เบาหวานที่รัก เบาหวานดูเหมือนจะเป็นปัญหาสุขภาพที่สำคัญเพียงประการเดียวของผม แม้จะสืบสาวราวเรื่องไปถึงชั้นบรรพบุรุษ ทั้งข้างพ่อและข้างแม่ ก็ไม่พบว่ามีใครถ่ายทอดกรรมพันธุ์เบาหวานให้แก่ผม แต่ผมก็เป็นโรคนี้แบบผ่าเหล่า โชคดีที่ตรวจพบเสียแต่เนิ่น ๆ น้ำตาลในเลือดพุ่งกระฉูดไปที่ค่า 300 กว่า ทั้งที่ค่าปกติควรอยู่ที่ไม่เกิน 120 มิลลิกรัม % หมอก็จัดยามาให้กิน พร้อมทั้งกำชับกำชาให้ควบคุมน้ำตาลให้ดี ร้อมทั้งขู่ว่าถ้าไม่อยากตายเร็ว หรือตาบอด เผอิญช่วงนั้นผมอยู่ในอารมณ์ที่ยังไม่อยากตายเร็ว และยิ่งไม่อยากตาบอดด้วย ก็เลยกินยาควบคุมน้ำตาลจนควบคุมได้ระดับหนึ่ง ทำให้ใจชื้นขึ้นมาสักหน่อย แต่ถ้าใครได้เป็นไอ้โรคที่ไม่มีทางรักษาหายแบบนี้ หรือที่เรียกกันเท่ ๆ ว่า โรคเรื้อรัง ย่อมจะมีความเซ็งอยู่ประการหนึ่งคือ จะต้องทำใจยอมรับให้ได้ว่า จะต้องอยู่กับไอ้เจ้าโรคร้ายนี่ไป ตลอดชีวิต ซึ่งไม่มีทางรู้ได้เลยว่า ยาวนานสักเท่าใด เป็นการทำใจยอมรับที่ลำบากเหลือเกินสำหรับผม แม้จะไม่ใช่นักบริโภคอาหารรสหวาน แต่ก็ไม่ใช่คนที่จะอ่อนหวานได้ง่าย ๆ ................ หันรีหันขวางอยู่หลายเดือนเหมือนกัน จะให้กินแต่ยา และควบคุมอาหารเพียงสองอย่าง ดูจะไม่ใช่การรับมือกับไอ้โรคดื้อที่ถูกกับจริตตัวเองสักเท่าใด คิดไปคิดมาก็เลยตัดสินใจว่า จะลองใช้วิธีการออกกำลังกายสู้กับไอ้โรคนี้ดูสักตั้ง ว่าแล้ว ก็ไปซื้อหาเครื่องมือออกกำลังกายที่เห็นโฆษณาทางทีวี เขาโฆษณาไว้เสียจนเคลิ้มว่า ด้วยเจ้าเครื่องนี้ สามารถทำให้หน้าท้องแบนราบ มีกล้ามเนื้อซิกส์แพ็คอย่างชายงาม ได้ในเวลาไม่กี่วัน ซื้อมาถึง ก็ลงทุนโยกเจ้าเครื่องที่ว่านี้ขึ้น ๆ ลง ๆ วันละ 50-100 ครั้ง นานเป็นเดือน ผลคือ โรคเก่าที่หายไปนานหลายสิบปี ย้อนกลับมาถามหาอีกครั้ง นั่นคือโรคปวดหลัง คราวนี้ทำเอาหลังแทบเดี้ยงเชียวละ เจ้าเครื่องโยกที่ว่า ก็เลยกลายเป็นราวพาดผ้าไป ........ เสียเงินแล้วยังเสียอารมณ์กับเจ้าเครื่องโยกนี่พักใหญ่ กลับมาตรองด้วยเหตุด้วยผล ไอ้ที่เราจะออกกำลังกาย ไม่ใช่เพื่อกระชับหุ่น หรือเพื่ออวดซิกส์แพ็คอะไรที่ไหน เราแค่ต้องการสู้กับโรคเบาหวานเท่านั้น เอาให้ร่างกายแข็งแรง ได้เหงื่อ เลือดสูบฉีดก็น่าจะพอแล้ว คราวนี้ก็เลยไปเล็งหาวิถีทางอื่นที่จะช่วยตอบโจทย์ข้อนี้ได้ หลายปีก่อนหน้านั้น เคยพยายามออกกำลังกายโดยการวิ่ง แบบวิ่งเพื่อสุขภาพ ลงทุนลงแรงไปไม่น้อย ทั้งค่ารองเท้า และเครื่องเคราอื่น ๆ แต่เอาเข้าจริง ก็ขยันวิ่งอยู่ได้ไม่ถึงเดือนกระมัง บางวันอากาศร้อนไปบ้าง บางวันฝนตกบ้าง บางวันก็ปวดเส้น ปวดข้อบ้าง สนามที่เคยใช้วิ่งไม่ว่างบ้าง หลายร้อยหลายพันข้ออ้าง สุดท้ายก็เก็บรองเท้าวิ่งเข้ากล่องในห้องเก็บของ และอำลาลู่วิ่งไปในเวลาไม่นาน พอมาค้นอ่านดูในหนังสือเกี่ยวกับการออกกำลังกาย ก็รู้แจ้งเห็นจริงว่า การวิ่งนั้น แม้จะวิ่งเพื่อสุขภาพอย่างไร แต่มักหลีกเลี่ยงอาการบาดเจ็บได้ยาก โดยเฉพาะคนที่เริ่มมีวัยมากขึ้น เพราะการวิ่งแต่ละก้าว