ฝากจันทร์รำพันคิดถึง


สวัสดีครับ คุณสุ

ตอบคุณ สุนันยา

อักษรหวานกานท์กลอนวอนให้ซึ้ง
ยังไม่ถึงหรือน้องนั่งมองเข็ม
ทั่วทั้งบล็อกเค้าหยอกบอกว่าเค็ม
เกลือนี้เต็มมดตายอายจังเลย

สวัสดีค่ะ คุณเบย์

จันทร์ไร้แสง แฝงเร้น ไม่เด่นสรวง
อยู่ในห้วง เวหน ถูกมนตร์ฝัง
สะกดไว้ บ่วง ห้วงภวังค์
หรือเขาชัง จันทรา ครามืดมน

ท้องฟ้ายาม ราตรี มีดาวน้อย
ส่องแสงลอย ประดับ รับเวหน
ไม่เหมือยจันทร์ดวงเดียว เปลี่ยวกมล
เหมือนดั่นคน ใจเศร้า เหงาเดียวดาย...

อักษรหวานกานท์กลอนวอนให้ซึ้ง
ยังไม่ถึงหรือน้องนั่งมองเข็ม
ทั่วทั้งบล็อกเค้าหยอกบอกว่าเค็ม
เกลือนี้เต็มมดตายอายจังเลย............คุณก้อนเงิน

เค้าคงไม่ ได้หยอก หรอกหนาพี่
คงต้องมี ความจริง อิงเปิดเผย
ใครก็รู้ น้ำคำ ที่พร่ำเปรย
ไม่มีเลย สักครั้ง จะยั้งใจ...

สวัสดีค่ะ คุณ ก้อนเงิน...

ตอบคุณสุนันยา

เค้าน่ะใครมาหยอกหลอกพี่เล่น
พี่ไม่เห็นจะมีที่ตรงไหน
หรือว่าน้องข้องจิตเที่ยวคิดไป
คิดอะไรไม่รู้ดูสิงง

สวัสดีค่ะคุณสุ เศร้าอีกแล้ว ยิ้มดีกว่าอย่าเศร้าไปเลยดูกิ่งนี่ไม่เศร้าแล้วน้า อิอิ
บล็อกเนี่ยอะไรจะหวานมากมายขนาดนี้น้อ คุณก้อนเงินเค้าบอกผิดไปค่ะ ต้องหวานจนมดขึ้นสิคะถึงจะถูกไม่ใช่เค็มสักหน่อยเนาะ อิอิ เค็มได้ไงเนี่ย บล็อกเค้าออกจะหวานมากๆ
เพลงเพราะมากมายค่ะ งั้นกิ่งต้องเอาช่อดอกไม้หวานๆมาประดับบล็อกนี้บ้างแล้วค่า

ยัง หวั่นไหวยามไกลยามเหินห่าง

คง อ้างว้างส่งใจนี้ไปหา

คิด ว่ายังจำได้คำสัญญา

ถึง เวลาผ่านไปไม่เคยลืม

มาแจมกลอนพร้อมส่งไอติมมาให้พี่สุนะคะ

สวัสดีค่ะคุณสุนันยา
ขอบคุณมากค่ะที่มาทักทาย
ขอเกี่ยวเเขนกลับบ้านค่ะ

กลางเสียงฟ้า ร้องลั่นดู หวั่นหวาด
น้ำตาหยาด หยดหมอน ดูอ่อนไหว
หลบหลีกเลี่ยง เสียงฟ้า ทุกคราไป
เพียงอาศัย หมอนบัง ยังพอทน

แต่หลบเลี่ยง เสียงตรม ระทมจิต
นี้จะปิด เช่นใด ก็ไร้ผล
ฟ้าสนั่น ลั่นหนอ ยังพอทน
เสียงกมล เร่งรัด ยากทัดทาน


เนื้อกลอนครวญ ล้วนล้น ว่าทนเศร้า
ถึงคนเก่า เคยมา วาจาหวาน
โศกถวิล สิ้นเสียง สำเนียงกานท์
ความร้าวราน รุมเร้า เศร้ามิเลือน
----------------------------------------
ยอดพธู ชู้เอ๋ย อย่าเอ่ยย้ำ
แถลงล้ำ ลึกลง มุ่งตรงเฉือน
กรีดตรงทรวง ดวงแด มิแชเชือน
คำย้ำเตือน เติม จิต มิคิดลา

