องในวงเหล้า

หนุ่มๆไปดื่มกัน
เหมือนได้เปิดใจคุยกันนะครับ
เหล้าช่วยละลายพฤติกรรม
ทำให้สนิทใจ

ตอนหนุ่มๆพี่ก๋าเคยไปประกวดร้องเพลงที่แกรมมี่ด้วยนะครับ
ถึงจะตกรอบแต่ก็เป็นประสบการณ์ที่ดีเลย



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 มิถุนายน 2565 เวลา:18:40:10 น.  

 
สนุกก็ดีแล้วครับ ผมไม่ค่อยชินกับบรรยากาศแบบนี้เท่าไหร่ ไปดื่มทีไรทำมื้อนั้นงบบานปลายทุกทีด้วยข้อหาเป็นตัวกินกับ

อย่างที่ผมเคยเล่าไปหลายๆ ครั้ง ผมมันพวก introvert อีเว้นต์แบบนี้ถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทจริงๆ ผมจะเหนื่อยมาก เหนื่อยกว่าทำงานเสียอีก เลือกดื่มกับไม่ดื่มได้ผมเลือกไม่ดื่มครับ แม้จะฟรีก็ตาม


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 8 มิถุนายน 2565 เวลา:18:54:52 น.  

 
สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์

น้องปริ๊นซ์เลือกเพลงได้กระทบใจคนฟัง
เนื้อเพลงคงไปตรงกับเรื่องราวบางมุมในชีวิตจริงของเค้าเลยทำให้เสียน้ำตานะคะ
บรรยากาศก็คงมีส่วนด้วย

เพื่อนๆในแผนกสนิทสนมกลมเกลียวกันทั้งที่ทำงานและนอกเวลางาน
น้องปริ๊นซ์โชคดีมากค่ะที่ได้ทำงานที่แวดล้อมด้วยเพื่อนดีๆนี้

พรุ่งนี้พี่ต๋าแวะมาใหม่ค่ะ



โดย: Sweet_pills วันที่: 8 มิถุนายน 2565 เวลา:19:18:24 น.  

 
โอ้ ร้าน กิน ดู ฟัง บรรยากาศดูดีมากเลย
อ.เต๊ะ ต้องตามไปดูเพจของเค้า
ร้านนี้มีสโลแกนว่า เบียร์วุ้น แก้วแช่ ถั่วฟรีไม่อั้น555

แต่เสียดายว่า อ.เต๊ะ ไม่กินเหล้า อยู่ชมรมกินแต่นมอุ่นๆเท่านั้น 555
ส่วนเรื่องสาวๆอินกับเพลง แล้วน้ำตาร่วงนี่
ถ้าเราอยู่ในเหตุการณ์ก้หวั่นไหวเหมือนกัน แต่เบียร์วุ้น
คงจะเยียวยา น้องเค้าได้นะครับ555

ช่วงชีวิตเรา กว่าจะเจอคนที่ใช่นี่
ต้องเจอเรื่องความรัก อกหัก มามากมาย
บางคนก็ไม่โชคดี อาจจะต้องอกหักไปเรื่อยๆ

ระวังเม้นท์ ก็เปิดคลิปดู นักร้องสาวในร้านไปด้วย
มีช่วงนึง อ.เต๊ะ ชอบมาก เพราะนักร้องสาวเดินมาที่โต๊ะลูกค้า
แล้วควัก แบงค์ใบแดงๆให้ น้องผู้หญิงคนนึง

พึ่งจะเคยเห็น นักร้องทิปลูกค้านี่แหละ
แล้ว เธอยังบอกว่า ร้องเพลงมานาน ไม่เหลืออะไรเลย
เหลือแต่ หอ ออ ยอ กับ รอยยิ้มแค่นั้นเองครับ 555



โดย: multiple วันที่: 8 มิถุนายน 2565 เวลา:20:01:47 น.  

