พาตัวเอง มาไกล เพื่อให้รู้
ความคิดถึง คงคู่ อยู่เสมอ
ไม่เคยลืม รักเรา เคล้าบำเรอ
เพราะรักเธอ รู้ไหม ใจผูกพัน........สุนันยา

รักสวยใส เคยซึ้ง ถึงที่สุด
จากบุรุษ สตรี มีรักมั่น
ศรแห่งพรหมยมนาให้จาบัลย์
บั่นสะบั้น จากกัน นิรันดร

ร้องไห้ ฉันได้ แต่ร้องไห้
ปล่อยให้ น้ำตาไหล ลงเปียกหมอน
ทุกทุกหยด ที่หยาด ไม่ขาดตอน
จนที่นอน เหม็นสาบ คราบน้ำตา

ริบหรี่แล้ว โอ้รัก ที่อยู่ลึก
ห้วงสำนึก โอดโอย ยังโหยหา
สะบั้นสิ้น จนสั้น คำสัญญา
อนิจจา ค่าใจ ไร้ตัวตน

ไม่อาจทน ทู่ซี้ ถึงที่สุด
ต้องขอหยุด ชาตินี้ ที่สับสน
เหลือเพียงซาก รอยเศร้า ให้เราทน
หลบทุรน ที่ทุราย ไปตามทาง

ขอแอบรัก ลึกลึก อยู่ลับลับ
ชั่วกัลป์กัป แห่งช้ำ จนกรรมห่าง
ด้วยใจรัก ภักดี มิมีจาง
รอจนห่าง คู่กรรม เป็นคู่กัน

ซ่อนอดีตกรีดใจไว้ชาติหน้า
รอจนฟ้าสิ้นสาปคำเสกสรร
รอแผ่นดินไร้ลมพรหมทัณฑ์
รอสวรรค์บัญชาด้วยปราณี

กลอนเก่าเอามาต่อได้พอดีเลย

แวะมาอ่าน

สวัสดีตอนเย็นค่ะคุณสุนันยา กลอนเพราะและเศร้าจังค่ะ

"โอ้..รักเอยใยเลยกลับแรมร้าง
สุดอ้างว้างวิปโยคใจโศกศัลย์
เคยชิดใกล้ได้เคียงคู่อยู่ร่วมกัน
กลับมีอันต้องมาพรากจากลับไป"


text_1/2857/200857/709a6a60fa9d8da8e4db3cebf11f6e4f_1223177241.gif

สวัสดีคค่ะ คุณ คนผ่านทาง
ขอบคุณ มากค่ะ
แหม..ชมเรื่อยเลย ..เขิน แล้วซีคะ
..

ซ่อนอดีตกรีดใจไว้ชาติหน้า
รอจนฟ้าสิ้นสาปคำเสกสรร
รอแผ่นดินไร้ลมพรหมทัณฑ์
รอสวรรค์บัญชาด้วยปราณี……………………คุณพันคม

เมื่อมีรัก มอบให้ ด้วยแม่นมั่น
ไม่ต้องรอ สวรรค์ ท่านช่วยชี้
ใจของเรา ยอมรู้ ใจเราดี
ขอให้มี รักแท้ แน่จริงเออ

เอื้ออารี มีพร้อม ต่างยอมรับ
มีสับปลับ กลับกลอก หลอกให้เพ้อ
รักด้วยรัก ฝากกัน ทั้งฉันเธอ
มีด้วยเหรอพรหมทัณฑ์จท่านบัญชา

ขอรักจริงอิงแอบ แนบไออุ่น
ให้เป็นบุญ หนุนเอื้อ เหนือใดหนา
สรวงสวรรค์ มิพราก รักจากลา
รักนำพา สุขพร้อม ช่วยกล่อมใจ...



คุณพันคมคะ ขอบคุณ มากเลยค่ะ
สุต่อไว้ เท่านี้ ก่อนนะคะ
ตอนนี้ ยุ่งจริงๆค่ะ..

สวัสดีค่ะ คุณสุฯ
มาอ่านกลอนหวานจุใจ หลับฝันดีและมีความสุขนะคะ

คืนนี้ สุ คงยังไม่ได้ ไปทักทายใคร ที่บ้านนะคะ
สัญญาว่า พรุ่งนี้ จะไปเยี่ยม ทุกท่านค่ะ
ขอบคุ?กคนนะคะ
พรุ่งนี้ มาทักทาย ต่อกลอน ใหม่ค่ะ
วันนี้ สุไม่ไหวจริงๆ
ฝันดีทุกคนนะคะ

....