ฉันมิอาจ หลบไกล พิไรร่ำ
เหมือนสายน้ำ ตัดมิขาด ปรารถนา
อย่าเสียดแทง หักหาญ เถิดกานดา
กัลยา ยอดอุ่น ละมุนทรวง

ฝนหยาดฟ้า ดั่งฉัน นั้นหยาดรัก
ฝนทะลัก ดั่งฉัน นั้นคอยหวง
เสียงฟ้าร้อง ดั่งฉัน นั้นเรียกรวง
ฟ้าทักท้วง ดั่งฉัน นั้นทักทาย

หลับตาลง ตรงหมอน ขวัญอ่อนเอ๋ย
เจ้าทรามเชย ค่าสูง สิ่งมุ่งหมาย
จะประครอง สองปราง มิวางวาย
ให้อุ่นกาย อุ่นจิต นิทรารมย์

กระซิบบอก ซอกหู ยอดชูชื่น
ยิ้มระรื่น เถิดหนา อย่าพาขม
ฉันสาบาน กับฟ้า แล้วตาคม
โลกาล่ม สิ้นสลาย ยังหมายปอง

สวัสดีครับคุณสุ
รบกวนแค่นี้ก่อนนะครับ หวังใจว่าคง
ไม่รำคาญ

สวัสดีค่ะ คุณ ก้อนเงิน
ขอบคุณนะคะ

สวัสดีค่ะคุณกิ่ง
ขอบคุณ มากเลยค่ะ ที่แวะมาเสมอ
เห็นด้วยทุกประการที่คุณกิ่งกล่าวมาค่ะ...

สวัสดีจ้ะ น้องกาปอม
พี่แวะไปที่บ้านมา เข้าบ้านไม่ได้อ่ะ..

ยังคิดถึง มิวาย ทั้งสายเช้ส
ยังคงเฝ้า เวียนหา อุราชื่น
ยังหวาน น้ำคำ พร่ำขวัญยืน
ไม่เคยฝืน ห่วงหา น้องกาปอม...อิอิ

..

สวัสดีค่ะ คุณ pranfun
งั้นสุ จะ คองกางร่มให้ละกันนะคะ...

..

กระซิบบอก ซอกหู ยอดชูชื่น
ยิ้มระรื่น เถิดหนา อย่าพาขม
ฉันสาบาน กับฟ้า แล้วตาคม
โลกาล่ม สิ้นสลาย ยังหมายปอง............คุณท่อนไม้

จะจดจำ ถ้อยคำ ที่พร่ำบอก
ว่าไม่หลอก ลวงใจ ทำให้หมอง
คำสาบาน ต่อฟ้า ว่าจับจอง
จะใฝ่ปอง เชยชิด สนิทนวล

หวังพี่ไม่ลืมคำ ที่ย้ำเอ่ย
ทุกถ้อยเผย ไม่ทำ ช้ำกำสรวล
จะร้อยกานท์ สาส์นรอย คอยเย้ายวน
เฝ้าทบทวน คำรัก ไม่จากลา

ฝนหยาดฟ้า แน่นะ ว่ารู้รัก
ฝนร่วงหนัก ใจพี่นี้ห่วงหา
ฟ้าร้องครืน (คือ)เสียงพรียก พี่เรียกมา
ฟ้าทักท้วง คือสัญญา สาบานใจ

จะหลับตา ซบหมอน ฟังกลอนพี่
ด้วยฤดี สุขยิ่ง กว่าสิ่งไหน
จะลืมเรื่อง ปวดร้าว เศร้าทรวงใน
จะเก็บใจ ให้พี่ ..นี้ดูแล....

สวัสดีค่ะคุณ ท่อนไม้
ไม่รบกวนหรอกค่ะ สุรู้สึกดีใจ ซะด้วยซ้ำไป
แต่สุเขียนแบบคุณไม่ ถนัดเลยอ่ะ
จะพยายามหัดนะคะ..

น้องนั้นได้ส่งกลอนมาตอนนี้
แสนยินดียิ่งนักเป็นหนักหนา
ไม่ได้มายามสายบ่ายน้องยา
รีบมาหาพี่นี้ก็ดีใจ

แม้เวลาเคลื่อนคล้อยลอยลับล่วง
แต่ยังห่วงงานหนักยังทักได้
ว่าคิดถึงไม่เว้นเห็นทรามวัย
พี่สดใสแสนซึ้งถึงบทกลอน.

