Bloggang.com : สุนันท์ยา : ~~~~เรื่องเล่า จาก ประสบการณ์ ชีวิต จริง(๑)~~~~

~~~~เรื่องเล่า จาก ประสบการณ์ ชีวิต จริง(๑)~~~~

เรื่องราว ชีวิตเพียงบางส่วน ที่ไม่น่าเชื่อว่าจะ เป็นเรื่องจริง “แต่ก็เป็นเรื่องจริงค่ะ”
ของผู้หญิง คนหนึ่ง ซึ่งเธอ ผู้นี้ มีชีวิต ในวัยเด็ก ที่พรั่ง พร้อม สมบูรณ์ มาก อีกครอบ ครัวหนึ่ง ในต่างจังหวัด
พ่อของเธอ เป็น ผู้ใหญ่บ้าน แม่เป็นแม่บ้าน อาชีพหลัก ของครอบครัว คือ ทำไร่ ปลูกฝ้าย-ถั่วเหลือง-และดอกทานตะวัน
มีพี่น้อง ร่วมท้อง เดียวกัน 6 คน เสียชีวิต ไป1คน เหลือ5 คนและ มี น้อง ต่าง แม่ อีก 1 คน
ชีวิตก็ มีความสุข ตาม ประสา ครอบครัว ชาวชนบท อ้อ ลืมบอกไป ค่ะว่า พ่อของเธอ เป็นคนเจ้าชู้ พูดเก่งค่ะ
และหน้าตาดี(หล่อ)ส่วนแม่ ของเธอ เป็น ผู้หญิงพื้นๆ ธรรมดาค่ะ

สวนเธอ ก็ไม่ใช่คนสวย เลิศอะไรค่ะ ชีวิตของเธอ เริ่มหักเห เมื่อเธอ มีอายุ ได้ประมาณ 13 ค่ะ พ่อของเธอ ไปติดผู้หญิง คนหนึ่ง ซึ่งเป็น ผู้หญิง ที่หน้าตาดี เป็นคนกรุงเทพ ฯ เป็นนักร้องห้อง อาหาร แบบหรูๆ ที่พวกคนมีเงิน เขาชอบไปนั่งกัน ลองคิดดูนะคะ ว่าแม่ของเธอ จะเป็นเช่นไร ผู้หญิงบ้านนอก ไม่มีมารยา ในที่สุด แม่ ของเธอ ก็ถูก พ่อ ของเธอทิ้งไป เธออยู่ กับแม่ และน้องชาย ด้วย วัยเพียง 13ปี เท่านั้น

ชีวิตของเธอ ที่เคยอยู่สุข สบาย พร้อมหน้ากัน พ่อ แม่ ลูก ตอนนี้ หัวหน้าครอบครัว ทิ้งไปแล้ว เหมือนแพ แตก
แม่ซึ่ง ปกติ เป็นเพียง แม่บ้านธรรมดา จะต้องส่งเสีย ลูก 2 คนให้ได้เรียนหนังสือ ต่อไป แต่แม่ไม่เคย ทำงานหาเงินเองมาก่อน จึงลำบากมาก แม่ทำเป็น เพียง ขนม ไข่หงส์ เท่านั้น ก่อนไปเรียนหนังสือ เธอต้อง แบก ถาดขนม ออกเดินขายก่อน วันไหนขายหมด ก็ ถือว่าโชคดี วันไหนขายไม่หมด ก็ แย่ไป แต่ดีที่ชีวิต ชนบท ยัก หาผัก ปูปลา เป็น อาหารได้ เธอ พร้อม แม่และ น้อง ต้องอยู่กันอย่างลำบาก

เธอ และน้อง ต้องไป รับจ้างเกี่ยวข้าว นำเงิน มาให้แม่ ทั้งที่ ในชีวิต เธอและน้อง ไม่เคย เกี่ยวข้าวเลย แม่รับเงิน จากเธอ และน้อง ด้วยน้ำตา และเก็บเงินไว้ โดยไม่ยอมใช้ เงินนั้นเลย หลังจากนั้นอีกไม่นาน แม่ของเธอ ก็ ล้มป่วยลง ในขณะ ที่เธอ อายุ 14 ย่าง15 เอง จากเด็ก ผู้หญิง ที่ทำอะไร แทบไม่เป็นเลย ต้องทำงาน และดูแลแม่
ที่กำลังป่วยหนัก ซึ่งหมอบอก ว่าหมดทางรักษา แม่เธอเป็น มะเร็ง และ โรคไต ในที่สุด แม่ก็ต้อง จากเธอ และน้อง ไป อย่างไม่มีวันกลับ

