****ฤา..หัวใจจะไร้รัก****
หวนคำนึงผ่านห้วง..............................นานวัน คำที่ฝากรักกัน..................................ก่อนนี้ กลางแสงพร่างพราวจันทร์....................กระจ่าง เลยล่วงกลับลับลี้................................ห่างน้องแรมลา
ไกลตาพาเปลี่ยนให้.............................ไกลใจ ลืมรักปักฤทัย.....................................เปี่ยมท้น ยาใจห่างหายไป..................................ใจเปลี่ยว ลืมรสสวาทล้น.....................................หมดแล้วฤาไฉน
ทางไกลใจเปลี่ยนคล้อย.........................ลืมลง เดือนดับลับลาคง..................................หน่ายแล้ว ดวงใจเปลี่ยนหรือปลง............................พาป่วน เคยรักดั่งดวงแก้ว..................................บัดนี้ลมลง
ฤา หลงใครยั่วเย้า..................................พี่ยา จึงหมดรักเมตตา..................................โอบเอื้อ สุดเจ็บระกำพา.....................................หมองหม่น รักดั่งไฟมอดเชื้อ..................................หมดแล้วเลือนหาย
เดียวดายใจห่วงเฝ้า...............................อาวรณ์ เหมือนเยื่อใยตัดรอน.............................จบสิ้น ดังกับเล่นละคร....................................จัดฉาก เบือนบิดจากปลายลิ้น............................เปลี่ยนถ้อยวาจา
นำพาเพียงผ่านพ้น................................วลี หลบเลี่ยงดังจะหนี.................................หลีกเร้น เหตุจากเรื่องใดมี..................................วานบอก รักหน่ายจึงจะเว้น..................................จากน้องไปไกล
ฤาหัวใจจะไร้........................................รักพา หรือหมดสิ้นศรัทธา................................โอบเอื้อ ลืมรสสวาทครั้งครา.................................คราวก่อน รักดั่งไฟมอดเชื้อ...................................หมดสิ้นใจปอง
เคยครองเคียงคู่เคล้า.............................ชมจันทร์ เชยชิดนับดาวอัน..................................ใหญ่น้อย ลืมสุขทุกคืนวัน.....................................อิงแอบ ไออุ่น ฤา จะคล้อย................................ห่างสิ้นใจถนอมฯ****************************************
Create Date : 28 กันยายน 2552 |
|
8 comments |
Last Update : 3 ตุลาคม 2552 16:32:29 น. |
Counter : 2006 Pageviews. |
|
|
|
อ้างว้างเหงาเปล่าเปลี่ยว.......ยิ่งแท้
อ้อมแขนเคยเกาะเกี่ยว........บัดนี้ ว่างเปล่า
สุดเหงาเกินดับแก้...............มาตรแม้ สุราริน
สวัสดีครับ แวะเข้ามาอ่านโคลงไพเราะ
ขอแจมสักบทนะครับ