ล้วนแล้วแต่มีแรงกระแทก สำหรับผู้ที่มีปัญหาเรื่องข้อและเอ็น การออกกำลังกายที่ดีที่สุด ในหนังสือแนะไว้สองอย่าง หนึ่งคือว่ายน้ำ สองคือปั่นจักรยาน ................... ฟังดูเข้าทีแฮะ แต่ว่ายน้ำตัดไปได้เลย ยังไม่รวยพอที่จะมีสระน้ำในบ้าน และสระที่ใกล้ที่สุดต้องขับรถไปหลายสิบกิโลเมตร รู้ตัวเองดีว่า ไม่ใช่คนขยันแบบนั้นแน่ ก็เหลืออีกทางเดียวให้เลือก ปั่นจักรยาน แต่.............. เมื่อไม่กี่วันก่อน เพิ่งได้ข่าวว่า พ่อของเพื่อนของลูก ที่สังกัดอยู่ในชมรมจักรยานเสือภูเขา ถูกรถเฉี่ยว บาดเจ็บอาการสาหัส เกิดกลัวตายขึ้นมาอีกแล้ว ถนนรนแคมเมืองไทย ไว้ใจได้เสียที่ไหน ทั้งรถบัส รถสิบล้อ ล้วนแล้วแต่วิ่งแบบไม่เกรงใจเทวดาองค์ไหนทั้งสิ้น อย่ากระนั้นเลย เราปั่นจักรยานอยู่กับที่ที่บ้านท่าจะดีกว่า เป็นปฐมเหตุของจักรยานออกกำลังกายตัวที่เห็นในรูป ซื้อหามาในราคาห้าพันกว่าบาท แล้วก็ลงมือ ปั่น ๆ ๆ ................... ด้วยความที่ห่างเหินการออกกำลังกายมาเสียร่วมสิบปี วันแรกปั่นได้ไม่ถึง 5 นาที ลิ้นห้อย ขาสั่นเสียแล้ว ใจเสียเหมือนกัน ลงทุนไปตั้งหลายพัน ปั่นได้วันละ 5 นาทีอย่างนี้ กี่ชาติจึงจะได้ทุนคืน คิดได้ดังนั้น ก็แข็งใจปั่นเพิ่มขึ้น วันละนาทีสองนาที ช่วงแรกปวดน่องเสียจนอยากจะเลิกความตั้งใจ แต่ด้วยความเสียดายเงิน ก็เลยต้องกัดฟันปั่นต่อไปและต่อไป ........................ ก็ต้องพบกับความแปลกใจ เพราะพักหลัง ปั่นแล้วไม่ค่อยปวดน่อง อ่านดูจึงพบว่า ก่อนหน้านี้ กล้ามเนื้อส่วนนั้นไม่ค่อยถูกใช้งาน พอมาใช้มันจริง ๆ จัง ๆ มันก็ต้องอุทธรณณ์ด้วยอาการปวดเมื่อยเป็นธรรมดา พอใช้มันจนคุ้นแล้ว อาการที่ว่าก็ค่อย ๆหายไป ไอ้เจ้าจักรยายตัวนี้ ตั้งระดับความหนักเบาได้ จากเดิมที่ตั้งไว้ที่เบาสุด ก็ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นทีละระดับอย่างช้า ๆ และจากเดิมที่ปั่นได้วันละ 5-10 นาที ค่อยเพิ่มขึ้นช้า ๆ เรื่อย ๆ จนล่าสุด ปั่นได้เป็นชั่วโมง ที่ระดับหนักปานกลาง กว่าจะได้ถึงจุดนี้ ใช้เวลาเป็นปี แต่ก็เป็นปีที่แสนจะภูมิใจ จากคนที่ขี้เกียจออกกำลังกายที่สุดคนหนึ่งของโลก กลายมาเป็นคนออกกำลังกายได้วันละชั่วโมง อาทิตย์ละ 4-5 วัน เป็นประจำ รู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของตัวเอง จากที่แต่เดิม ต้องเป็นหวัดเจ็บคอ เป็นไข้ไม่สบาย อย่างน้อยเดือนละครั้งหรือสองครั้ง ปีนั้นทั้งปี ก็ไม่เคยมีอาการที่ว่านี้อีกเลย มหัศจรรย์ใจที่สุด พอครบกำหนด ให้หมอเจาะเลือดตรวจ ผลออกมายิ่งงงเข้าไปใหญ่ ไอ้เจ้าน้ำตาลที่เคยสูงปรี๊ด 300 กว่า ตอนนี้ลดเหลือไม่ถึง 100 โดยไม่ต้องใช้ยาช่วยเลย แถมน้ำหนักก็ลดลง ๆ จนกลับมาอยู่ในเกณฑ์เฉลี่ยชายไทยในวัยนี้อีกครั้ง เพิ่งสำนึกเสียใจ งี้ก็ออกกำลังกายเสียแต่แรกแล้ว และ นึกขอบใจเจ้าโรคเบาหวานขึ้นมาในตอนนี้เอง.   Create Date : 20 กันยายน 2552 31 comments Last Update : 20 กันยายน 2552 13:45:10 น. Counter : 2924 Pageviews. Share Tweet