เธอใช้ชีวิต อยู่กับน้อง 2คน (พี่สาว และพี่ชาย เขามีครอบครัวแล้ว ต้องรับผิดชอบต่อครอบครัวเขา ช่วย อะไรน้องไม่ได้มาก) ทางอำเภอที่เธออยู่ ได้เอาเงินเดือน ที่พ่อเธอ เป็น ผู้ใหญ่บ้าน ให้เธอ เดือนละ 300บาท โดยที่ยังไม่เลือก ผู้ใหญ่ บ้านใหม่ค่ะ ให้ลุงของเธอ หน้าที่แทนพ่อ ไป พางๆ เธอได้เรียน จนจบ ม.3 ซึ่งตอนนั้น อายุเพียงเธอ 16 ปี เศษๆ เธอ ออกมา ขาย กล้วยแขก (พี่สาวเธอ สอนทำค่ะ) และขายส้มตำ ส่งน้องเรียน อาหารหลัก ของเธอ และ น้องชาย คือข้าว กับกล้วยแขก มื้อไหนพิเศษ ก็จะ มีผัด ถั่วงอก เธออยู่กับน้อง อย่างนั้น มาอี 1 ปีเศษ น้องจบ ม. 3 จากนั้น สองพี่น้อง ก็ ต้องแยก จากกัน/....

Create Date : 07 มิถุนายน 2551

Last Update : 7 มิถุนายน 2551 16:01:04 น.

25 comments

Counter : 7951 Pageviews.

เรื่องจริงหรอค่ะ แล้วยังงัยต่อคะ

โดย: Nisasa

วันที่: 7 มิถุนายน 2551 เวลา:15:37:55 น.

สวัสดีค่ะ คุณNisasa

ที่เล่ามา...เพียงเสี้ยว...แห่งชีวิต
ที่ลิขิต...โดยพรหม...ให้ตรมหมอง
ยังมีอีก...มากมาย...และก่ายกอง
หากเล่าต่อ...คงต้อง...นองน้ำตา

โดย: สุนันยา

วันที่: 7 มิถุนายน 2551 เวลา:17:21:55 น.

ถือกำเนิดเกิดในห้วงลำบาก
ปราศจากความสุขมีทุกหมอง
แต่แม่พี่นี้หนาพาประคอง
สองตามองข้างหน้ากล้าเผชิญ
สวัสดีค่ะ คุณสุนันยา ไม่ได้ทักทายกันหลายวันสบายดีนะค่ะ แล้วจะติดตามตอนต่อไปค่ะ
มีความสุขนะค่ะ

โดย: กชมนวรรณ

วันที่: 7 มิถุนายน 2551 เวลา:19:02:27 น.

18.16น.

๏ ชีวิต ลิขิตได้.............ด้วยใจ
วันเปลี่ยนวัย วัยใส........ผ่านแล้ว
วัยเปลี่ยนวัน วันใด........ใจเปลี่ยน
ชีวิต ลิขิตแผ้ว..............ผ่องเพี้ยงเพียงฝัน

๏ ผกผันชีวิต ได้...........ด้วยตน
วันวิเคราะห์ จากผล.......เหตุรู้
วันเก่า ที่ดิ้นรน.............เพื่อรอด อยู่แล
วันใหม่ ที่ต่อสู้..............เพื่อน้องข้าวขวัญ

๏ วันนี้ มีพี่น้อง.............สุนัน-ยาแม่
ร่วมฝ่าฟัน หาขวัญ........กวิแก้ว
วันวิหค ผกผัน..............พันผูก
ขวัญจิตกวี ผ่องแผ้ว.......มั่นแล้วขวัญเรา

๏ สุขเศร้า เราแต่งร้อย...กรองกวี
ร้อยทุกข์ ร้อยสุข มี.......เลือกร้อย
ร้อยสุข สุขวิถี...............ควรเลือก ร้อยแล
ร้อยทุกข์ ทุกข์ด้วยถ้อย..ทุกบ้านฤาควร ๚ะ๛.