เปิดบ้านแล้วจ้าพี่สุ...

มาเสิร์ฟมื้อดึกนะคะ

ขอบคุณค่ะ คุณ ก้อนเงิน

น้องปอมจ๋า ยั่วน้ำลาย ยามดึก จริงๆนะเนี่ย
อิอิ...

สำนวนคำ ย้ำไว้ ว่าใจซึ้ง
คิดคำนึง ถึงกานท์ สาส์นอักษร
รำพึงผ่าน อ่านทวน ชวนอาวรณ์
ด้วยคำกลอน สลัก ฝากรำพัน

ราตรีกาลเยี่ยมกราย ไร้เดือนแจ่ม
คืนข้างแรม ฝนปราย ให้สุขศัลย์
สายลมโชย โรยรื่น ชื่นชีวัน
หลับตาฝัน เถิดพี่...ยามนิทรา...

มาส่งเข้านอนค่ะ หลับฝันดีนะคะ


[ กดเบาๆนะจ๊ะ ]

ยามหลับตายังฝันถึงจันทร์แจ่ม
แม้เดือนแรมมองใครไม่เห็นหน้า
ยามหลับนอนอาวรณ์ร้อนอุรา
มองดาราพาเศร้าเฝ้ารำพึง

อ่านสำนวนชวนคิดจิตรำพัน
คงจะฝันถึงกลอนบทตอนซึ้ง
รู้บ้างไหมว่าใจใครคะนึง
ยังนึกถึงกลอนกานท์ประสานใจ

ดีใจที่ได้คุยกันค่ะคุณสุ..มีความสุขมากๆนะค๊ะ

สวัสดีบ่ายๆค่ะ คุณกิ่ง
ขอบคุณ มากเลยค่ะ...ที่ส่งความห่วงใยมาให้เสมอๆ

อ่านสำนวนชวนคิดจิตรำพัน
คงจะฝันถึงกลอนบทตอนซึ้ง
รู้บ้างไหมว่าใจใครคะนึง
ยังนึกถึงกลอนกานท์ประสานใจ................คุณก้อนเงิน

ก็เป็นเพียง กลอนกานท์ ที่ผ่านห้วง
ครั้งอยู่บ่วง อารมณ์ พรมพลิ้งไหว
สาส์นอักษร วอนซึ้ง ตรึงติดใน
ดวงหทับ หล่อหลอม กล่อมนิทรา

แม้อรุณ อุ่นไอ ในม่านหมอก
สายลมหยอก ยั่วเย้า คราวห่วงหา
เสียงอักษร สลัก อัขรา
ส่งให้มา ทายทัก ฝากกลอนกานท์

สวัสดียามบ่ายค่ะ คุณ ก้อนเงิน..

สวัสดีค่ะ คุณ อ้อมแอ้ม
น่าสนุกจัง
มีความสุขมากๆนะคะ

สวัสดีค่ะคุณนัท
สุ คง จำชื่อคุณไม่ผิด นะคะ
ถ้าผิด ต้องขออภัยอย่างแรงค่ะ
สุเอง ก็ดีใจมากค่ะ ที่คุณนัท แวะมาทักทายค่ะ
ขอบคุณนะคะ..

สายฝนพรำคร่ำครวญรัญจวนถึง
รักครั้งหนึ่งซึ้งใจยามได้ฝัน
ถึงเธอผู้ทำให้ใจรำพัน
ทุกทุกวันฝันไปอยากใคร่เจอ

อยากให้เธอรู้ซึ้งถึงในอก
ราวนรกร้อนรุ่มกลุ้มเสมอ
ทุกคืนวันฉันช้ำจิตคิดถึงเธอ
เฝ้าละเมอเพ้อไปเธอไม่มา...

สายฝนพรำร่ำไห้ใจคิดถึง
น้ำคำหนึ่งซึ้งอยู่มิรู้ว่า
จะต้องช้ำจะต้องเศร้ากี่เพลา
อนิจจา..ฉันคิดถึง..ซึ้งแต่เธอ.....