ยินดีกับลุงแว่นด้วยครับ.. ตอนนี้ลุงแว่นต้องล่ำมากแน่ๆเลยครับ.. การออกกำลังกาย ก็ดีอย่างนี้นี่เอง.. ฮ่ะๆๆ... สวัสดีวันแดดจัดนะครับ..   โดย: ต๊ายตาย..นี่มัน..!!! (อสัญแดหวา ) 20 กันยายน 2552 16:15:43 น.

วันเวลาของชีวิตสั้นเกินกว่าจะเสียเวลามาโกรธ - เกลียดกัน ยินดีกับลุงแว่นด้วยค่ะที่ลดเจ้าเบาหวานจากเลข 300 มาอยู่ที่ไม่ถึง 100 ได้สำเร็จ แม้กว่าจะมาถึงจุดนี้ต้องฟันฝ่าสารพัดวิธี และจ่ายไปหลายกะตังค์ แต่ในที่สุดก็ทำได้สำเร็จ ป้ากุ๊กโชคดียังไม่มีอะไรมาทักทาย อาจจะเป็นได้ที่ป้าเป็นประเภทไฮเปอร์คืออยู่นิ่งไม่เป็น รับจ้างตัวเองเป็นแจ๋วของบ้าน วางงานนี้ จับงานโน้นตลอดทั้งวัน มีเวลาก็เหวี่ยงแขนเหวี่ยงขา เล่นกระบองว่าไปตามเรื่อง พรุ่งนี้ก็ต้องทำงานอีกแล้วซินะ มีความสุขกับงานนะคะ คมคำ : เราทุกคนล้วนเป็นเพื่อนทุกข์ . ที่ต่างมาเพื่อจะไป   โดย: ร่มไม้เย็น 20 กันยายน 2552 17:48:10 น.

