“สุดห้ามใจ ไม่ให้รัก” “สุดห้ามใจ ไม่ให้รัก” ไม่อาจฝืน เสแสร้ง แกล้งปั้นหน้า ไม่อาจกลั้น น้ำตา ที่รินไหล ไม่อาจรู้ ว่าทำไม หนอ ดวงใจ ไม่อาจลืม เธอได้ แม้สักวัน พยายาม ทำใจ ให้ลืมสิ้น แต่ดวงจินต์ ตรึงติด ไม่คิดหัน ห่วงเสมอ เพียงเธอ ที่ผูกพัน รักคงมั่น มีให้ ไม่ผันแปร ทั้งที่รู้ เธอไม่รัก แม้สักน้อย ใจยังคอย ครวญคร่ำ ย้ำรอยแผล เธอมีใคร ข้องเกี่ยว คอยเหลียวแล เป็นคู่แท้ เคียงข้าง ยังเฝ้าปอง โอ้ใจเอย ..ไยถึง ดื้อดึงนัก เขามีรัก รู้เห็น เป็นเจ้าของ ยังจะรัก อยู่ได้ คงหมายจอง ไยร่ำร้อง โหยไห้ ให้ลำเค็ญ โอ้ใจเอย ..ทั้งที่รู้ อยู่ใช่ไหม เขามีใคร เป็นเจ้าของ ก็มองเห็น แล้วไฉน ห้ามใจ แสนยากเย็น จะหลบเร้น อย่างไร ไม่พ้นเลย ไม่กล้าบอก ออกไป ให้ใครรู้ ต้องเก็บอยู่ ในใจ ไม่อาจเผย คำว่ารัก ยากนัก จะเปรียบเปรย โอ้อกเอ๋ย ห้ามอย่างไร ไม่ยอมฟัง เผลอใจรัก สุดหักห้าม ชอกช้ำยิ่ง ส่วนลึกของ ใจหญิง อยากหยุดยั้ง ห้ามหัวใจ กลายว่า จะภินท์พัง เหมือนเช่นดัง ขาดวิ่น สิ้นเรี่ยวแรง เจ็บอย่างไร เจ็บแค่ไหน ใจยังรัก ยังยอมภักดิ์ ทั้งที่เขา เฝ้าหน่ายแหนง คงดื้อรั้นไม่มีวัน จะเปลี่ยนแปลง ยากชี้แจง ใจเอย ไม่เคยฟัง .. "สุนันยา"   Create Date : 29 กันยายน 2553 21 comments Last Update : 29 กันยายน 2553 19:56:42 น. Counter : 1712 Pageviews. Share Tweet

มีดวงใจ อยู่หนึ่งดวง ควบคุมยาก สุดลำบาก ทั้งที่มัน เป็นของเรา รู้รู้อยู่ ไม่ใช่เรา ในใจเขา แต่ยังเฝ้า อาลัย เมื่อไกลกัน   โดย: kanit2425 29 กันยายน 2553 20:12:11 น.

สวัสดีค่ะ.. เพลงเพราะดีนะค่ะ.. เล่นคำได้สละสลวยจัง.. สบายดีนะค่ะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 29 กันยายน 2553 20:55:41 น.

สวัสดีค่ะ คุณสุนันยา มีความสุข และหลับฝันดีนะคะ เพราะรักแล้วยากนักจักเลือนลบ สัมพันธ์จบพรากจากยังฝากแผล ร้าวลึกกับคืนวันที่ผันแปร ยอมพ่ายแพ้ย่อยยับเมื่อดับรัก   โดย: วลีลักษณา 29 กันยายน 2553 21:24:22 น.

เจ็บอย่างไร เจ็บแค่ไหน ใจยังรัก ยังยอมภักดิ์ ทั้งที่เขา เฝ้าหน่ายแหนง คงดื้อรั้นไม่มีวัน จะเปลี่ยนแปลง ยากชี้แจง ใจเอย ไม่เคยฟัง...........สุนันยา ขบคิดเลยมิกลบลบความคิด ถูกหรือผิดลืมมิได้ในความหลัง รู้ว่าทุกข์ขวางหน้ามาประดัง แต่ใจยังรักมั่นไม่ผันแปร ......................... สวัสดีครับคุณสุ   โดย: panwat 30 กันยายน 2553 0:05:25 น.

