.... คงได้แต่ฝัน...
ฝันฝันเพ้อ ละเมอไป อยู่ในห้วง
หลงติดบ่วง ล่วงเลย เผยรักหวาน
มีชายหนึ่ง ฝากรอยซึ้ง ตรึงดวงมาน
รำพึงผ่าน วลีร้อย คอยห่วงใย
ให้ความรัก เมตตา พาสุขชื่น
ต่างหยิบยื่น สัมพันธ์ อันสดใส
คอยปลอบขวัญ วันเหงา เศร้าอาลัย
อยู่เคียงใกล้ แนบชิดสนิทนวล
ครั้นยามตื่น กลืนกล้ำ น้ำตาไหล
แค่ฝันไป ใจช้ำ ร่ำไห้หวน
หลับก็ฝัน ตื่นก็เพ้อ ละเมอครวญ
โศกกำสรวล คราตื่น คืนฟันไป
คงได้แต่ ฝันหวาน เท่านั้นหนา
นอนนิทรา ฝันซ้ำ ยามหลับใหล
อยากฝันอยู่ อย่างนั้น ทุกวันไป
ไม่อยากตื่น ให้ใจ ทรมา
หากแม้ได้ ชิดใกล้ เพียงในฝัน
จะไม่ตื่น ให้คืนวัน ต้องผ่านหา
จะเก็บฝัน วันชื่น รื่นอุรา
ที่ตรึงตรา ไว้ในห้วง บ่วงหทัย
ได้แต่ฝัน ฝันเพ้อ ละเมอถึง
เขาคนซึ่ง วาจา พาอ่อนไหว
แต่ความจริง เขาเมินหมาง ดูห่างไกล
คงทำได้ เพียงแค่ฝัน ท่านั้นเอง....
*********************
| Create Date : 13 กันยายน 2553 |
| Last Update : 13 กันยายน 2553 22:10:35 น. |
|
18 comments
|
| Counter : 1336 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [
บอกแล้วไม่ให้นอนกลางวัน
เฮ้อ..ไม่เชื่อป๊าด