สวัสดีคะ แวะมาทักทาย มีความสุขในวันหยุดนะคะ   โดย: หน่อยอิง 20 กันยายน 2552 17:52:47 น.

อ่่านบล้อกนี้ของคุณลุงแว่น ทำให้ผมเริ่มมีกำลังใจขึ้นอีกครั้ง หลังจากเจ้าเครื่องออกกำลังกายสุดเริ่ด กลายเป็นราวตากผ้าไปหลายเพลา ครอบครัวผมเป็นครอบครัวที่เสี่ยงเบาหวานมาก เพราะพ่อเป็นครับ ลูกๆอย่างผมเลยเสี่ยงเป็นเบาหวานไปด้วยเช่นกัน ดูพุงหลามๆของตัวเอง แล้วก็เสียวมากเลยครับ ไปตรวจเมื่อปีสองปีก่อนทุกอย่างปกติ ที่ไม่ปกติคือ ผมอ้วนขึ้นมากหลังจากตรวจนี่ล่ะครับ 5555   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 20 กันยายน 2552 20:23:17 น.

ข้อมูลลุงแว่นดีมากเลยคะ เพราะกำลังถกเถียงกันว่าเราควรจะซื้ออะไรดี ระหว่างลู่วิ่ง จักรยานปั่น หรือสกายวอค แต่จักรยานเค้าว่าตูดจะใหญ่อะลุง อิอิ...ตูดใหญ่แต่สุขภาพดีก็น่าสนนะคะ   โดย: mutcha_nu 20 กันยายน 2552 20:55:23 น.

เขาว่าคนที่เป็นโรคเรื้อรัง ต้องคิดให้ได้เสียก่อนว่ามันคือตัวเรา และจะอยู่กะเราตลอดไป เพราะฉนั้นต้องบอกมันว่าถ้าข้าอยู่ เองก็อยู่ แต่ถ้าไม่อยู่เองก็ไม่อยู่เหมือนกันแหละ เดี๊ยนก็มีโรคความดันฯ รับมาเต็มๆจากคุณแม่ ต้องกินยาวันล่ะครั้ง(สองอย่าง) ทุกวันห้ามพลาด แต่ก็มีบางวันก็พลาดเพราะความหลงลืม ความที่เรากินทุกวันทำเหมือนๆกันทุกวัน บางทีก็จำไม่ได้ว่าวันนี้กินรึยัง ก็เลยไม่กินมันซะเลย เดี๊ยนออกกำลังมาตั้งแต่ปี 30 เพราะแต่ก่อนมีโรคภูมิแพ้ เป็นหอบหืด ตอนท้องลูกชายคนเล็ก หอบจนกระทั่งตอนคลอดลูกก็หอบ อาการหนัก คุณหมอแนะนำให้ออกกำลังกาย จะเอาเวลาไหนมาออกกำลังเลี้ยงลูกก็หัวโตแล้ว พอลูกอายุสามขวบสามีไปได้หนังสือ วิ่งเพื่อสุขภาพ ของหมออุดมศิลป์มาเล่มนึงอ่านแล้วเกิดมีอาการอยากวิ่ง เพราะในหนังสือสอนการวิ่ง เริมตั้งแต่รองเท้า การม รจับชีพจรและฯลฯค่ะ หนังสือเล่มนี้ดีมาก เดี๊ยนซื้อไว้หลายเล่มแจกมั่งให้เพื่อนยืมมั่งสุดท้ายไม่เหลือสักเล่ม เดี๋ยวนี้ไปหาซื้อเขาไม่พิมพ์แล้วค่ะ การวิ่งรองเท้าสำคัญที่สุดต้องหารองเท้าดีแบบมีแอร์ คือกันกระแทกค่ะ ไม่งั้นวิ่งไปสักพัก หัวเข่าไปค่ะ ก่อนจะออกไปวิ่งหรืออกกำลังทุกชนิดต้องวอร์มโดยทำท่ากายบริหาร 13 ท่าก่อน เพื่อเป็นการยืดหยุ่นกล้ามเนื้อและเส้นเอ็น วิ่งเสร็จกลับมาอีก 13 ท่าเป็นอันเสร็จการออกกำลัง เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยจะได้วิ่ง เปลี่ยนมาปั่นจักรานนิดหน่อย แล้วไปแอโรบิคอีก 45 นาที วันไหนไม่แอร์ก็จะขี่จักยาน เป็นชม ประมาณ 20 โลค่ะ วันนี้มาเป็นซีรี่ย์เลย 555   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 20 กันยายน 2552 21:30:43 น.

