มาอ่านกลอนไปเรียบร้อยแล้วครับ
.............
ฝันดีมั้ยครับ
...................

...ในส่วนลึก กับสิ่งที่ได้รับ...

ในส่วนลึก ตรึกห้วง ทรวงหวั่นไหว
ช่างแสนยาก จักบอกใคร ให้รู้เห็น
ได้แต่เก็บ ซ่อนไว้ ใจลำเค็ญ
จนเกิดเป็น ความอดสู อยู่ในทรวง

แท้จริงแล้ว อยากเผย เฉลยกล่าว
ว่าใจเหงา มีใคร อยู่ในบ่วง
สลักรอย ตีตราไว้ ในแดดวง
อยู่ในห้วง ติดลำดับ ประทับใจ

ได้แต่ร้อย ลำนำ คำอักษร
เป็นบทกลอน ตอนหนึ่ง ซึ่งเหลวไหล
วันเวลา พารู้จัก ฝากอาลัย
เพื่อคนใหม่ ให้ไมตรี นี้ยื่นมา

ได้พูดจา พาที กวีผ่าน
สายใยสาน นานไป ได้พบหน้า
ต่อแต่นั้น สัมพันธ์ได้ กลายนำพา
ไกลเกินกว่า จะยอมรับ เพื่อปรับใจ

ถึงวันนี้ วันที่ ใจไผเผลอ
ให้ต้องเจอ สิ่งประดัง ครั้งยิ่งใหญ่
เมื่อกล้ารัก ปักรากหยั่ง กลางฤทัย
ยากจะถอน ทิ้งให้ ไกลดวงแด

เมื่อดวงใจ ไขว่เขว คล้ายเหหัก
จึงประจักษ์ ความจริง สิ่งไม่แน่
เขากลับผัน เปลี่ยนไป ไม่เหลียวแล
ไม่เคยแคร์ ความรู้สึก ลึกที่มี

จากที่เคย พูดจา ประสาถ้อย
กลับเหลือน้อย คอยเลี่ยงเบี่ยงเบนหนี
ไม่สนใจ ใครหนาวเหน็บ เจ็บฤดี
หรือไม่มี หัวใจ ให้ไตร่ตรอง

หากปรบมือ ข้างเดียว จะดังไหม
ถ้าไม่เกิด จากใจ ใครทั้งสอง
คราวแผลลึก ร้าวใจ ใครเล่าครอง
หรือจำต้อง หญิงรับไว้ เพียงฝ่ายเดียว
.....


กลอนนี้ ลงไว้ ที่บ้านกลอนไทยค่ะ

สายใยรัก สายใยใจ


อยากจะรู้ สายใยใจ ไยบางนัก
จะทอถัก อย่างไร ให้แน่นเหนียว
ขมวดปม โน้มน้าว เข้าเป็นเกลียว
หล่อหลอมไว้ เป็นหนึ่งเดียว เกี่ยวสัมพันธ์

หากว่าเรา มีเรา ทั้งเช้าค่ำ
ฝากน้ำคำ ย้ำรอย ถ้อยเสกสรร
ความห่วงใย ส่งตอบ มอบแก่กัน
ความผูกพัน เกิดได้ ในปรวนแปร

เมื่อความรัก พักไว้ ในจุดนี้
เยื่อใยมี มอบวาง อย่างแน่วแน่
ถึงบอบบาง อย่างไร ใฝ่ดูแล
ถนอมรัก ให้คงแท้ อย่าแคร์ใคร

อาจไม่ขาด สะบั้นลง ยังคงอยู่
หากเรารู้ อภัย กัน วันอ่อนไหว
มีคำกล่าวชี้แจง แถลงไป
รักของเรา คงไม่ กลายเปลี่ยนแปล

อยากมีรัก รักมั่น ไว้ กลางใจฉัน
ด้วยผูกพัน ปันแบ่ง แจ้งใจแท้
ยามอ่อนล้า มีรักกรุ่น อุ่นดวงแด
รู้สึกแย่ มีรักเห็น เป็นแรงใจ

อยากรู้นัก หากไร้ สายใยถัก
ค่าของคำ ว่ารัก พัก ตรงไหน
ร้อยคำคม ผสมสาน อันวิไล
แล้วจะวาง หัวใจ ไว้ไหนกัน?..