เจ็บอย่างไร เจ็บแค่ไหน ใจยังรัก ยังยอมภักดิ์ ทั้งที่เขา เฝ้าหน่ายแหนง คงดื้อรั้นไม่มีวัน จะเปลี่ยนแปลง ยากชี้แจง ใจเอย ไม่เคยฟัง .. -*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- อย่าผูกมัด กับใคร ในอดีต อย่าผูกติด กับคิด ที่ผิดหวัง อย่าแพ้พ่าย กับใคร ไม่จีรัง อย่าจิตพัง กับชน เพียงคนเดียว จะใส่ใจ ไปใย กับใครเขา ในเมื่อเรา เฝ้าแค และแลเหลียว น้ำกับไฟ อยู่ใกล้ ไม่กลมเกลียว ก็อยู่เดียว หากกล้า ไม่น่ากลัว จะคิดมาก ไปใย ให้ใจหม่น เขาก็คน เหมือนคน ปะปนทั่ว มีสองแขน สองขา หนึ่งลำตัว จะหมองมัว ทำไม ใครเหมือนกัน   โดย: พันคม 30 กันยายน 2553 10:30:04 น.

รักข้างเดียวเปลี่ยวใจให้โศกศัลย์ ทุกคืนวันเฝ้าคิดถึงคนึงหา อยากชิดใกล้ให้จิตแอบแนบอุรา อนิจจา..เธอเหินห่าง..อ้างว้างใจ สวัสดีค่ะ คุณ สุ แวะมาแจมด้วยนิดหน่อยค่ะ สบายดีนะคะ   โดย: กิ่งฟ้า 30 กันยายน 2553 21:09:26 น.

แม้ใจเรา ยังเข้าใจ ได้แสนยาก บางครั้งอยาก ทำลาย เสียให้สิ้น ใจดื้อดึง แสนหน่าย คล้ายโบยบิน น้ำตาริน ก็เพราะใจ ไม่รักดี... ขอบคุณมากค่ะ ที่แวะมา   โดย: สุนันยา 30 กันยายน 2553 21:34:28 น.

สวัสดีค่ะ คุณ คนผ่านทางมาเจอ ขอบคุณ มากๆ สำหรับคำชมค่ะ และขอบคุณ อีกครั้ง ที่แวะมา เสมอค่ะ ..   โดย: สุนันยา 30 กันยายน 2553 21:35:46 น.

เพราะรักแล้วยากนักจักเลือนลบ สัมพันธ์จบพรากจากยังฝากแผล ร้าวลึกกับคืนวันที่ผันแปร ยอมพ่ายแพ้ย่อยยับเมื่อดับรัก...คุณวลี ใจแพ้พ่าย คล้ายเคลา ทำเราเจ็บ ต้องกดเก็บ เจ็บแสบ แทบกระอัก หักใจฝืน กลืนกล้ำ ช้ำยิ่งนัก ใจยังรัก หนักล้น ทนระกำ.... ขอบคุณมากค่ะ   โดย: สุนันยา 30 กันยายน 2553 21:40:04 น.

ขบคิดเลยมิกลบลบความคิด ถูกหรือผิดลืมมิได้ในความหลัง รู้ว่าทุกข์ขวางหน้ามาประดัง แต่ใจยังรักมั่นไม่ผันแปร.....คุณพันวัตต์ ใจดื้อนัก รักเขา จึงเศร้าโศก คนอับโชค รักใคร ก็พ่ายแพ้ ก็ยังรัก อยู่ได้ ใจอ่อนแอ เขาไม่แล ก็ยังบ้า น่าไม่อาย... ขอบคุณมากค่ะ   โดย: สุนันยา 30 กันยายน 2553 21:43:45 น.

จะคิดมาก ไปใย ให้ใจหม่น เขาก็คน เหมือนคน ปะปนทั่ว มีสองแขน สองขา หนึ่งลำตัว จะหมองมัว ทำไม ใครเหมือนกัน .คุณพันคม ขอขอบคุณ ปราณี มีใยเยื่อ คำสอนเมื่อ ถึงคราว เศร้าโศกศัลย์ ทุกถ้อยความ ย้ำเยือน เตือนสัมพันธ์ อย่าผูกใจ ยึดมั่น นั่นเพียงคน- เหมือนกับเรา เท่ากัน ทั้งแขนขา ฟังวาจา พี่ชาย คล้ายพร่ำบ่น รู้หรอกหนา ว่าห่วง ดวงกมล ดีใจล้น มีคน ยลสอนใจ พยายาม แข็งขืน ฝืนทำแกร่ง อยากชี้แจ้ง พี่ครั้ง ยังอ่อนไหว ก็...ความรัก ไร้เหตุผล จะทนไป หักห้ามไว้ ใจเขลา ยังเมามัว อยากตัดรัก ให้หาย จากใจช้ำ ลบรอยดำ ตามชิด ปิดให้ทั่ว ก็ยังคง หวั่นไหว ให้นึกกลัว กลัวใจตัว ดื้อดึง ตรึงรักเดียว...... ขอบคุณนะคะ   โดย: สุนันยา 30 กันยายน 2553 21:44:31 น.