อั๊พบล๊อกทิ้งไว้ พรุ่งนี้จะหนึเที่ยว เนื่องด้วยวันฮารีรายอค่ะ อยู่เมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม อิอิ ไปช่วยอ่านหน่อยนะคะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 20 กันยายน 2552 21:34:05 น.

ตั้งกะเครื่องมันรวนคราวที่แล้ว ไขมันมาเยือน ชะล่าใจค่ะ หุ่นมันหลอกตาเลยตามใจปาก มากไปไม่หน่อย ก็เอาจักรยานมาปัดฝุ่น ปั่นไปทำงานค่ะลุง ได้สักจะเดือนแล้วมั็ง ที่ทำงานไม่ไกลนักจากบ้าน ประหยัดน้ำมันอีกมากโข ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ตอนเย็นไปฟิตเนสกลางแจ้งอีกรอบ กลับมาหลับสบาย อ่านที่ลุงเล่าสนุกมากค่ะ สู้ สู้ บอกตัวเองค่ะ ไปนอนแล้วค่ะ สวัสดีค่ะ แอมอร   โดย: peeamp 20 กันยายน 2552 22:16:41 น.

สวัสดีค่ะ ลุงแว่น ขอเป็นกำลังใจ เอาใจช่วย ในการดูแลรักษา โรคประจำตัวนะคะ   โดย: teansri 20 กันยายน 2552 23:54:06 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณลุงแว่น   โดย: กะว่าก๋า 21 กันยายน 2552 7:38:32 น.

เวลาดูภาพข่าวหน้าหนึ่งทีไร ผมคิดในใจตลอดครับคุณลุงแว่น ว่าถ้าภาพคนตายนั้นเป็นลูกของเจ้าของหนังสือพิมพ์ หรือเป็นพ่อแม่ของ บรรณาธิการข่าว คุณจะเอาภาพนั้นลงหน้าหนึ่งมั้ย ถ้าไม่ แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรที่เอาภาพผู้เสียชีวิตมาลงแบบนั้น คุณขายความจริง หรือว่าคุณขายความรุนแรงในใจคนกันแน่ ?   โดย: กะว่าก๋า 21 กันยายน 2552 7:45:53 น.

สวัสดีค่ะลุงแว่น ดีจังเลย ออกกำลังกายได้สม่ำเสมอ กิ่งไม้ไทยก็ยังชอบหาข้ออ้างให้ตัวเองได้เสมอๆ เหมือนกัน เลยไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย เฮ้อ พี่กิ่งไม้ไทย ก็เป็นเบาหวาน แต่น่าเสียดาย เขาไม่รักษาสุขภาพเหมือนลุงแว่น แถมกินอาหารที่ถูกห้ามว่าไม่ควรกิน โรคจึงทำท่าว่าจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกัน ถ้าเจ้าตัวไม่เชื่อใคร ก็ต้องปล่อยให้เป็นไป   โดย: กิ่งไม้ไทย 21 กันยายน 2552 9:47:28 น.

