ใกล้หนาว ..เหงาจัง
ใกล้หนาว ..เหงาจัง
ช่วงปลายฝน ต้นหนาว อกร้าวไหว ไร้เงาใคร เคยห่วง ดวงใจเหงา มองจันทรา ปลายฟ้า มาพร้อมดาว แต่จันทร์เจ้า ดั่งล้า มาครึ่งเดียว
คืนเดือนแรม ไม่แจ่มฟ้า ดาราหาย คนเดียวดาย คล้ายจันทร์ นั้นเพียงเสี้ยว ต้องปวดร้าว หนาวเหน็บ เจ็บจริงเชียว เหมือนอยู่เดียว เปลี่ยวร้าง เส้นทางไกล
คนเคยเรียง เคียงใกล้ คล้ายเลี่ยงหลบ ที่เคยซบ โอบรับ เหมือนขับไส โอ้จันทร์เอย ..ฉันเหงา ร้าวดวงใจ ปลอบฉันหน่อย ได้ไหม ให้หายตรม
ยิ่งใกล้หนาว ร้าวทรวง ห่วงในรัก เมื่อก่อนเคย..ร้อยถัก รักสุขสม กลับเลือนหาย กลายหมอง ต้องซานซม เหลือแต่ความ ขื่นขม ถมอุรา
แหมหากรัก กลับหวน ให้ชวนชื่น คงเหมือนคืน จันทร์เพ็ญ ที่เด่นฟ้า เติมเต็มใจ ให้หวาน นั้นกลับมา เหมือนจันทรา เต็มดวง ห้วงราตรี
จะมีไหม วันนั้น ฉันหวังไว้ ว่ารักได้ ย้อนคืน ชื่นสุขศรี มีรักล้อม กล่อมขวัญ อันเปรมปรีดิ์ หรือจะมี เพียงในฝัน เท่านั้นเอง/...
Create Date : 03 ตุลาคม 2553 |
Last Update : 3 ตุลาคม 2553 20:41:07 น. |
|
15 comments
|
Counter : 2605 Pageviews. |
|
|
|
จากพิมานเพราะเพียงกับเสียงเจ้ง
ดุจอัปสรร่อนรำ...ลำนำเพลง
ที่บรรเลงในฝันอันพิไล
ระริกริ้วหวิวหว่นดุจมนต์เสก
พยับเมฆมลายหมดฟ้าสดใส
สรรพสำเนียงเสียงทิพย์ระยิบใจ
ลุ่มหลงใหลในสวรรค์ที่สรรมา
ยินสำเนียง เสียงทราย มาสาดซัด
พลิ้วสะบัด ซัดสาด ปรารถนา
กลิ่นพิกุล จากดอย ที่ลอยมา
พรรณนา จากใจ หรือไรนวล
ระริกริ้ว หวิวหวั่น ถึงวันไหน
ที่หัวใจ หม่นไหม้ เกินใจหวน
พระพายเอ๋ย เคยพัด สะบัดทวน
เจ้าเย้ายวน หยุดอยู่ กับผู้ใด
จงอย่าวิ่ง ให้วุ่น กรุ่นคำรัก
จะนั่งพัก เพลานี้ กับที่ไหน
ฟ้าเวิ้งว้าง อย่างนี้ นี่กระไร
ให้ฟ้าทวง ถามใจ ใครสักคน
ฟ้าที่เวิ้งเคยว้างจงจางจาก
ให้หนาวพรากซากเหงากับเงาหม่น
เมฆมาก เคลื่อนคล้อย มาลอยวน
ขอสายฝนสาดซ่า...ลบอาลัย
ให้พระพายโชยพัดสะบัดพลิ้ว
ลมหนาวปลิวลิ่วมาน้ำตาไหล
ถึงแสนเหงาเจ้าจะผ่านทะยานไป
กำลังใจ ส่งให้ มิวายเว้น