*เห็นสาวน้อยคอยใครที่ไกลโพ้น
ดูหมองหม่นเหมือนใจไร้สุขสม
เฝ้าเหม่อมองหมองฤทัยให้โศกตรม
ทุกข์ระทมขมใจกับใครกัน
*เธอยืนเดี่ยวเดียวดายใต้อโศก
สายลมโบกโยกใบสะบัดหัน
มีเสียงนกน้อยน้อยคอยจำนรรจ์
เป็นเพื่อนกันวันเศร้าผู้เฝ้ารอ..เอย

สวัสดีครับคุณสุ.เพลงเพราะมาก คิดถึงเสมอครับ

กลอนกับเพลงเข้ากันดีเหลือเกินครับ

*เห็นสาวน้อยคอยใครที่ไกลโพ้น
ดูหมองหม่นเหมือนใจไร้สุขสม
เฝ้าเหม่อมองหมองฤทัยให้โศกตรม
ทุกข์ระทมขมใจกับใครกัน
*เธอยืนเดี่ยวเดียวดายใต้อโศก
สายลมโบกโยกใบสะบัดหัน
มีเสียงนกน้อยน้อยคอยจำนรรจ์
เป็นเพื่อนกันวันเศร้าผู้เฝ้ารอ..เอย...คุณเป๋า


เฝ้าคอยหวังพลังใจให้ถึงฝั่ง
ฝันที่ยังใฝ่ปองเทียวร้องขอ
ใครหนึ่งนั้นสานสายมุ่งหมายคลอ
ยามทดท้อพ้อเศร้าไร้เขาเคียง

ใต้เงาโศกวิโยคแสนเหงาแทนที่
ไม่เห็นมีคำรักสลักเสียง
ความเดียวดายกรายกล้ำพร่ำสำเนียง
จึ่งร้อยเรียงตัดพ้อ...ว่ารอเธอ....


สวัสดีค่ะคุณเป๋าคิดถึงเช่นกันค่ะ
นานแล้วนะคะที่ไม่แวะมาเขียนกลอน....

สวัสดีค่ะคุณเบย์
ขอบคุณากค่ะ สบายดีนะคะ

สวัสดีค่ะคุณอ้อมแอ้ม
มีควสุขมากๆเช่นกันนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ

"ลอยกระทง"

จันทร์กระจ่างพร่างพร้อยลอยเด่นสรวง
อร่ามหล้าเต็มดวงแห่งห้วงหาว
รายล้อมเรียงเคียงอยู่กลางหมู่ดาว
ส่องแสงพราววาวแวมแต้มราตรี


สิบห้าค่ำคืนเพ็ญเย็นลมหนาว
คิดถึงคราวเคยรื่นชื่นสุขศรี
เราเกี่ยวก้อยลอยกระทงตรงวารี
ริมฝั่งคลองแห่งนี้เมื่อปีกลาย


แต่ปีนี้ไร้เงาเขาเคียงข้าง
ต้องอ้างว้างเปลี่ยวจินต์สิ้นความหมาย
กระทงน้อยขาดคู่อยู่เดียวดาย
ฉันขาดเธอเคียงกายมิวายตรม….


"สุนันยา"

"ไม่อาจรู้"

บนหนทางวางวาดมิอาจรู้
ที่เป็นอยู่คลับคล้ายระบายสี
ขาวดำด่างมิเว้นเห็นมากมี
อวีจีหรือบรรจบพบวิมาน

บ้างจึงมีแต่เศร้าเข้าทับถม
เหมือนเป็นปมห่มให้ไกลรสหวาน
รับแต่ขมข่มเฝื่อนเหมือนพรหมพาล
หรือซาตานแสร้งเสด้วยเล่ห์มนตร์

"สุนันยา"

ไพเราะมากค่ะ

สวัสดีค่ะพี่รองขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ

สวัสดีค่ะคุณอิงดาว
ดีใจที่ได้พบกันที่นี่ค่ะ
สุคิดว่าต้องกลับมาดูแลบล็อคอย่างจริงจังแล้วค่ะ