วันนี้อากาศร้อน ๆ รับ แตงโมปั่น สักแก้วก่อนนะครับ   โดย: หมึกสีดำ 21 กันยายน 2552 13:18:02 น.

ลุงแว่นเก่งมากค่ะ   โดย: tuk-tuk@korat 21 กันยายน 2552 13:33:09 น.

การออกกำลังกาย ไม่ว่าจะเป็นการเล่นกีฬา หรือการบริหารร่างกาย ถ้าทำเป็นประจำ ร่ายกายก็จะสร้างภูมิคุ้มกันขึ้น ไม่ต้องไปหาซื้อยามากินให้เสียเงิน เหมือนกับคำพูดที่ว่า กีฬาคือยาวิเศษ นั่นเเหละครับ   โดย: the mynas 21 กันยายน 2552 13:35:13 น.

การเลือกวิธีออกกำลังของคุณลุงแว่นช่วยให้ผมมองเห็นทางเลือกที่กำลังมองหาพอดีครับ ผมและพรรคพวกเพิ่งจะมาเริ่มออกกำลังกันมา 2 เดือนนี้เอง เล่นแบดมินตันครับ แรกๆก็ไม่มั่นใจ กลัวว่าเครื่องเคราจะหลุดซะก่อน แต่พอได้เล่นจริงๆก็พอไหวครับ รุ่นน้องที่ทำงานคนหนึ่งเป็นเบาหวาน เขามีเครื่องเจาะเลือก เครื่องวัดความดันอยู่ใกล้ตัว ล่าสุดวัดน้ำตาลได้ 100 เขากินยามีค่าใช้จ่ายเดือนละหมื่นกว่าบาท ยังสงสัยว่าน้ำตาลเขาก็ไม่มาก ทำไม่ยังต้องกินยาขนาดนั้น อาจเป็นเพราะว่า เขาไม่เคยจำกัดอาหารเลย   โดย: Insignia_Museum 21 กันยายน 2552 20:18:34 น.

ไม่ได้ออกกำลังมาสามปีแล้วค่ะ อ้วนเอา้ อ้วนเอา ไม่มีโรค ก็เลยไม่รู้สึก หรืออาจจะมีแล้ว แต่มันยังไม่สำแดงอาการก็ไม่รู้ได้ เห็นลุงแว่นดีขึ้นแบบนี้แล้ว ต้องเหลียวมองเครื่องวิ่งของตัวเอง น่าจะลุกมาทำบ้างค่ะ .......... ป.ล 1 หนังสือยังไม่ได้ ป.ล 2 อัพบล็อก เล็กๆค่ะ   โดย: นักล่าน้ำตก IP: 115.67.175.228 21 กันยายน 2552 20:44:29 น.

นอนหลับฝันดีนะคะลุงแว่น   โดย: แม่ปุ้มปุ้ย 21 กันยายน 2552 21:56:00 น.

สวัสดีครับ วันนี้อัพเรื่อง มรณานุสติกรรมฐาน ครับผม ว่างๆ ขอเรียนเชิญที่บล็อกนะครับ ... ปล. ตอนนี้สั้นไม่ยาวนักครับ โมทนา สาธุ ครับ   โดย: หมึกสีดำ 21 กันยายน 2552 23:19:06 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณลุงแว่น ผมเล่าเรื่องบล็อกของคุณลุงแว่นให้มาดามฟัง เธออยากซื้อจักรยานให้ผมทันทีเลยครับ 55555   โดย: กะว่าก๋า 22 กันยายน 2552 8:03:26 น.

เอาลังเลใส่ลงลัง แค่ประโยคนี้ก็โดนแล้วครับคุณลุงแว่น   โดย: กะว่าก๋า 22 กันยายน 2552 10:57:46 น.

โดย: วาซุตะคุง v( ^o^ )v 22 กันยายน 2552 13:29:41 น.

แวะมาเสิร์ฟชามะนาวยามเย็นครับ ลุงแว่น   โดย: หมึกสีดำ 22 กันยายน 2552 18:45:56 น.