 
นึกถึงตอนที่ทำงานใหม่ๆเลยอ่า


ทำงานกระทรวงสาธารณสุข แต่แวะซื้อบุหรี่ดาวิดอฟทุกทีที่ไปผับ ดูดทิ้งๆกันจนหมดซอง ... เรียกว่าจุดทิ้ง คีบไว้เท่ห์ๆดีกว่า ... ทำทำไม ... ไม่รู้ครับ ฮ่าๆๆๆ เอาเงินไปซื้อข้าวกินดีก่า อิอิอิ


โดย: ทนายอ้วน วันที่: 8 มิถุนายน 2565 เวลา:20:03:55 น.  

 
แค่มาอ่านก็ฟินตามแล้วนะคะ Little Prince
แม้ว่าจะไม่ร่ำสุรา
แต่ชอบบรรยากาศในการร่ำสุรา
จำขี้ปากนิยายจีนมา..
เอ๊ะ!! หรือ จากร้าน..มิ่งหลี
ของ ผู้ใหญ่/ศิษย์เก่าศิษย์ปัจจุบันศิลปากรหน้าพระลาน
อยากรู้ว่าสมัย"พ่อเหม่ง" เรียนกับ อจ.ศิลป์ พีระศรี
จะมานั่งที่นี่ไหมนะ
(อืม..คงไม่หรอก พ่อเหม่งก็มีมุมของตัวเอง)




ผู้หญิงนั่งฟังเพลงแล้วร้องไห้ ก้เข้าใจ feel อยู่นะคะ
ถ้าอยู่ด้วยกัน หรือ เห็นพาลก็จะร้องตาม


แต่ก็จริงๆค่ะ..ใครไม่รักก็ปล่อยเขาไปเมื่อหมดโปร...
ความรักมันไม่มีเหตุผล..ว่าทำไมๆ

แล้วมันจะผ่านไปด้วยดีจริงๆ..
ที่เห็นๆ คนใหม่ก้ดีกว่าคนเก่าด้วยซ้ำ

มีน้องคนหนึ่ง..ร้องไห้จะเป็นจะตาย
ทำงานนู่นนี่ไป..คนใหม่มา หล่อ เริด รวย แสนดี
รักจริงหวังแต่ง..



ฟังเพลงอีกรอบก่อนไป
..
ช่วงนี้ยุ่งๆเหมือนกันทั้งงานทั้งร่างกาย
แต่อาทิตย์หน้า..จะไปพะงันช่วง Fullmoon ค่ะ
ไม่รู้จะรอดไหม?..สังขาร
Take care กันค่ะ


โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 8 มิถุนายน 2565 เวลา:21:18:10 น.  

 
สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
อาทิตย์นี้พี่ไปราชการที่นครพนมมา เมื่อคืนก่อนพี่ไปนั่งร้านเหล้าที่ริมฝั่งโขง นักดนตรีเล่นเพลงนี้เหมือนกัน เป็นเพลงที่เศร้ามาก ๆ แต่ให้กำลังใจโคตร ๆ แต่ในร้านไม่มีใครร้องไห้นะครับ คิดถึงบรรยากาศร้านเหล้าเหมือนกันนะ ได้ปลดปล่อย ได้ตะโกนร้องเพลง ได้เบอร์สาว ได้เต้นด้วย 555 พี่มีเพลงที่ชอบฟังอีกเพลงนึง แต่ตอนนี้ยังไม่กล้าฟังเลย พอฟังแล้วคิดถึงเจ้าชิวาว่าที่เสียไปแล้วไม่ไหวทุกที


โดย: The Kop Civil วันที่: 8 มิถุนายน 2565 เวลา:22:27:13 น.  