สวัสดียามบ่ายค่ะคุณ สุ วันนี้มาเศร้าด้วยกันเนาะ อิอิ

ขอให้มีความสุขยามบ่ายค่ะ

สวัสดียามบ่ายค่ะ

สวัสดีค่ะคุณนุ้ย
ขอบคุณมากค่ะ หนมน่าทานจัง

ตอบคุณสุนันยา

แม้เป็นเพียงอักษรบทกลอนกล่าว
อ่านเรื่องราวบางตอนแล้วอ่อนหวาน
สาส์นอักษรวอนซึ้งตรึงติดนาน
แสนซาบซ่านหทัยดังใจปอง

เมื่ออรุณอุ่นไอในม่านหมอก
สายลมหยอกยั่วเย้ามิเศร้าหมอง
คล้าคำคนวอนมาหันหน้ามอง
เป็นร้อยกรองผ่องพักตร์มาทักทายทัก

สวัสดีตอนบ่ายๆ จากสมุยนะคะ ไม่ได้แวะมาเยี่ยมนานเลยค่ะ สบายดีนะคะคุณสุ....

สายฝนพรำร่ำไห้ใจคิดถึง
น้ำคำหนึ่งซึ้งอยู่มิรู้ว่า
จะต้องช้ำจะต้องเศร้ากี่เพลา
อนิจจา..ฉันคิดถึง..ซึ้งแต่เธอ........คุณกิ่ง

อารมณ์ร้าว เหงาใจ เมื่อไกลรัก
ฝนตกหนัก พาให้ ใจพร่ำเพ้อ
คิดถึงแต่ คนไกล ใคร่อยากเจอ
ห่วงเสมอแม้ห่าง เส้นทางใจ

ลมหนาวผ่าน วันที่ มีฝนหลั่ง
น้ำตายัง รินรด เป็นหยดใส
โฮ้รักเอย เคยซึ้ง เป็นหนึ่งใน
ดวงหทัย แนบชิด สนิทนวล

ต้องมาร้าง ห่างเหิน เดินเลี่ยงหลบ
ต้องมาจบ รักไป ไม่คืนหวน
ต้องตัดสาย สัมพัน พารัญจวน
ต้องเพ้อครวญ แต่รัก ที่จากไกล....


สวัสดีค่ะ คุณกิ่ง
ความเศร้า ไม่ได้ มีแต่ความทุกข์นะคะ
สุ มีความสุข ที่ได้เขียนกลอนเศร้าๆค่ะ...

เมื่ออรุณอุ่นไอในม่านหมอก
สายลมหยอกยั่วเย้ามิเศร้าหมอง
เคล้าคำคนวอนมาหันหน้ามอง
เป็นร้อยกรองผ่องพักตร์มาทักทาย.......คุณก้อนเงิน

ถึงตอนนี้ ก็ค่ำ เย็นย่ำแล้ว
ลมพัดแผ่ว เย็นผ่าน มินานหาย
เมฆหม่นมา ลอยวน รอฝนปราย
คืนนี้ดาว คงหาย ไม่หวนมา

คงจะไร้ แสงจันทร์ นั้นสาดส่อง
สีนวลผ่อง คงเลือน ไม่เยือนหา
ฟ้าคงครวญ เสียงคราง ก่อนสั่งลา
หนาวไหมหนา หากมีฝน ร่วงหล่นริน....


สวัสดีค่ะ คุณ ก้อนเงิน
ขอบคุณมากค่ะ...

สวัสดีค่ะคุณ หนุ่ย (ladysamui)
ขอบคุณมากค่ะ
ดีใจจัง ที่แวะมาทักทาย สบายดีนะคะ..

ตอบคุณสุนันยา

เพลาค่ำบ้านไร่ใจคะนึง
เพราะนึกถึงแสงไฟใจถวิล
อยู่บ้านป่าขาดอนนอนกับดิน
ไร้ซึ่งกลิ่นเมืองกรุงรุ่งเจริญ

วันเดือนมืดแสงจันทร์นั้นไม่ส่อง
ได้แต่มองท้องฟ้าเวหาเหิร
ละอองฝนพร่างพรมลมพัดเพลิน
หนาวเหลือเกินฝนนี้ไม่มีเธอ

หากว่าหนาว ก็ห่มผ้า หนาหนาหน่อย
อย่าได้ปล่อย ดวงใจ ให้พลั้งเผลอ
อุ่นไอดิน หอมกลิ่นฝาง ยังอยากเจอ
งามเสมอบ้านไพร แม้ไกลกรุง...