รักข้างเดียวเปลี่ยวใจให้โศกศัลย์ ทุกคืนวันเฝ้าคิดถึงคนึงหา อยากชิดใกล้ให้จิตแอบแนบอุรา อนิจจา..เธอเหินห่าง..อ้างว้างใจ...คุณกิ่งฟ้า เขาทำเมิน ไม่เขินอาย ยังไปรัก ช้ำยิ่งนัก ใจเอย ยังเฉยได้ เฝ้ารั้งรอ ง้อรัก ปักฤทัย ไม่รู้ว่า ทำไม ใจดื้อจัง......... ขอบคุณมากค่ะ สุสบายดีค่ะ   โดย: สุนันยา 30 กันยายน 2553 21:48:04 น.

เพราะรักตรงคงมั่นมันอย่างนี้ จะเนิ่นวันผ่านปีมิเปลี่ยนข้าง รักเคยมั่นแค่ใหนมิใคร่จาง จะช้ำบ้างก็ทนได้ด้วยใจเดิม ...................................... สวัสดีครับคุณสุ   โดย: panwat 30 กันยายน 2553 23:29:25 น.

เรียบเรียงร้อย ถ้อยคำ นำสลัก ด้วยแรงรัก แห่งฤทธิ์ ลิขิตข้า สาธยาย ร่ายกล ด้วยมนตรา เป็นวาจา จากใจ ให้ได้ยล .พันคม น้ำคำเผย เอ่ยรัก ฝากไม่สิ้น ร้อยลมลิ้น กินใจ ไร้เหตุผล ความจริงใจ ใสเกื้อ เหนือคำคน เหมือนต้องมนตร์ มายา ถ้ารักลวง สำคัญผิด คิดไป ไม่รู้หลัก คำว่ารัก หนักไป ดูใหญ่หลวง วนเวียนอยู่ หารู้ไม่ ไฟเผาทรวง ติดในบ่วง เสน่หา...อเวจี..   โดย: สุนันยา 30 กันยายน 2553 23:45:40 น.