อ่านไปลุ้นไปค่ะ ลุงแว่น สุดท้ายโล่งอก ตกลงว่าโรคเบาหวาน หายขาดแล้วใช่ปาวคะ มาชวนไปอ่านนางแก้วตอนจบค่ะ นำน้ำสมุนไพรเย็นๆ มาฝากด้วยค่ะ เจอคนข้างบนตัดหน้า แงๆๆๆ   โดย: พ่อระนาด 22 กันยายน 2552 19:12:34 น.

หวัดดีคุณลุงแว่นค่ะ เบาหวาน...โรคนี้บ้านต้นอ้อฮิตกันจังเป็นกันทั้งแม่และพี่ชาย ส่วนตัวต้นอ้อสงสัยจะเป็นกะเค้าเหมือนกันค่ะ ไม่ได้ฮิตตามเค้า แต่กินหวานเหลือเกิน วันๆเอาน้ำตาลใส่ตัวไม่รู้กี่ถ้วยกี่ชาม...รู้สึกตามัวๆและเพลียบ่อยๆ เกี่ยวกันหรือเปล่าไม่ทราบค่ะ พาแม่ไปหาหมอ เค้าก็บอกว่าต้องกินยาไปตลอดชีวิต ไปใหนมาใหนต้องพ่วงพาเอายาไปเป็นชุด หากไม่มาอ่านบ้านคุณลุง ไม่มีทางรู้เลยว่า มันหายได้หากออกกำลังกาย....หายไปจริงๆเลยหรอคะ พูดถึงหากออกกำลังกายด้วยการวิ่งอย่างเดียว แล้วทำให้เบาหวานลดลงอยู่ในเกณฑ์ปกติ ต้องหยุดกินหวานด้วยหรือเปล่าคะ แต่ยอมรับในความตั้งใจ ความอดทน วิ่ง วิ่งจนผอม เบาหวานลงได้นี่ ไม่ใช่ชิลๆเลยนะคะคุณลุง พูดถึงเรื่องเครื่องออกกำลังกายนี่ เห็นหลายบ้านเอามาเป็นราวตากผ้ากันเยอะเลยค่ะ เรียกว่าเป็นราวที่ไฮโซมั่กๆ บ้านใหนบ้านนั้น อุอุ...คงต้องตั้งใจและอดทนใช้งานจริงๆนะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ สวัสดีตอนเย็นค่ะคุณลุง   โดย: ต้นอ้อท้าลม 22 กันยายน 2552 19:17:56 น.

แหม จริงๆรูปทรงเครื่องออกกำลังนี่ตากผ้าเช็คตัวดีสุดเลย แห้งไว ฮ่า ฮ่า สวัสดีครับลุงแว่น หมูเองตอนตรวจเมื่อ2ปีก่อน พุ่งไป 381 แนะ แต่ความดันปกติ หมอให้ออกกำลังกายมากๆ ตอนนี้เหลือ150บ้าง (แต่ต้องกินยานะ)ขึ้นลงไม่แน่ คงต้องจัดระเบียบแบบลุงแว่นซะแล้ว   โดย: วันที่ท้องฟ้าแจ่มใส 22 กันยายน 2552 22:13:31 น.

สุขสันต์วันพุธค่ะคุณลุงแว่น   โดย: แม่ปุ้มปุ้ย 23 กันยายน 2552 6:23:29 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณลุงแว่น   โดย: กะว่าก๋า 23 กันยายน 2552 7:52:56 น.

กลอนคุณลุงแว่น เป็นอะไรที่ผมรออ่านมากๆเลยครับในแต่ละวัน   โดย: กะว่าก๋า 23 กันยายน 2552 8:23:53 น.

แวะมาเสิร์ฟ coffee break ครับ ... สุขสันต์วันสีเขียวสดใสนะครับ   โดย: หมึกสีดำ 23 กันยายน 2552 10:24:45 น.

รักษาสุขภาพด้วยค่ะ   โดย: sierra whiskey charlie 23 กันยายน 2552 18:03:40 น.