สวัสดีครับ

คำรำพึงรำพันเหมือนฝันร้าย
ด้วยน้อยอกตกใจจนไม่ฝืน
เขาคงเพียงหยอกอำอย่ากล้ำกลืน
อย่าขมขื่นทุกข์ซ้ำตามคำเลย

วอนเพื่อนดีพี่น้องข้องเข้ามา
จงเห็นใจสุนันยา...จะเอื้อนเอ่ย
ถ้อยคำใดเข้าใจน้องหน่อยพี่เอย
อย่าให้เลยจนช้ำระกำทรวง
.....................................
สวัสดีครับคุณสุ

ฺBG สวยมากครับ

ไม่ค่อยได้อัพบลอค ตัวเองเลยช่วงนี้

อารมณ์กวีหดหายไปกับบรรยากาสการเมือง

เขียนอะไรไม่ค่อยออก มันติดๆขัดๆ

วันก่อนลองเขียนที่ห้องราช

แป้บเดียวกระทู้ถูกอุ้ม เฮ้อ อะไรกันนักหนาก้ไม่รู้ ก็เลยเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ดีกว่า

เข้ามาบ่นให้ฟังเฉยๆ ครับ

ว่างๆจะมาแจมด้วยเด้อ

เข้ามาเยี่ยมจ้า....

อย่าปล่อยให้ใคร...หรืออะไร...มามีอำนาจเหนือจิตใจเราค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณMaFiaVza
ขอบคุณ ที่แวะมานะคะ

คำรำพึงรำพันเหมือนฝันร้าย
ด้วยน้อยอกตกใจจนไม่ฝืน
เขาคงเพียงหยอกอำอย่ากล้ำกลืน
อย่าขมขื่นทุกข์ซ้ำตามคำเลย

วอนเพื่อนดีพี่น้องข้องเข้ามา
จงเห็นใจสุนันยา...จะเอื้อนเอ่ย
ถ้อยคำใดเข้าใจน้องหน่อยพี่เอย
อย่าให้เลยจนช้ำระกำทรวง........คุณพันวัตต์

สะสมมา ที่ใจ ได้นานนัก
เลยต้องผลัก จากใจ หมายพ้นบ่วง
บ่นบ้าไป ด้วยท้อ ต่อคำลวง
เจ็บสักช่วง ของเวลา ใช่ท้าทาย

เกิดเป็นคน ทนท้อ ก็เท่านี้
ความสุขมี สานก่อ ต่อเมื่อสาย
ร้อคำคม ผสมสาน ผ่านม่านพราย
จะทำร้าย จนถึงตาย ไม่ว่าแล้ว

สวัสดีค่ะ พี่ดีเจ
ขอคุณ สำหรับคำชมค่ะ

ดีใจจัง ที่พี่แวะมาเยี่ยม
ต้องทำใจกันแล้วค่ะ ชั่วโมงนี้
การเมือง พลาดนิดเดียว ไม่ได้เลย
ขนาด สุภาพ อย่างพี่ ยังโดนอุ้ม
สมาชิก หายไปเยอะเชียวค่ะ
ว่างๆ แวะมาใหม่นะคะ..

แค่คำคน บ่นแว่ว พูดแล้วผ่าน
คนพบพาน กลับนำ มาช้ำจิต
เหมือนเศษแก้ว โยนไว้ เก็บไม่มิด
เธอเอามือ สะกิด เพื่อสิ่งใด

คนเขาพูด ให้เจ็บ ก็ช่างเขา
ไม่ใช่เรื่อง ที่เรา ต้องร้องไห้
อย่าเศร้าตรม เพราะเขา สาสมใจ
ยิ้มเข้าไว้ ทุกข์ไป ก็ใจเรา
*********************

หวัดดีจ้ะ น้องปอม
ดีใจจัง ที่แวะมาเยี่ยม ขอบใจจ้า สำหรับคำแนะนำ
บางทีเบื่อๆก็บ่นไปบ้าง..

สวัสดีค่ะคุณใบลาน
ขอบคุณมากค่ะ ที่มาเยี่ยม ถึงที่นี่เลย
กลอนเพราะมากค่ะ
..