แฮ่ะ อยากต่ออ่ะ แต่จะต่อบทไหนดีละเนี่ย .. หาบทที่ยาวที่สุดละกันนะค่ะ (เรียงตามเม้นท์ละกัน.. อ้อ .. ดูตามสัมผัสด้วยแล้วกันนะค่ะ) ... .. ... .. .......... เจ็บอย่างไร เจ็บแค่ไหน ใจยังรัก ยังยอมภักดิ์ ทั้งที่เขา เฝ้าหน่ายแหนง คงดื้อรั้นไม่มีวัน จะเปลี่ยนแปลง ยากชี้แจง ใจเอย ไม่เคยฟัง .. สุนันยา ขบคิดเลยมิกลบลบความคิด ถูกหรือผิดลืมมิได้ในความหลัง รู้ว่าทุกข์ขวางหน้ามาประดัง แต่ใจยังรักมั่นไม่ผันแปร... คุณพันวัตต์ เพราะรักแล้วยากนักจักเลือนลบ สัมพันธ์จบพรากจากยังฝากแผล ร้าวลึกกับคืนวันที่ผันแปร ยอมพ่ายแพ้ย่อยยับเมื่อดับรัก...คุณวลี ใจแพ้พ่าย คล้ายเคลา ทำเราเจ็บ ต้องกดเก็บ เจ็บแสบ แทบกระอัก หักใจฝืน กลืนกล้ำ ช้ำยิ่งนัก ใจยังรัก หนักล้น ทนระกำ.... คุณสุนันยา เมื่อให้ใจไปแล้วใยต้องฝืน ให้คือให้มิอยากคืนแม้ทนช้ำ ให้ไปแล้ว ก็ให้เลย ทนจองจำ ให้เจ็บช้ำ เท่าใด ใจก็แฟร์.. สองพี ใจดื้อนัก รักเขา จึงเศร้าโศก คนอับโชค รักใคร ก็พ่ายแพ้ ก็ยังรัก อยู่ได้ ใจอ่อนแอ เขาไม่แล ก็ยังบ้า น่าไม่อาย... สุนันยา น้ำใต้เข่า ใต้ศอก ให้ชอกช้ำ ด้วยน้ำคำ เจ็บแปลบ แสบไม่หาย เมื่อยอมรัก ยอมแล้ว ซึ่งความอาย ก็ถวายซึ่งหัวใจให้ชายดัง ... สองพี อย่าผูกมัด กับใคร ในอดีต อย่าผูกติด กับคิด ที่ผิดหวัง อย่าแพ้พ่าย กับใคร ไม่จีรัง อย่าจิตพัง กับชน เพียงคนเดียว จะใส่ใจ ไปใย กับใครเขา ในเมื่อเรา เฝ้าแค และแลเหลียว น้ำกับไฟ อยู่ใกล้ ไม่กลมเกลียว ก็อยู่เดียว หากกล้า ไม่น่ากลัว จะคิดมาก ไปใย ให้ใจหม่น เขาก็คน เหมือนคน ปะปนทั่ว มีสองแขน สองขา หนึ่งลำตัว จะหมองมัว ทำไม ใครเหมือนกัน .. พันคม ก็ซึ้งแล้วกับรักหักมิได้ ด้วยดวงใจมีให้กับรักมั่น แม้นต้องเป็นน้ำใต้เข่าเศร้าอกพลัน แต่มิหวั่น ถ้าเธอนั้น ยังรักมา .. สองพี รักข้างเดียวเปลี่ยวใจให้โศกศัลย์ ทุกคืนวันเฝ้าคิดถึงคนึงหา อยากชิดใกล้ให้จิตแอบแนบอุรา อนิจจา..เธอเหินห่าง..อ้างว้างใจ.. คุณกิ่งฟ้า เขาทำเมิน ไม่เขินอาย ยังไปรัก ช้ำยิ่งนัก ใจเอย ยังเฉยได้ เฝ้ารั้งรอ ง้อรัก ปักฤทัย ไม่รู้ว่า ทำไม ใจดื้อจัง.........สุนันยา เฝ้าเอาใจ งอนง้อ เพื่อรอรัก อย่างอยากนัก จักรัก ฟักความหวัง สักวันเถิดเขาจะหันมาจริงจัง นั่งรอคอย นั่งหวัง ดั่งรินร่าง... สองพี เพราะรักตรงคงมั่นมันอย่างนี้ จะเนิ่นวันผ่านปีมิเปลี่ยนข้าง รักเคยมั่นแค่ใหนมิใคร่จาง จะช้ำบ้างก็ทนได้ด้วยใจเดิม... สองพี จากวันนี้ มิฟัง อีกแล้วหนอ ให้ใจรอ ก็เจ็บ เหมือนเหล็กเสริม ตัดอก ตัดใจ กลับตัวใหม่ เป็นคนเดิม คิดให้สุด ต้องเริ่ม ที่ตัวเรา.. แม้นสุดหัก ห้ามจิต คิดถึงรัก แต่ต้องหัก รักนั้น มันช่างเขลา ก็รู้รู้ มิหมายถึง แค่ตัวเรา มีคนอื่น แทรกเงา อยู่ตรงกลาง เมื่อเราเจ็บ เธอก็เจ็บ เหน็บใจอยู่ อวดครวญรู้ สามเศร้า เรายังขวาง ยอมถอนตัว ไม่ขอ ร่วมเดินทาง ให้เขาคู่ เราอ้างว้าง อย่างเดิม เดิม .. สองพี   โดย: SongPee 1 ตุลาคม 2553 0:11:30 น.

เพราะรักตรงคงมั่นมันอย่างนี้ จะเนิ่นวันผ่านปีมิเปลี่ยนข้าง รักเคยมั่นแค่ใหนมิใคร่จาง จะช้ำบ้างก็ทนได้ด้วยใจเดิม... แก้ไขค่ะ บทนี้ ของคุณพันวัตต์นะเจ้าค่ะ แง่ะ ๆๆ ชักเริ่มมึน แฮ่ะ ๆๆ   โดย: SongPee 1 ตุลาคม 2553 0:13:47 น.

โดย: Tonkra49 1 ตุลาคม 2553 5:58:13 น.

สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมและมีกลอนเพราะๆฝากกันเสมอ สบายดีนะคะ   โดย: sonshy 1 ตุลาคม 2553 8:28:39 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะ คุณสุฯ มีความสุขกับเรื่องราวดีๆ นะคะ   โดย: วลีลักษณา 1 ตุลาคม 2553 8:51:06 น.

