เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก ตอนที่๑๘

ตอนที่๑๘: ที่อยู่เบื้องหลัง



“พี่คุมสอบเสร็จแล้วมื้อเย็นตัวป่วนอยากกินอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า?”

พี่อากาศปฏิบัติหน้าที่เรียบร้อยก็ส่งเสียงตามสายหาคุณแฟนทันที

“หึ ไม่มีครับ”

“แล้วนี่อยู่ไหน สอบเสร็จตั้งแต่บ่ายสามแล้วนี่นา ให้พี่ไปรับเลยมั้ย?”
“ผมก็อยู่แถวๆคณะเนี่ยแหละ เอาไงดี อยากกลับบ้านไปเอาเสื้อผ้าก่อนอ้ะ เมื่อเช้าก็รีบออกมาสอบ ไม่ทันหยิบมาด้วย”

“เสื้อผ้า.....เอามาทำไม?”
“อ้าว หรือพี่จะไม่ให้ผมใส่เสื้อผ้า?”

เออนะ ไอ้คนถามมันก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่ไอ้คนเปิดประสาทหูฟังเพื่อนคุยโทรศัพท์เต็มที่อย่างไอ้เพื่อนนุ่นถึงกับ ขยำแขนไอ้คุณแผนที่เดินตามหลังตัวป่วนมันมาด้วยกันแล้วยังแถมเกาแกรกๆอีก ด้วย

“ไม่ใส่ก็ได้นี่.....เดี๋ยวถ้าหนาวพี่กอดเอง”
“บ้าแล้วพี่ฟ้า ใครจะไปทำตัวเป็นชีเปลือยอย่างนั้นเล่า ฮ่าๆๆๆ”
“อ้าว ไม่เห็นต้องอายเลย ก็ถ้าตัวป่วนไม่ใส่ พี่ก็ไม่ใส่เป็นเพื่อนไง ดีออกไม่ต้องเปลืองพลังงานกับการซักผ้าด้วย”

“ทะลึ่ง!!”
“เปล่านะครับ พี่แค่จะบอกว่า ชุดนอนที่บ้านก็มีอยู่แล้ว ไม่ต้องกลับไปเอาที่บ้านป่วนก็ได้”
“ก็ผมไม่ได้หมายถึงชุดนอนนี่ ก็......ก็พรุ่งนี้เช้าตื่นมาก็ต้องอาบน้ำ แล้วจะเอาเสื้อผ้าที่ไหนใส่ล่ะ”

“ชุดอยู่บ้านของตัวป่วนพี่ก็เตรียมไว้ให้ครับ”
“....งั้นอีกสิบนาทีเจอกันบีทีเอส โอเค?”

“โอเค พี่คิดถึงนะครับ”
“ผมก็เหมือนกัน....”
---ตื๊ดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดดดดด---


“เดี๋ยวพวกฉันเดินไปบีทีเอสกับแกด้วย”
“อืม...นุ่นรูดซิปเป้แล้วเอาของขวัญพี่ฟ้าใส่ไว้ให้หน่อยดิ”

“อ้ะ เรียบร้อย แหมๆๆหวานกันจังวุ้ย นี่กะจะเซอร์ไพรส์พี่เค้าอะดิ” ไอ้หนูป่วนจะตอบอะไรได้นอกจากพยักหน้าหงึกหงักแล้วก็ทำหน้าแดง
“ดีแล้วแก เขาว่าจะรักษาความสัมพันธ์ให้ยาวนานมันก็ต้องมีเรื่องตื่นเต้นบ้าง ไม่งั้นถึงรักกันมากมันก็เบื่อกันได้”

“แหม.....แสนรู้นะเนี่ย” อย่าได้คิดเชียวว่าไอ้เพื่อนนุ่นมันจะปฏิเสธคำชมของเพื่อนแผน
“โฮ่งๆ บรู๋ววววววววว”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” แล้วเพื่อนรักเพื่อนเลิฟสามคนเลยได้ประสานเสียงหัวเราะอย่างไม่สนใจสายตาคนรอบข้างกันอีกครั้ง