ก็บ่นบ้างบางคราวเศร้าเล็กน้อย
แล้วก็ปล่อย เขาหยาม ตามแต่เขา
แม้ว่าต้อง อดสู สู้ทนเอา
เถอะแค่เย้า เท่านั้น ปล่อยผ่านไป

เบื่อมากมาย ใจเอย ต้องเผยบ้าง
แม้อ้างว้าง ต่อคำ พร่ำเหลงไหล
เหยื่อน้ำลาย ให้เขาพ่น จนสาใส
เป็นหนี้เขา แต่ชาติไหน ให้ทวงคืน...

...

เห็นพี่สุนันยาอัพบล๊อก จึงแวะเข้ามาชมกลอนเพราะๆ ค่ะ
วันนี้บล๊อกสวยงามมากเลยนะคะ
อิอิ

เข้ามาชมบทกลอนสวยด้วยมือสาว
เข้ามาชมบล็อคนวลขาวของสาวสวยอยากมานอนชื่นชมลมระรวย
แต่คงซวยหากเจ้าที่ที่นี่แรง

สวัสดีค่ะ คุณปลายฉัตร
ขอบคุณมากค่ะ ที่แวะมาเยี่ยม
ละก็ขอบคุณ ที่ชมค่ะ..ดีใจนะเนี่ย

มาจากไหนเล่านั่นผ่านมาเหรอ
งั้นเชิญเธอ พักก่อน นอนแอ้งแม๊ง
ไม่มีหรอก เจ้าที่น่ะ อย่าระแวง
แต่ที่แรง คือเจ้าของ น้องสุนันฯ..หุหุ


สวัสดีค่ะ คุณ chanjit
ขอบคุณค่ะ ที่แวะมา ยินดีต้อนรับค่ะ
ผ่านมาเมื่อไหร่ แวะมาอีกนะคะ..

.................................
ราตรีมิใช่งามมองตามศิลป์
แต่อวลกลิ่นหอมไกลถึงในฝัน
ยามทิวามาร้างเหมือนห่างกัน
กลิ่นเจ้านั้นกลับโชยมายามราตรี
...................................
สวัสดียาค่ำคืนครับคุณสุ

อยากผ่านมาทุกวันคืนให้ชื่นฉ่ำ
อยากจะนำความหวังดีมีสุขสันต์
อยากมอบความคิดถึงดวงชีวัน
อยากพบหน้า น้อง "สุนันฯ" กัลยา

สวัสดีค่ะคุณ สุ อย่าคิดมากไปเลยนะคะ แค่คำคนที่อยากพูดอะไรๆตามใจปากน่ะค่ะ
อันนินทากาเลเหมือนเทน้ำ
ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดมากรีดหิน
องค์พระปฎิมายังมีรอยราคิน
มนุษย์เดินดินหรือจะพ้นคำนินทา

ยกตัวอย่างกลอนสุภาษิตมาให้อ่านค่ะ อย่าคิดมากนะคะ ทำใจนะคะ

เส้นทางสาย กวี มีให้ผ่าน
ยังมีบ้าน หลังน้อย ที่คอยท่า
เชิญแวะเวียน ตามขวัญสุนันยา
เพียงกลอนกานท์ ห่วงหา พาสุขใจ...


สวัสดีค่ะ คุณ chanjit
หากว่าง แวะมาได้บ่อยๆค่ะ..

สวัสดีค่ะคุณกิ่ง

ขอบคุณมากค่ะ
สุภาษิตนี้ ใช้ได้ตลอดไปจริงๆนะคะ

ทรวงสะท้อนอ้อนจันทร์กลางวันจบ
สูรชิงพลบหลบลาจากฟ้าสี
สู่อึมครึมครึ้มตาประชาชี
ปฐพีมืดมัว...สลัวมาลย์

ต่างกล้ำกลืนฝืนทนระคนคลุก
โหมโรมบุกรุกบ่าอย่างกล้าหาญ
ที่ไหลทาบอาบแก้มแต่งแต้มกาล
แผ่ซาบซ่านสู่ทรวงเขาลวงจันทร์

ให้รินหยดหมดใจหาใช่หมด
ยังหลั่งรดจนล้นสุชลนั้น
โอ้จันทร์เอ๋ยใจเจ้าเหงาเช่นกัน
ถูกตะวันชิงพลบไม่สบตา

************************
ลงมาให้อ่านใหม่ครับ

ขอบคุณ มคุณพันคมมากค่ะ

พี่นำกลอนนี้ มาลงให้อ่านอีกครั้งหนึ่ง

...

