|
ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 276
"รักที่เปลี่ยนเป็นไม่รัก"
โจทย์โดย คุณกะวาก๋า
เค้าว่ายามรัก น้ำต้มผักยังว่าหวาน
พอไม่รัก ต่อให้น้ำตาลก็ยังบอกว่าขม (อันนี้ผมพิมเอง5555)
ไอ่ที่เคยรักแล้วตอนนี้ไม่รักแล้ว หรือเคยชอบ ตอนนี้ไม่ชอบแล้ว
สำหรับผมเท่าที่นึก ไม่มีนะครับ
มีแต่เคยไม่ชอบ แต่ตอนนี้ชอบแล้ว
พวกของกินอะไรงี้ครับ 55555 หาสาระไม่ได้จริงๆ
เมื่อก่อนผมไม่กินถั่วพลู แต่ไปโดนยำตัวพลูที่ไหนมาซักที
หลังจากนั้นก็ชอบเลย!!!
ดังนั้น ตะพาบคราวนี้ผมขอลง “เรื่องแต่ง” แล้วกันครับ ^^
อ่านเพื่อความบันเทิงนะครับ อย่าอินนะ อิอิ 55555
(เหตุการณ์ก่อนโควิดระบาดหนัก)
ในช่วงค่ำของวันศุกร์หลังเวลาเลิกงาน
ผู้คนมากมายเดินออกจากที่ทำงาน
บางคนกลับบ้าน ส่วนบางคนกำลังไปสังสรรค์กับเพื่อน
ตามประสาเย็นวันศุกร์สิ้นเดือน
ถึงจะพูดว่าร้านอาหาร แต่จริงๆ มันคือโซนร้านอาหารของห้างแห่งหนึ่ง
มีที่ส่วนนั่งกินดื่ม และดนตรีสด
บรรยากาศสีสันยามราตรีของชาวหนุ่มสาวออฟฟิศ ที่พูดคุย นั่งดื่ม ร้องเพลงช่างดูคึกคัก
เบียร์เย็นๆ ถูกรินเติมลงในแก้ว ก่อนจะยื่นออกไปชนกับเพื่อนที่กลางโต๊ะ
หนึ่งในโต๊ะนั่นคือ....ภพ...
ภพ เป็น Ordinary man ที่ไม่ได้ออกมาดื่มบ่อยๆ
แต่ออกมาดื่มพอเป็นสีสันในบางวันที่เหน็ดเหนื่อยจากหน้าที่การงาน
ทำไมหลังเลิกงานบทสนทนาบวกกับเบียร์เย็นๆมันถึงได้สนุกแบบนี้นะ
ภพพูดคุยกับเพื่อนอย่างเพลิดเพลิน พร้อมสายตาที่มองทอดออกไปเก็บบรรยากาศ
...สาว ๆ วันนี้น่ารักจัง...ผู้หญิงที่อยู่ด้วยกันเป็นกลุ่มทำไมมันดูน่ามองแบบนี้...