“ถึงแล้ว....มากอดที”
พอเดินตามกันมาถึงสถานีบีทีเอส ไอ้เพื่อนนุ่นมันก็ดึงตัวไอ้หนูป่วนเข้ามากอดแรงๆ ส่วนไอ้เพื่อนแผนก็ลูบหลังลูบไหล่ให้กำลังใจอยู่ข้างๆ
“ขอบใจพวกแกมากนะเว้ย”
“เออ ไม่เป็นไรหรอก พี่อากาศเดินมาโน่นแล้ว” ไอ้คุณแผนพูดจบพี่อากาศตัวโตก็เดินมาถึงส่งยิ้มหวานไปให้ไอ้หนูป่วนเรียบร้อย

“สวัสดีค่ะ/ครับ”
“สวัสดีครับน้องนุ่นน้องแผน ไม่ต้องเป็นห่วงตัวป่วนนะ พี่สัญญาจะดูแลให้ดีที่สุด”

รับไหว้เพื่อนคุณแฟนเสร็จก็สบตาไอ้หนูป่วนมันหนึ่งครั้ง แล้วพี่อากาศก็หันไปให้สัญญากับไอ้สองตัวที่แสดงออกเหมือนไอ้ตัวป่วนมันเป็น น้องคนเล็กทันที
“ไอ้ป่วนมันไว้ใจพี่ เราสองคนก็ไว้ใจพี่ด้วย” แน่ล่ะคำพูดเป็นการเป็นงานอย่างนี้ต้องออกจากปากไอ้คุณแผนแน่นอน ส่วนไอ้นุ่นก็ได้แต่พยักหน้าหงึกหงักอยู่ข้างๆ

“ขอบคุณครับ งั้นเรากลับไปกินข้าวบ้านละกันเนอะ?”
“อือฮึ” ไอ้หนูป่วนรับคำพี่ฟ้าของมันแล้วก็หันมาโบกมือให้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟทั้ง สองคนก่อนจะก้าวเคียงข้างพี่อากาศขึ้นไปบนสถานีบีทีเอส



“เอาไงนุ่น จะกลับบ้านเลยรึเปล่า?”
ส่งเพื่อนรักถึงมือแฟนเสร็จเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่ออย่างไอ้คุณแผนก็หันมาถามไอ้ตัวตาลอยเพราะพาตัวเองเข้าไปอยู่ในโลกจินตนาการข้างๆ


“แผน.......อยากมีแฟนบ้างอ้ะ”
“ฮะ?!?”
“อย่าเข้าใจผิดนะ ฉันไม่ได้อยากจะ เอ่อ....ทำ...อะไรๆแบบที่ไอ้ตัวป่วนจะไปทำกับพี่เขาวันนี้นะ”

เอาเว้ย ไอ้คุณนุ่นหน้าแดง แดงจริงจังถึงขนาดที่หน้ามันดำๆยังเห็นชัดเลยว่าแดง เล่นเอาไอ้คุณแผนที่จับตามองอยู่ทั้งแปลกใจทั้งถูกใจ เพราะตั้งแต่รู้จักกันมาจะครบปีไม่เคยเห็นไอ้นุ่นเขินอายจนหน้าแดงเลยสัก ครั้ง

“อืม....”
“อะไร อืมแล้วยิ้มทำไม นี่อย่ามายิ้มล้อเลียนกันนะเว้ย ฮึ่ย” โถ....ไอ้คุณนุ่น แกจะเขินก็เขินไปสิ แล้วจะไปทุบแผนมันทำไม เอ้า ทุบเข้า ทุบอั้กๆ เดี๋ยวไอ้คุณแผนมันก็ช้ำในตายหรอก


“โอ๊ยๆๆ พอแล้วนุ่น พอแล้ว ทำร้ายร่างกายว่าที่แฟน บาปนะ”
“ฮะ???”
“ก็บอกว่าอยากมีแฟนไม่ใช่เหรอ นี่ไง ฉันนี่ไงยังว่างนะ”