18.59 น.

ขวัญกวีวิหคผกผัน...แจมใจกวี...สุนันยา...
มิควรนองน้ำตา ให้หมองหม่นใจ

ชีวิตมีจังหวะดีร้าย...กวีใจกระจ่าง
จังหวะดีร้าย เลือกจับได้ด้วยใจกวี ...น้องพี่เอย

โดย: นกโก๊ก

วันที่: 7 มิถุนายน 2551 เวลา:19:07:21 น.

สวัสดีค่ะ คุณกชมนวรรณ

เหมือนมีกัน...เพียงสอง...พี่น้องนี้
เป็นเรื่องที่...จดจำ...ความจริงผ่าน
ถึงชะตา...ของเธอ...แต่ก่อนนาน
เพื่อจดจำ...ห้วงกาล...ที่ผ่านไป/...

โดย: สุนันยา

วันที่: 7 มิถุนายน 2551 เวลา:19:59:54 น.

ขอบคุณค่ะพี่นก

เพียงให้เห็นชีวิตที่เคยผ่าน
ประสบการณ์ เรื่องร้ายคล้ายดังฝัน
ทั้งอดีต จนถึงปัจุบัน
เรื่องร้าวนั้น มันร้าย หมายเชิญดู /....

เป็นเรื่องเล่า จาก ประสบการณ์ เพียงบางส่วนค่ะ

โดย: สุนันยา

วันที่: 7 มิถุนายน 2551 เวลา:20:05:29 น.

เหนื่อยนะใจ

โดย: larnkawee

วันที่: 7 มิถุนายน 2551 เวลา:22:32:48 น.

ฟ้าหลังฝน ย่อมสดใสกว่าเสมอค่ะ.....

แวะมาเยี่ยมค่ะ

โดย: teansri

วันที่: 7 มิถุนายน 2551 เวลา:22:43:46 น.

...มาส่งกำลังใจ

กำไรจัง ให้ค่ะ...

สู้ สู้ สู้ ค่ะ พี่สุนันยา

โดย: porranat

วันที่: 8 มิถุนายน 2551 เวลา:0:23:06 น.

ขอบคุณ ทุกคนค่ะ
กำลังใจ เพียบ แบบนี้
จะเขียน ต่อดีไหมนี่

โดย: สุนันยา

วันที่: 8 มิถุนายน 2551 เวลา:9:34:10 น.

อดีตมี...เอาไว้...ให้คิดถึง
เป็นอีกหนึ่ง...ชีวิต...ที่ผกผัน
เป็นบทเรียน...สอนให้...ได้จำกัน
เพื่อเป็นแรง...ผลักดัน...วันต่อไป/....

โดย: สุนันยา

วันที่: 8 มิถุนายน 2551 เวลา:9:48:32 น.

โดย: คนสาธารณะ

วันที่: 8 มิถุนายน 2551 เวลา:9:58:03 น.

สวัสดีค่ะ เจนนี่แวะมาเยี่ยมบล็อคและมาขอบคุณ ที่แวะไปทักทายเจนนี่ที่บล็อคของเจนนี่เช่นกันค่ะ วันนี้เจนนี่เอารูปการตกแต่งสวนในบ้านมาให้ชมค่ะ อย่าลืมแวะไปชมน่ะคะ ขอบคุณค่ะ ไว้เจนนี่ว่างๆเจนนี่จะแวะมาทักทายบ่อยๆน่ะคะ

โดย: สาวอิตาลี

วันที่: 8 มิถุนายน 2551 เวลา:11:25:55 น.

โดย: คนสาธารณะ

วันที่: 8 มิถุนายน 2551 เวลา:17:11:56 น.

วันเดือนหมุนผ่านแล้ว.............เลยไป
วันที่เราจากไกล......................พี่น้อง
ญาติมิตรห่างเราใย..................เกินกว่า กลับแฮ
จากเพื่อนแลจักต้อง.................ร่ำแล้วใจครวญ

โดย: สุนันยา

วันที่: 9 มิถุนายน 2551 เวลา:8:02:37 น.