สวัสดีค่ะ.. เปิดเช้าวันแรกของเดือนตุลาคมค่ะ.. มีความสุขมากๆในทุกๆวันนะค่ะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 1 ตุลาคม 2553 9:17:55 น.

สำคัญผิด คิดไป ไม่รู้หลัก คำว่ารัก หนักไป ดูใหญ่หลวง วนเวียนอยู่ หารู้ไม่ ไฟเผาทรวง ติดในบ่วง เสน่หา...อเวจี...............................สุนันยา ฟังสำเนียงเสียงใจคนใกล้แย่ มีรักแท้กับชายที่หน่ายหนี เมื่อชะตา..โหดร้ายมิใยดี น้ำตานี้...ที่ไหลใครจะแล เก็บหัวใจที่ร้าวครั้งคราวนี้ รอคนที่จริงใจ..คอยใส่แผล อาจมีรอยบาดลึกอย่านึกแค มันก็แค่รอยบาด...ไม่ขาดใจ พอแผลหายกายฟื้นสะอื้นหยุด จะสิ้นสุดความเศร้าและเหงาได้ หากไม่ฝืนยืนล้มเพราะตรมใจ คงมิมีผู้ใด....ใครเหลือบมอง เรารักเขาเขาต้องรักสมัครตอบ ไม่ใช่มอบหัวใจหมายเป็นสอง สลัดหลุดหยุดใจเลือดไหลนอง เพื่อครอบครองหัวใจ...ผู้ชายดี.........พันคม ได้ยินย้ำ น้ำใจ พี่ชายกล่าว ความปวดร้าว มากมายในครั้งนี้ หวังผ่อนคลาย ได้ชื่น ฟื้นเปรมปรีดิ์ เป็นบุญที่ ได้พบ เพื่อลบรอย ฟ้าดินแกล้ง หรือไร จึงใจช้ำ เจ็บซ้ำซ้ำ โศกซม ตรมเหงาหงอย จะฟังคำ ที่เตือน ไม่เลื่อนลอย จะเฝ้าคอย เตือนใจ ลืมให้ลง หวังสักวัน นั้นมี ที่มาถึง พบคนซึ่ง จริงใจ ใฝ่ประสงค์ ลิขิตใหม่ เป็นฝัน ที่มั่นคง จะดำรงด้วยรัก....และภักดี........สุนันยา เห็นบ่วงบาศสาดซัดจนมัดศอ หลงรั้งรอคอยรับกลับไม่หนี ไม่ดิ้นรนปลดบ่วงลวงวจี พลอยยินดี มีสุข กับทุกข์ใจ กว่าจะซึ้งถึงหวานน้ำตาลพิษ เข้าคุมจิตลงหลักเกินผลักไส กระปลกเปลี้ยจนเพลียและเสียใจ ขอฟ้าใหม่ให้ฝัน....มันเป็นจริง.............พันคม ยังรอฝัน วันชื่น นั้นคืนหวน ทุกคำครวญ ล้วนฝาก จากใจหญิง มากความหมาย ให้คิด จิตท้วงติง หวังพึ่งพิง คนที่ มีน้ำใจ ช่วยประคอง ปองหมาย ไปสู่ฝัน จูงมือกัน ด้วยรัก ไม่ผลักใส รอยแผลเก่า คงกลบ ลบเลือนไป รักษาด้วย ยาใจ ในความจริง..........สุนันยา ก้มหน้ามอง ดูอก แล้วยกออก อย่าให้หลอก ลวงใจ ใครเข้าสิง เอาสัตย์ซื่อ ถือรัก...ไว้พักพิง ให้เผยแผ่ ก้านกิ่ง อย่างจริงจัง รวมพลังวังชา...ขึ้นมาสู้ ยืนหยัดอยู่อย่างสุขกับสมหวัง ลืมหมดสิ้นกับจินต์ที่พินพัง ทุกข์ที่ยัง ฝังกลบ จะพบเงา เงาดอกไม้ผลิแย้มแต้มสีสัน ดุจตะวันผ่านพลบคำรบเช้า ดอกกุหลาบบ้านแล้วในใจเรา ให้เลือกเอาหมู่ภมรที่ร่อนลง คนที่ดีมีมากไม่ยากหา แต่คนบ้าก็มีที่หลอกหลง อาจลำบากยากไร้กับใจจง เป็นประสงค์แห่งฟ้าพิ-ณาดู..............พันคม   โดย: พันคม 1 ตุลาคม 2553 17:53:12 น.