“อย่ามา แกเป็นเพื่อนฉันนะ”
“แล้วไงอ้ะ ก็นุ่นบอกว่าอยากมีแฟน แผนก็จะช่วยเป็นให้ไง”
แกเดินเกมพลาดแล้วไอ้คุณแผน ไอ้คำว่า ‘จะช่วย’ นี่ถ้าไม่มีอะไรๆอาจจะดีกว่านี้ก็ได้นะ ไอ้คุณนุ่นมันอาจจะตกหลุมแกก็ได้

“ชิชะ อย่ามาทำเสียงอ่อนเสียงหวานกับฉันนะ จำได้หรอกน่าที่สัญญาไว้ว่าถ้าแผนยังไม่มีใครนุ่นก็จะไม่มีน่ะ ก็แค่บ่นๆว่าอยากมีไม่ได้แปลว่าจะไปมีสักหน่อย แผนก็ไม่ต้องฝืนใจยอมมาเป็นแฟนให้นุ่นเพราะกลัวเหงาหรอก”

“ไม่ใช่อย่างนั้น..”
“เอาเหอะๆ ไปหาอะไรกินกันดีกว่า วันนี้คุณนายไปสัมมนา สัมมนาบ้าอะไรไม่รู้ต้องไปถึงพัทยา กว่าจะกลับก็คืนวันอาทิตย์โน่น นุ่นต้องอยู่บ้านคนเดียวตั้งสามวันแน่ะ”

“นุ่นแต่เมื่อกี้....”
“ก็บอกว่าไม่ต้องไง ว่ามาดีกว่าว่าอยากกินอะไร มื้อนี้นุ่นเลี้ยงเอง” อ้าวไอ้นี่ แผนมันจะอธิบายก็ดันพูดสอดขึ้นมาซะงั้น ฟังมันบ้างสิ ขัดใจจริง

“ทำไมต้องเลี้ยง?” ไอ้คุณแผนมันคงถือว่าตัวเองเป็นแฟนไปแล้ว เลยรู้สึกขัดใจที่นุ่นมันบอกจะเลี้ยงข้าว ไอ้แผนบ้าเอ๊ย คิดไปเองข้างเดียวเขาไม่นับนะเว้ย แน่จริงแกต้องทำให้มันเข้าใจให้ได้ด้วย
“แล้วจะทำเสียงแข็งใส่ทำไมเนี่ย”

“ขอโทษษษษ แผนไม่ได้ตั้งใจเสียงแข็งใส่นุ่นนะครับ”
“ไม่ต้องขอโทษหรอกน่า นุ่นไม่ได้โกรธแผนซะหน่อย ก็แผนเลี้ยงไอติม เลี้ยงหนังมาตั้งหลายครั้งแล้วนี่ วันนี้ก็ต้องตานุ่นเลี้ยงบ้างสิ แผนอยากกินอะไรล่ะ ถือว่า.....ฉลองสอบเสร็จแล้วก็ฉลองที่ไอ้ป่วนมันเป็นฝั่งเป็นฝาด้วย ฮะๆๆ อ้ะ..เลือกมาเร็ววันนี้จะกินอะไรเอามื้อใหญ่เลยนะ”
“พิซซ่าละกัน ไม่ได้กินกันนานแล้ว”

เห็นไอ้คุณนุ่นมันหัวเราะคิกคักมีความสุข ไอ้คุณแผนมันเลยทำได้แค่ตามน้ำตามใจไป ไม่อยากจะขัดใจอะไรมันสักอย่าง ทั้งที่ใจยังอยากอธิบายว่าตัวเองอยากสมัครเป็นแฟนของไอ้คุณนุ่นจะตายอยู่ แล้ว มันก็เลยตัดสินใจปล่อยไปก่อน

“โอเค แล้วจะกินร้านไหน?” ผู้หญิงบ้าไซส์มินิอย่างไอ้คุณนุ่นเดินไปข้างๆผู้ชายปากหนักตัวสูงน่าเกลียด แบบไอ้คุณแผน ไม่ได้รู้สักนิดว่าพอตัวเองหลุดคำถามนี้ออกไป ไอ้คุณแผนที่หน้าตายมาตลอดจะมีสีหน้าที่เจ้าเล่ห์ได้ขนาดไหน

“ให้เลือกจริงนะ.....”
“เอ๊....ก็บอกว่าจะเลี้ยงๆ ก็ต้องให้คนถูกเลี้ยงเลือกทั้งอาหารทั้งสถานที่อยู่แล้วสิ”
“งั้นไปกินที่บ้าน”
“บ้านไหน?”