กลอนจาก ศาลา คนสวย หลังที่ 95 ค่ะ
//www.pantip.com/cafe/writer/topic/W9605113/W9605113.html#14

มาทีดียวได้สามกลอนเลย อิอิ...

(แอบคุ้ม ... ฮ่าๆๆ)


แว๊บบบบบ

สายใยรัก...ทักสาย...ลายอักษร
จะร้าวรอน...กระไร...คล้ายอกหัก
รักเราก่อ...ก่อนอย่างไร...ไม่หน่ายรัก
ควรตระหนัก...พักไว้...ให้คงเดิม

พายุไหน...ร้ายแรง...ที่แฝงซ่อน
หากอ่อนไหว....คลายคลอน...ใจร้อนเพิ่ม
รักใช่เหลือ...น้อยลง...ยังคงเติม
ต่อรอยเสริม...เริ่มส่ง...ตรงกลางใจ

ใครเขาเก็บ...รักคืน...อย่าฝืนรั้ง
รักที่ยัง...คงมั่น...นั้นมีให้
ยังเสนอ...แนบข้าง...ไม่ห่างไกล
ถึงอย่างไร...เรานี้...ยังมีเรา

เปลี่ยนกันมา...ปลอบปลุก...สุขทุกข์ส่ง
ด้วยเราคง...ยึดเกี่ยว...ไม่เปลี่ยวเหงา
อย่าสะท้าน...หวั่นไหว...ให้ซึมเซา
เรามีเรา...อิงซบ...โอบประคอง

สายสัมพันธ์...ที่มี...ไมตรีมั่น
สองปีผ่าน...คละเคล้า...สุขเศร้าหมอง
ได้มิตรแท้...ไม่แปรไป...ดั่งใจปอง
มีพี่น้อง....ร่วมฝัน...จำนรรจา

ก็คุ้มแล้ว...ใช่ไหม...ในวันนี้
ย้อนดูที่ ...คืนวัน...ผ่านมาหนา
อ้อมแขนอุ่น....โอบเอื้อ...เมื่อโศกา
ความห่วงหา...ที่ได้รับ...ซึมซับทรวง/....

ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ ...





... หากม่านเมฆ – มรคา ที่ว่ากว้าง
มิเคว้งคว้าง ด้วยรุ้ง จรุง-สีใส
ความบางเบา เข้าห้อม – ล้อมอุ่นไอ
เปิดช่องทาง สว่างไสว ในบัดดล ...


... โน่น..ความหวัง ยังคล้อง สองฝั่งฟ้า
นี่..องศา เยือกเย็น เห็นหยาดฝน
นั่น..หยดฉ่ำ ล้ำระรื่น ตื่นตา-ยล
ไหน..เหตุผล จะมิสุข จนทุกข์ไกล...
.
.
.

โคลงสามสุภาพ..

ค่ำนี้เธอเหนื่อยไหม..........หรือรอใครอย่างเฝ้า
ดูนั่นสิดาวเย้า..................หยอกล้อชวนฝัน

ยามหลับลงกับหมอน........ขออาทรห่มล้อม
จะกล่อมจนเหงาอ้อม.........ห่างคล้อยหมดหมอง

ขณะคิดพรภาวนา..............รำพันพาป่านฉะนี้
ใครหลับยากเกินชี้..............ที่พร้อยดาวไสว

หากฝันเธอมีใคร...............ตามหัวใจ ณ ห้วง
ประสบมั่นหมายท้วง...........เกิดพร้อมสะดุดหาย


ฝันดีค่ะ พี่สุ

แวะมาหาพี่สาวสุดที่รัก
แหะๆ เลิฟนอนไม่หลับอ่ะ
ฉงฉัยตื่นเต้น คริคริ

ขอบคุณ ทุก เม้นนะคะ
สุไม่ได้แวะไป หาใครเลย 2-3 วันนี้
ไงซะก็ไม่ลืม ค่ะ ต้องแวะไป แน่ๆ

..