 
สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ ขอบคุณมากนะคะที่ไปให้กำลังใจบล็อกแกงหมูเทโพค่ะ
ใช่ค่ะพี่กิ่งก็สงสัยอยู่ ว่าทำไมชื่อแกงหมูเทโพ 555ทั้งที่ชื่อเทโพเป็นชื่อปลา
ตามมาอ่านเรื่องราวนั่งดื่มไปฟังเพลงไปได้บรรยากาศจริงๆนะคะ สงสัยเพลงไปแทงใจดำของเธอเข้านะคะถึงได้ร้องไห้ไปร้องเพลงไปคงเมาด้วย เพลงไปกระทบใจอย่างแรง อิอิ
พี่กิ่งโหวต Diarist นะคะ




โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 8 มิถุนายน 2565 เวลา:22:39:44 น.  

 

อรุณสวัสดิ์ครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 มิถุนายน 2565 เวลา:5:47:48 น.  

 
อ่านแล้วเขียนได้บรรยากาศร้านเหล้ามาก 555

เจอแปลก ๆ บางคนตื่นจากที่นอนทั้งชุด โซเซไปอาบน้ำกลับ
มาใส่กางเกงขาสั้นอยู่บ้าน ดูในกระเป๋าตังค์ เฮัยตังค์หายไปไหนเยอะ shiphoi koo คงควักติ๊บเยอะแน่ 555

หญิงร้องให้เจอบ้าง แต่ ผช.ร้องให้ก็มีแน่นอนมันคงจะติดนิสัย
เมาแล้วร้องไห้ 555 ผมเปล่าเมานะเออ ไปทำงานในผับบาร์ ๆ
สนุกดี ตอนเริ่มดึก วงดนตรีจะเปลี่ยนแนวเพลง และสนุกเต็ม ๆ


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 9 มิถุนายน 2565 เวลา:6:22:45 น.  

 
ไม่สนับสนุนการดื่มแอลกอฮอล์จ้าปริ้น
นี่หักอกผู้หญิงไปหลายคนเหมือนกันนะเนี่ยเรา 55



โดย: หอมกร วันที่: 9 มิถุนายน 2565 เวลา:8:12:37 น.  

 
สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์

ขอซื้อทุกคำคม จะได้หรือไม่ ติดพลาสเตอร์ไปหลายแผ่น...
แต่กับแกล้มนั้น น่ากินนะครับ

นักร้องที่ร้องเพลงแล้วคนอิน ถือเป็นความสำเร็จนะครับ
ผมเองก็เคยฟังเพลงแล้วน้ำตาไหล เนื้อหามันไหลไปโดนสิ่งที่อยู่ในใจจริงๆ (แต่ไม่ได้เมานะ 555)

เรื่องครัว
คุณปริ๊นซ์ทำท้อปหินป่าวครับ ที่จริงถ้ายังไม่สั่งหินก็พอทำยื่นได้นะ
คือทำท้อปให้เลยขอบล่างตู้มา แบบว่าพอกปูนหรือแปะไม้หนุน
ส่วนบานตู้ก็บิลท์เสริมโครงไม้ออกมาได้ครับ
แต่แล้วแต่ชอบครับ
ล้างจานคืองานสนุกยะ ผมชอบ (อันนี้ชอบจริง ^^) อิอิ


โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา วันที่: 9 มิถุนายน 2565 เวลา:10:36:56 น.  

 
ที่ไปคุย
ตลกร้ายอยู่ที่เราปฏิบัติกันมามากกว่าครึ่งศตวรรษ แล้วประชากรคนไทยที่ผ่านระบบนี้มา มันมีระเบียบเรียบร้อยมั้ย? เครื่องแบบเอาเข้าจริงผมชอบนะ อย่างออฟฟิศไหนมีฟอรืมให้ ผมใส่มากครั้งที่สุดเท่าที่จะมากครั้งได้เลย เพราะขี้เกียจครับแค่ลุกตอนเช้าก็ไม่ค่อยจะไหวแล้ว แต่บางอารมณ์ก็อยากใส่สบายๆ มากกว่า ตอนอยู่จีนแต่งตัวอิสระผมยังขี้เกียจเลย จัดฟอร์ม 10 แบบ ในการแต่งตัววันที่เรียนเลยล่ะครับ แต่ทว่าถ้ามันมีปัจจัยเรื่องราคาเข้ามาด้วย มันก็น่าพิจารณา ญี่ปุ่นในตอนนี้ก็มีปัญหานี้ครับ ชุดนักเรียนมันราคาแพง บางโรงเรียนก็สามารถใส่ชุดของ ยูนิโค ซึ่งราคาถูกกว่ามาได้