“บ้านแผนกับป่วน เดี๋ยวเราโทรสั่งพิซซ่าตอนนี้ อีกครึ่งชั่วโมงถึงบ้าน พิซซ่าก็มาส่งพอดี”

“มีแผนอะไรป้ะเนี่ย? อย่าบอกนะ นอกจากเลี้ยงพิซซ่าแล้วจะให้ไปช่วยทำงานบ้านด้วยอ้ะ นี่กะจะเอาคืนวันที่ไปช่วยที่บ้านนุ่นใช่ไหม?”

ไอ้คุณนุ่นมันชะงักเท้าที่เดินไปเรื่อยๆนั่นทันทีแล้วหันมากระตุกข้อมือ ใหญ่ๆของไอ้คุณแผนพร้อมส่งสายตาดุเหมือนหมาแม่ลูกอ่อนไปให้

“เปล่านะ ที่ชวนไปกินที่บ้าน เพราะ...เพราะจะชวนไปเล่นเกมเศรษฐีด้วยกันต่างหาก” แหมๆดูดีนะ ชวนไปเล่นเกมเศรษฐี ตกใจหมดนึกว่าแกจะชวนไอ้คุณนุ่นมันไปเล่นจ้ำจี้มะเขือเปาะแปะ เฮ้อ......

“จริงอ้ะ? ไหนมามองตาก่อน ดูซิมีอะไรซ่อนอยู่รึเปล่า”

ไอ้คุณแผนมันปฏิบัติตามคำสั่งทันที หยุดเดินแล้วก้มหน้าลงมาให้ไอ้นุ่นมันสบตาได้ถนัดถนี่ ไอ้นุ่นมันมองเข้าไปในดวงตาแวววาวสีน้ำตาลเข้มนั่นสักพัก แล้วก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองหน้าร้อน อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนอุณหภูมิบนใบหน้าของตัวเองพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ

รู้ตัวอีกทีก็พบว่ามือทั้งสองข้างของตัวเองมาทาบทับไว้แน่นอยู่กลางหว่างอก เลยได้รับรู้ว่านอกจากจะหน้าร้อนแล้ว ยังมีอาการสั่นไหวแปลกๆที่หัวใจด้วย ไอ้นุ่นรีบถอนสายตาที่สบกันอยู่ แล้วคว้าข้อมือไอ้คุณแผนลากเดินลิ่วๆทันที


“เป็นไงนุ่น เจออะไรซ่อนอยู่รึเปล่า?”
“........ไม่รู้เหมือนกัน เหมือน..เหมือนจะเจอ แต่ไม่รู้มันคืออะไร”

กว่าจะเค้นเสียงออกมาจนจบประโยคนี้ได้ ไอ้คุณนุ่นถึงกับต้องกลืนน้ำลายเสียสามเอื๊อก จนลากไอ้คุณแผนมาถึงป้ายรถเมล์ ได้ขึ้นรถเมล์มายืนอัดกันเป็นปลากระป๋องเรียบร้อยแล้ว ไอ้คุณนุ่นก็ยังวุ่นวายใจสงสัยอยู่ว่าไอ้อะไรแปลกๆที่เจอในแววตาของไอ้คุณ แผน....มันคืออะไรกันแน่

“นุ่น นุ่น!!”
“อือ?” ลอยเข้าโลกส่วนตัวไปอีกแล้วไอ้คุณนุ่น ขนาดยืนเบียดเป็นปลากระป๋องอะยัม(ต้องอะยัมเพราะแน่นสุดๆ)อยู่บนรถเมล์แท้ๆ มันยังอุตส่าห์เข้าภวังค์ได้ นับถือมันจริงๆ