สวัสดีค่ะ คุณ ก้อนเงิน

ยังคงเดิม เติมต่อ ท้อสลับ
ยังฝ่ารับ กับวิถี ที่มีให้
ยังเข้มแข็ง แกร่งสู้ อยู่ต่อไป
เพราะหัวใจ มิได้หยุด สะดุดยอม .. หนุ่ยเอง

มาเยี่ยมพี่สาวเจ้าค่ะ ..
น้ำยังไม่ท่วมบ้านนะคะ

ตอบคุณสุนันยาครับ

หากว่าหนาวห่มผ้าไม่น่าหาย
ขาดคนก่ายบนคอนนอนสะดุ้ง
อุ่นไอดินกลิ่นฝางจางจรุง
กลิ่นน้ำปรุงหอมอยู่รู้นะเออ

ยังคงเดิม เติมต่อ ท้อสลับ
ยังฝ่ารับ กับวิถี ที่มีให้
ยังเข้มแข็ง แกร่งสู้ อยู่ต่อไป
เพราะหัวใจ มิได้หยุด สะดุดยอม..........คุณหนุ่ย

เติมน้ำใจ ให้กัน แหมวันเหงา
ช่วยแบ่งเบา หม่นไหม้ ใฝ่ถนอม
ร่วมสร้างฝัน ต่อไป ในวันพร้อม
ช่วยขับกล่อมกลอนกานท์ สานสายใย..


สวัสดีค่ะคุณหนุ่ย
ท่วมท้นด้วยน้ำใจค่ะ

ผ้าห่มหนา พี่ยังบอกว่าไม่หาย
จะหาคนนอนก่าย หมายกอดเหรอ
งั้นฝันไป ก่อนนะ แบบเบลอเบลอ
ฝันว่าเจอคนกอด พลอดรำพัน...


ฝันดีค่ะ คุณก้อน

อรุณสวัสดิ์ครับคุณสุ

สวัสดีตอนเช้าคะคุณสุ แวะมาบอกว่าชื่อ "อ้อ" จ้า มิใช่ชื่อหนุ่ย อิอิ จำผิดไม่ว่ากันอยู่แล้ว ... Happy Monday จ้า...

สวัสดีค่ะ คุณ พันวัตต์
มีความสุข ในวันทำงานนะคะ..

สวัสดีค่ะคุณ อ้อ..อิอิ
สุนี่ มั่วจัง ขอโทษนะคะ แบบว่า อยากเรียกชื่อสั้นๆ น่ะค่ะ..
มีความสุขมากๆนะคะ...

อย่าให้รู้ ว่าถึงเราอยู่ไกลแต่ความคิดถึงและความห่วงใยยังคงเหมือนเดิมมีแต่จะมากขึ้นและมากขึ้นไปเรือยๆ.....

“ยังคงคิดถึง”



สายฝนพรำ ท่ามเสียง สำเนียงฟ้า
ค่ำคืนครวญ หวนหา พาหวั่นไหว
เคล้าคลอเสียง-กล้ำกลืน สะอื้นใน-
หนึ่งดวงใจ หม่นเศร้าไร้เงาเคียง


มองออกนอก หน้าต่าง ครั้งสายฟ้า-
ปราบแปลบมา คราคร่ำ คำรามเสียง
ฝนโปรยปราย คล้ายพลอด สอดสำเนียง
จากคนเคย ร้อยเรียง เคียงกลอนกานท์


จำได้ไหม ใครเขียนกลอน ฉะอ้อนหา
หว่านวาจา สานถ้อย ร้อยคำหวาน
อ่านแล้วเคลิ้ม เติมเยาะ เซาะน้ำตาล
หวานเอยหวาน แนบสนิท ติดทรวงใน


ย้อนคำนึง ถึงวัน ที่ผ่านล่วง-
นั้นคือช่วง สุขสม เพลงพรหมไหว
ถึงเหงาบ้าง ยังยิ้มรื่น ชื่นสุขใจ
มีหนึ่งใคร คอยเย้า ความเศร้าเลือน


คงได้แต่ คิดถึง ตราตรึงจิต
เมื่อลิขิต ชะตา มาเชือดเฉือน
คงไร้วัน ย้อนกลับ รับขวัญเยือน
ทุกสิ่งเคลื่อน คล้อยกาล ผ่านเวลา


เปรียบเหมือนจันทร์ เดียวดาย ใต้เมฆหม่น
หลบสายฝน หล่นพรายปลายเวหา
ฝากคิดถึง ส่งผ่าน ม่านเมฆา
จากจันทรา เดียวดาย....ไปถึงเธอ...


“สุนันยา”