|
เมื่อใจมันเซ...ทะเลคือจุดหมาย
ผมกลับจากต่างประเทศเมื่อวันจันทร์ ไปทำงานตามใบสั่ง
ลางานประจำเพิ่มไว้ ทีแรกว่าจะบินต่อไปที่ไหนซักแห่ง
แต่ผมนอยๆ เหนื่อยๆ ไม่มีอารมณ์หาข้อมูลที่เที่ยว
จะอยู่ที่ประเทศเดิมต่อก็เบื่อมาก ค่าครองชีพสูง ตังจะหมดเอา
ผมเลยบินกลับมาไทย และ...ผมอยู่
ภูเก็ต
มาทำจิตใจให้สงบครับ อยากอยู่เงียบๆ ซักพัก
เนื่องจากผมขี่มอร์ไซด์ไม่แข็ง เลยต้องเสียเงินเช่ารถยนต์ขับแทน
ไม่มีอะไรมากนอกจากเดินเล่น ถ่ายรูปเมือง นั่งดื่มเบียร์ริมทะเล
ตอนเช้าออกไปดูพระอาทิตย์ขึ้นบนเขา
ที่น่าสงสารก็คือไอ้ Jazz GK ที่ผมเช่ามา แล้วผมต้องพามันขึ้นเขา
ทริปนี้ไม่มีกล้องครับ มีแต่มือถือ
อ้อ...ไปซื้อทริป snorkaling สิมิลันมา โอ้โห...นึกว่าอยู่เซี่ยงไฮ้!!!
เมื่อค่ำผมไปนั่งดูเครื่องบินที่ฮิตๆ กัน ทีแรกว่าจะเดินเข้าไป
แต่มีพี่ครอบครัวฝรั่งชวนหารค่ารถ ผมเลยขึ้นไปด้วย
ดีนะไม่เดิน....ไกลชิบหาย....
รอนานมากครับว่าเครื่องบินจะขึ้น รอจนเบียร์หมดไปหลายกระป๋อง
ได้มาภาพเดียว เริ่มมึนแล้วด้วยมือเลยสั่นหน่อยๆ 5555
ไฟหน้าเท่มากครับ เพิ่งเคยเห็นครั้งแรก
ขากลับ น้องคนขี่มอร์ไซด์บอกว่า ให้มาตอนเช้า เครื่องบินจะลง
จะถ่ายรูปได้ดี ที่ฮิตๆ กันก็ถ่ายตอนเช้าได้ลำใหญ่ แต่ร้อน
ผมไปเจอคาเฟ่ฮิปๆ ที่นึงชื่อ The Feelsion
วนรถอยู่ 2 รอบ หาร้านไม่เจอ แต่ร้านฮิปดีครับ คนมานั่งก็ฮิป
มีแต่ผมที่แต่งตัวไม่ฮิป
ร้านตกแต่งด้วยของสไตล์ retro มีขนมไทย ซึ่งผมไม่ได้ทาน
เครื่องดื่มรสชาติดีครับ ราคา 70-85 บาท
ด้วยความที่ร้านเป็นเรือนกระจก เปิดเพลงแจ๊ส
ผมว่ามันน่าจะเหมาะกับการนั่งดื่มตอนกลางคืนมากกว่า
กลางวันแม่งร้อนชิบหาย!
เอ่อ...สวัสดีครับพี่...ผม...จะนั่งเงียบๆ ครับ
เอาเป็นว่าใครอยากลองไป นั่งชิลๆ ถ่ายรูป ตามไปได้ครับhttps://www.adaytochill.com/the-feelsion-cafe/ =======================
เรื่องของเรื่อง...ที่ผมหายเงียบๆ มา ผมไม่ได้บอกใครเลยว่าไปที่ไหน
มีไลน์คุยกับที่บ้านบ้าง แต่ก็บอกว่ามาเที่ยว ไม่ค่อยมีเนต
แต่คนในครอบครัว ยังไงก็คงดูออกครับ ว่าผมต้องมีอะไรซักอย่าง
หนึ่งในนั้นคือพ่อผมเอง...