ปัญหาหลักจริงๆ คือ ครูมันตั้งกฎบ้าๆ ของมันขึ้นมาเอง สร้างอำนาจที่ตัวเองไม่มีขึ้นมาเองต่างหาก มันเลยเกิดปัญหา ถ้าครูปฏิบัติตามกฎกระทรวงปัญหาจะไม่เกิด การลงโทษจะไร้ค่าทันทีถ้าผู้ที่ถูกลงโทษไม่ได้รับทราบ และยอมรับว่าเขาผิดจริงจึงต้องถูกลงโทษ ถ้าทำให้ผู้ถูกลงโทษทราบถึงเหตุผลที่เขาจะถูกลงโทษ บางครั้งไม่ต้องลงโทษเลยด้วยซ้ำเขาก็จะสำนึกได้แล้วเพราะเขายอมรับผิดจากใจ

เรื่องพระมันหลายเรื่องเกินไป ผมทำใจไม่ได้จริงๆ บอกตรงๆ เลย เหมือนโดนหักหลังครับ


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 9 มิถุนายน 2565 เวลา:18:04:46 น.  

 
เราก็เคยฟังเพลงแล้วนั่งร้องไห้ในผับเหมือนกัน 555


โดย: VELEZ วันที่: 9 มิถุนายน 2565 เวลา:21:28:42 น.  

 
หัวหน้าที่ดี
พี่ก๋านึกถึงท่านชัชชาติเลยนะครับ
เห็นความแตกต่างได้ชัดเจน
ทำงานแค่ไม่กี่วัน
มีผลกระทบกับคนรอบตัวมากมาย
ในขณะที่ลุงคนนึงอยู่มา 8 ปี
แทบจะไม่มีอะไรดีให้จดจำเลยครับ





โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 มิถุนายน 2565 เวลา:22:05:47 น.  

 
ส่งกำลังใจค่ะน้องปริ๊นซ์

ใบแมงลักกับใบโหระพาดูแว๊บๆก็คล้ายกันจริงๆค่ะ
ตอนอยู่ ม.ต้น วิชาคหกรรมพี่ต๋าเคยซื้อข่าเพราะเข้าใจว่าเป็นขิง
น่าจะเข้าใจผิดยิ่งกว่าใบโหระพากับใบแมงลักอีกนะคะ
ุถึงวันนี้เองก็น่าจะมีผักโดยเฉพาะผักพื้นบ้านที่ไม่รู้จักชื่ออีกหลายชนิดเลย

ขอบคุณน้องปริ๊นซ์ที่แวะชมเมนูบ้านพี่ต๋าค่ะ



โดย: Sweet_pills วันที่: 9 มิถุนายน 2565 เวลา:23:34:21 น.  

 
ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ

สังสรรค์ ดื่มน้ำเปล่ามาหลายปีแล้วครับ


โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 9 มิถุนายน 2565 เวลา:23:46:52 น.  

 
เห็นด้วยครับ
ผมก็ไม่ดื่มครับ


โดย: SertPhoto วันที่: 10 มิถุนายน 2565 เวลา:0:20:26 น.  

 
สวัสดียามเช้าครับน้องปริ๊นซ์



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 มิถุนายน 2565 เวลา:6:05:40 น.  