ภพค่อยๆ คลายทบแขนเสื้อเชิร์ตที่พับขึ้นไว้เหนือศอกลงมาทบสองทบ
ก่อนจะลุกขึ้น ยิ้มกับตัวเอง พรางค่อยๆ พับแขนเสื้อขึ้น เดินผ่านผู้คนที่กำลังสังสรรค์
เข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาซักหน่อยพอให้สดชื่น แล้วเดินกลับมาในทางเดิม
เขามองไปที่โต๊ะสาวๆ โต๊ะหนึ่ง ที่เค้ารู้สึกได้ว่า
สายตาของคนในโต๊ะนั้นมองตามที่เขาตั้งแต่รอบแรกที่เดิน
สิ่งที่ตอบกลับมาตรงกับที่เค้าคิด ซึ่งเค้าเพียงแค่ลงนั่งที่โต๊ะตัวเอง
และสังสรรค์กับเพื่อนต่อไป แต่ทิ้งสายตาไปที่ตรงนั้นนาน ๆ ทีขณะพูดคุย
เวลาผ่านไป วงดนตรีขึ้นมาเปลี่ยนวงเล่น
ถึงจะ 4 ทุ่มกว่า แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าความคึกคักจะลดลง
ทุกคนยังคงสนุกสนามจนลืมเวลา
ภพลุกขึ้นอีกครั้ง บอกเพื่อนว่าไปห้องน้ำ ก่อนจะยืนเล่นมือถืออยู่ที่ทางเดิน
สาวโต๊ะที่ว่า เดินออกมาจากห้องน้ำ เหมือนความบังเอิญที่ไม่บังเอิญ (นี่มันเพลงกัสสึโนว่า)
เค้าเงยหน้าขึ้นยิ้มทัก แล้วก้มเล่นมือถือต่อ หญิงสาวเดินผ่านไป และหันกลับมามองอีกครั้ง
ครู่หนึ่ง.....
“ทำงานแถวนี้หรอคะ” หญิงสาวที่เดินกลับมากล่าวถาม
“ป่าวครับ เพื่อนชวนมา” ภพตอบกลับด้วยเสียงเป็นมิตร และเหมือนยินรออยู่แล้ว
“ทำงานแถวนี้หรอครับ” เค้าถามต่อ
“ป่าวคะ เพื่อนชวนมาเหมือนกัน” เทอตอบ
บทสนทนายังคงดำเนินต่อไปซักครู่ จนต่างคนต่างแยกย้ายกลับไปที่โต๊ะที่ตัวเอง
มือถือในมือภพ เพิ่งปิดแอป LINE ที่แอดผู้หญิงคนนั้นไว้เรียบร้อยแล้ว
และทั้งคู่ก็เริ่มทักทายกันใน LINE โดยผู้หญิงคนนั้นชื่อว่า มายด์
เช้าวันใหม่ ที่ไม่เช้ามากนัก
ภพตื่นขึ้นมาและเจอกับข้อความ Good morning จากมายด์บนหน้าจอ
ไม่รวมกับข้อความ Good night ฝันดีนะ ของเมื่อคืน
เค้ารู้สึกพอใจที่ได้รับข้อความนั้น และตอบกลับด้วยคำพูดสั้นๆ
ซึ่งอีกฝั่งก็ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว ซึ่งนั่นก็ทำให้เค้ายิ่งพอใจ
แล้ววางมือถือลง ทำกิจวัตรประจำวันของตัวเองต่อ และกลับมาตอบเมื่อมีเวลา
ในช่วงแรก มีอะไรหลายอย่างที่เค้าอยากคุยกับมายด์
รู้สึกว่าทุกอย่างมันดูใหม่ไปหมด ทั้งนิสัย การใช้ชีวิต อะไรก็ดูน่าสนใจ
แต่ถึงอย่างไร ภพก็พูดชัดเจนกับมายด์ว่าตัวเองมีแฟนแล้ว
และอยากให้มายด์เป็น "เพื่อนคุย"
มายด์ดูลังเลและเงียบไปพักหนึ่งหลังจากรู้ว่าภพมีแฟนแล้ว
แต่เมื่อภพชวนคุยและบอกฝันดีก่อนนอน เทอก็กลับมาคุยกับเค้าเหมือนเดิม
คงเป็นความจริงที่ว่า
ในทุกความสัมพันธ์จะมีคนใดคนนึงรู้สึกมากกว่าเสมอ
เวลาผ่านไปราวๆ 1 เดือนที่ภพกับมายด์คุยกันทุกวัน
มายด์เริ่มอยากให้ภพตอบเทอให้เร็วขึ้น อยากให้บอกเทอว่าวันนี้ไปไหน
หรือทำอะไรอยู่ ทำไมถึงไม่ตอบ หรือแม้แต่ต้องการให้ส่งภาพสถานที่ให้เทอดู
แน่นอนว่าภพปฎิเสธ และต้องการความเป็นส่วนตัว
ส่วนมายด์ก็เหมือนจะเข้าใจ และไม่ถามเซ้าซี้ไประยะหนึ่ง
ใช่...ระยะหนึ่งเท่านั้น....