อันคำคนพ่นจากปากมันหลากหลาย
ทั้งหญิงชายมีดีและมีเสีย
จะปากไทยปากจีนหรืออินเดีย
มีทั้งเสียและดีวจีคน
อันเพชรงามล้ำค่านั้นหาอยาก
แม้หลายปากคนชมผมไม่สน
แต่เมื่อเห็นคุณค่าด้วยตาตน
เป็นเพชรปนเพชรปลอมขอค้อมกาย
อันพระดีไม่ใช่ดีที่สง่า
ทั้งพระป่าพระบ้านนั้นอย่าหมาย
ประพฤติตนไม่ดีจะมีใคร
เอาปัจจัยใส่บาตรญาติโยมเมิน

สวัสดีค่ะ คุณ คนกรุงเก่า
สุโขทัย หรืออยุธยาคะ..ขอบคุณมากค่ะ
สุ ต้องขอโทษด้วย ที่ ทักทายช้าไป
สุเพิ่งมาเห็นค่ะ

เขียนกลอนได้ เพราะมากค่ะ
เนื้อหาก็ดี เข้าใจเปรีบยเทียบนะคะ
มองเห็นภาพเลย
ขอบคุณมากค่ะ
..

เอาชลนัยเป็นน้ำหมึกจารึกสาส์น
เป็นสายธารอักษรอันอ่อนไหว
มวลอักขราหลั่งไหลเนาสายใย
จากดวงใจ "สุนันยา" คราระทม

เป็นอักษรอันบ่าไหลดั่งสายน้ำ
บ้างโดนย้ำย่ำหยาม..จำขื่นขม
เป็นคำพูดแนมเหน็บให้เจ็บตรม
คงหวังข่มมิให้ฟื้นใจขึ้นมา

เราก็คนดั่งเพื่อนผองใยต้องสน
ประพฤติตนตามครรลองถูกต้องหนา
ดำรงชีพสัมมาตามอัตตา
ใช่มิจฉาโฉดใด มุ่งร้ายใคร

"สุนันยา" กินข้าวบ้าน "สุนันยา"
เหล่าทุชน จักจัดมา ก็หาไม่
เฝ้าแต่ค่อนแคะคำมาตำใจ
เจ้าจงได้มุ่งมั่นมิหวั่นเกรง

คนพวกนี้เช้าขึ้นมาตาคอยจ้อง
จิตคอยมอง ปากคอยว่า..อิจฉาเก่ง
เช้าใส่บาตรหวังบุญหนุนตนเอง
ปากบรรเลง แต่คำร้าย...ใดคือบุญ..
........ ........... .......... .........

ด้วยความปราถนาดีจากใจจริง
ขอบคุณครับ
ศิษย์ใหม่ไร้วิชา

ก่อนเคยปลอบประโลมเล้าโฉมฉิน
อย่าถวิลหวังวาดเกินคาดหมาย
ที่ใจคิดบิดเบือนจนเคลื่อนคลาย
ปล่อยสบายบอกเล่าครั้งเก่า

เขียนกวีอีกครั้งยังหลั่งหรือ
ตาใสซื่อวาววับยังอับเฉา
ทำไฉนหนอนางจะบางเบา
หรือจะเอาใจรับซับน้ำตา

ก่อนเคยปลอบประโลมเล้าโฉมฉิน
อย่าถวิลหวังวาดเกินคาดหมาย
ที่ใจคิดบิดเบือนจนเคลื่อนคลาย
ปล่อยสบายบอกเล่าครั้งเก่ามา

เขียนกวีอีกครั้งยังหลั่งหรือ
แววใสซื่อนบนพักตร์เคยรักษา
ทำไฉนจะหยุดหลั่งน้ำบังตา
อันมีค่าต่อใจได้นั่งมอง