สวัสดียามเช้า...จ้า บายดีป่าวกินข้าวยังนะ

สวัสดีครับ




ยังมีไฟ ร้ายบุก เข้าคลุกกรุ่น
มิใช่คุณ แต่ไหม้ ในใจฉัน
ไฟรักสุม ทรวงใน ร้ายอยู่ครัน
จะดับมัน อย่างไร ไร้หนทาง

สวัสดีค่ำๆครับ

ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ ...





… อยากพร่ำพลอด กอดหล้า สู่ฟ้ากว้าง
เชื่อมเส้นทาง ร้อยเรียง เดินเคียงไหล่
รายรอบทิศ มิตรภาพ ฉาบหัวใจ
เช้าวันใหม่ ไร้น้ำตา ที่อาดูร ...


... ทุกเขตแคว้น แสนละมุน ในอุ่นอ้อม
รุ้งโอบล้อม พร้อมชีวิน มิสิ้นสูญ
ท่ามแสงสี รวีวรรณ อันจำรูญ
จักเกื้อกูล เคียงข้าง อยู่อย่างนี้ ...
.
.
.

มาเสพกาพย์เพราะๆ ครับ
เอามาฝากด้วยครับ


ฉันมองจอข้างหน้าเวลาเหงา
มีเพียงเงามองกลับมาน่าสงสัย
รอแล้ว รอเล่า จนเข้าใจ
ไม่มีใคร เขาว่าง อย่างเช่นเรา ..

ยามเราตื่น เขาหลับไหล ไร้สติ
จะตำหนิ ใครได้ หากใจเหงา
คงต้องกลับมามองที่ตัวเรา
ที่ใจเหงา เศร้าโสกันต์ ใจฉันเอง ...

มาส่งเทียบเชิญคุณสุ.ให้ไปฟังเพลง และอ่านกลอนย้อนอดีตที่บ้านครับ

วันนี้นำเสนอเพลง...


ลมลวง


แต่งไว้เมื่อสามสิบปีก่อนครับ...

ลมพัดพา รักพราก จากไปไหน
พัดลอยไกล เกินกว่า จะคืนหวน
หนาวลมรัก หนักล้น จนคร่ำครวญ
ลมผัดทวน ได้ไหม ให้รักคืน...


(ฝากไว้ที่บล็อค ลุงแว่นค่ะ)

ใครกันหนา ชอบบ่น ว่าทนเหงา
เวลาเรา ต่างกัน วันเบี่ยงบ่าย
ส่งคำกลอน วอนว่า อย่าเดียวดาย
ไม่เสื่อมคลาย ในบ่วง ห้วงคำนึง


ฝากคิดถึง ห่วงใย ส่งไปหา
ข้ามขอบฟ้า คราค่ำ ย้ำคิดถึง
คะนึงหา น้องทราย ใจตราตรึง
อยากจะบึ่ง ข้ามฟ้า มาปลอบใจ...555


(ฝากไว้ที่บล็อคน้องทรายค่ะ)

มาเยี่ยมเยือน หยอกเย้า เมื่อคราวบ่าย
ใช่เงียบหาย ห่างเหิน เมินหน้าหนี
ความอาวรณ์ ห่วงใย ในไมตรี
ยังคงมี มากมาย ไม่สร่างซ่า....


ฝากไว้ บล็อค น้องพลอยค่ะ

ส่งทักทาย บ่ายหน่อย ยังคอยห่วง
แม้วันล่วง เลยผ่าน มิผ่านหาย
ความวายวุ่น กรุ่นก่อ ท้อเดียวดาย
แต่คิดถึง มีมากมาย จึงได้มา


ส่งลำนำ พร่ำอักษร อ้อนกยอกเย้า
ว่าพี่เฝ้า คิดถึง คำนึงหา
เวลาน้อย เหลือเกิน คล้ายเมินลา
กำลังใจ ส่งหา มาทุกวัน....


ฝากไว้ บล็อคุณ เกสรผกา ค่ะ