และมายด์ก็กลับมาติดตาม ถามภพว่าทำอะไรอยู่ที่ไหนอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้มายด์ทำให้ภพรู้ว่า ที่เธอกลับมาถาม ก็เพราะเช็คดูว่า
สิ่งที่เธอรู้ว่ากับสิ่งที่ภพตอบมันตรงกันหรือไม่
มายด์คุยกับภพปกติ แล้วขอนัดเจอภพที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง
และที่นั่นคือร้านกาแฟใกล้ที่ทำงานของภพ
แต่ภพก็ไม่ไปเจอ และย้ำว่าเขามีเส้นของคำว่าเพื่อนคุยที่ไม่ต้องการให้มายด์ล้ำ
และถ้ามายด์ต้องการเป็นมากกว่าเพื่อนคุย เขาจะไม่ติดต่อกับมายด์อีก
จากนั้นภพก็ขาดการติดต่อกับมายด์ไปหลายวัน
ซึ่งภพยังคงไม่เอะใจอะไร เพียงคิดว่าการนัดที่ร้านกาแฟนั้นเป็นความบังเอิญ
มายด์ส่งไลน์มาหาภพพูดคุยตามปกติ
ส่วนภพก็เริ่มมีระยะห่าง ตอบน้อยลง และไม่พูดเรื่องของตัวเอง
แต่มายด์ยังคงทักมาถี่ขึ้น จนภพจบที่อ่านแล้วไม่ตอบ
มายด์เริ่มทักภพในทุกช่องทางที่เธอสามารถทักได้
ทั้งไลน์ และเฟซบุ๊ก ซึ่งภพจะตอบสั้นๆ เหมือนไม่อยากมีบทสนทนาต่อ
จนกระทั่งวันหนึ่ง ขณะที่ภพนั่งทำงานอยู่ที่ออฟฟิศ
มายด์ก็ส่งข้อความมาทักทายเขาเหมือนปกติ และประโยคที่ว่า
"ภพทำงานที่นี่ใช่ไหม" พร้อมส่งlocation ใน google มาให้เขา
ภพตกใจอุทานในใจว่า "เชี้ยแล้ว...รู้ได้ไงวะ"
"มีอะไรหรือป่าว" เขาถามกลับโดยไม่ได้ตอบคำถามตรงๆ
"มายด์มาทำธุระแถวนี้เลยแวะมา ภพมีเวลาไหม"
"เราประชุมอยู่ ไว้ค่อยคุยกันนะ" เขาตอบกลับ
แต่โทรศัพท์โต๊ะทำงานของภพก็ดังขึ้น
ปลายสายคือธุรการบรษัทของเขา บอกว่า "ซักครู่นะคะ พี่ รปภ ขอคุยด้วย"
แล้วสายก็ถูกส่งให้กับพี่ รปภ ที่สนิทกับภพ
"น้องภพครับ มีผู้หญิงมายืนอยู่ที่รถน้องภพนะครับ น้องภพรู้จักหรือป่าว"
"ห๊ะ?! ที่รถผมหรอ"
"ครับ"
จังหวะเดียวกัน ภพก็รีบถามมายด์ว่า อยู่ที่ไหน
มายด์ก็ส่งรูปมาให้แทนคำตอบ และรูปนั้นก็คือ.... "ที่รถภพอ่ะ นี่รถภพใช่ไหม"
.....ใช่สิวะ!!!!! .....