 
สวัสดีค่ะน้องปริ๊น

เมื่อวานพี่หมดเวลานั่งหน้าโน๊ตบุ๊คค่ะ
เลยมาวันนี้ 555 น้องปริ๊นคงจะถามว่า มีเวลาด้วยเหรอ
พี่มีเวลาค่ะ เช้าเข้ามานิดนึง ช่วงตื่นมากินกาแฟเช้าๆ
บ่ายมาอีกสักนิดนึง ช่วงที่พักร่างจากงานบ้านงานอดิเรกค่ะ
เพราว่าช่วงเย็นจะไม่มานั่งห้องข้างล่างนี้ค่ะ
แล้วพี่เป็นคนนอนไว สองทุ่มนี่เตรียมตัวนอนแล้วค่ะ

บรรยากาศในร้านเหล้ามีเพลงฟังนี่ พี่เคยไปนั่งนะคะ
นานมากแล้ว แต่ก็ไม่เคยนั่งร้องไห้สักที

พี่มีแต่ไปตะโกนส่งเสียงร้องเพลงในผับค่ะ
ตอนนั้นเพลงของแอม ฉันเลว ดังมาก
คิดดูเถอะ พี่ป่านโทรตามเป็นร้อยสาย 555 พี่ยังจำแม่นค่ะ
นึกถึงแล้วสงสารลูกเลย อิแม่ไปแหกปากในผับ ทำไปได้
เอ!!! แต่ตอนนั้นคือตกลงกับพี่ป่านแล้วนะคะ แต่เธอก็ไม่ค่อยยอมค่ะ
หลังจากเหตุการณ์วันนั้น พี่ไม่ต้องไปไหนอีกเลยค่ะ
ถ้าน้องป่านไม่หลับ ไม่มีได้ออกไปไหนแน่ๆ
เหมือนวันนั้นพี่ป่านจะตื่นมาแล้วไม่เจอพี่ค่ะ ยายก็เอาไว้ไม่อยู่

พี่ว่าเป็นเรื่องปกติเนาะ หลังเลิกงานมีไปกินเหล้ากินเบียร์ พูดคุยฟังเพลง
อย่างน้อยได้ผ่อนคลายนะคะ ....
น้องปริ๊นนี่เมาแล้วสปอร์ตเนาะ
พี่ว่าหลายคนเป็นแบบน้องปริ๊น แต่ก็สมเหตุสมผลพอรับได้เนาะ

ผญ อกหักร้องไห้ เป็นเรื่องปกตินะคะ ฟูมฟายก็ปกติ
แต่บางครั้งเดี๊ยวนี้เจอแบบทำร้ายตัวเองเยอะค่ะ
แล้วพี่ว่าคนเดี๊ยวนี้ใจร้ายนะคะ เวลาเลิกกัน ทำไมต้องทำร้ายกันด้วยเนาะ
แล้วข่าวงอนง้อขอคืนดี ถ้าไม่คืนดี ก็ถึงขนาดฆ่าแกงกันได้ ทำไมใจร้ายกันจัง
ความรักเดี๊ยวนี้น่ากลัวนะคะเนาะ อ้าวว ทำไมพี่มาลงเรื่องนี้ล่ะเนี่ย


จากบล็อกก่อน
เมื่อปี 54 ที่บ้านพี่น้ำท่วมหนักค่ะ หลังจากนั้นก็มีปลวกมาจัดการลังหนังสือ
ตู้เสื้อผ้า น้ำท่วมก็เสียหายหนักแล้ว พอน้ำลดปลวกมาอีกทำเสียหายเพิ่ม
เลยต้องระวังปลวกกันมาทุกปีค่ะ หายไปหลายปี ปีนี้เผลอหน่อย มาอีกค่ะ
ดีที่พี่เห็นก่อนเลยไม่เยอะ จัดการไป 2 วัน เพลียจริงๆค่ะ