“จะสั่งแล้ว อยากกินหน้าอะไร?” ชิ ทำมาถามมัน ไม่รู้ตัวเหรอ เพราะแกแหละไปมองมันด้วยแววตาแบบไหนเข้าล่ะไอ้คุณนุ่นมันถึงลอยได้ขนาดนี้ น่ะ

“อะไรก็ได้แต่ใส่เห็ดด้วยนะ แล้วก็สั่งไอศกรีมมาด้วย” ไอ้นี่ก็นะ ถึงจะเข้าภวังค์แค่ไหนแต่พอเป็นเรื่องกินนี่ไม่มีพลาดจริงๆ
ไอ้คุณแผนโทรสั่งพิซซ่าเสร็จก็หันกลับมาสนใจผู้หญิงบ้าตรงหน้า ที่ตอนนี้นอกจากบ้าแล้วยังทำหน้ายุ่งอีกด้วย


“เป็นอะไร คิดอะไรอยู่.......นุ่น...?”
“กำลังรวบรวมข้อมูลอยู่”

ไอ้คุณนุ่นมันคงเก็บตกสติที่กระเจิดกระเจิงกลับมาหมดแล้ว ถึงได้หันมาตอบคำถามไอ้คุณแผนมันได้หน้าตาเฉย

“ข้อมูลอะไร?”
“ไม่บอก” ไอ้คุณนุ่นปฏิเสธที่จะตอบ แล้วก็จุดประกายแววตาริกๆเจ้าเล่ห์ขึ้นมาเมื่อจับได้ถึงสีหน้าที่เปลี่ยนไป แวบหนึ่งของไอ้เพื่อนแผนที่เคยแต่ทำหน้านิ่งตลอดศก แล้วเลยต้องก้มหน้าซ่อนแววตาตัวเองไว้ก่อนจะย้ำถามซ้ำ

“......ทำไม อยากรู้ขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ก็....เห็นทำหน้ายุ่งๆ” แหม....เก๊กจริงเว้ย ไอ้นุ่นมันแอบๆเหลือบตาดูก็ยังเห็นว่าหน้าไอ้คุณแผนมันนิ่งอยู่หรอกนะ แต่เสียใจด้วยนะแผน เมื่อกี้ที่แกเผลอแสดงอารมณ์อ่อนไหวบางอย่างออกมา ไอ้นุ่นมันเห็นแล้วเว้ย

“ไว้ว่างๆจะบอกแล้วกัน”
ไอ้คุณนุ่นมันว่าอย่างนั้น แล้วไอ้คุณแผนเพื่อนรักที่รักเพื่อนมันจะทำอะไรได้ล่ะ ก็ต้องทนยืนหน้านิ่งอยู่บนรถเมล์นั่นแหละ จนกระทั่งถึงป้ายรถเมล์ที่ต้องลง สองคนมันก็ลงไปด้วยกัน

สิบห้านาทีต่อมาสองคนก็ลงจากรถมาเรียบร้อยแล้วเดินเข้าซอยไปด้วยกัน พอเข้าไปในบ้านได้ไอ้คุณนุ่นก็ท่อแตกวิ่งรี่เข้าห้องน้ำทันที ออกมาก็ล้างหน้าล้างตาสดชื่นขึ้นเยอะ แต่....อย่าได้คิดว่ามันจะล้างความดำลงได้นะ หน้ามันก็ยังดำอยู่เหมือนเดิมแหละ

เห็นไอ้นุ่นเดินออกมาไอ้คุณแผนก็เปิดประตูสวนเข้าห้องน้ำไปบ้าง ส่วนไอ้ผู้หญิงบ้าที่ตอนนี้มีแผนบางอย่างในใจก็เดินมานั่งแปะลงกับโซฟาชุด รับแขก พอไอ้คุณแผนกลับเข้ามาในส่วนรับแขกที่เป็นห้องกลางเอาไว้นั่งเล่นไปด้วยก็ เริ่มแผนการทดสอบบางอย่างที่กำลังสงสัยโดยการเรียกร้องทันที

