...จะกลับบ้านเรา..
จะกลับบ้านเรา
มองท้องฟ้า ...ยามเหงา ...คราวคิดถึง ห่วงคำนึง...แม่พ่อ...คงรอหา คิดถึงบ้าน....นาไกล....ได้จากมา คิดถึงน้อง....เมื่อครา....ต้องลาไกล
ป่านฉะนี้....บ้านเรา....คงหนาวแล้ว สายลมแผ่ว....พัดพลิ้ว....อยู่ทิวไม้ หมอกลงหนา....ไม่ท้อ...ก่อกองไฟ อิงอุ่นไอ....คลายหนาว....ไม่ร้าวรอน
ดอกบัวตอง....กลางดอย....คงค่อยบาน เหลืองตระกาน....แผ่กิ่ง...ที่สิงขร น้ำค้างพราว....หยดใส....กลางใบบอน วิหคคง....บินร่อน...อ้อนออดกัน
คิดถึงบ้าน....อาหารกิน....ของถิ่นเหนือ ไม่เคยเบื่อ...มะเขือ ซ่า....ปลานึ่งนั้น อยู่เมืองกรุง....หนาวอุรา....แทบจาบัลย์ เห็นหน้ากัน....ไม่รู้ซึ้ง....ถึงจิตใจ
ขอสัญญา...ว่าสงกรานต์....ฉันจะกลับ มาให้ซับ....น้ำตานี้.....ที่รินไหล คืนถิ่นนา...บ้านเรา....เขาป่าไพร รอคนไกล....หน่อยหนา....จะคืนคอน.....
"สุนันยา"
Create Date : 22 กันยายน 2553 |
Last Update : 23 กันยายน 2553 14:41:55 น. |
|
13 comments
|
Counter : 1193 Pageviews. |
|
|
|
ลุออกถึงโรงเรียนที่บ้านนอก
อยู่ในตรอกหลืบไหลแสนไกลห่าง
หรือเป็นเพราะสวรรค์ท่านอำพราง
อยู่ไกลห่างแต่ดั่งสรวงห้วงวิมาน
..............................................
กลับบ้านด้วยคนครับ