แมวบ้านพี่เลี้ยงแบบปิดค่ะ ต้องพาออกไปข้างนอก ใส่สายจูงก็ไม่เอาด้วย
เลยต้องให้เวลาเค้าเช้าเย็นวันละนิดค่ะ
ส่วนน้องหมาตอนนี้เหลือแค่ 2 ตัวค่ะหมาไทยเลี้ยงง่าย แต่ก็ไม่เคยออกจากบ้านเหมือนกันค่ะ
ถ้าออกถนนมีหวังไม่รอด เพราะไม่รู้จักโลกภายนอกว่าเป็นยังไง 555
หมาพี่เค้าจะดูใครเปิดประตูค่ะ ถ้าหลานพี่เปิด เค้าไม่ชอบใส่กลอนมันก็จะไปเปิดแล้วเสนอหน้าออกไป
พอน้องสาวพี่เห็นก็จะบอกให้เข้าบ้าน มันก็เดินเข้ามาล่ะค่ะ เพราะถ้าไม่เข้ามันอาจถูกน้องพี่ฆ่าได้ 555
น้องสาวพี่สายโหดค่ะ หมายังกลัว

บ้านพี่ พี่กับพี่สาวตัวเล็กเหมือนพ่อค่ะ แม่น้องชายน้องสาวตัวสูงใหญ่ค่ะน่าจะได้มาจากตา
พี่ป่านน่าจะได้มาจากอาปา(พ่อ)เค้าค่ะความสูง แต่ก็ไม่สูงมากค่ะสำหรับพี่ป่าน
หลานชายพี่ที่เป็นนายทหารนั่นก็สูงค่ะ หลานชายที่อยู่ด้วยกันก็สูงค่ะ 170 กว่านะคะ แต่ไม่น่าสูงถึงน้องปริ๊นค่ะ


หน้าบ้านเรียกตัวด่วน เดี๊ยวพี่มาเม้าท์ต่อนะคะ

รักษาสุขภาพเช่นกันนะคะน้องปริ๊น


โดย: tanjira วันที่: 10 มิถุนายน 2565 เวลา:13:08:55 น.  

 
เฮฮา..เฮฮา หลังเลิกงานระหว่างเพื่อนๆผู้ร่วมงาน
เย็นวันศุก์..(อ้าว..นี่ศุกร์อีกแล้ว)
เป็นความบันเทิง..ผ่อนคลาย
ตามๆกันไป..ปลดปล่อยและได้รู้จักตัวตน
ของกันและกันมากขึ้น...

หากเป็นผู้หญิงนี่..ต้องออกไปกินไปshop
น้องๆที่ทำงานพี่อ้อ..ส่วนใหญ่อยู่หอ/condo แถวเชิงสะพานพระปิ่นเกล้า
ที่Hang out ของเธอๆ ต้นเดือนจะเป็นแถวข้าวสาร
ดลางๆและปลายเดือนจะเป็น ท่าน้ำวังหลัง

หรือสุดก็ ขอลงขันกินหมูกะทะ
แถมมาใก้พี่ๆช่วยลง(ใส่)ขันด้วย

อ้าว!!..มะได้กินด้วยซะหน่อย..
Hahaha..
แต่ก็ควักกระเป๋านำไป..
น้องๆก็ไปไถ พี่ หนฝ. คนอื่นต่อไป
โดยอ้างว่า...พี่อ้อยังให้มาแล้ว

All my bags are pack.. I'm ready to go.
พรุ่งนี้เดินทางแล้วค่ะ...
ไปเกาะเต่า..เกาะพะงัน


โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 10 มิถุนายน 2565 เวลา:13:35:19 น.  

 
ตอนเด็ก เบียร์ขมกว่าชีวิต
ตอนโต ชีวิตขมกว่าเบียร์

ฟังดูเหมือนคำคมคนขี้เมายังไงไม่รู้ 555



โดย: ฟ้าใสวันใหม่ วันที่: 12 มิถุนายน 2565 เวลา:7:36:08 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
space

จันทราน็อคเทิร์น
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [?]




* Engineer
* Guitar trainer
* Casual gamer



space
space
space
space
[Add จันทราน็อคเทิร์น's blog to your web]
space
space
space
space
space