ภพใจเต้นตึกๆ ตามมาที่ออฟฟิศได้ไงวะ แถมตามมาถึงรถอีกต่างหาก
เขาเริ่มกลัวมายด์ว่าเธอไปเอาข้อมูลของเขามาจากไหน
แล้วรีบบอกพี่ รปภ ว่าเขาถูกติดตามและไม่ต้องการไปพบ
แต่ย้ำไปว่า "บอกกับเค้าดีๆ นะพี่"
ขณะเดียวกัน ภพก็ไปที่ลานจอดรถเช่นกัน แต่ยืนดูอยู่ในประตู
พอพี่ รปภ ไปบอกว่าภพจะไม่มาพบมายด์ และอยากให้เธอกลับไป
มายด์ก็ยืนอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะขับรถออกไปแต่โดยดี
จากเหตุการณ์นั่นทำเอาภพกลัวไปเลย
และรีบไป unfriend มายด์ในเฟซบุ๊คก่อนที่เขาจะถูกติดตามไปที่ที่พัก
เขาไล่ดู timeline ในเฟซบุ๊คและพบว่า
มายด์น่าจะไล่ดูโพสเก่าของเขาซักราวๆ ปีกว่าๆ
และซูมดูชื่อบริษัทบนเสื้อเพื่อนเขาที่ถ่ายรูปเวลาทำงานด้วยกัน
หรือไม่ก็ตามไปที่เฟซบุ๊กเพื่อนของเขาที่มีชื่อบริษัทใน profile
ดูว่ารูปที่เขาลงที่จอดรถว่าเขามักจอดตรงไหน
ลักษณะรถและทะเบียนรถที่หาได้ง่ายมากในเฟซบุ๊คของภพ
ทั้งหมดนี่ทำให้มายด์ติดตามภพมาได้จนถึงรถในลานจอด
ซึ่งจากเรื่องนี้ ทำให้ภพต้องรอบคอบในการโพสข้อมูลส่วนตัวมากขึ้น
อะไรที่คิดว่าไม่น่าเป็นไร แต่มันกลับระบุที่อยู่ของเขาได้อย่างง่ายดาย
ส่วนระหว่างภพกับมายด์ เขา call ไปเคลียร์กับมายด์ดีๆ
ว่ามายด์ทำไปทำไม ทั้งๆ ที่เคยคุยกันไปแล้ว
ซึ่งมายด์ก็พูดได้แค่ว่า เธอชอบภพไปแล้ว
และอยากลองคบกันมากกว่าการเป็นเพื่อนคุย
แน่นอน...ภพปฎิเสธ และขอโทษมายด์ที่ทำให่ความรู้สึกเลยเถิดถึงขนาดนี้
และขอหยุดการเป็น "เพื่อนคุย" กับมายด์ ด้วยความรู้สึกว่าเขาถูกคุกคาม
แต่ยังคงทิ้งท้ายไว้ว่า หากมีอะไรปรึกษา เขาก็พร้อมคุย case by case
ภพ เขาเกือบจะจำเรื่องราวทั้งหมดไม่ได้
ความรู้สึกดีๆ ตอนคุยกับมายด์ลางเลื่อน เหมือนกับทุกๆ ครั้ง
ที่เขาเคยคุยและเลิกคุยเมื่อหมดความสนใจ
เหลือไว้แต่การระวังตัวในการโพสและการพูดคุยเท่านั้น
มายด์ นานแล้วที่เธอไม่ได้ติดต่อภพอีก
ความรักคงเปลี่ยนเป็นไม่รักไปแล้ว
ไม่ว่าความทรงจำของมายด์จะเป็นยังไง
มันอาจจะไม่ได้เลือนหายไปเหมือนกับภพ
แต่เชื่อว่าเธอจะมีความรักครั้งใหม่ที่เหมาะกับคนน่ารักอย่างเธอ
นี่แหละครับ "เรื่องแต่ง" ของผมเรื่องนี้
ในหัวข้อ "รักที่เปลี่ยนเป็นไม่รัก"
เป็นไงบ้างครับ พอได้ไหมการเขียนสไตล์เรื่องสั้นๆ ของผม
ไม่ได้เขียนอะไรแบบนี้นานมาก ๆ แล้ว ตั้งแต่ ม. ต้นเลยมั้งครับ
ก็ดีเหมือนกัน 555555
ยังไงซะก็ขอให้เป็นความบันเทิงนะครับ
อย่าเพิ่งเอาทัวร์ไปลงภพนะ เค้าก็รู้ตัวว่าทุกอย่างเริ่มที่เค้า
แล้วก็คงคิดหน้าคิดหลังให้ดีก่อนทำอะไรแล้วละครับ
........จากใจผู้เขียนครับ ^^ ...........