พ่อเป็นคนพิมพ์ไลน์ไม่เก่งเลย เก่งแต่ส่งสติ๊กเกอร์ กับรูปสวัสดีวันพระ
แต่พ่อไม่สวัสดีวันพระกับผมอยู่แล้ว
พ่อส่งเพลงมาให้ครับ ส่งมาเป็นลิ้งค์ youtube พ่อเล่นเก่งด้วยนะ
เพลงที่พ่อส่งมาให้คือ Cat's in the cradle ของ Harry Chapin
คงงงว่า คนรุ่นผมรู้จักเพลงเก่าแบบนี้ด้วยหรอ
ผมรู้จักครับ เพราะมันเป็นเพลงที่พ่อกับผมเล่นด้วยกันเมื่อ 2 ปีก่อน
ในวันเกิดครบ 60 ของพ่อ จริงๆ ก็มีแต่ครอบครัวกับพี่น้องหลานๆ ของพ่อครับ
พ่อเป็นคนเล่นดนตรี เล่นกีต้าร์ ไวโอลิน ชอบร้องเพลง เก่งอังกฤษ
ผมชอบดนตรีก็เพราะเห็นพ่อเล่นบ่อยๆ ตั้งแต่เด็ก
และเขาส่งผมไปเรียนเปียโน ตอนอายุ 7 ขวบ เรียนกีต้าร์ตอน 10 ขวบ
เวลาซ้อมที่บ้าน ส่วนใหญ่ผมเล่นเพลงสากล ซึ่งพ่อก็จะมาร้องด้วยตลอด
ตอนนั้นผมชอบเล่นดนตรีนะครับ รู้สึกว่า ทำได้เหมือนพ่อมันเท่ดี
วันเกิดพ่อปีนั้นพ่อเลยบอกให้ผมเล่นกีต้าร์คนละตัวกับพ่อ
แล้วพ่อก็ร้องเพลงนี้โชว์ญาติ ๆ 555
เนื้อหาเพลงพูดถึง พ่อกับลูกชาย ถึงจะไม่ค่อยได้มีเวลาให้กัน
ไม่ค่อยได้คุยกัน แต่ลูกก็ยังภูมิใจในตัวพ่อ และพ่อก็รักและภูมิใจลูกเสมอ
วันนั้นเล่นจบ พ่อเดินเข้ามากอด ผมก็เขินนะ 555 แต่ก็กอดกลับนิดนึง
แล้วลุกไปเข้าห้องน้ำเลยครับ คือญาติก็ไม่เคยเห็นผมเล่นดนตรีเลย
ไม่เคยรู้เลยมั้งว่าเล่นได้ เลยถามกันเยอะ นี่เค้าไม่รู้นะว่าผมสอนด้วย 555
เมื่อคืนผมโทรกลับหาพ่อ ถามว่าอยากเล่นด้วยกันอีกหรอ
พ่อบอกใช่ เมื่อไหร่จะกลับบ้าน
ผมเลยบอกว่า พรุ่งนี้จะกลับแล้ว มาเที่ยวเฉยๆ
พ่อก็บอกว่าโตแล้ว ต้องดูแลตัวเอง
ต้องหนักแน่น ต้องเข้มแข็ง แล้วก็ต้องปล่อยว่างให้ได้
ไม่รู้ว่าเครียดอะไรมา แต่โตแล้วนะ ดูแลตัวเองให้ได้
ก่อนวางพ่อสั่งเหมือนทุกครั้ง
"อย่าเมาเยอะนะ" "ขับรถใจเย็นๆนะ" "อย่าขับไหล่ทางนะ"
ตั้งแต่ผมรถชนที่ทองหล่อตอนตี 1 เมื่อ 4 ปีก่อน พ่อก็สั่งแบบนี้ทุกครั้ง
และสุดท้าย พ่อบอกว่า
"ซื้อยางสนมาให้ด้วยนะ ซื้อไวโอลินมาอีกตัวแล้ว จะสอน"
โอเคครับพ่อ แล้วเจอกันครับ
| Create Date : 06 มิถุนายน 2562 |
| Last Update : 7 มิถุนายน 2562 16:34:07 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 1038 Pageviews. |
 |
|
ฟิน อิน ตามไปด้วย
พี่อ้อไม่ค่อยคุยอะไรกับพ่อ คุยกับแม่มากกว่า
แม่ชอบฟังเพลงและดูหนังฝรั่ง busyตลอดเวลา
แต่อยู่กับพ่อมากกว่ากับแม่
พ่อพาขี่คอ
ไป มหาลัย หรือไปโรงพิมพ์สยามรัฐ
ไปเล่นกับ วานิช จรุงกิจอนันต์ และ นักเขียนดังๆอีกหลายท่าน
ไม่กล้าเอ่ยนาม