ก็ไอ้คุณนุ่นมันว่ามันเป็นนักวิทยาศาสตร์ เมื่อสงสัยอะไรก็ต้องหาคำตอบ ขั้นแรกเลยก็ต้องเริ่มด้วยการสังเกต จากนั้นก็ตั้งสมมติฐาน ได้สมมติฐานแล้วก็รวบรวมข้อมูลเพิ่มเติมเพื่อใช้ในการทดลอง จากนั้น เมื่อได้ผลการทดลองแล้วจึงนำมาวิเคราะห์อีกที ก่อนจะสรุปผลแล้วได้คำตอบออกมา
อย่าช้า.....เอาเลยดีกว่า เริ่มการทดลองขั้นแรก


“แผนนนนนนนนนนน หิวน้ำอ้ะ” แหม...ดูมัน ดูมันอ้อน ลากเสียงเรียกชื่อแผนซะ เสียงอ่อนเสียงหวานเชียวนะแก
“อยู่ในตู้เย็นไง ไปหยิบเอาดิ”

อ้าว ไรวะ อุตส่าห์อ้อน ไอ้แผนบ้า หรือที่สงสัยมันจะไม่ใช่ล่ะฮึนุ่น? ตอบแล้วไม่สนใจด้วยนะ เดินเลยขึ้นบ้านไปอีกต่างหาก ไอ้คุณนุ่นได้แต่บ่นในใจแล้วก็....เออ ไปหยิบเองก็ได้วะ

เอาล่ะ ไอ้คุณนุ่นยอมตัดใจจากการได้รับการบริการหยิบน้ำจากไอ้คุณแผนแล้ว มันเดินไปรินน้ำใส่แก้วมานั่งแปะบนโซฟาเหมือนเดิม


คราวนี้ไอ้คุณแผนผู้ไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกทดสอบเดินลงมาจากชั้นบนด้วยคอสตูม กางเกงบอลกับเสื้อยืดเน่าๆย้วยๆอีกตัว ก็พอดีเสียงโทรศัพท์ดัง พอรับก็ปรากฏว่าเป็นพิซซ่ามาส่ง ไอ้นุ่นตัดสินใจเริ่มบททดสอบต่อไปโดยการเดินเฉียดผ่านหน้าไอ้คุณแผนออกไปรับ เอง ในใจก็คิด ถ้าเป็นไปตามสมมติฐาน มันต้องอยากบริการสิ ไอ้แผนมันต้องห้ามแล้วก็บอกว่าเดี๋ยวออกไปรับเองแน่ๆ

ไอ้คุณนุ่นเลยใช้เวลาในการย่างก้าวแต่ละก้าวนานกว่าปกติ แต่ขนาดก้าวเป็นภาพสโลว์ขนาดนั้นก็ยังไม่มีการยับยั้งจากไอ้คุณแผนผู้ตกเป็น ผู้ต้องสงสัยเลยสักนิด ไอ้คุณนุ่นมันก็จัดการรับพิซซ่าพร้อมทั้งจ่ายเงินไป ในใจก็เริ่มพร้อมจะล้มสมมติฐานของตัวเองลงทุกที

เดินกลับเข้ามาในบ้านพร้อมของกินเต็มไม้เต็มมือ ก็พบว่าไอ้ผู้ต้องสงสัยหน้านิ่งเป็นกิจวัตรเตรียมแก้วน้ำพร้อมเหยือกใส่น้ำ แดงชงผสมกับน้ำเปล่าใส่น้ำแข็งบดลอยหน้าวางไว้พร้อม เลยเพิ่มความน่าเชื่อถือให้สมมติฐานขึ้นมานิดหน่อย เนื่องจากไอ้คุณแผนมันแสดงออกว่าจำได้ว่าตัวมันไม่ชอบน้ำอัดลม

วางของกินในมือลงกับโต๊ะไม้เตี้ยๆหน้าโซฟา หยิบกระปุกไอศกรีมออกดูก็ต้องส่งบวกให้สมมติฐานเพิ่มไปอีกเพราะรส Strawberry Banana ‘n Cream รสที่ไอ้คุณนุ่นมันชอบ เพราะถ้าเป็นรสที่ไอ้เพื่อนแผนชอบต้องเป็นตระกูลพวกช็อคโกแล็ตทั้งหลาย