| Create Date : 26 เมษายน 2564 |
| Last Update : 26 เมษายน 2564 10:12:00 น. |
|
31 comments
|
| Counter : 1112 Pageviews. |
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณnonnoiGiwGiw, คุณกะว่าก๋า, คุณเริงฤดีนะ, คุณทนายอ้วน, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณตะลีกีปัส, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณThe Kop Civil, คุณสองแผ่นดิน, คุณหอมกร, คุณmultiple, คุณkae+aoe, คุณtoor36, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณชีริว, คุณSweet_pills, คุณ**mp5**, คุณNior Heavens Five, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณอุ้มสี, คุณlovereason |
โดย: กะว่าก๋า   วันที่: 26 เมษายน 2564 เวลา:10:39:53 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน  วันที่: 26 เมษายน 2564 เวลา:10:48:50 น. |
|
|
|
โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ  ) วันที่: 26 เมษายน 2564 เวลา:11:59:45 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ  วันที่: 26 เมษายน 2564 เวลา:13:19:25 น. |
|
|
|
โดย: ตะลีกีปัส  วันที่: 26 เมษายน 2564 เวลา:14:16:02 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร  วันที่: 26 เมษายน 2564 เวลา:14:18:30 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 26 เมษายน 2564 เวลา:15:51:00 น. |
|
|
|
| โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 26 เมษายน 2564 เวลา:16:36:15 น. |
|
|
|
| โดย: ทนายอ้วน วันที่: 26 เมษายน 2564 เวลา:19:36:32 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 27 เมษายน 2564 เวลา:7:52:46 น. |
|
|
|
| โดย: multiple วันที่: 27 เมษายน 2564 เวลา:11:15:06 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 27 เมษายน 2564 เวลา:15:15:19 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 27 เมษายน 2564 เวลา:15:27:20 น. |
|
|
|
| โดย: ทนายอ้วน วันที่: 27 เมษายน 2564 เวลา:19:49:32 น. |
|
|
|
โดย: ชีริว  วันที่: 27 เมษายน 2564 เวลา:23:36:03 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills  วันที่: 28 เมษายน 2564 เวลา:0:48:47 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 เมษายน 2564 เวลา:6:24:07 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe  วันที่: 28 เมษายน 2564 เวลา:8:36:55 น. |
|
|
|
โดย: **mp5**  วันที่: 28 เมษายน 2564 เวลา:8:48:25 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี  วันที่: 30 เมษายน 2564 เวลา:12:28:29 น. |
|
|
|
|
|
 |
|
ชอบคำนี้ครับน้องปริ๊นซ์
สื่อความหมายได้ดีเลย
เรื่องสั้นที่เขียนไว้
พี่ก๋าว่าเกิดขึ้นได้จริงๆในยุคนี้
พอรัก แล้วก็อยากครอบครอง
พออยากครอบครองมากๆ
คราวนี้ก็เริ่มล้ำเส้น
จากรักกลายเป็นน่ากลัวเลยนะครับ 555
จากเพื่อนเป็นแฟน
พี่ก๋าว่าดีนะครับ
มีความเป็นเพื่อนกันก่อน
เวลาเป็นแฟนแล้วก็ยังมีความเพื่อนกันด้วย