เดียวดายกลางสายลม ณ.ท่ามกลางสายฝนที่แปรปรวน พิ้นทะเลคร่ำครวญเป็นเพลงเศร้า สุดขอบฟ้าติดน้ำเห็นลางเงา ลมพัดโบกบางเบาผสมกลืน
จ้องมองไปให้เห็นช่างเคว้งคว้าง เบื้องหน้าเป็นภาพว่างเปล่าใจขมขื่น อยากหลบเร้นซ่อนกายยามค่ำคืน เฝ้าสะอื้นเหมือนคลื่นทะเลครวญ
อยากจะพักหลับตาชั่วนิรันดร์ นอนหลับฝันไม่ตื่นคืนชีพหวน ขอเอนกายใต้แผ่นดินปลดโซ่ตรวน ใจที่ป่วนซวนเซล้าสิ้นแรง
ยืนเดียวดายกลางสายฝนซัดกระหน่ำ ความชอกช้ำนำทุกข์รุกแอบแฝง เจอรักลวงล้วนสิ่งที่เคลือบแคลง ไม่อาขแข็งแต้มต่อท้อเหลือเกิน
|
| | | |
ยินดียิ่งแล้ว แขกแก้วมาเยือน ต้อนรับพ้องเพื่อน ทั่วทุกๆคน
| | | | |
2 3 4 5 7 8 10 11 12 13 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 26 27 28 29 30
|
หรือใจคนหนอที่รวนเรกว่า..
เหนื่อยล้าสิ่งใดมา..
ขอสายฝน..ซัดซา .. พาทุกข์ใจให้คลายพลัน..