ไอ้คุณนุ่นที่ตรงไปตรงมาไม่มีเปลี่ยน ดีใจก็ยิ้ม เสียใจก็ร้องไห้ เสียดายก็บ่น เลยอยู่ในอารมณ์ปลื้มจนยิ้มไม่หุบ
เดือดร้อนไอ้คุณแผนอีกว่าวันนี้ไอ้คุณเพื่อนรักของมันเป็นอะไรไป บนรถเมล์ก็นั่งหน้ามุ่ย เมื่อกี้ตอนมาถึงบ้านใหม่ๆก็ทำเหมือนไปกินรังแตนมา ขมวดคิ้วนิ่วหน้าจนน่ากลัวหน้าจะเป็นตะคริว

แล้วดูตอนนี้สิ ห่างกันไม่ถึงห้านาที ทำไมมันเอาแต่ยิ้มไม่หุบอย่างนี้หว่า......

“เป็นอะไรน่ะ?”
“ก็.....มีความสุขไง”
“หืม?”
“ก็......เหมือนใกล้จะได้คำตอบตามสมมติฐานน่ะ”
“สมมติฐาน?”
“เออน่ะ ไว้ว่างๆแล้วจะบอก กินกันเหอะ เดี๋ยวเย็นแล้วไม่อร่อย”

พูดตัดบทง่ายๆอย่างนั้น แล้วก็หยิบพิซซ่าขึ้นมากัดกินอย่างเอร็ดอร่อย แล้วคนหน้านิ่งเก๊กขรึมเกือบตลอดเวลาอย่างไอ้คุณแผนน่ะ มีหรือจะมาเซ้าซี้ ถึงเวลากินก็กินไปเรื่อยๆ อร่อยไหม...ก็งั้นๆแหละ แต่ได้กินมื้อเย็นกับไอ้นุ่นมันสองคนอย่างนี้ก็มีความสุขดี

อีกอย่าง ไอ้คุณแผนมันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แต่พอได้กินอาหารพร้อมไอ้นุ่นมันทีไร ไม่ว่าจะมื้อไหนไอ้คุณแผนมันก็มีอันเจริญอาหารได้ทุกที สงสัยจะเพราะไอ้นุ่นมันกินอะไรก็ดูน่าอร่อยไปหมดมั้ง คนกินด้วยอย่างมันเลยพลอยรู้สึกว่าอาหารรสชาติธรรมดาแค่ไหนก็อร่อยไปด้วย

กินกันไปไอ้นุ่นมันก็เรียกร้องจะเอาโน่นเอานี่ไป เดี๋ยวจะเอาซอส เดี๋ยวเรียกให้ช่วยเติมน้ำให้ทั้งๆที่เหยือกก็วางอยู่ตรงกลางระหว่างสองคน นั่นแหละ หยิบมารินเองก็ไม่ได้ไกลมือเลยสักนิด

แต่ไอ้คุณแผนที่มัวแต่เพลินกับมื้ออาหารแสนสบายใจจนลืมเก๊กก็มัวแต่ตามใจ ไอ้นุ่นมันสั่งอะไรเรียกร้องอะไร ไอ้คุณแผนมันก็ทำให้ทุกอย่างไม่มีเกี่ยงงอน ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตัวเองเผลอเผยสายตาอ่อนโยนจนบางครั้งเกือบจะเป็นอ่อนหวาน ให้ไอ้นุ่นมันจับสังเกตได้ตลอด


เห็นอย่างนี้แทนที่ไอ้นุ่นมันจะภูมิใจ มันกลับเริ่มสำนึกว่าตัวเองช่างเซ่อจริงๆ นี่ถ้าสังเกตเห็นมาก่อนหน้านี้ คงไม่ต้องเสียเวลามาตั้งนานแล้วแท้ๆ

~~~~~~~~~~~~~

Create Date : 09 มีนาคม 2554 Last Update : 9 มีนาคม 2554 22:41:25 น. Counter : 335 Pageviews.		1 comments
Share Tweet