ฝันดีครับ

ฉันคิดว่าโลกนี้มันกว้างใหญ่
กว่าจะไปเจอกันต้องฟันฝ่า
ทั้งข้ามน้ำข้ามทะเลหลายเวลา
แต่นิจจา..แค่กรรม..ที่จำบัง

หลงว่าโลกกว้างใหญ่เหมือนในฝัน
ที่แท้ฉันพลั้งพลาดที่วาดหวัง
เห็นลีลาอาการเธอหวานจัง
สวรรค์พังซมซานวิมานดิน

จะหนีไปแสนไกลหาไม่พบ
อย่ามาลบภาพพจน์ฉันหมดสิ้น
จะขอเก็บส่วนต่างที่ยังชิน
เคยไหลรินเรื่องราวกันคราวใด

โลกนี้แคบเกินไปจะให้อยู่
ไม่อยากรู้ที่แท้แค่อาศัย
เราไม่มีโลกส่วนตัวให้หัวใจ
ต่างก้าวไกลหลังชนคนละทาง

บทกวีที่หว่านคือการจาก
น้ำไหลหลากพร่างพรูใช่ดูอ้าง
เมื่อต่างเจ็บเก็บงำเพื่ออำพราง
ฉันครวญครางอารมณ์เพราะสมยอม

"โอ้..รักเอยใยเลยกลับแรมร้าง
สุดอ้างว้างวิปโยคใจโศกศัลย์
เคยชิดใกล้ได้เคียงคู่อยู่ร่วมกัน
กลับมีอันต้องมาพรากจากลับไป".....คุณกิ่งฟ้า

คงเพราะกรรม นำชัก ให้รักห่าง
บนเส้นทาง ชีวิตลิขิตไข
พารักแยก แตกรวง จากบ่วงใจ
คงต้องรอ ชาติใหม่ ได้พบกัน

..

บทกวีที่หว่านคือการจาก
น้ำไหลหลากพร่างพรูใช่ดูอ้าง
เมื่อต่างเจ็บเก็บงำเพื่ออำพราง
ฉันครวญครางอารมณ์เพราะสมยอม.....................10913


หรือดินฟ้า แกล้งเรา ให้เศร้าหมอง
คนที่ปอง มั่นหมาย ใฝ่ถนอม
ให้ต้องพราก จากไกลใจตรมตรอม
เจ็บจำยอม เพราะฟ้า ไม่ปราณี

โลกกว้างใหญ่ เพียงไหนให้รู้ว่า
ปรารถนา ของใจ ไม่หลีกหนี
จะตามรัก “ด้วยรัก”จากใจมี
ในชาตินี้ จะไม่ท้อ ขอตามเธอ

คนรักกัน ฟ้านั้น ย่อมไม่รู้
เราทั้งคู่ ผูกจิต ผิดด้วยเหรอ
รักมอบให้ มิได้แสร้ง แกล้งปรนเปรอ
เพียงหนึ่งเธอ เท่านั้น ฉันยอมพลี

บทกวีที่หว่านคือการจาก
แต่ดวงใจ ไม่ขอพราก ด้วยรักนี้
จะขอตาม ยอดชู้ คู่ชีวี
จะกี่วัน เดือน-ปี ขอมีเธอ...

พี่ขอบคุณ...ที่นำเพลง(รัก)ของพี่มาลงในกระทู้
พี่แนะนำ...ว่าน่าจะมีผีเสื้อโบยบิน..บังโน่น.บังนี่
....เวลาเปิดหน้านี้..จะช่วยให้หลับง่ายขึ้นค่ะ(งง.งงดี)
....ไปละนะ..(วันนี้คุณถอนหายใจหรือยัง)

10913

แวะมาแอ่วยามแลง
กินข้าวแล้วก่า

สวัสดีค่ะคุณสุ ชอบทะเลเหมือนกันเลยนะค่ะ
มีโอกาสมาเที่ยวบ้างไหมค่ะ แต่ทะเล
หน้าฝนไม่น่าเที่ยวเท่าไหร่ค่ะ
ขอบคุณสำหรับบทกลอนเพราะๆค่ะ
แล้วจะเข้ามาอ่านกลอนของคุณอีกนะค่ะ